ตอนที่ 198 การบุกรุก
“Shut your mouth!” shouted Duan Tian Lang and then said coldly: “You have the gift when it comes to speech and enjoy babbling nonsense. Don’t think that because you are the princess’ personal guard you can act however you wish. The military has rules.”
"หุบปากของเจ้าซะ!" ต้วยเทียนหลาง ตะโกนแล้วพูดอย่างเย็นชา: "เจ้านั้นมีพรสวรรค์เมื่อยามพูดและสนุกกับเรื่องไร้สาระ อย่าคิดว่าเพราะเจ้าได้เป็นองค์รักษ์ขององค์หญิงแล้วเจ้าจะสามารถทำอะไรก็ได้ ยังมีกฏทหารอยู่ "
“Why don’t you shut your mouth? I, Lin Feng, have come to Duan Ren City to help. I never said that I wanted to give orders to the troops. I am doing exactly what the second prince has asked me to do. I will stay next to the princess and protect her. What gives you the right to give me orders? I am not your subordinate.”
"แล้วทำไมท่านถึงไม่หุบปากของท่านล่ะ? ข้า หลินเฟิง ได้มาที่เมืองต้วนเหลิน เพื่อช่วยเหลือ ข้าไม่เคยบอกว่าข้าต้องการสั่งกองทัพ ข้ากำลังทำสิ่งที่องค์ชายสองสั่งให้ข้าทำ ข้าจะอยู่ข้างองค์หญิงและปกป้องเธอ อะไรทำให้ท่านมีสิทธิที่จะสั่งข้าได้? ข้าไม่ใช่ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของท่าน "
Lin Feng shouted with the same tone as Duan Tian Lang. He had a cold smile on his face. They had already arrived in Duan Ren City, why did he need to fear Duan Tian Lang?
หลินเฟิง ตะโกนด้วยเสียงเดียวกันกับ ต้วนเทียนหลาง เขามีรอยยิ้มที่เย็นชาบนใบหน้า พวกเขามาถึงเมืองต้วนเหลิน แล้วทำไมเขาถึงต้องกลัว ต้วนเทียนหลาง ด้วยเล่า?
When Duan Tian Lang heard Lin Feng, he narrowed his eyes. He looked cold and murderous. In Duan Tian Lang’s eyes, Lin Feng was part of his army. Even if he was the princess’ personal guard, Duan Tian Lang still thought that he could play with Lin Feng as he wished. He hadn’t thought that Lin Feng was going to contradict him in front of all the troops. What an insanely audacious guy.
เมื่อ ต้วยเทียนหลาง ได้ยิน หลินเฟิง ตะโกน เขาก็หรี่ตาลง สายตาของเขาดูเยือกเย็นและมีเจตนาฆ่าในดวงตาคู่นั้น หลินเฟิง เป็นส่วนหนึ่งของกองทัพของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นองค์รักษ์ขององค์หญิง แต่ ต้วนเทียนหลาง ก็ยังคิดว่าเขาจะได้เล่นหลินเฟิง ตามที่เขาปรารถนา เขาไม่ได้คิดว่า หลินเฟิง จะแย้งเขาต่อหน้ากองกำลังทั้งหมด ช่างเป็นคนโง่ที่บ้าบอสิ้นดี
At that moment, the crowd was also dumbstruck. They were blankly staring at Lin Feng. That guy was really insane. He surprisingly dared contradict his superior, the Chief Commander.
ในขณะนั้นฝูงชนก็รู้สึกราวกับเป็นคนโง่ พวกเขาจ้องมองไปที่ หลินเฟิง ชายผู้นี้ช่างบ้าเสียจริง เขาได้สร้างความประหลาดใจโดยกล้าที่จะโต้แย้งกับหัวหน้าผู้บัญชาการของเขา
“Uncle Duan Tian Lang, what Lin Feng said is true. When the people of Duan Ren City see a military force that overwhelms them with numbers of unknown origin, they must adhere strictly to what they have been told and not open the gate. That is precisely why General Liu Cang Lan has ordered them not to act without his orders, and his methods are correct. What you are saying is inappropriate.” said Duan Xin Ye, surprisingly defending Lin Feng. Everybody was astonished.
"ท่านลุง ต้วนเทียนหลาง สิ่งที่ หลินเฟิง กล่าวนั้นเป็นความจริง เมื่อชาวเมือง ต้วนเหลิน เห็นกองทัพที่โอบล้อมพวกเขาด้วยจำนวนนับไม่ถ้วนเช่นนี้ที่ไม่รู้จัก พวกเขาจะต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดต่อสิ่งที่พวกเขาได้รับแจ้งและไม่เปิดประตู นั่นคือเหตุผลที่ท่านแม่ทัพหลิวชางหลาน ได้สั่งให้พวกเขาห้ามทำสิ่งใดโดยพลการถ้าปราศจากคำสั่งของเขาและวิธีการของเขานั้นถูกต้อง มีอะไรไม่ถูกต้องงั้นรึ "ต้วนซินเย่ กล่าวปกป้อง หลินเฟิง ทุกคนต่างประหลาดใจ
Under his helmet, Duan Tian Lang’s eyes revealed a cold expression. He then said indifferently: “Princess, Your Highness, before discussing whether what I say is appropriate or not, considering the outrageous words Lin Feng has said, I first want to punish him.”
ภายใต้หมวกของเขาดวงตาของ ต้วยเทียนหลาง เผยให้เห็นการแสดงออกอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็พูดอย่างเฉยเมยว่า "องค์หญิง ก่อนจะคุยกันเรื่องที่ข้าพูดนั้นว่าเหมาะสมหรือไม่ เมื่อพิจารณาจากคำพูดที่ก้าวร้าวของ หลินเฟิง แล้วข้าต้องลงโทษเขาก่อนเป็นอันดับแรก"
“Punish me? You want to punish me?” said Lin Feng while smiling coldly. At that moment, Lin Feng already understood that Duan Tian Lang and the second prince were not on the same wavelength at all. If anyone wanted to attack Lin Feng, they wouldn’t act because of Duan Wu Ya. He had said in front of the entire army that the princess was Lin Feng’s only superior.
"ลงโทษข้างั้นรึ? เจ้าต้องการจะลงโทษข้าอย่างงั้นรึ? "หลินเฟิง ยิ้มอย่างเย็นชา ในขณะนั้นหลินเฟิง เข้าใจแล้วว่า ต้วนเทียนหลาง และองค์ชายสองไม่ได้เห็นพ้องกันไปเสียหมด ถ้าใครต้องการโจมตี หลินเฟิง พวกเขาจะไม่ทำอะไรเพราะ ต้วนหวูหยา เขากล่าวต่อหน้ากองทัพว่าองค์หญิงจะเป็นผู้บัญชา หลินเฟิง เท่านั้น
“Not obeying military orders can classify as treason and insubordination, which is an act that must be punished.” said Duan Tian Lang.
"ไม่เชื่อฟังคำสั่งของทหารจัดว่าเป็นพวกทรยศและการไม่เชื่อฟังซึ่งเป็นการกระทำที่ต้องได้รับการลงโทษ" ต้วนเทียนหลาง กล่าว
“Treason and insubordination?” Lin Feng was staring at Duan Tian Lang: “What do you intend to do to me?”
"การทรยศและการไม่เชื่อฟังงั้นรึ?" หลินเฟิง จ้องมองไปที่ ต้วนเทียนหลาง : "เจ้าตั้งใจจะทำอะไรกับข้า?"
“I don’t want to make the princess lose face so I will not kill you. However, I will make your life a sheer hell and confine you to a prison. Then, I will talk with His Majesty and your destiny will be in his hands.”
"ข้าไม่ต้องการให้องค์หญิงเสียหน้า ดังนั้นข้าจะไม่ฆ่าเจ้า แต่ข้าจะทำให้ชีวิตของเจ้าได้เจอกับนรกที่แท้จริงและกักขังเจ้าไว้ในคุก จากนั้นข้าจะกราบทูลององค์จักรพรรดิและชะตาของเจ้าก็จะอยู่ในกำมือของเขา "
“Ridiculous.” said Lin Feng with an indifferent attitude. Immediately after, he looked at Duan Xin Ye and said: “Princess, it is not that I don’t want to protect you, it is just that Duan Tian Lang doesn’t want to let me do it properly. I am leaving.” Lin Feng urged his dragon colt horse away using the spurs while saying: “Anyone who wants to come with me is free to do so.”
"ไร้สาระ" หลินเฟิง กล่าวด้วยความคิดที่ไม่สนใจ ทันทีหลังจากนั้นเขาก็มองไปที่ต้วยซินเย่ และกล่าวว่า "องค์หญิงมันไม่ใช่ว่าข้าไม่ต้องการที่จะปกป้องท่านมันเป็นเพราะ ต้วนเทียนหลาง ไม่ต้องการให้ข้าทำอย่างถูกต้อง ข้าจะต้องไป "หลินเฟิง ควบม้านิลมังกรของเขาออกไปโดยใช้ปลายแหลมของรองเท้า แล้วเขาก็กล่าวว่า" ใครก็ตามที่อยากจะมากับข้าก็สามารถทำเช่นนั้นได้ "
“I am curious to see who will dare to go with you.” said Duan Tian Lang with a cold smile on his face. That guy was extremely audacious. Did he really want to die?
"ฉันอยากรู้นักว่าใครจะกล้าไปกับเจ้า" ต้วนเทียนหลาง กล่าวด้วยรอยยิ้มอันหนาวเย็นบนใบหน้า ชายผู้นี้ช่างเป็นคนที่บ้าบิ่นสิ้นดี เขาต้องการจะตายจริงๆงั้นรึ?
But when Duan Tian Lang finished his sentence, a great deal of people started moving towards Lin Feng: Meng Qing, Liu Fei, Wen Ao Xue, Yuan Shan, Duan Feng, etc. There was even Hei Mo, followed by thirty-two men wearing bronze masks. A huge group of people had come out to follow Lin Feng. Duan Tian Lang was astonished. He was wondering, since when did Lin Feng have so many companions?
แต่เมื่อ ต้วยเทียนหลาง พูดจบคนจำนวนมากก็เริ่มเดินตรงไปทาง หลินเฟิง : เมิ้งชิง, หลิวเฟย, เวิ่นห่าวซื่อ, หยวนชาน, ต้วนเฟิง ฯลฯ มีแม้แต่ เฮยหม่า ตามด้วยชายอีก 32 คน ที่สวมหน้ากากทองแดง มีกลุ่มคนจำนวนมากออกมาเดินตาม หลินเฟิง ต้วนเทียนหลาง ถึงกับประหลาดใจ เขาสงสัยว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ หลินเฟิง ได้มีเพื่อนจำมากมายเช่นนี้?
“Princess, it’s not that I am not willing to protect you, but Duan Tian Lang is trying to avenge his wrongs using his current title and doesn’t allow me to protect you. Please take good care of yourself.” Immediately after, Lin Feng left and galloped towards the city gate at full speed.
"องค์หญิงไม่ใช่ว่าข้าไม่เต็มใจที่จะปกป้องท่าน แต่ ต้วนเทียนหลาง พยายามที่จะแก้แค้นความผิดของเขาโดยใช้ชื่อปัจจุบันของเขาและไม่อนุญาตให้ข้าปกป้องท่าน ได้โปรดดูแลตัวดีๆด้วยเถิด "หลังจากนั้น หลินเฟิง ก็หันกลับและควบม้าวิ่งไปที่ประตูเมืองด้วยความเร็วเต็มพิกัด
Everybody else was blankly staring at Lin Feng. The others were closely following him, which made the people in the crowd completely shocked.
ทุกคนจ้องมองไปที่ หลินเฟิง คนอื่น ๆ ได้ติดตามเขาอย่างใกล้ชิดซึ่งทำให้กลุ่มคนในฝูงชนตกใจ
“Kill them.” shouted Duan Tian Lang coldly. Danger was imminent. Someone behind him took out an arrow and put it in his bow.
"ฆ่าพวกมันซะ" ต้วนเทียนหลาง ตะโกนอย่างเย็นชา อันตรายกำลังใกล้เข้ามา มีใครบางคนที่อยู่ข้างหลังเขานำลูกธนูออกมาแล้วขึ้นคันธนู
Lin Feng was stupefied. Cold energy was released from his body, but as before, he continued galloping forwards. He was ready to fight, but still continued towards the city gate.
หลินเฟิง มึนงง พลังงานที่เย็นได้ถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของเขา แต่ก่อนหน้านี้เขายังคงควบม้าวิ่งไปข้างหน้า เขาพร้อมที่จะต่อสู้ แต่ก็ยังคงมุ่งหน้าต่อไปยังประตูเมือง
“STOP!” A furious shout filled the air. That voice belonged to the soft and tender Duan Xin Ye.
"หยุด!" เสียงตะโกนด้วยความโกรธดังขึ้น เสียงดังกล่าวเป็นของ ต้วนซินเย่ ที่อ่อนโยน
“Princess, Your Highness, they are soldiers. If they disobey their orders, they must die.” said Duan Tian Lang coldly while staring at Duan Xin Ye. A general in the field is not bound by the orders from his sovereign. That was particularly true in the case of Duan Tian Lang.
"องหญิง พวกเขาเป็นทหาร หากพวกเขาฝ่าฝืนคำสั่งพวกเขาจะต้องตาย "ต้วนเทียนหลาง กล่าวอย่างเย็นชาขณะที่จ้องมองไปที่ ต้วนซินเย่ ผู้บัญชาการในสนามรบนั้นไม่ผูกมัดตามคำสั่งจากกษัตริย์ของเขา นั่นเป็นความจริงอย่างยิ่งในกรณีของ ต้วนเทียนหลาง
Once he left the imperial city, Duan Tian Lang was already ignoring Duan Wu Ya’s orders and wanted to kill Lin Feng and his friends.
เมื่อครั้งหนึ่งที่เขาออกจากเมืองจักรพรรดิ ต้วนเทียนหลาง ได้ละเลยคำสั่งของ ต้วนหวูหยา และต้องการฆ่า หลินเฟิง และเพื่อนของเขา
“How bold.” thought the crowd. Yue Tian Chen and the others were smiling. What they didn’t dare to do, Duan Tian Lang was going to do it for them.
"กล้ามาก" เย่เทียนเฉิน และคนอื่น ๆ กำลังยิ้มอยู่ สิ่งที่พวกเขาไม่กล้าทำแต่ ต้วนเทียนหลาง กำลังจะทำเพื่อพวกเขา
“Orders?” said Duan Xin Ye looking cold. She wouldn’t have thought that Duan Tian Lang could be that audacious.
"คำสั่งงั้นรึ?" ต้วนซินเย่ มองอย่างเย็นชา เธอไม่คิดว่า ต้วนเทียนหลาง จะกล้าทำเช่นนี้
“Today, whoever fires an arrow, I will kill you on the spot. We will see if Duan Tian Lang or anyone else will dare to stop me.” shouted Princess Duan Xin Ye coldly. Everyone was astonished and felt extremely awkward.
"วันนี้ใครก็ตามที่ยิงลูกธนู ข้าจะฆ่าคนที่ยิง เรามาดูกันว่า ต้วยเทียนหลาง หรือใครกล้าที่จะหยุดข้าหรือไม่ "องค์หญิงต้วนซินเย่ ตะโกนใส่อย่างเย็นชา ทุกคนประหลาดใจและรู้สึกอึดอัดมาก
Indeed, if Duan Xin Ye wanted to try and kill them, even if they wanted to fight back, they wouldn’t. If they injured the princess, they were convinced that Duan Tian Lang wouldn’t hesitate to kill them.
แน่นอนถ้า ต้วนซินเย่ ต้องการจะฆ่าและฆ่าพวกเขาแม้ว่าพวกเขาจะต้องการที่จะสู้ต่อไป แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้น หากพวกเขาทำให้องค์หญิงได้รับบาดเจ็บ พวกเขาเชื่อว่า ต้วนเทียนหลาง จะไม่ลังเลที่จะฆ่าพวกเขา
Duan Xin Ye and Lin Feng were not the same. She was the princess and her social status was extremely high. Duan Tian Lang may have been very audacious, but he would never dare cause harm to the princess.
ต้วนซินเย่ และ หลินเฟิง นั้นไม่เหมือนกัน เธอเป็นองค์หญิงและสถานะทางสังคมของเธอนั้นสูงมาก ต้วนเทียนหลาง อาจกล้ามาก แต่เขาจะไม่กล้าให้เกิดอันตรายต่อองค์หญิง
Duan Tian Lang was stupefied. He wouldn’t have thought that the princess would help Lin Feng to such a degree.
ต้วนเทียนหลาง ก็มึนงง เขาไม่คิดว่าองค์หญิงจะช่วยเหลือ หลินเฟิง ขนาดนี้
In a short time, Lin Feng and his friends were already far away from the army and were very close to the entrance into Duan Ren City. At that moment, even if an arrow touched them, it would not cause them much damage.
ในเวลาอันสั้น หลินเฟิง และเพื่อนของเขาอยู่ห่างไกลจากกองทัพแล้วและอยู่ใกล้กับทางเข้าเมืองต้วนเหลินมาก ในขณะนั้นแม้ว่าลูกธนูจะยิงโดนพวกเขา แต่ก็ไม่ทำให้เกิดความเสียหายมากนัก
“I am Lin Feng. Brothers, could you please open the gate? Sorry for the inconvenience.”
"ข้าคือ หลินเฟิง พี่ชายท่านช่วยเปิดประตูได้ไหม? ขออภัยหากทำให้ไม่สะดวก."
Lin Feng shouted these words to the soldiers at the top of the gate. These people could clearly see Lin Feng’s face, and they smiled at him and said: “It’s young master Lin Feng, open the gate.”
หลินเฟิง ตะโกนคำเหล่านี้กับทหารที่อยู่ด้านบนของประตู คนเหล่านี้สามารถมองเห็นใบหน้า ของ หลินเฟิง ได้อย่างชัดเจนและพวกเขาก็ยิ้มให้เขาและกล่าวว่า "นั่นคือนายน้อย หลินเฟิง เปิดประตู"
“Lin Feng, young master, is Xiu okay?” said the soldiers on the top of the gate. At that moment, Liu Fei took off her helmet and her beautiful face appeared.
"นายน้อยหลินเฟิง แม่นางหลิว เป็นเช่นไรบ้าง?" ทหารที่อยู่ด้านบนของประตูกล่าว ในขณะนั้นหลิวเฟย ได้ถอดหมวกออกและใบหน้าที่สวยงามของเธอปรากฏตัวขึ้น
“Xiu, you came back.” said a soldier, looking excited. At that moment, a rumbling noise spread through the air. Lin Feng and the others urged their horses forwards and entered the city.
"แม่นาง หลิว กลับมาแล้ว" ทหารคนหนึ่งกำลังตื่นเต้น ในขณะนั้นเสียงดังเอี๊ยดแผ่ซ่านไปทั่วอากาศ หลินเฟิง และคนอื่น ๆ ควบม้าของพวกเขาไปข้างหน้าและเข้าไปในเมือง
This scene made the soldiers on the horizon look at each other in dismay. They didn’t understand. They had come because of orders from the imperial clan, even Duan Tian Lang had joined them, but the city still would not open the gates for them.
ฉากนี้ทำให้ทหารบนขอบฟ้ามองกันและกันด้วยความตกใจ พวกเขาไม่เข้าใจ พวกเขามาเนื่องจากคำสั่งจากตระกูลจักรพรรดิแม้ ต้วนเทียนหลาง ได้ร่วมเดินทางมากับพวกเขา แต่เมืองยังคงไม่ได้เปิดประตูสำหรับพวกเขา
“They are really audacious, General. Should we attempt to take the gate?” suggested someone behind Duan Tian Lang. Amongst them were many strong cultivators of the Ling Qi layer. The gate wasn’t that high so it was easy for them to jump onto it. Destroying the gate would have looked like the city was being besieged. If given the order, they would fight to death against Duan Tian Lang’s enemies.
"พวกมันช่างอวดดียิ่งนัก,ท่านแม่ทัพเราควรมุ่งหน้าไปที่ประตูหรือไม่? "คนที่อยู่เบื้องหลังแนะนำ ต้วนเทียนหลาง ในหมู่พวกเขามีนักบ่มเพาะพลังที่แข็งแกร่งหลายคนในชั้นจิตวิญญาณ ประตูไม่สูงนักจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขาที่จะกระโดดเข้าไป การทำลายประตูจะดูเหมือนเมืองถูกปิดล้อม หากได้รับคำสั่งพวกเขาจะสู้กับผู้ที่เป็นศัตรูของ ต้วนเทียนหลาง
Duan Tian Lang turned around and looked at the person with a sharp gaze.
ต้วนเทียนหลาง หันไปมองผู้คนด้วยสายตาที่เฉียบคม
“I came here to cooperate with Liu Cang Lan and defeat our common enemy. Do you want me to provoke them and cause trouble? Get the hell away from me.”
"ข้ามาที่นี่เพื่อร่วมมือกับ หลิวชางหลาน และมอบความพ่ายแพ้ให้แก่ศัตรูของเรา เจ้าต้องการให้ข้ายั่วยุพวกเขาและทำให้เกิดปัญหางั้นรึ? ไปลงนรกซะแล้วไอให้พ้นจากข้า "
“Indeed, General.” said that person when they heard Duan Tian Lang’s furious shout. They then moved away. The troops were furious and agitated.
"เข้าใจแล้วท่านแม่ทัพ." เมื่อชายผู้นั่นได้ยิน ต้วนเทียนหลาง ที่กำลังตะโกนด้วยความโกรธ จากนั้นพวกเขาก็หลบออกไป กองทัพกำลังโกรธและเร่าร้อน
How disgusting. They had come to help Liu Cang Lan fight the enemy, but they were blocked at the gate of the city. The good opinion they had of Liu Cang Lan vanished. They didn’t understand why Duan Tian Lang was accepting such a humiliation.
น่ารังเกียจจริงๆ. พวกเขานั้นมาเพื่อช่วย หลิวชางหลาน ต่อสู้กับศัตรู แต่พวกเขาถูกปิดกั้นไม่ให้เข้าประตูเมือง ความคิดที่ดีของพวกเขาต่อ หลิวชางหลาน หายไป พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไม ต้วนเทียนหลาง ถึงยอมรับความอัปยศเช่นนี้
At that moment, Lin Feng and the others were in Duan Ren City and noticed that the city was calm and in perfect order. There wasn’t the slightest bit of chaos. At the same time, Liu Cang Lan appeared; he was taking a stroll through the city.
ในเวลานั้น หลินเฟิง และคนอื่น ๆ อยู่ในเมืองต้วนเหลินและสังเกตเห็นว่าเมืองนี้สงบและอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบ มีความสับสนวุ่นวายไม่มากนัก ในเวลาเดียวกัน หลิวชางหลาน ได้ปรากฏตัว; เขากำลังเดินเล่นรอบเมือง
“Lin Feng, Fei Fei, you’re here.”
"หลินเฟิง,เฟยเฟย พวกเจ้ามาที่นี้"
“Uncle Liu.” shouted Lin Feng but he was only surprised and bewildered. He was staring at the distance.
"ท่านลุงหลิว" หลินเฟิง ตะโกน แต่เขารู้สึกประหลาดใจและสับสนเท่านั้น เขาจ้องจากระยะไกล
“Lin Feng, are you wondering why Duan Ren City is so peaceful and why I don’t let them come into the city?” said Liu Cang Lan as if he could read Lin Feng’s thoughts.
"หลินเฟิง เจ้าสงสัยไหมว่าทำไมเมืองต้วนเหลิน จึงเงียบสงบและทำไมข้าไม่ปล่อยให้พวกเขาเข้ามาในเมือง?" หลิวชางหลาน กล่าวราวกับว่าเขาสามารถอ่านความคิดของ หลินเฟิงได้
“Please enlighten me with your explanations.” said Lin Feng without admitting it.
"ได้โปรดอธิบายให้ข้าฟังคำอธิบายของท่านด้วย" หลินเฟิง กล่าวโดยไม่ต้องบอกว่าอยากฟัง
Liu Cang Lan smiled wryly and said: “Lin Feng, I will definitely let you know my reasoning. You came to help us fight against Mo Yue Country because they were invading us and we urgently needed help, right?”
หลิวชางหลาน ยิ้มให้และกล่าวว่า "หลินเฟิง ข้าจะแจ้งให้เจ้ารู้เหตุผลของข้า เจ้ามาช่วยเราสู้รบกับแคว้นม่อเย่ เพราะพวกเขาบุกรุกเราและเราต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนใช่มั้ย? "
“Could it be that is not the case?” Lin Feng, when he heard Liu Cang Lan’s words, narrowed his eyes as if he was realizing something.
"แล้วคิดว่ามันเป็นเช่นนั้นหรือไม่?" หลินเฟิง เมื่อเขาได้ยินคำพูดของ หลิวชางหลาน ทำให้ตาของเขาแคบลงราวกับว่าเขากำลังตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง
Liu Cang Lan was smiling wryly and had a piercingly-cold expression within his smile.
หลิวชางหลาน ยิ้มให้และมีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็น
“Duan Ren City is very calm. It isn’t in danger at all. They haven’t come to help us, but rather to seize the power. The Imperial City can’t stand it anymore and has decided to attack me.”
"เมืองต้วนเหลิน นั้นสงบมาก ไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายเลย พวกเขาไม่ได้มาเพื่อช่วยพวกเรา แต่จะมายึดอำนาจ เมืองจักรพรรดิไม่สามารถเมินเฉยได้อีกแล้วและตัดสินใจที่จะโจมตีข้า "
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น