ตอนที่ 168 ห้ามเข้า
"แข็งแกร่งขึ้น!" เหล่าสาวกนิกายหยุนไห่ทั้งหมเใบหน้าได้เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ
เดือดดาลในใจของพวกเขา หลินเฟิง กล่าวถูกต้อง ถ้านิกายหยุนไห่แข็งแกร่ง ใครจะทำ
ลายมันได้เล่า? ถ้าพวกเขาแข็งแกร่งมากพอพวกเขาจะไม่มีทางได้รับเครื่องหมายทาสบน
ใบหน้า
ผู้บ่มเพาะพลังที่แข็งแกร่งอย่างโดดเด่นสามารถทำลายทั้งนิกายได้และแม้ทั้งแต่แคว้น นี่
เป็นสิ่งเดียวที่ผู้เพาะพลังที่แข็งแกร่งจริงๆสามารถทำได้ พวกเขาสามารถสั่นสะเทือนสวรรค์
และโลกได้ อย่างไรก็ตามคนที่อ่อนแอในโลกนี้จะถูกรังแกและถูกทำให้กลายเป็นทาสและ
ได้รับการปฏิบัติเยี่ยงสัตว์ นี่คือชะตากรรมของนิกายหยุนไห่ที่อ่อนแอ
หลินเฟิง มองไปที่พวกพ้องและรู้สึกว่าคำพูดของเขามีผลตามที่คาเไว้ พวกเขาทั้งหมดกำ
หมัดของตัวเองจนทำให้เส้นเอ็นของพวกเขาสามารถมองเห็นได้บนแขน หัวใจของพวก
เขาเต็มไปด้วยความอัปยศ ตอนนี้พวกเขารู้ความหมายอย่างแท้จริงแล้วว่า ความอับอาย
และความอัปยศหมายถึงเช่นไร พวกเขาเข้าใจว่าในโลกนี้คนที่อ่อนแอขึ้นอยู่กับความ
เมตตาของคนที่แข็งแกร่ง ถ้าการตัดสินใจและจิตใจของพวกเขามั่นคงขึ้นความแข็งแกร่ง
ของพวกเขาก็จะเติบโตขึ้นด้วยเช่นกัน
ทันใดนั้นเทคนิคความเร็วบางอย่างและทักษะการต่อสู้ได้ปรากฏขึ้นพร้อมกับคลื่นในมือ
ของ หลินเฟิง พวกมันมาจากวิหารโบราณของนิกายหยุนไห่ ตอนนี้เขากลายเป็นประมุข
แล้ว; เขาจำเป็นต้องช่วยพวกสาวกให้แข็งแกร่งขึ้นเพื่อการนั้นพวกเขาจะต้องมีทักษะเหล่านี้
"หนานกงหลิง ก่อนที่เขาจะตายได้แต่งตั้งให้ข้าเป็นประมุขของนิกายหยุนไห่ ทักษะการต่อสู้
และความคล่องตัวทั้งหมดนี้อยู่ที่ระดับ ซุน พวกเจ้าสามารถมองหาบางอย่างที่เหมาะสมกับ
พวกเจ้าได้ เมื่อพวกเจ้าได้พบแล้ว ก็แค่ไปฝึกฝนมันให้สมบูรณ์แบบ. "
หลินเฟิง วางทักษะเหล่านี้และเทคนิคความคล่องตัวบนพื้น ทุกคนต่างมึนงง ทักษะการต่อสู้
และความคล่องตัวเป็นสิ่งที่น่าสนใจอย่างยิ่งสำหรับนักบ่มเพาะพลังทุกคน
สาวกสองสามคนได้วิ่งไปหาเทคนิคความคล่องตัวและทักษะการต่อสู้เพื่อเลือก แต่หลายคนก็
ยังคงอยู่ในตำแหน่งเดิมของพวกเขาขณะที่จ้องมองไปที่ หลินเฟิง
"ถอยไป!" หลินเฟิง เคลื่อนไปข้างหน้าและระเบิดพลังปราณออกมาและบังคับให้ออกไปใน
อากาศซึ่งทำให้คนที่รีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อที่จะเลือกทักษะของตนเองประหลาดใจ พวกเจ้า
เลือกได้แต่จงอย่าโลภให้มันมากนัก พวกเขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่ หลินเฟิง
" ข้าบอกให้ถอยไป !"
ตาของ หลินเฟิง หลี่ลง เขาดูเย็นชาอย่างมาก สาวกกลุ่มนี้ไม่เข้าใจว่าทำไม หลินเฟิง อารมณ์
เสีย แต่พวกเขาทั้งหมดก็ถอยกลับไปหาสาวกอื่น ๆ ที่รออย่างอดทน
"ท่านประมุข" ในบรรดาผู้ที่ไม่ได้เคลื่อนไหวก่อนหน้านี้มีบางคนที่ตัดสินใจที่จะยอมรับและ
หันหน้าเข้าหา หลินเฟิง คนหนึ่งที่วิ่งไปข้างหน้าเข้าใจและโค้งคำนับให้กับ หลินเฟิง เช่นกัน
และกล่าวว่า "ท่านประมุข"
หลินเฟิง มองไปที่กลุ่มคนอย่างเย็นชาและพูดอย่างเฉยเมยว่า "พวกเจ้าทำให้ข้ารู้สึกผิดหวัง
จริงๆ"
เมื่อได้ยิน หลินเฟิง กล่าวฝูงชนก็ตกใจ
"ข้าไม่อยากได้ยินคุณทุกคนเรียกข้าว่าประมุข ข้าแค่อยากเห็นว่าจะมีซักกี่คนที่สามารถควบ
คุมจิตใจของตัวเองได้เมื่อต้องเผชิญกับความโลภ บางคนที่มีความสนใจในสิ่งนั้นและความโลภ
ที่ตนเองมีจะไม่สามารถมีจิตใจที่เข้มแข็งได้ พวกเขาจไม่เคยคำนึงถึงคนรอบข้างคนอื่น ๆ และ
จะทำงานเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเองเท่านั้น ข้าจะบอกเจ้าว่าพวกเจ้าที่ออกมานั้น
ช่างโง่เง่าจริงๆ "
หลินเฟิง กล่าวด้วยความหยาบคายว่า "ข้าไม่รู้หรอกว่าเป็นเพราะพวกเจ้าเป็นทาสมานานแค่
ไหน แต่บางคนก็ไม่ได้มีเกียรติและความซื่อสัตย์เอาเสียเลย พวกเจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยให้พวก
เจ้าที่โลภมากที่ข้าช่วยออกมาโดยที่เอาทักษะไปโดยที่ไม่ได้แสดงความเคารพแม้แต่น้อยงั้นรึ..?
พวกเจ้าคิดว่าข้าอยากได้ยินพวกเจ้าตะโกนว่า "ประมุข" เพื่อตอบสนองความพอใจของข้างั้นรึ?
พวกเจ้าคิดว่าข้าต้องการให้คนเรียกข้าว่าประมุขเพราะข้าเป็นคนหนึ่งที่มีอำนาจงั้นสินะ?
เกิดอะไรขึ้นถ้าคนที่มีอำนาจเปลี่ยนไป? "
"พวกเจ้าทั้งหมดทำให้ข้าต้องผิดหวัง"
หลินเฟิง พูดย้ำอีกครั้ง แก้มของเหล่าสาวกของนิกายหยุนไห่ ที่กำลังโค้งคำนับให้ หลินเฟิง
รู้สึกเหมือนกำลังร้อนระอุ
"พวกเจ้าคิดว่าข้าเป็นหนี้บุญคุณพวกเจ้างั้นรึ? ข้าใช้หลายพันศิลาบริสุทธิ์เพื่อจะซื้ออิสรภาพ
ให้พวกเจ้า พวกเจ้าคงคิดว่าข้าทำแบบนี้เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองรึไง? พวกเจ้าคิดว่าข้าซื้อ
พวกเจ้าเพื่อให้พวกเจ้าไม่รู้สึกถึงเกียรติและความซื่อสัตย์งั้นรึ? พวกเจ้าคิดว่าข้าต้องการคน
ที่ลืมบุญคุณต่อผู้ที่แสดงความเมตตาต่อพวกเขางั้นสินะ? ถ้าข้าจะสอนเพียงแต่ให้พวกเจ้าดู
แลตัวเองเท่านั้นและเติบโตอย่างแข็งแกร่งขึ้นในอนาคต พวกเจ้าอาจจะขายเพื่อนของพวกเจ้า
หรืออาจจะขายแม้แต่ข้าด้วย ถ้าข้าสอนให้พวกเจ้า พวกเจ้าก็จะไม่ได้ดีไปกว่าคนที่ทำให้พวก
เจ้าเป็นทาส ”
หลินเฟิง จ้องไปที่พวกพ้องและพูดต่อว่า : "แน่นอนว่าเพราะพวกเจ้าเคยอาศัยอยู่เหมือนกับ
สัตว์ พวกเจ้าอาจลืมไปว่าการทำตัวอย่างสุภาพนั้นทำอย่างไร สิ่งที่ข้าพูดตอนนี้เพื่อเตือน
พวกเจ้าถึงความหมายของการเป็นคนดี พวกเจ้าต้องจำไว้ว่าในอนาคต พวกเจ้าจะต้องนึก
ถึงคนอื่นและเสียสละตนหรืออาจจะต้องตายในอนาคตก็ได้ "
"จำไว้ว่าข้าไม่อยากได้ยินเรื่องไร้สาระใด ๆ และข้าได้ยินจากคนปัญญาอ่อนมามากพอแล้ว"
คนที่อยู่ในกลุ่มมอง หลินเฟิง และส่ายหน้าเล็กน้อยพวกเขารู้ว่าหัวใจของพวกเขาเริ่มเห็น
แก่ตัวขึ้นอย่างแท้จริง
"จงจำไว้ว่าพวกเจ้าจะต้องตัดสินใจทางเลือกของพวกเจ้าเอง" หลินเฟิง กล่าว ทันทีหลังจาก
ที่เขาหันไปรอบ ๆ และเริ่มเดินออกไปขณะที่พูดว่า "พวกเจ้าสามารถเลือกจากทักษะการต่อสู้
และเทคนิคความคล่องตัวบนพื้นดินได้ พวกเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากศาลา จงใช้เวลา
ในการฝึกสมาธิและบ่มเพาะพลัง ในเวลาสามเดือนข้าจะกลับมา "
หลินเฟิง เริ่มเดินออกไป ขณะที่ ยี่เซี่ย และ ต้าเถา กำลังเดินตามหลังเขาอย่างสงบ
"ต้าเถา เจ้าต้องอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน" หลินเฟิง กล่าวกับ ต้าเถา มีทักษะการต่อสู้ปรากฏขึ้นใน
มือของ หลินเฟิง และได้ส่งให้กับ ต้าเถา จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ว่า "ต้าเถา ทักษะ
การต่อสู้นี้เหมาะสำหรับเจ้า รับมันไปซะ ศึกษามันและฝึกฝน ถ้าคนใดคนหนึ่งพยายามวิ่งหนี
ไปหลังจากที่ได้รับทักษะแล้ว ฆ่าพวกเขาได้! "
เมื่อ หลินเฟิง กล่าว คำว่า "ฆ่า" เจตนาฆ่าที่แข็งแกร่งที่แสดงออกมาได้ทำให้รู้สึกอย่างชัดเจน
ต้าเถา และ ยี่เซี่ย ต่างมึนตกใจเมื่อมองไปที่ หลินเฟิง
หลินเฟิง ที่ดูไร้อารมณ์ได้เดินออกไปจากคฤหาสน์
หลินเฟิง คิดเพียงเกี่ยวกับอนาคตของนิกายหยุนไห่เท่านั้น ตั้งแต่ต้น โลกใบนี้เป็นโลกที่เห็น
แก่ตัวและโหดร้าย คนเหล่านี้เป็นอดีตสาวกของนิกายหยุนห่ เขาได้ใช้ศิลาบริสุทธิ์เพื่อเปลี่ยน
ชะตากรรมของพวกเขาและได้มอบทักษะความคล่องตัวและทักษะการต่อสู้ด้วยเหตุผลเพียง
อย่างเดียวนั่นคือเพื่อ : นิกายหยุนไห่
หลินเฟิง ได้ช่วยพวกเขาไว้ แต่ถ้าพวกเขาเลือกที่จะหลบหนีไปพร้อมทักษะหรือยังคงเห็นแก่
ตัวอยู่ละก็ เมื่อนั้น หลินเฟิง จะฆ่าพวกเขาทิ้ง ถ้าพวกเขาไม่แสดงความกตัญญูและไม่มีเกียรติ
ออกมา หลินเฟิง จะกำจัดคนผู้นั้นออกไป
ถ้าพวกเขาเลือกที่จะหลบหนีและขโมยทักษะของนิกายหยุนไห่ไป พวกเขาควรจะคิดถึงเรื่องนี้
พวกเขาจะได้รู้ว่าพวกเขากำลังทรยศต่อความเมตตาของ หลินเฟิง และนิกายหยุนไห่อีกด้วย
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นอดีตสาวกของนิกายหยุนไห่ก็ตาม ทำไม หลินเฟิง ถึงต้องการคนที่คิด
อย่างเห็นแก่ตัวและไม่สนใจนิกายหยุนไห่ หรือ หลินเฟิง เพียงแสดงความเมตตาให้พวกเขา
เห็น?
อดีตสาวกในคฤหาสน์เป็นคนรุ่นใหม่ของนิกายหยุนไห่ หลินเฟิง จะไม่ยอมทิ้งพวกเขาไป
แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยให้นิกายของเขาเน่าเฟะ
ขณะที่ ต้าเถา ที่อยู่ด้านหลังก็กำลังมอง หลินเฟิง จากนั้นเขาก็เริ่มมองไปที่ทักษะการต่อสู้
ที่ หลินเฟิง ให้กับเขาทำให้เขาถึงกับตัวสั่น
"มีดยาวอหังการ" การโจมตีด้วยมีดยาวจากพลังงานบริสุทธิ์ระดับดี เป็นทักษะการต่อสู้
ที่มีคุณภาพต่ำ พลังงานบริสุทธิ์ที่ถูกปล่อยออกมาจากผู้ใช้ในรูปของมีดยาวที่ทำลายล้าง
ทุกสิ่งที่ขวางเส้นทางของมัน "
"มีดยาวอหังการ !ระดับดี ระดับทักษะการต่อสู้ที่มีคุณภาพต่ำ! "
ต้าเถา กระซิบคำพูดเหล่านี้กับตัวเองราวกับว่าเขาแทบไม่อยากเชื่อ ทักษะการต่อสู้นั้นดู
เหมือนจะสมบูรณ์แบบสำหรับเขา นอกจากนี้มันเป็นทักษะที่น่าสะพรึงกลัวของ
ระดับ ดี
ต้าเถา แหวนหน้าขึ้นอีกครั้งและมองไปที่ด้านหลังของ หลินเฟิง ใจของ หลินเฟิง นั้นลึก
ลับและไม่สามารถคาดเดาได้ แต่อย่างหนึ่งที่แน่ใจได้ก็คือเขาเป็นคนฉลาดและแน่นอน
เขามีนิสัยที่ดีอย่างมาก
เขามั่นใจที่จะมอบทักษะการต่อสู้ให้กับ ต้าเถา เขามีศรัทธาในตัว ต้าเถา และไว้ใจแม้ว่า
จะใช้เวลาอยู่ด้วยกันเพียงเล็กน้อย ต้าเถา ก็ได้รับความไว้วางใจจาก หลินเฟิง
เขาไม่สามารถตอบแทนความเมตตาที่ หลินเฟิง แสดงต่อเขาได้เลย
............
หลินเฟิง กลับมายังสถาสำนักสวรรค์ ก่อนอื่นเขานำ ยี่เซี่ย ไปยังที่พักที่เหมาะสมและ
จากนั้นก็เดินไปที่สวนพีชที่ซึ่งเขาได้ยินเสียงบรรเลงกู้จิน
หลินเฟิง ได้บอกกับพวกทาสว่าให้เวลาสามเดือน นี่ไม่ใช่แค่การบ่มเพาะพลังของพวก
พ้องที่เป็นทาสเท่านั้นแต่เขาเองก็เช่นกัน เขาจะไม่ลืมการบ่มเพาะพลังของตนเองเพื่อ
ไปต่อสู้กับ เห๋ยหม่า
ในขณะนี้ หลินเฟิง ได้ตัดผ่านไปถึงชั้นจิตวิญญาณขั้นที่ห้าและด้วยพลังในปัจจุบันของ
เขานั้น เขาอาจพ่ายแพ้ให้กับผู้บ่มเพาะพลังในชั้นจิตวิญญาณขั้นที่หกได้
แต่ เห๋ยหม่า อยู่ที่จุดสูงสุดของชั้นจิตวิญญาณขั้นที่หก ในสถาบันคนเหล่านี้ที่มีระดับ
ใกล้เคียงกันไม่ใช่คู่มือของเขา แม้แต่นักบ่มเพาะพลังที่อยู่ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่เจ็ดเอง
ก็ไม่กล้าสู้กับ เห๋ยหม่า เขามีพลังมหาศาลและสามารถข้ามช่องว่างระหว่างพลังกับ
ระดับชั้นได้
เห๋ยหม่า เป็นหนึ่งในสิบนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดของสถาบันสำนักสวรรค์ และพิจารณา
จากความสามารถของเขาซึ่งเป็นชื่อที่สมควรได้รับ นอกจากนี้ใครจะบอกว่า เห๋ยหม่า
ยังไม่แข็งแกร่งมากขึ้นในช่วงสามเดือนนี้กันละ? เขาควรจะอยู่ในระดับเดียวกันกับ
หลินเฟิง เพื่อโดนไล่ทันรึไง?
ความแข็งแกร่งของ หลินเฟิง นั้นยังไม่เพียงพอ เขายังห่างชั้นมากยิ่งนักเมื่อเทียบกับ
เห๋ยหม่า
เห๋ยหม่า สามารถเอาชนะนักบ่มเพาะพลังของชั้นจิตวิญญาณขั้นที่เจ็ดได้ด้วยความมั่นใจ
แต่ หลินเฟิง ถ้าเข้าใกล้ก็จะตายเมื่ออยู่ในการต่อสู้ เขาชนะสองผู้บ่มเพาะพลังของชั้น
จิตวิญญาณขั้นที่เจ็ดได้ แต่อย่างไรก็ตามก็ได้รับบาดเจ็บอย่างมากเมื่อได้ต่อสู้
เช่นเดียวกับในโรงเตี๊ยมถ้าหากว่า ต้าเถา ไม่ได้ช่วยเขาคนที่อยู่ในชุดสีเทาก็ยากที่จะเอา
ชนะคนเดียวได้
นี่เป็นเหตุผลที่ หลินเฟิง ไปสวนพีชเพื่อหาความสงบ เมื่อเขาพบความสงบในใจของเขา
แล้วเขาก็มุ่งหน้าไปยังหอคอยบ่มเพาะพลัง สิ่งที่ หลินเฟิง ต้องการมากที่สุดก็คือการ
เพิ่มระดับการบ่มเพาะพลังของเขาให้เร็วยิ่งขึ้น
ในขณะนั้น หลินเฟิง ไม่ได้ไปที่ชั้นสูงๆแต่อย่างใด เขารีบเดินไปที่ชั้นสี่ เพียงแค่ก้าวลงไป
บนพื้นเขาก็รู้สึกถึงความรู้สึกลึก ๆว่ามีความหนาแน่นและเข้มข้นของพลังปราณที่บริสุทธิ์
ของฟ้าและดินที่ผันผวนรอบตัวเขา มันบริสุทธิ์อย่างมาก
บางคนที่ผ่านไปที่ชั้นสี่เห็น หลินเฟิง ก็หยุดลง ดูเหมือนว่าเขากำลังมองหาห้องฝึกฝน
ภายในหอบ่มเพาะพลัง อย่างไรก็ตามตอนนี้เขากำลังทำหน้าแปลกใจ
พวกเขาไม่เข้าใจว่า หลินเฟิง เป็นนักเรียนทหารคนใหม่เพราะเขาดูเหมือนจะไม่เข้าใจว่า
การทำงานนั้นเป็นอย่างไร บนชั้นที่สี่สิ่งหนึ่งที่สำคัญคือต้องรู้ทุกห้องถูกจองไว้โดยใคร
บางคนและห้องนี้ถูกใช้โดยพวกเขาเท่านั้น
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือแต่ละห้องบนชั้นที่สี่เป็นของเฉพาะบุคคล แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้
อยู่ที่นี้และแม้ว่าห้องจะว่างเปล่า ก็ไม่มีใครที่จะเข้าไปได้
ดังนั้นเมื่อ หลินเฟิง กำลังตรวจสอบชั้นสี่เขาประหลาดใจที่พบว่ามีห้องบ่มเพาะพลัง
ว่างอยู่สองห้อง ไม่มีใครฝึกฝนยู่ภายในนั้น ยิ่งน่าแปลกใจก็คือคนที่ผ่านไปไม่ได้หยุด
และเดินต่อไป
ในท่ามกลางของสองห้องนี้เป็นแผ่นหินที่มีคำว่า "ห้ามเข้า" ถัดจากนั้นก็เป็นชื่อ!
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น