peerless-martial-god

ตอนที่ 27 มั่นใจในตัวเอง ” บางคนในโลกนั้นมีความคิดที่ชั่วร้าย บางคนเสื่อมทราม หรือคนที่ไม่แม้จะใส่ใจในเส้นทางการบ่มเพาะ แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเขามีเหมือนกันก็คือความคิดที่สกปกและความผิดเพี้ยน ” หลิ่วเฟยคิดขณะมองไปที่หลินเฟิง ” ข้าอยากจะถาม เจ้าจะต้องมีกี่ชีวิตถึงจะทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้? ” นางถามด้วยความโกรธ หลิ่วเฟยกล่าวขณะที่กระโจนขึ้นจากน้ำ เสื้อผ้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำทำให้สามารถเห็นส่วนโค้งเว้าได้อย่างชัดเจน นางนั้นงดงามและดูบอบบางเหมือนกับหงส์ หากเป็นโลกของหลินเฟิงก่อนหน้านี้ ผู้คนจำนวนมากจะต้องบ้าคลั่งในตัวนางและอุทิศตัวเพื่อบูชานางอย่างแน่นอน แต่ที่นี่ไม่ใช่โลกนั้น นี่ไม่ใช้หลินเฟิงคนเก่า หัวใจของเขาไม่ได้เป็นเช่นคนธรรมดาอีกต่อไป เมื่อจ้องมองไปที่หลิ่วเฟย เขาไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไร หัวใจของเขาไม่ไหวติงราวกับหินผา ” ข้าไม่คิดเลยว่านางจะเห็นข้าเป็นคนวิปริตและคิดว่าการกระทำของข้าจะเป็นการคุกคามนาง ” หลินเฟิงคิดแต่เขาก็ยังอยู่ในท่าทีสงบ ถ้าหลิ่วเฟยคิดว่าเขาเป็นคนลามกจกเปรต เขาจะให้บทเรียนกับนาง รอยยิ้มที่ชั่วร้ายค่อยๆผุดขึ้นบนใบหน้าของหลินเฟิงขณะที่จ้องมองไปยังหลิ่ว

ตอนที่ 26 เจ้าอีกแล้ว หลินเฟิงยังอยู่แค่ขอบเขตพลังปราณขั้นที่ 8 แต่ ลวี่ เหลียงยังรู้สึกได้ว่าหลินเฟิงเป็นภัยคุกคาม หลินเฟิงมั่นใจอย่างมากว่าถ้าเขาบรรลุขอบเขตพลังปราณขั้นที่ 9 ได้การต่อสู้ครั้งนี้มันจะเป็นการต่อสู้ที่สูสี   “เก้าคลื่นทลายสวรรค์” หลินใช้ทักษะทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยแรงกดดัน และคลื่นพลังที่หลั่งไหลออกมาจากกำปั้นของหลินเฟิง พุ่งตรงเข้าไปที่ลวี่ เหลียง “กงเล็บอินทรี!” ลวี่ เหลียง ยกมือขึ้น กรงเล็บของเขาแหลมคมมากราวกับใบมีดโกน ทันใดนั้นพลังปราณอันแข็งแกร่งระเบิดออกมาจากร่างของเขา และปกคลุมไปทั่วภูเขา ทำให้คลื่นที่ทรงพลังของซวนหยวนอันตรธานหายไปราวกับหมอกควัน   “อัสนีคำราม!” หลินเฟิงกวัดแกว่งดาบไปที่ ลวี่เหลียง ทุกๆการเคลื่อนของหลินเฟิงทำให้บรรยากาศต้องสั่นสะเทือน แม้ดาบยาวของหลินเฟิงจะถูกหยุดโดยกรงเล็บของลวี่เหลียง แต่กรงเล็บของมันก็ยังต้องสั่นสะเทือน หลินเฟิงเริ่มที่จะเป็นตัวปัญหาสำหรับ ลวี่เหลียง มากขึ้นเรื่อยๆ ลวี่เหลียง รู้สึกได้ว่ามือของเขาชา ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากปล่อยดาบของหลินเฟิง   แต่เมื่อ ลวี่ เหลียง ปล่อยดาบของหลินเฟิง เขารีบทะลวงกรงเล็บต

ตอนที่ 25 พลังของขอบเขตจิตวิญญาณ 10 วันผ่านไป พลังปราณของหลินเฟิงนั้นแข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมาก มีอ่อร่าสีขาวรายล้อมรอบตัวเขาเมื่อกำลังนั่งสมาธิ ภายนอกถ้ำฝึกฝนมีเงาร่าง 2 ร่างกำลังเข้ามาใกล้ในถ้ำที่หลินเฟิงกำลังบ่มเพาะพลังอยู่ ” เป็นสถานที่ๆดีจริงๆ มันเงียบสงบเป็นอย่างมาก สถานที่แห่งนี้จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการบ่มเพาะของพวกเรา ” หนึ่งในชายหนุ่มกล่าวออกมา มันช่วยไม่ได้ที่เขาจะยิ้มอย่างพึงพอใจ ” เสวี่ยเอ๋อ หรือพวกเราควรจะฝึกกันที่นี่? “ ” ข้าคิดว่าเจ้าไม่ต้องการที่จะฝึกฝนเสียอีก ” หญิงสาวที่กำลังยืนอยู่ข้างๆเขาเปล่งประกายความงดงามออกมา นางสวมชุดรัดรูปสีแดงซึ่งดูคล้ายกับเปลวเพลิง สัดส่วนที่โค้งเว้าของนางเป็นที่ดึงดูดยิ่งนัก ” ฮ่าๆๆ เมื่อข้าอยู่กับหญิงสาวที่งดงามเช่นเจ้าและรายล้อมไปด้วยทัศนยภาพที่สวยงาม มันจะไม่สนุกกว่าหรือที่จะกดเจ้ามาที่ตรงหว่างขาของข้าแทนที่จะทำอะไรที่น่าเบื่อเช่นการฝึกฝน? ” ชายหนุ่มคนนั้นมีร่างกายที่ผอมแห้งและมีผิวที่ซีดขาวแลดูไม่เหมือนผู้บ่มเพาะพลัง หญิงสาวที่สวมเสื้อคลุมสีแดงจ้องมองไปที่ชายหนุ่มด้วยความดูถูก นางนั้นไม่ปฏิเสธโอกาสที่จะได้ฝึกป

ตอนที่ 24 หัวใจอันกล้าแกร่ง ม่อเสีย มองลงไปที่เงาดำที่กำลังเคลื่อนไหวใต้ผิวหนังของเขา มันทำให้เขารู้สึกหนาวเย็นไปถึงกระดูกสันหลัง มันคืออะไรกันที่เคลื่อนไหวภายใต้ผิวหนังของเหยื่อ? ม่อเสีย รู้สึกว่าเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้อีกต่อไป ม่อเสีย แทบจะไม่สามารถขยับตัวได้ภายใต้พลังของเงามืด ม่อเสียรู้สึกได้ถึงชายคนหนึ่งที่ทำให้เขาเป็นอัมพาตอยู่ภายใต้เงาดำ แต่ม่อเสียไม่สามารถตรวจจับว่าเขาอยู่ที่ไหน หรือเขาเป็นใคร ราวกับว่าเขาไม่มีตัวตน “มันเป็นเขาจริงๆหรือนี่” หนานกงหลิงไม่อยากจะเชื่อ และกล่าวด้วยสายตาที่เปล่งประกาย เขารู้สึกตะลึง เขาไม่อาจเชื่อได้ว่าคนที่ควบคุมเงาจะอยู่ภายในร่างของม่อเสีย ทันใดนั้นจู่ๆ เงาก็โผล่ออกมาจากแผ่นหลังของม่อเสีย “ม่อเสียยยยยย” ม่อช่างหลาน ตะโกน เขาเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสใหญ่ของนิกาย ทำให้เขาไม่อาจสั่นคลอนกับสิ่งที่เขาเห็นได้ ม่อเสียมีอายุถึง 60 ปี ทำให้เขามีความรู้เกี่ยวกับเคล็บลับการบ่มเพาะพลัง และรู้ประเภทของจิตวิญญาณมากมาย เขารู้ถึงต้นกำเนิดของเงา และเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ได้เป็นอย่างดี “มันเป็นจิตวิญญาณเงา มันเป็นจิตวิญญาณที่ลึกลับมาก

ตอนที่ 23 ร่างเงาที่หน้ากลัว โหวชิ่งใช้มืออีกข้างหนึ่งกุมบาดแผลเอาไว้ เลือดไหลรินลงมาที่พื้นกลายเป็นแอ่งเลือด เขาดูน่ากลัวเป็นอย่างมากกลับกลายเป็นเขาเองที่ต้องสูญเสียแขนไป ฉากที่เกิดขึ้นมันน่าตื่นตกใจเกิดกว่าที่จะทำใจเชื่อได้ ” เจ้าเพียงแค่โชคดีเท่านั้น! ถ้าเจ้าไม่โชคดีเช่นนี้ล่ะก็… ” โหวชิ่งกล่าวขณะที่จ้องมองหลินเฟิงอย่างเครียดแค้น เขาไม่เชื่อว่าคนอย่างหลินเฟิงจะทำร้ายเขาได้และคิดอยู่เสมอว่าหลินเฟิงนั้นเป็นตัวตนที่แสนจะอ่อนแอ สิ่งที่เกิดขึ้นจะต้องเป็นเพราะหลินเฟิงสุ่มฟันดาบออกไป เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าโหวชิ่งอยู่ที่ไหน? หลินเฟิงเพียงแค่โชคดีและสามารถตัดแขนโหวชิ่งด้วยความบังเอิญ โหวชิ่งไม่ได้เป็นคนเดียวที่คิดเช่นนั้น มีศิษย์ทั่วไปอีกหลายคนต่างมีความคิดเช่นเดียวกัน พวกเขาไม่สามารถที่จะเชื่อได้ว่าหลินเฟิงสามารถที่จะมองเห็นการเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงของโหวชิ่งและลงดาบได้อย่างแม่นยำ ” ข้านี่ช่างโชคดีเสียจริง ” หลินเฟิงประหลาดใจและยิ้มกลับไป เขานี่ช่างโชคดีจริงๆ ที่ได้ทุบตีโหวชิ่ง ” ครั้งต่อไป มันจะไม่ง่ายสำหรับเจ้าและข้าจะทำให้เจ้าไม่มีโอกาสแม้แต่ตอบโต้! ” โหวชิ่งก้าวเดินอย่

ตอนที่ 22 แขนต่อแขน “เจ้าเด็กคนนี้ช่างกล้าหาญจริงๆ เขากล้าที่จะพูดโต้เถียงกับผู้อาวุโส” “เขาเป็นคนที่บ้าบิ่นจริงๆ ดูเหมือนว่าเขาจะเบื่อที่มีชีวิตอยู่ซะแล้ว” ฝูงชนพูดคุยส่งเสียงดัง และมองไปที่หลินเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร พวกเขาไม่คิดว่าหลินเฟิงจะกล้าเผชิญหน้ากับผู้อาวุโส ในทวีปเก้าเมฆา มันเป็นยุคสมัยอันรุ่งโรจน์สำหรับนิกาย นิกายทรงพลังมากจนแทบจะเรียกได้ว่าเป็นอาณาจักร พวกเขาสามารถนำสันติภาพ หรือความหายนะไปได้ทุกๆที่ ภายในนิกายมีการแข่งขันแก่งแย่งชิงดีกันอย่างรุนแรงเพื่ออำนาจ อันดับในลำดับชั้นนั้นมีความสำคัญอย่างมาก จะมีศิษย์ทั่วไป และศิษย์ภายใน ในนิกาย จากนั้นก็จะมีผู้อาวุโสทั่วไป และผู้อาวุโสใหญ่ คำว่าทั่วไปจะเป็นอันดับต่ำที่สุดไม่ว่าจะเป็นผู้อาวุโส หรือศิษย์ก็ตาม หลินเฟิงเป็นเพียงศิษย์ทั่วไปเท่านั้น สถานะระหว่างเขากับม่อเสีย มันแตกต่างกันเกินไป ภายในลำดับชั้นในนิกาย ถ้าม่อเสียต้องการให้หลินเฟิงมีชีวิตอยู่เขาก็จะยังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าม่อเสียต้องการให้หลินเฟิงตาย หลินเฟิงก็จะต้องตาย นี่คือความแตกต่างระหว่างพวกเขา ม่อเสียตกใจ และรู้สึกอับอาย เพราะหลินเฟิ

ตอนที่ 21 โต้เถียงผู้อาวุโส เพื่อไม่ให้เป็นที่สนใจมากเกินไป ผู้พิทักษ์เป๋ยได้ตัดสินใจพาหลินเฟิงไปยังห้องสำหรับศิษย์ธรรมดา มันตั้งอยู่ในป่าที่ห่างไกลจากศิษย์คนอื่นๆ หลินเฟิงไม่สามารถที่จะรอได้และมุ่งหน้าไปหาหานหมาน เมื่อผ่านไปยังห้องฝึกฝนใหม่ของเขา เขาไม่แม้จะหันไปมองดูรอบๆและมุ่งหน้าเดินเข้าหาหานหมาน ” หลินเฟิง! “ หลินเฟิงหันหลังกลับไปและเห็นศิษย์คนหนึ่งยืนรออยู่ที่หน้าประตูห้องฝึกฝน หลินเฟิงรู้สึกหงุดหงิดเพราะที่ห้องนั้นควรจะเก็บไว้เป็นความลับ มันเป็นสถานที่ฝึกฝนอันศักดิ์สิทธิ์ของเหล่าศิษย์ หลินเฟิงไม่ต้องการให้ศิษย์คนอื่นรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ศิษย์คนอื่นจะไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดประตูและมองเข้าไปข้างในห้องของศิษย์คนอื่น จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีสิ่งของส่วนตัวหายไป หรือความลับบางอย่างรั่วไหล? ” เจ้ารู้กฎของนิกายหรือไม่? เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องส่วนตัวของศิษย์คนอื่นๆ ” หลินเฟิงกล่าวด้วยความโกรธที่กำลังก่อตัวขึ้น เขารู้จักศิษย์คนนั้น เขามีชื่อว่า โหวชิ่ง เขาเป็นศิษย์ที่ได้รับการจัดอันดับให้อยู่ใน 1 ใน 10 ศิษย์ธรรมดาของนิกาย เขายังทำหน้าที่เป็นผู้รักษากฎของนิกายทำให้เ

ตอนที่ 20 พลังลึกลับ เสียงกลองดังออกมาจากหน้าผาจ้านกู้ทำให้เหล่าศิษย์ของนิกายหยุนไห่ตกตะลึง ทุกครั้งที่พวกเขาคิดว่าเสียงของกลองจะหยุดลง แต่กลับมีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงกลองทั้ง 7 ใบ เหล่าศิษย์ของนิกายหยุนไห่ก็สงบเงียบลง หลงเหลือเพียงเสียงที่ดังมาจากกลองเท่านั้นที่ยังดังอยู่ในความเงียบของเหล่าศิษย์และดังกังวานไปทั่วนิกาย เหล่าศิษย์ของนิกายตกอยู่ในความสับสน แต่พวกเขาหลายคนรู้สึกโชคดีที่ได้อยู่ในนิกายนี้ ราวกับว่าการสั่นสะเทือนในอากาศและเสียงที่ดังออกมาจากกลองเป็นสิ่งเดียวที่คงเหลืออยู่ในจักรวาล หนานกงหลิงยืนนิ่งพร้อมกับกำหมัดไว้ด้านหลัง เขากำลังจ้องมองตรงไปที่หน้าผานรกด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจ ชุดคลุมของหนานกงหลิงกำลังพัดไหวส่ายไปมาในสายลมอ่อนๆที่พัดผ่านลานประลอง หนานกงหลิงไม่พูดอะไรแม้แต่น้อย ทุกคนที่ยืนอยู่รอบๆเขา ม่อช่างหลาน , ม่อเสีย ,ศิษย์นิกายหยุนไห่, หลินเชียน และแม้แต่ ฉู่ จั่น เผิง กำลังจ้องมองไปที่หน้าผานรก พวกเขารู้สึกว่าบนภูเขาพระเจ้ากำลังตีกลองศึกเพื่อประกาศว่า เทพเจ้าแห่งสงครามองค์ใหม่กำลังจุติ ภายในถ้ำในภูเขา ชายชราที่สวมใสเสื้อคลุมด