ตอนที่ 203 หน่วยดาบสวรรค์
เหล่าทหารของอาณาจักรหิมะจันทรากลายเป็นเงียบงันและจ้องมองไปยังเหล่าผู้คุ้มกันทมิฬด้วยความตกตะลึง
เหล่าผู้คุ้มกันทมิฬทั้ง 36 คนแข็งแกร่งมาก พวกเขากระชับหอกด้วยความภูมิใจและเผยให้เห็นถึงความเกลียดชังต่อกองทัพของอาณาจักรหิมะจันทรา
เมื่อได้ยินคำเชื้อเชิญของเหล่าผู้คุ้มกันทมิฬ ทหารของอาณาจักรหิมะจันทราต่างตกอยู่ในความตึงเครียด
“การเสียสละอย่างกล้าหาญสมควรได้รับความเคารพ ไม่ใช่ศิษย์ทุกคนของสำนักสวรรค์ที่เป็นคนขี้ขลาดไม่กล้าสู้” ต้วนเทียนหลางกล่าวด้วยเสียงต่ำ จากนั้นก็กล่าวต่อ “เหล่าอัจฉริยะของสำนักสวรรค์ทั้งหลาย ใครยินดีที่จะไปแก้แค้นเพื่อสหายของพวกเจ้าบ้าง?”
“คนขี้ขลาดไม่กล้าสู้?” หลินเฟิงกล่าว
“ข้าได้ยินมาว่าบุตรชายของท่านเป็นอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยม เขามาที่นี่เพื่อที่จะรับประสบการณ์ในการต่อสู้จริง เป็นไปได้ไหม ที่ข้าจะขอเชิญเขาให้ไปกู้ศักดิ์ศรีของอาณาจักรของพวกเขาเราหลังจากที่โดนเหยียบย่ำไปเมื่อครู่” หลินเฟิงกล่าว
“ใช่แล้ว ให้ต้วนหานออกไปและต่อสู้อย่างกล้าหาญ” คนที่อยู่ด้านหลังของหลินเฟิงกล่าวเสียงดัง
“ให้ต้วนหานออกไปและกลายเป็นวีรบุรุษ” คนที่อยู่ในกลุ่มของกองทหารโลหิตตะโกนซึ่งทำให้ต้วนหานถึงกับอ้าปากค้าง
ต้วนหานและพ่อของเขาจ้องมองไปที่หลินเฟิงอย่างโกรธแค้น
“ท่านเพิ่งจะกล่าวไปเมื่อสักครู่ไม่ใช่หรือ? การเสียสละอย่างกล้าหาญสมควรได้รับความเคารพ ต้วนหานไม่ได้เป็นคนขี้ขลาดและเขายังแข็งแกร่งมาก เขาคงไม่หวาดกลัวและปฏิเสธการสู้รบเป็นแน่ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในการต่อสู้ มันก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือความกล้าหาญและการได้รับความเคารพ ดังนั้นข้าจึงต้องการให้ต้วนหานออกไปต่อสู้เพื่ออาณาจักรของพวกเรา” หลินเฟิงกล่าวอย่างหนักแน่น
“ต้วนหาน ออกไปสู้ซ่ะ” เสียงอื่นๆเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ต้วนเทียนหลางกำหมัดแน่นและจ้องมองไปที่หลินเฟิง เจ้าสารเลวน้อยนี่กำลังทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“หากข้าต้องการจะสู้ ข้าก็จะตัดสินใจสู้ด้วยตัวเอง เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาชี้หน้าสั่งข้า?” ต้วนหานตะโกน
“หุบปาก”
เมื่อต้วนหานกล่าวจบ หลินเฟิงก็ตะโกนขึ้นมา “เจ้าและพ่อของเจ้าเป็นคนที่ไร้ยางอายจริงๆ ข้าบังคับให้เจ้าไปสู้? เจ้าไม่กล้าสู้เองมากกว่า ตั้งแต่เริ่ม พวกเจ้าส่งแต่ศิษย์ของสำนักสวรรค์ไปต่อสู้เท่านั้นเพราะพวกเจ้าต้องการให้พวกเขาทั้งหมดตาย”
ทุกคนล้วนประหลาดใจแต่ศิษย์ของสำนักสวรรค์ที่ในตอนแรกไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร ม่านตาของพวกเขาหดแคบลง พวกเขาเริ่มตระหนักได้ถึงกลลวงที่ชั่วร้ายของต้วนเทียนหลาง
“หลินเฟิง เจ้ารู้ตัวไหมว่าเจ้ากำลังพูดอยู่กับใคร?” ต้วนเทียนหลางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้าย เขาเป็นหัวหน้าผู้บัญชาการกองทหารทั้งหมดแต่หลินเฟิงก็ยังกล้าที่จะทำให้เขาเสียหน้า
“ข้าไม่ได้อยู่ภายใต้อำนาจของหัวหน้าผู้บัญชาการทหาร” หลินเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา
ต้วนเทียนหลางต้องการที่จะพูดบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเองก็ได้มีเสียงหนึ่งแทรกเข้ามา “ต้วนเทียนหลาง ข้าให้เจ้าเข้าในมาเมืองเพื่อช่วยเหลือพวกเราในการสู้รบไม่ใช่ให้เจ้ามาทำตัวเป็นเด็กๆที่นี่” หลิวชางหลาน กล่าว ทันใดนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่หลินเฟิงและกล่าว “เจ้าโต้เถียงกับหัวหน้าผู้บัญชาการต้วนเทียนหลาง ถือเป็นการกระทำที่ผิดวินัย เจ้าต้องออกไปต่อสู้และแก้ไขความผิดของเจ้าด้วยวิธีการทางทหาร”
“ขอรับ ท่านแม่ทัพ” หลินเฟิงหยักหน้าและกล่าวอย่างเคร่งครัด ทันใดนั้นเขาก็จ้องมองไปด้านหน้าและควบม้ามังกรออกไปด้วยความเร็วสูง ด้านหลังของเขามีนักสู้ที่สวมเสื้อเกราะสีแดงเลือดกว่า 30 คนตามมาอย่างใกล้ชิดพร้อมกับฝุ่นที่ตลบอบอวล
เมื่อเหล่าผู้คุ้มกันทมิฬเห็นหลินเฟิงและคนอื่น พวกเขาปาหอกออกไปด้วยความเร็วสูง มันพุ่งผ่านอากาศทำให้เกิดเสียงอื้ออึง พลังปราณที่แข็งแกร่งปกคลุมไปทั่วทั้งตัวหอกและแพร่กระจายกลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา
“ทำลายมันซ่ะ!” หลินเฟิงคำราม ทันใดนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่รอบตัวเขาก็หยิบอาวุธออกมาและตัดผ่าไปที่หอกอย่างรวดเร็ว
“ฟับ.. ฟับ..”
ฝูงชนต่างเห็นว่าหอกเหล่านั้นพุ่งตรงมายังหลินเฟิงและพักพวก แต่เพียงแค่แปปเดียว พวกมันก็ถูกทำลาย
“เกิดอะไรขึ้น?”
ทุกคนต่างตกตะลึง เป็นไปได้ยังไง? แม้ว่าหลินเฟิงและคนของเขาจะแข็งแกร่งกว่าฝ่ายตรงข้าม แต่พวกเขาก็ไม่ควรที่จะทำลายหอกเหล่านั้นได้ง่ายดายเช่นนี้
“เป็นอาวุธที่แหลมคมอะไรเช่นนี้!” ฝูงชนต่างมองไปที่อาวุธของหลินเฟิงและของเหล่านักสู้ พวกมันเป็นอาวุธที่ทรงพลังอย่างมาก
“ไป!” หลังจากที่หลินเฟิงออกคำสั่ง พวกเขาก็พุ่งเข้าหาเหล่าศัตรูด้วยความเร็วเต็มกำลัง พริบตาเดียวเลือดก็สาดกระเซ็นไปทั่ว เกิดเสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนามากมาย
ใบมีดของป้าเตาเคลื่อนผ่านอากาศ เขาปลดปล่อยพลังของใบมีดเผด็จการออกมา ด้วยความแข็งแกร่งในขอบเขตจิตวิญญาณขั้นที่ 6 ของเขา มันก็หมายถึงความตายของเหล่าผู้คุ้มกันทมิฬด้วยเช่นกัน
ดาบยาวของหลินเฟิงเกิดประกายแสงขณะที่เข้าโจมตีผู้นำของกลุ่มผู้คุ้มกันทมิฬซึ่งมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับขอบเขตจิตวิญญาณขั้นที่ 7
ดาบของหลินเฟิงฟาดฟันผ่านห้วงอากาศพร้อมกับปลดปล่อยพลังงานสังหารจำนวนมากออกมา
พริบตาเดียว กว่าครึ่งของผู้คุ้มกันทมิฬต่างตกตายไปและมีจำนวนไม่น้อยที่บาดเจ็บสาหัส
“ป้องกัน!” ผู้นำกลุ่มผู้คุ้มกันทมิฬปัดป้องดาบของหลินเฟิงในขณะที่ใบหน้าของเขาซีดขาวลง ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่กองทหารม้าโลหิตมีผู้บ่มเพาะพลังรุ่นเยาว์ที่แข็งแกร่งเช่นนี้!
ท่ามกลางการต่อสู้ เหล่าผู้คุ้มกันทมิฬต่างหันหลังกลับและควบม้าของพวกเขาเพื่อที่จะหนี ฉากนี้ทำให้กองทัพของอาณาจักรหิมะจันทรากลายเป็นโง่งม
“ฆ่า!” หลินเฟิงคำราม พวกเขาเริ่มไล่ล่าผู้นำและเหล่าผู้คุ้มกันทมิฬที่กำลังหลบหนี
ทันใดนั้นเอง ร่างเงาที่ทรงพลังกระโดดลงมาจากม้าโลหิตพร้อมกับเสียงคำรามที่ดังไปทั่ว มีหลุมที่คล้ายกับปล่องภูเขาไฟปรากฏขึ้นที่ใต้เท้าของเหล่าผู้คุ้มกันทมิฬ พวกเขาตกลงไปและไม่สามารถที่จะหลบหนีได้
“ทำลาย”
ผู้นำกลุ่มผู้คุ้มกันทมิฬหยิบหอกของเขาขึ้นมาและแทงไปที่ด้านข้างของหลุม เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่ว จากนั้นก็ปรากฏรูๆหนึ่งตรงที่หอกแทงเข้าไป ผู้นำกลุ่มผู้คุ้มกันทมิฬต้องการที่จะหลบหนีผ่านรูนี้
“หยุดอยู่ตรงนั้น!”
ทันใดนั้นเถาวัลย์ก็ปรากฏขึ้นและพันรอบเหล่าผู้คุ้มกันทมิฬ พวกเขาไม่อาจที่จะเคลื่อนไหวได้
“ใบมีดสังหาร”
ใบมีดลวงตาปรากฏขึ้นในอากาศ จากนั้นมันก็ลดต่ำลงและเข้าโจมตีเหล่าผู้คุ้มกันทมิฬ
พริบตาเดียว กลุ่มผู้คุ้มกันทมิฬก็เหลือสมาชิกเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น นั่นคือก็ผู้นำกลุ่มผู้ที่อยู่ในชั้นจิตวิญญาณขั้นที่ 7
ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ เพิ่งผ่านไปเพียงไม่กี่ลมหายใจเท่านั้น
“ย๊ากกก…” ผู้นำกลุ่มคำราม หอกของเขาดูทรงพลังอย่างมาก เขากระโดดลงจากม้าและร่างของเขาก็ลอยขึ้นไปบนอากาศ
หลินเฟิงมองอย่างสงบ เขาให้หมวกเหล็กของตัวเองกับต้วนซินเย้ทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาสามารถมองเห็นได้
ร่างกายของหลินเฟิงกระตุกเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ พลังงานที่น่าหวาดกลัวกำลังถูกเผาไหม้รอบกายของเขา ในท้องฟ้า มีดาบสีดำปรากฏขึ้น ดาบศักดิ์สิทธิ์
“เจ้าบังอาจโจมตีสหายของข้า โทษของเจ้าคือตาย!” หลินเฟิงกล่าว ร่างกายของเขายังคงลอยอยู่กลางอากาศ เขาหายใจเข้าลึกๆพร้อมกับดาบสังหารสีดำที่หล่นลงมาจากฟากฟ้า
“ฉึบบ..”
ดาบดำตัดผ่านร่างของผู้นำกลุ่มผู้คุ้มกันทมิฬและแยกเขาออกเป็นสองส่วน ไม่มีแม้โอกาสจะให้กรีดร้อง
การโจมตีนี้ได้ฝั่งลึกลงไปในจิตใจของผู้คน ดาบลึกลับสามารถตัดผ่านผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในขอบเขตจิตวิญญาณขั้นที่ 7 ได้อย่างง่ายดาย
น่าหวาดกลัวยิ่งนัก!
นอกจากนี้ ผู้ที่โจมตียังเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่ม หลังจากนั้นเด็กหนุ่มผู้หล่อเหลาก็กระโดดกลับขึ้นไปบนหลังม้าของเขาและกลับมาที่กองทัพอย่างสงบ เหล่ากองทัพของศัตรูจ้องมองไปที่เขาด้วยความหวาดกลัวและเริ่มประเมินเขา
“ว้าวว” เหล่าทหารต่างอ้าปากค้าง เลือดของเหล่าทหารม้าโลหิตต่างสูบฉีด มันเป็นเวลานานมากแล้วที่พวกเขาไม่ได้มีความรู้สึกเช่นนี้ พวกเขาไม่คิดมาก่อนว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะสามารถกระตุ้นความตื่นเต้นของพวกเขาได้
จิวฉีซี่ ยิ้ม เขามองอย่างสงบไปที่หลิวชางหลานและกล่าว “ท่านแม่ทัพ ข้าเห็นตัวท่านซ่อนทับอยู่ในตัวของเขา”
หลิวชางหลานยิ้มและผงกศีรษะด้วยความพึงพอใจ
“อ่า นานแล้วนะที่ข้าไม่ได้เห็นเจ้ายิ้มแบบนี้” หลิวชางหลานกล่าวจากนั้นเขาก็เหลือไปมองกองทัพของอาณาจักรโม่เย่ ที่กำลังถอยทัพ พวกเขามาเพื่ออำนาจและศักดิ์ศรีแต่ก็ต้องถอยกลับไปเพราะหลินเฟิง
“ข้าไม้ได้มีพรสวรรค์เท่ากับเขา” หลิวชางหลานกล่าวซึ่งทำให้จิวฉีซี่ สั่นสะท้าน เขายิ้มขึ้นมาอีกครั้ง จิตใจของหลินเฟิงมีความมั่นคงและพรสวรรค์ของเขาก็สูงส่งอย่างมาก
หลินเฟิงกลับมาอยู่ที่ข้างกายของต้วนซินเย้อย่างใจเย็นในขณะที่นางกำลังถอดหมวกเหล็กออก นิ้วที่เรียวยาวของนางกรีดกรายไปตามเส้นผมและมองไปที่หลินเฟิงด้วยรอยยิ้ม หลินเฟิงคิดว่ารอยยิ้มของนางน่าหลงใหลอย่างแท้จริง
การแสดงออกทางสีหน้าของต้วนเทียนหลางและบุตรชายของเขาน่าเกลียดอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้วนหาน ย้อนกลับไปสมัยก่อน เขาคิดว่าหลินเฟิงไม่มีวันที่จะเทียบเขาได้ แต่ในตอนนี้เขากับหลินเฟิงราวกับอยู่คนละโลก เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินเฟิง เขาก็เป็นเพียงแค่มดปลวกเท่านั้น
“หลินเฟิง” หลิวชางหลานกล่าวเสียงดัง
“ท่านแม่ทัพ” หลินเฟิงตอบ
“ตอนนี้เจ้าได้เป็นนายกองคนใหม่แล้ว เจ้าจะต้องรับผิดชอบหน่วยโลหิตของเจ้าซึ่งจะถูกเรียกว่าหน่วยดาบสวรรค์ เจ้าซึ่งขึ้นตรงกับ จิวฉีซี่”
ด้วยความดีความชอบในการสังหารเหล่าผู้คุ้มกันทมิฬและบังคับให้กองทัพของศัตรูต้องถอยหนี มันก็เพียงพอแล้วที่หลิวชางหลานจะมอบตำแหน่งนายกองให้กับหลินเฟิง หลินเฟิงได้แสดงศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ออกไปแล้วและไม่มีใครที่จะคัดค้าน
“ข้า หลินเฟิง รู้สึกยินดีอย่างมากขอรับ”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น