peerless-martial-god

ตอนที่ 19 สามร้อยปี หลินเฟิงปลดปล่อยจิตวิญญาณแห่งความมืดออกมา พร้อมกับเม็ดเหงื่อไหลลินไปทั่วร่างกายขณะที่เขากำลังดิ้นรน การโจมตีของหลินเฟิงเริ่มที่จะทรงพลังมากขึ้น หลินเฟิงเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์ที่พบได้ในรอบหมื่นปีเท่านั้น ราวกับว่าเขากำลังกวัดแกว่งดาบนับหมื่นไปพร้อมกัน อัสนีคำรามกลืนกินชั้นบรรยากาศทั้งหมดทั่วทั้งหน้าผา หลินเฟิงตกตะลึงในความก้าวหน้าของเขา เขาสามารถคาดการณ์ถึงช่วงเวลาและวิธีการโต้กลับการโจมตีของเขา เขาโจมตีอย่างต่อเนื่องโดยไม่หยุดพักแม้แต่วินาทีเดียว หากเขาหยุดแม้เพียงเสี้ยววิ พลังปราณของดาบที่ถูกสะท้อนกลับมาจะบดขยี้ร่างกายของเขาอย่างแน่นอน ซึ่งหลินเฟิงก็ไม่หวังให้เป็นเช่นนั้น ” มันทรงพลังขนาดไหนกัน? ” หลินเฟิงมีทฤษฎีนับพันแต่ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจสถานการณ์ ณ ปัจจุบันของเขาได้ เขาไม่เคยปลดปล่อยพลังที่รุนแรงเช่นนี้มาก่อน มันทำให้เขาแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น แม้แต่ในหมู่ผู้ฝึกตนขอบเขตจิตวิญญาณเองก็ยากที่จะหาคนที่ปลดปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังเช่นนี้ออกมาได้ “ตั้งแต่ที่ข้าเริ่มใช้ทักษะอัสนีคำราม พลังจากการโจมตีแต่ละครั้งถูกเก็บสะสมเอาไว้และดาบที่อัดแน่นไปด้วยพ

ตอนที่ 18  เหนือหน้าผาจ้านกู้มีสายลมที่รุนแรงพัดกระหน่ำ และสามารถมองเห็นดาบที่อัดแน่นไปด้วยพลังปราณได้ในทุกทิศทาง และสามารถมองเห็นสายลมที่บ้าคลั่งได้บนขอบหน้าผา มันเป็นสายลมที่พัดกระหน่ำออกมาจากดาบที่อัดแน่นไปด้วยพลังปราณ ดาบที่อัดแน่นไปด้วยพลังปราณเริ่มที่จะหนาแน่นขึ้น และรุนแรงขึ้นเมื่อเข้าใกล้กลองทั้ง 8 เสียงที่พัดกระหน่ำทำให้ลมรอบๆรุนแรงขึ้น เสียงที่ดังออกมาจากทักษะอัสนีคำรามทำให้บรรยากาศรอบๆเกิดสายลมที่รุนแรงขึ้นพัดไปทั่ว หลินเฟิงโจมตีอย่างไม่หยุดยั้งเขาไม่สามารถจำได้ว่าเขาใช้ทักษะอัสนีคำรามออกไปกี่ครั้ง พลังปราณที่ปลดปล่อยออกมาจากดาบของหลินเฟิงค่อยๆที่จะโปร่งใสมากยิ่งขึ้น และล้อมรอบตัวหลินเฟิงเพื่อปกป้องเขาจากการโจมตีต่างๆ และยังคงโจมตีกลองอย่างต่อเนื่อง ร่างกายของหลินเฟิงเต็มไปด้วยบาดแผลตั้งแต่หัวจรดเท้า บาดแผลของหลินเฟิงส่วนมากเป็นรอยขีดข่วนเท่านั้น ถ้าเป็นคนอื่นๆพวกเขาคงมีบาดแผลที่ลึกสามารถมองเห็นกระดูกได้ถ้ามีใครเห็นหลินเฟิงคงจะคิดว่าเขาเพิ่งผ่านการสู้รบที่เลวร้ายที่สุดมา ราวกับว่าหลินเฟิงได้ลืมเลือนทุกสิ่งทุกอย่างไป เขาถูกปกคลุมไปด้วยพลังปราณมหาศาลที่ปลดปล่อ

ตอนที่ 17 หน้าผาจ้านกู้ หลินเฟิงและจิ้งยวิ๋นอยู่ในที่พักของหานหมาน พวกเขาจ้องมองไปที่หานหมานและเริ่มเป็นกังวลเกี่ยวกับการบาดเจ็บของเขา  ” บาดแผลเหล่านี้สาหัสยิ่งนัก ” หลินเฟิงกล่าวขณะที่ตรวจสอบไปที่บาดแผลของหานหมาน แม้ว่าผู้ที่บ่มเพาะพลังจะมีการพื้นฟูที่ดีกว่าคนธรรมดา แต่การบาดเจ็บของหานหมานนั้นเข้าขั้นสาหัสเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าหาน หมานจะกระดูก และร้าวไปทั่วร่างและเริ่มลุกลามไปยังอวัยวะต่างๆของเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฟื้นคืนความแข็งแกร่งให้เหมือนเดิมปราศจากความช่วยเหลือจากภายนอก ” ไม่เป็นไร ชีวิตของข้า ข้ายังใช้มาไม่คุ้ม ข้าไม่ยอมตายง่ายๆหรอก ” หานหมานกล่าวด้วยการมองโลกในแง่ดี ” แล้วการบ่มเพาะของเจ้าล่ะ? ” หลินเฟิงจ้องมองไปที่หานหมาน หานหมานเบนสายตาหนีในทันที เขาไม่กล้าที่จะมองตาของหลินเฟิง ถูกต้อง แม้ว่าเขาจะไม่ตายแต่การบ่มเพาะของเขาได้รับความเสียหายเป็นอย่างมากหากไม่ได้รับการดูแลที่ดีพอเขาอาจจะกลายเป็นคนพิการที่อ่อนแอกว่าคนธรรมดาเสียด้วยซ้ำ ” หลินเฟิง ไปที่หุบเขาวายุทมิฬกันเถอะ พวกเราจะไปสังหารสัตว์อสูรเพื่อเก็บเกี่ยววัตถุดิบบางอย่าง จะได้นำไปแลกเปลี่ยนเม็ดยาฟื้น

ตอนที่ 16 สัจธรรมของโลก หลินเฟิงสวมหน้ากากเพื่อปกปิดตัวตนของเขาเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้จักเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับการยอมรับจากผู้คนที่อยู่ในภูเขาแห่งความป่าเถื่อนแห่งนี้ แต่หลินเฟิงได้ฝึกฝนทักษะเก้าคลื่นทลายสวรรค์ และทักษะอัสนีคำรามจนเชี่ยวชาญมันเป็นข้อพิสูจน์ได้ว่าเขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์มาก จิ่งห้าว เป็นหนึ่งในศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในนิกายและอยู่ในระดับ 6 ของการจัดอันดับศิษย์ การบ่มเพาะพลังของเขาอยู่ในขั้นที่ 9 ของขอบเขตพลังปราณซึ่งมันเหนือกว่าการบ่มเพาะพลังของหลินเฟิง ชื่อเสียงของ จิ่งห้าว โด่งดังเพราะเขาได้เอาชนะศิษย์ที่อยู่ในขอบเขตพลังปราณขั้นที่ 9 ได้ 3 คน ในการต่อสู้แบบ 3 ต่อ 1 ระดับการบ่มเพาะพลังของหลินเฟิงต่ำกว่าจิ่งห้าว แต่ทุกๆคนเห็นว่าหลินเฟิงสามารถบังคับให้จิ่งห้าว ต้องถอยร่นได้ และเขาได้ฆ่าเจียง ฮ่วย ผู้ที่เป็นสหายสนิทที่สุดของจิ่งห้าว จิ่งห้าวเสียหน้าอย่างมากเพราะเขาได้ถูกหลินเฟิงที่อยู่ขั้นที่ 8 ทำให้เขาต้องถอยร่น แถมยังสังหารสหายสนิทที่สุดต่อหน้าเขา ในขณะฝูงชนต่างคิดว่าจิ่งห้าวปลดปล่อยความโกรธของเขาออกมา และทำให้หลินเฟิงต้องตกอยู่ในสภาพอันน่าเวทนา หลินเฟิงได้

ตอนที่ 15 การต่อสู้ในลานประลองแห่งชีวิต Part 3 ” ตูมมมมม ! “ ” ฮ่าๆๆๆ “ เจียงฮ่วยเคลื่อนที่ไปรอบๆและโจมตีหานหมานจากด้านข้าง เขาไม่มีแม้เวลาจะให้ป้องกันตัว เจียงฮ่วยไม่ปล่อยให้หานหมานได้พักแม้แต่น้อย และเริ่มชกไปที่หานหมานอย่างต่อเนื่อง หานหมานสูญเสียทัศนวิสัยในการมองเห็นเนื่องจากผงที่เข้าตา เสียงกระดูกแตกร้าวและเสียงกรีดร้องดังขึ้นไปในอากาศ อย่างไรก็ตามเสียงเหล่านั้นถูกกลืนหายไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของเจียงฮ่วยในช่วงเวลาสุดท้ายแห่งความทุกข์ทรมานของหานหมาน ” เจ้านั่นมันช่างไร้ยางอายเสียจริง มันวางแผนที่จะใช้ผงนั่นตั้งแต่แรกแล้ว ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก!” มีผู้คนจำนวนมากอยู่รายล้อมลานประลองแห่งชิวิต ทุกสายตาจับจ้องไปที่การต่อสู้ ” เหอะ ในลานประลองแห่งชีวิต ไม่ได้มีกฎเขียนไว้ว่าต้องต่อสู้อย่างยุติธรรม พวกเจ้าจะใช้วิธีการใดก็ได้ เพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะ ” จิ่งห้าวกล่าว อย่างไรก็ตาม หลินเฟิงทำราวกับไม่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น และเดินตรงไปยังลานประลอง จู่ๆ จิ่งห้าวก็เดินเข้ามาขวางทางไม่ให้หลินเฟิงเข้าไปช่วยเหลือหานหมานราวกับว่าต้องการให้หานหมานถูกทุบตีจนตายต่อหน้าผู้คน

ตอนที่ 14 การต่อสู้ในลานประลองแห่งชีวิต Part 2 จิ้ง ยวิ๋น ยังคงยืนอยู่ข้างๆหลินเฟิง นางอยู่ในขั้นที่ 7 ของขอบเขตพลังปราณเท่านั้น นางอ่อนแอเกินไปที่จะปล่อยให้ยืนอยู่คนเดียว ขอบเขตพลังปราณขั้นที่ 7 ถือว่าเป็นระดับที่ต่ำมากในหุบเขาแห่งความป่าเถื่อนแห่งนี้ ดังนั้นนางจึงอ่อนแอเกินไปที่จะออกไปต่อสู้กับศิษย์คนอื่นๆได้ หาน หมานเข้าใจเจตนาของหลินเฟิงดีที่ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว ถ้าหลินเฟิงยืนอยู่เคียงข้างหลินเฟิงก็จะเอาแต่ปกป้องเขา แล้วเขาจะไม่สามารถต่อสู้เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่างๆได้เลย มันเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับหาน หมานที่จะต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งของตัวเองตั้งแต่นี้เป็นต้นไป การเดินเพียงลำพังในหุบเขาแห่งความป่าเถื่อนใช้เวลาไม่นานนักก็จะมีคนเดินเข้ามาท้าต่อสู้เอง เขาสามารถเห็นนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยเจตนากระหายการต่อสู้ผ่านชายผู้สวมหน้ากากได้ ไม่ต้องพูดให้เสียเวลาใดๆ ชายผู้สวมหน้ากากพุ่งโจมตีใส่หาน หมานทันที พร้อมกับปล่อยหมัดที่อัดแน่นไปด้วยพลังปราณ “โชคร้ายจริงๆ, หาน หมานวิ่งเข้าหาผู้บ่มเพาะพลังที่อยู่ขอบเขตพลังปราณขั้นที่ 9” หลินเฟิงกล่าวพร้อมกับยิ้มขณะยืนมองอยู่ระยะไกลๆ หาน

ตอนที่ 13 การต่อสู้ในลานประลองแห่งชีวิต Part 1 หลินเฟิงไม่ฝึกที่หุบเขาแห่งความป่าเถื่อนต่อ เขาตัดสินใจออกจากหุบเขาขณะที่อยู่บนยอดของหน้าผาและมองลงไปข้างล่าง   มองลงไปในหุบเขามันทอดยาวลึกลงไปไกลสุดลูกหูลูกตา เห็นผู้คนนับพันกำลังฝึกฝนอยู่ด้านล่าง มันเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยเลือดและเหมาะแก่การบ่มเพาะพลังอย่างแท้จริง ราวกับว่าเป็นวัฒนธรรมของนิกายหยุนไห่ที่จะบ่มเพาะเหล่านักสู้ที่แข็งแกร่ง ที่นี่ ผู้ที่พ่ายแพ้ถึงแม้จะสามารถรักษาชีวิตไว้ได้แต่ก็จะต้องแบกร่างที่ราวกับจะแตกสลายกลับไปที่นิกายหรือไม่ก็ตกตายไป เฉพาะผู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์เติบโตและผู้ที่อ่อนแอก็จะเป็นได้เพียงปุ๋ยสำหรับผู้ที่แข็งแกร่ง   หลินเฟิงเดินมาถึงรอบนอกของหุบเขาแห่งความป่าเถื่อน และประหลาดใจที่ได้พบกับสหายของเขา เขามีความสุขมากที่ได้พบกับหานหมานและจิ้งยวิ๋นอีกครั้ง   ” หลินเฟิง ” จิ้งยวิ๋นตะโกน นางไม่ได้ปกปิดความตื่นเต้นที่ได้พบกับหลินเฟิงอีกครั้ง   ” จิ้งยวิ๋น อ่า ดูเหมือนว่าเจ้าจะสวยขึ้นมากจากครั้งล่าสุดที่พวกเราเจอกัน ” หลินเฟิงกล่าวขณะที่ยิ้มอย่างอายๆ   เมื่อเทียบกับสองสามวันก่อน จิ้งยวิ๋น

ตอนที่ 12 จิตวิญญาณของหลินเฟิง เมืองหยางโจว คฤหาสตระกูลหลิน หลิน ไห่นั่งอยู่ภายในห้องอย่างโดดเดี่ยวขณะจ้องมองภาพที่ติดอยู่บนผนัง มันเป็นภาพของสตรีผู้เลอโฉมนางหนึ่ง ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของนางงดงามราวกับมหาสมุทรที่นิ่งเงียบสงบ และไหล่ของนางโอบล้อมด้วยสัตว์อสูรทำให้ศัตรูรู้สึกถูกข่มขวัญ มันดูเหมือนงูแต่มันไม่มีความกดดันเหมือนงู มันเงยหัวขึ้นสูงแล้วจ้องมองลงบนเบื้องล่างราวกับเป็นพระเจ้าบรรพกาลมองดูสิ่งมีชีวิตตัวเล็กตัวน้อย ดวงตาของมันราวกับสามารถเผาไหม้จิตวิญญาญของผู้ที่จ้องมองภาพได้และตราตรึงจิตใจของพวกเขา “เมิ้ง เหอ ดูเหมือนว่าหลินเฟิงน้อยในที่สุดเขาก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ข้าได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่างมากมายทีคล้ายคลึงกับเจ้าในตัวเขา และเขาก็ได้รับสืบทอดจิตวิญญาณของเจ้า บางทีเขาอาจจะไม่รู้ว่าจิตวิญญาณที่เขามีอยู่มันคืออะไร แต่เมื่อใดที่จิตวิญญาณของเขาตื่นขึ้น เขาจะได้เห็นของขวัญที่แม่มอบให้เขา “เมื่อวันนั้นมาถึงจิตวิญญาณงูที่ดูเหมือนขยะจะต้องทำให้โลกนี้ต้องสั่นสะเทือน ลูกชายของพวกเราไม่เคยเป็นขยะ เขามีศักยภาพแฝงเร้นซ่อนอยู่ภายในตัวเขา” หลินไห่ ยืนอยู่ตรงหน้าภาพบนผนัง และพูดพึมพ