ตอนที่ 167 แรงบันดาลใจที่ปลุกใจพวกพ้อง
ศิษย์ทุกคนของนิกายหยุนไห่ยืนขึ้นและจ้องมองไปที่ หลินเฟิง หรือบางคนมองไปที่แหวนนั้น
พวกเขาจำได้อย่างแม่นยำ แต่พวกเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
แต่ในขณะนี้ หลินเฟิง เอามือเท้าเอวไว้และบอกกับพวกทาสว่า "ผู้ที่ยินดีที่จะติดตามข้า
ก็จงลุกขึ้นยืน"
ใจของเหล่าสาวกนิกายหยุนไห่ กำลังสั่นไหว พวกเขาต่างมึนงง แสงแห่งความหวังได้ปรากฏ
ในสายตาของพวกเขา นั่นคือแหวนของประมุขนิกาย หลินเฟิง คงเป็น หลินเฟิง ที่เป็นศิษย์
ของนิกายกายหยุนไห่เช่นเดียวกับพวกเขา
"ข้ายินดีที่จะตามเจ้าไป"
ในขณะนั้นมีร่างที่ลุกขึ้นยืนและเดินไปทางขอบของกรง เขาดูตื่นเต้น
"ข้าต้องการตามเจ้าไป"
"ข้ายินดีที่จะตามเจ้าเช่นกัน"
มีผู้คนยืนมากขึ้นและแสดงท่าทีออกมากขึ้นเรื่อย ๆ สถานการณ์ทั้งหมดนี้ได้สร้างความ
ตกตะลึงให้กับพ่อค้าทาส เขารู้สึกประหลาดใจอย่างสุดซึ้งต่อการกระทำของพวกทาส
เหล่านี้ ทำไมผู้คนจำนวนมากยินดีที่จะติดตาม หลินเฟิง? แน่นอนว่าพวกเขาแส่หาที่
ตายกันเอง
เป็นไปได้หรือไม่ที่พวกเขาพบว่าการอาศัยอยู่ที่นี่ มันน่ากลัวกว่าการที่พวกเขาเลือกที่
จะตาย
ต้าเถา และ ยี่เซี่ย ก็ประหลาดใจมากเช่นกันและมองไปที่ หลินเฟิง เพื่อพยายามเข้าใจถึง
สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น หลินเฟิง เพียงพูดว่ากำลังมองหาทาสเพื่อเปิดเส้นทางจากสัตว์อสูร
พวกเขาต่างเต็มใจที่จะไปกับเขาได้อย่างไรกัน?
ทาสมากกว่าสามสิบคนได้ขึ้นยืน หลินเฟิง ถอนหายใจด้วยอารมณ์ที่ผสมปนเป จำนวน
คนที่อยู่รอดในวันนั้นมีความสำคัญอย่างมาก พวกเขาไม่ได้ถูกฆ่าตายไปหมดที่นั้น แต่
ชีวิตของพวกเขาห่างไกลจากความสุขยิ่งนัก พวกเขากลายเป็นทาสและมีจำนวนมาก
ที่เสียชีวิตในลานประลองนักโทษ มีหลายคนที่เคยถูกขายในการแลกเปลี่ยนทาสก่อนหน้านี้
"ปล่อยพวกเขา ข้าต้องการซื้อพวกเขาทั้งหมด" หลินเฟิง กล่าวอย่างเฉยเมย มีแสง
ปรากฏในดวงตาพ่อค้าทาสและเขาก็พยักหน้าเล็กน้อย แม้ว่าจะไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นก็ตาม
ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า มีคนซื้อทาสจำนวนมากในครั้งเดียวนี่เป็นธุรกิจขนาดใหญ่เสียจริง
"เจ้าแน่ใจหรือไม่ว่าเจ้าต้องการให้ข้าปล่อยพวกทาสเหล่านี้ทั้งหมด?" ในขณะนั้นพ่อค้าทาส
ไม่ได้ยิ้มอีกต่อไปและไม่ได้พยายามอยากขายทาสของเขาเพิ่ม พ่อค้าดูสุภาพและสงบนิ่งราว
กับว่าเป็นคนที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
หลินเฟิง มองไปที่พ่อค้าทาสอย่างแปลกใจ แต่ทันใดนั้นเขาก็โล่งใจ พ่อค้าทาสแค่กังวลว่า
หลินเฟิง ไม่แข็งแกร่งพอและเป็นเรื่องลำบากถ้าเกิดว่าเขาไม่สามารถควบคุมพวกทาสได้
"ใช่ข้าแน่ใจ ปล่อยพวกเขาออกไป "หลินเฟิง กล่าวขณะพยักหน้า เห็นได้ชัดว่าพ่อค้าทาสกังวล
ว่าเขาจะไม่แข็งแกร่งมากพอ ซึ่งจะเป็นปัญหาถ้าเขาไม่มีอำนาจควบคุมพวกทาสเหล่านี้ได้
ทั้งหมด แต่ หลินเฟิง ต้องการพวกทาสเหล่านี้ไว้ภายใต้การควบคุมงั้นรึ?
"ถ้าเจ้ายืนยันเช่นนั้นข้าจะปล่อยพวกเขา" พ่อค้าทาสกล่าวขณะพยักหน้า พ่อค้าทาสเดินไปที่
กรงขังขนาดใหญ่ซึ่งทาสส่วนใหญ่จะอยู่ข้างในและต้องปลดล็อคเสียก่อน จากนั้นเขาก็กล่าวว่า
"ผู้ที่เต็มใจที่จะติดตามเขาไปก็ออกมาทีละคน ถ้าพวกเจ้ากล้าทำอะไรตุกติก ได้ตายแน่! "
เมื่อพ่อค้าทาสได้พูดจบพลังงานที่อันตรายได้โผล่ออกมาจากร่างของเขาและกระจายไปในอากาศ
มีประกายแสงปรากฏขึ้นในดวงตาของ หลินเฟิง
มีพลังมากขนาดนี้เลยงั้นรึ พ่อค้าทาสได้ตัดผ่านไปถึงชั้นจิตวิญญาณขั้นที่เจ็ด ดูเหมือนคนๆนี้เป็น
คนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
พวกทาสก้มหัวลงและไม่กล้าสบตา พวกทาสทั้งหมดได้เดินออกจากกรงขังทีละคนเพื่อให้แต่ละคน
สามารถเดินผ่านประตูเล็กๆนั้นได้พอดี หัวใจของพวกเขากำลังสั่นไหวจากความตื่นเต้น ทันใดนั้น
คนจำนวนสามสิบสองคนก็ได้ยืนอยู่ข้างๆ หลินเฟิง
"คิดเป็นศิลาบริสุทธิ์จำนวนเท่าไหร่?" หลินเฟิง ถามอย่างใจเย็น
"ทาสแปดคนอยู่ที่ชั้นจิตวิญญาณขั้นแรก ทาสเก้าคนอยู่ที่ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สอง ทาสเจ็ดคน
อยู่ที่ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สาม ทาสห้าคนอยู่ที่ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สี่ ทาสสามคนอยู่ที่ชั้นจิตวิญญาณ
ขั้นที่ห้า และที่เหลืออยู่ที่ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่หก พวกทาสนี้คิดเป็นศิลาบริสุทธิ์ระดับกลางจำนวน
สามพันสี่ร้อยก้อน "พ่อค้าทาสกล่าวหลังจากที่ได้นับยอดรวมไว้ในหัวแล้ว
หลินเฟิง พยักหน้าเล็กน้อย มีแสงสว่างวาบในขณะนั้น พลังปราณที่บริสุทธิ์ได้ปรากฏขึ้นในมือของ
หลินเฟิง ปรากฏเป็น ศิลาบริสุทธิ์จำนวนมาก
"เขาสามารถจัดเก็บศิลานั่นไว้ในกระเป๋าได้งั้นรึเนี้ย!"
ฝูงชนก็ตกใจ หลินเฟิง ได้ทำให้ประหลาดใจโดยการเก็บของลงในกระเป๋าพิเศษได้ นั่นไม่ใช่เรื่องง่าย
สำหรับใครที่จะทำกันได้ง่ายๆ
(จริงๆแล้วเป็นหินลึกลับที่หลินเฟิงเก็บได้มาจากวิหารโบราณแต่เขาไม่อยากให้ใครเห็นมัน)
"เจ้านับได้เลยถ้าเจ้าต้องการ"
หลินเฟิง วางศิลาบริสุทธิ์ทั้งหมดลงบนพื้นขณะพูด
พ่อค้าทาสมองแทบไม่เห็นพื้นแล้วพูดทันทีขณะยิ้มว่า "ไม่จำเป็นต้องนับ เจ้าสามารถออกไปกับทาส
ของเจ้าได้เลย "
"ตกลง" หลินเฟิง กล่าวขณะพยักหน้าเล็กน้อย เขาหันกลับมามองดูทาสและพูดว่า "มากับข้าสิ"
เมื่อ หลินเฟิง พูดเสร็จแล้วเขาก็เริ่มเดิน พวกทาสทั้งสามสิบสองคนนั้นได้เดินตามหลังเขาเป็นกลุ่ม
ทุกย่างก้าวได้สร้างความประหลาดใจเช่นกัน และรูปแบบขบวนของพวกเขานั้นมีระเบียบอย่าง
ชัดเจน ซึ่งทำให้ทุกคนประหลาดใจ
ดูเหมือนว่ากลุ่มคนเหล่านี้ไม่ได้มาจากการแลกเปลี่ยนทาสทั้งหมด วิธีที่พวกเขาเดินนั้นอยู่ในรูป
แบบที่แปลกประหลาดอย่างมาก พวกเขาดูคล้ายกับผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของ หลินเฟิง และเดิน
ตามหลังเขาอย่างสงบ
พ่อค้าทาสของตลาดทาสมองไปที่ด้านหลังของทาส ที่ออกเดินไปและความคิดในใจ จากนั้นเขา
ก็กล่าวว่า "นายท่าน เดินช้าๆก็ได้!"
การเดินบนถนนใหญ่ที่มีทาสจำนวนกว่าสามสิบสองคนเห็นได้ชัดว่าเป็นการดึงดูดความสนใจ
ของทุกคน คนภายนอกจะไม่เห็นเครื่องหมายที่พวกทาสมีบนหน้าพวกเขาได้อย่างไร
นอกจากนี้พวกเขายังคงอยู่ในสถานที่แลกเปลี่ยนทาส ถ้าพวกเขาอยู่ข้างนอกพวกเขาก็จะดึง
ดูดความสนใจของผู้คนมากขึ้น
..................
ในคฤหาสน์ที่ไม่ไกลจากลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว หลินเฟิง ต้าเถา ยี่เซี่ย และทาสอีกสามสิบสอง
คนกำลังบ่มเพาะพลัง
สถานที่ที่พวกเขาได้ฝึกฝนนั้นเป็นภูมิประเทศที่เป็นหิน มีศาลาอยู่ตรงกลางมีสะพานเล็ก ๆ
มีน้ำไหลและมีแม้แต่ทะเลสาบเล็ก ๆ นี่คือคฤหาสน์ที่ หลินเฟิง เพิ่งจะซื้อมา เขาใช้ศิลาบริสุทธิ์
ระดับกลางห้าร้อยก้อนในการซื้อคฤหาสน์ซึ่งมีราคาแพงอย่างไม่น่าเชื่อ
หลินเฟิง ต้องการสถานที่ให้ทาสอยู่ สถาบันสำนักสวรรค์ไม่สามารถรับพวกทาสได้ทั้งหมด
แม้ว่าเขาจะได้รับประโยชน์ทั้งหมดจากสถาบันก็ตาม แต่เขาก็ไม่อยากดึงดูดความสนใจของ
ทุกคนโดยการเดินไปกับทาสจำนวนมากที่ติดตามเขา นั้นจึงไม่เหมาะสม
ทาสทุกคนจากนิกายหยุนไห่ กำลังมองไปที่ หลินเฟิง พวกเขาอยากรู้อย่างมากว่าคนที่ซื้อ
พวกเขาเป็นใคร พวกเขาลำบากใจอย่างมากโดยที่ไม่ทราบว่าเป็นใครที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้น
พวกเขาต้องการให้นำหน้ากากนั้นออกมาเพื่อจะได้เห็นหน้าชัดๆ
เป็นใครกันที่ใส่แหวนของประมุขนิกาย?
หลินเฟิง มองอย่างใจเย็นจ้องไปที่ฝูงชนและพูดว่า: "พวกเจ้าได้ผ่านความยากลำบากอย่าง
มากมาสินะ"
ขณะที่พูด เขาก็เอามือจับหน้ากากของเขา หัวใจของผู้คนในกลุ่มเริ่มเต้นเร็วขึ้น หลินเฟิง
จึงค่อยๆถอดหน้ากากออก
"ตู้มม" สิ่งที่เห็นเป็นใบหน้าของ หลินเฟิง ทำให้ทาสตกใจอย่างมาก ทุกคนรู้จักชายหนุ่ม
ผู้สวมแหวนของประมุขนิกาย นั้นมันคือ หลินเฟิง นั่นคือเอกลักษณ์เฉพาะตัวและการแสดง
ออกที่ไม่สุภาพของ หลินเฟิง
ย้อนกลับไปในนิกายหยุนไห่ หลินเฟิง โดดเด่นเพราะเขาได้ฆ่าศิษย์ภายในและชนะอันดับ
สูงสุดของศิษย์ภายในอย่าง : เวิ่นเหลินหยาน เขาเป็นเหมือนดั่งวีรบุรุษผู้พิชิต
ในลานประลองแห่งชีวิต เขาทำให้ประมุขเสียใจกับการกระทำของเขาและสะท้อนความผิด
พลาดของประมุข เป็นเรื่องน่าประทับใจเมื่อเขาได้ตำหนิประมุข!
หลินเฟิง กลายเป็นแหล่งแห่งความหวังสำหรับอนาคตของนิกายหยุนไห่ ทุกคนคิดว่าในไม่
ช้าก็เร็ว หลินเฟิง จะทำให้นิกายหยุนไห่ยืนหยัดขึ้นมาได้อีกครั้งและยกระดับสูงขึ้นกว่าเก่า
และกลับคืนสู่แคว้นซู่วเย่ว
แต่ฝ่ายนิกายหยุนไห่ กลับตกเป็นเหยื่อของโศกนาฏกรรม
และในขณะนั้นพวกเขาได้เห็น หลินเฟิง อีกครั้ง หัวใจของพวกเขากำลังเต้นเร็วขึ้นได้เพียง
แค่มองไปที่ศิษย์ที่มหัศจรรย์ของนิกายหยุนไห่ที่ยังมีชีวิตอยู่ เป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ปฏิเสธ
ข้อเสนอของ ต้วนเทียนหลาง เพราะเขาเชื่อมั่นในตนเอง พวกเขาสัมผัสได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
และประหลาดใจอย่างสุดซึ้งจากการกระทำของ หลินเฟิง
หลินเฟิง ยังมีชีวิตอยู่
หลินเฟิง ได้ปลดปล่อยพวกเขาออกจากสถานะทาส และพาพวกเขาออกจากการแลกเปลี่ยน
ทาส พวกเขาจะไม่เป็นทาสอีกต่อไปแต่ก็ไม่อาจกลับไปเป็นคนทั่วไปได้ พวกเขาไม่ต้องทน
ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดและความอัปยศอดสูทุกวันอีกแล้ว
"ไม่จำเป็นต้องมองข้าอย่างนั้นและไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นเกินไป อย่าลืมไปว่าใบหน้าของพวก
เจ้ายังคงมีเครื่องหมายของทาสที่สลักไว้ หัวใจของพวกเจ้ายังคงเต็มไปด้วยความอัปยศที่ไม่มี
ที่สิ้นสุดอยู่นะ "หลินเฟิง กล่าวเมื่อเห็นว่ากลุ่มคนกำลังตื่นเต้นมาก
ความเย็นชาของ หลินเฟิง ได้จบความรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เริ่มขึ้น ใช่แล้ว พวกเขายังคงมีเครื่อง
หมายของทาสที่สลักไว้บนใบหน้าอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงยังมีสถานะเป็นทาส
"พวกเจ้าเรื่องนิกายของเราถูกทำลายไปแล้วงั้นรึ? พวกเจ้าลืมคนที่สลักตัวอักษรเหล่านี้ไว้บน
ใบหน้าของคุณได้อย่างไร "หลินเฟิง กล่าวอย่างเฉยเมย ฝูงชนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง พวก
เขาเกลียด ต้วนเทียนหลาง เขาเป็นคนที่ทำลายนิกายหยุนไห่ พวกเขาถูกทำเครื่องหมายเป็น
ทาสเพราะ ต้วนเทียนลาง จึงทำให้พวกเขากลายเป็นทาส
เพรานิกายหยุนไห่นั้นอ่อนแอจึงถูกทำลาย นิกายหยุนไห่ไม่มีอำนาจพอที่จะปกป้องตัวเองได้
เท่าที่พวกเจ้ากังวลอยู่ก็คือ พวกเจ้านั้นอ่อนแอนั่นคือเหตุผลที่พวกเจ้ามีเครื่องหมายทาสที่สลัก
อยู่บนใบหน้าของพวกเจ้า นี่คือเหตุผลที่พวกเจ้าอัปยศในแต่ละวัน "หลินเฟิง กล่าว จากนั้น
เขาก็ค่อยๆกล่าวเพิ่มว่า : "ถ้าพวกเจ้าไม่แข็งแกร่งมากพอพวกเจ้าก็ไม่อาจหลุดพ้นจากสถานะ
ของพวกเจ้าที่เป็นทาสได้ พวกเจ้าจะเหมือนก่อนหน้านี้ ที่เป็นทาสและอาจถูกกระทำเช่นเดียว
กับสัตว์. "
คำพูดของ หลินเฟิง ไม่น่าฟังพอสมควร แต่ประโยคเดียวทำให้หัวใจเต้นได้เร็วขึ้นก็คือ ถ้า
ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่เพิ่มขึ้น พวกเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนโชคชะตาได้
"ถ้าพวกเจ้ารู้สึกเบื่อหน่ายที่ถูกรังแกและต่ำต้อย ถ้าพวกเจ้าต้องการเปลี่ยนโชคชะตาของ
ตัวเองและไม่อยากเป็นทาสไปตลอดชีวิต ถ้าพวกเจ้าต้องการจัดงานฉลองเพื่อเฉลิมฉลองที่
พวกเจ้าได้ผ่านความยากลำบากมาและความอัปยศอดสูในอดีตของพวกเจ้ามีเพียงหนทาง
เดียวเท่านั้น "หลินเฟิง พูดเสียงดังขึ้นและดังขึ้น ในขณะที่มองไปที่ทุกคนในกลุ่ม จากนั้นเขา
ก็พูดคำพูดที่ปลุกเล้าอารมณ์ขึ้นมาว่า : "จงแข็งแกร่งขึ้น! แข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ ! เฉพาะผู้ที่มี
ความแข็งแกร่งเท่านั้นจึงสามารถเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของพวกเขาได้! "
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น