ตอนที่ 154 เรื่องอื้อฉาว
เมื่อหนึ่งคนที่ดูแลกรงพูดจบผู้ชมต่างพูดคุยกันด้วยความตื่นเต้น
คนที่สามารถทำให้มันเชื่อฟังได้สามารภนำมันกลับไปด้วยได้! นั่นเป็นสิ่งที่น่าสนใจสำหรับนัก
บ่มเพาะพลังทุกคนในสนาม! การเป็นเจ้าของสัตว์อสูรดังกล่าวจะทำให้ผู้บ่มเพาะพลังมีความ
สามารถในการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว
แต่ปัญหาคือการทำให้มันเชื่องได้นั้น ถ้าไม่ประสบความสำเร็จอาจส่งผลให้ตัวเองตายได้
คนส่วนใหญ่ในฝูงชนไม่ต้องการต่อสู้กับสัตว์อสูรตัวนี้ นอกจากนี้แม้แต่นักบ่มเพาะพลังที่ชั้น
จิตวิญญาณขั้นที่ห้าอาจจะใช่คู่ต่อสู้ของมัน มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับพวกเขาที่จะเอ
รอดชีวิตรอดกลับมาได้ นับประสาอะไรกับการทำให้สัตว์อสูรเชื่อง
จากนั้นผู้รับผิดชอบในกรงเริ่มพูดอีกครั้ง : "แน่นอนว่าจะเข้าไปในกรงก็ต้องมีพลังอย่างน้อย
ที่ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่ห้าเพื่อต่อสู้กับมัน ถ้ามีระดับชั้นจิตวิญญาณที่ต่ำกว่าก็ยังสามารถ
ต่อสู้กับมันได้ แต่ไม่ขอแนะนำให้ทำ ถ้าไม่สามารถทำให้มันเชื่องได้ ก็แค่ฆ่ามันซะ นอกจาก
นี้เรายังจะมอบศิลาบริสุทธิ์ปราณกลางหนึ่งร้อยก้อนให้อีกด้วย "
หลายคนถูกล่อลวงให้ทดลอง
กลุ่มคนที่ หลินเซียน มาด้วยคือนักเรียนทุกคนในลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ในขณะนั้นทุกคน
กำลังจ้องมองไปที่ หลินเซียน
"มู่ฟาน, เจ้าไม่อยากจับอสูรสิงโตเพลิงงั้นรึ?" นักศึกษาคนหนึ่งกล่าวขณะถาม มู่ฟาน
เขาชอบสิงโตที่อยู่ในกรง
เขาได้ตัดผ่านไปถึงชั้นจิตวิญญาณขั้นที่ห้า ซึ่งอยู่ในระดับเดียวกับสัตว์อสูร
"พี่ มู่ฟาน ถ้าเจ้าต้องการลอง, ข้าสามารถคุยกับผู้ชายที่กำลังพูดอยู่ แม้ว่าเจ้าจะแพ้
จะไม่เป็นเรื่องใหญ่อะไร เพียงแค่อย่าบาดเจ็บก็พอ" นักเรียนคนนั้นกล่าว
มู่ฟาน กำลังถูกเรียกร้องมากขึ้นและมากขึ้น
ถ้าให้คนใดคนหนึ่งเข้าไปในกรงนั่น มู่ฟาน น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
ถ้าเขาได้รับชัยชนะและสามารถควบคุมสัตว์อสูรได้ในขณะที่ต่อสู้กับมัน เขาก็สามารถ
นำสัตว์อสูรกลับไปเป็นของตัวเองได้ แต่อาจจะต้องอดศิลาบริสุทธิ์ถึงยี่สิบก้อนที่มีคุณ
ภาพปานกลาง พวกเขาอาจจะไม่ให้ศิลาบริสุทธิ์นั้นและถ้าเจ้าออกไปพร้อมกับสัตว์อสูร
นั้นจะเป็นรางวัลใหญ่เกินไป ถึงแม้ว่าเขาจะแพ้ แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาตราบใดที่เขาไม่ได้รับ
บาดเจ็บ ใครจะปฏิเสธข้อเสนอที่ล่อใจดังกล่าวได้เล่า?
ทันใดนั้น มู่ฟาน ก็ผ่อนคลายและพูดว่า "เอาล่ะข้าจะลองดูแล้วกัน"
มู่ฟาน ที่ดูมีความสุข จากสิ่งที่เขาเข้าใจ นักเรียนคนอื่นกำลังเสนอให้สิงโตแก่เขาเป็นของขวัญ
นั่นคือสิ่งที่อยู่ในหัวของ มู่ฟาน
"พี่มู่ฟาน, ท่านกล้าหาญมาก" นักเรียนคนอีกคนกล่าว
มู่ฟาน ก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและลงไปที่หน้ากรง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภเมื่อมอง
ไปที่สัตว์อสูร
"ช่างเป็นทักษะการเคลื่อนไหวอะไรที่ดีอย่างนี้, พีมู่ฟาน ! แสดงให้เห็นว่านักเรียนของลานศัก
ดิ์สิทธิ์ของเรามีพลังมากแค่ไหน! "อีกกลุ่มหนึ่งตะโกนเพื่อให้ทุกคนได้ฟัง
"โอ้พวกเขาเป็นนักศึกษาของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่งมาก"
"นักเรียนในลานศักดิ์สิทธิ์นั้นช่างน่าอัศจรรย์อย่างมาก พวกเขาอาจจะกลายเป็นคนสำคัญที่สุด
ในแคว้นเมื่อเวลาผ่านไป "
ความคิดเห็นต่างๆกระจายอยู่ในฝูงชน นักเรียนของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ได้แสดงความภาคภูมิใจ
และความเย่อหยิ่งบนใบหน้าของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้ฟังความคิดเห็นทั้งหมดเหล่านั้น
เนื่องจากลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ได้ถูกสร้างขึ้น ผู้บ่มเพาะพลังบางคนของสถาบันได้เริ่มตระหนักถึง
พลังของมันแล้ว นักเรียนของลานศักดิ์สิทธิ์พยายามทำให้สถาบันของพวกเขาได้รับชื่อเสียงเช่นนี้
เสมอ พวกเขาต้องการให้เป็นสถาบันของตนเป็นอันดับหนึ่งของแคว้น ในอนาคตลานศักดิ์สิทธิ์
ซู่วเย่ว อาจจะกลายเป็นผู้มีอิทธิพลมากกว่าสถาบันสำนักสวรรค์และจะกลายผู้ที่แข็งแกร่งกว่า
บรรดานิกายต่างๆของในแคว้น
นักเรียนจากลานศักดิ์สิทธิ์รู้สึกภาคภูมิใจอย่างมาก
หน้าตาที่สวยงามของ หลินเซียน แสดงความเย่อหยิ่งออกมาว่าตัวเองนั้นสูงส่ง เป็นที่ชัดเจนว่าใน
อนาคตเธอจะกลับบ้านด้วยเสื้อผ้าสุดหรูและแสดงให้ทุกคนเห็นถึงความมีเกียรติที่เธอได้รับหลัง
จากที่เธอออกจากเมืองหยางโจว
มู่ฟาน กำลังเดินไปที่ประตูของกรงและกำลังจะเข้าไปในทันที ทันใดมีเงาปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
นักเรียนของลานศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดต่างมองด้วยความโกรธ มองไปที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่พยายาม
เดินเข้าไปในกรงก่อน มู่ฟาน และต่อสู้กับสิงโต
คนคนนั้นต้องการอีกแค่ก้าวเดียวเท่านั้นในก็จะเข้าไปในกรง เมื่อ มู่ฟาน เห็นฉากเบื้องหน้า
ช่วยไม่ได้ที่เขาจะตะโกนว่า "หยุด!"
ภาพเงาที่ด้านหน้าของเขาได้หยุดลง เขาสวมหน้ากากสีเงินซึ่งทำให้ทุกคนรู้สึกได้ถึงความ
หนาวเย็น
คนผู้นั้นคือ หลินเฟิง
"มีอะไร?" หลินเฟิง กล่าว เสียงของเขาฟังดูแปลก ๆ เมื่อเขาสวมหน้ากากสีเงิน
"อ้อเข้าใจแล้ว. เจ้าไม่ได้เห็นว่าข้าเป็นคนแรกที่มางั้นสินะ? "มู่ฟาน กล่าวอย่างฉุนเฉียว เขาเชื่อ
ว่าไม่มีใครอยู่ข้างหน้าเขาเมื่อเขาเดินไปที่กรง หลินเฟิง ต้องมาจากด้านหลังเขาและเดินผ่านไป
ยังกรง
"เจ้าพูดกับคนดูแลว่าเจ้าต้องการเข้าไปในกรงงั้นรึ?" หลินเฟิง ถามอย่างเย็นชา
มู่ฟาน มีการแสดงออกที่น่าเกลียดบนใบหน้าของเขา เขาไม่ได้บอกคนอื่นนอกจากเพื่อน
นักเรียนของเขาว่าเขาต้องการต่อสู้กับสิงโต
เมื่อ หลินเฟิง เห็นว่า มู่ฟาน ไม่ตอบอะไร เขากล่าวต่อไปว่า "ถ้าเจ้าไม่ได้ประกาศว่าเจ้าจะเป็นคน
ต่อสู้กับสิงโต กฎก็คือ: คนแรกที่เข้าไปภายในกรงคือ คนที่จะได้ต่อสู้ "
แสงไฟกระพริบผ่านสายตาของ มู่ฟาน และเขาก็กล่าวว่า : เพื่อนนักเรียนของข้าในลานศักดิ์สิทธิ์
ซู่วเย่วต้องการให้ข้าต่อสู้กับสิงโตตัวนั้น ให้ข้าได้ต่อสู้เถอะไม่งั้นข้าจะเสียหน้าต่อหน้าพวกเขา. "
เมื่อกล่าวออกมา มู่ฟาน ทำให้แน่ใจด้วยการพูดอีกครั้ง "ลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว" เขากล่าวอย่าง
เสียงดังฟังชัด เขาพูดคำเหล่านี้อย่างดังและช้าๆเพื่อให้แน่ใจว่า หลินเฟิง จะได้ยินเขาและเข้าใจ
ความหมายของเขา
หลินเฟิง ยิ้ม ลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่วงั้นรึ?
"ข้าต้องขอโทษด้วยข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว และนอกจากนี้ข้าก็ไม่รู้จักเจ้า
ดังนั้นข้าจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องใส่ใจกับหน้าของเจ้า" หลินเฟิง กล่าว ในขณะนั้นมีหลายคนที่
กำลังโกรธ เป็นไปได้เยี่ยงไร! เขาไม่เคยได้ยินเรื่องราวของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว!
นักเรียนทุกคนในลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ลุกขึ้นยืนและกำลังคลั่งขณะที่มอง หลินเฟิง ผู้ชายคน
นี้มันบ้าบอสิ้นดี!
"อย่าทำแบบนั้นเลยไม่งั้นเจ้าจะเสียใจ" มู่ฟาน กล่าวขณะที่มองอย่างชั่วร้ายไปที่ หลินเฟิง
หลินเฟิง หัวเราะและพูดว่า: "โอ้จริงรึ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าหมายถึงอะไร?"
จากนั้น หลินเฟิง ก็หันกลับมาและกำลังจะเข้าไปในกรง
"ช้าก่อน ช้าก่อน!" มีใครบางคนกล่าวอย่างรวดเร็วขัดจังหวะการเคลื่อนไหวของ หลินเฟิง
หลินเฟิง ก็หยุดแล้วหันกลับไปและเห็นว่าเป็นนักเรียนอีกคนหนึ่งของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว
มันเป็นคนเดียวกันกับที่ชักจูงให้ มู่ฟาน ต่อสู้กับสิงโต
"เจ้าต้องการอะไร?" หลินเฟิง ยิ้มอย่างเย็นชา
คนเหล่านั้นเป็นนักเรียนของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว พวกเขาเป็นเพื่อนนักเรียนของ มู่ฟาน
หลินเซัยน เองก็นั่งอยู่ท่ามกลางพวกเขา
"ให้พี่ชายของข้า มู่ฟาน ต่อสู้กับสิงโตตัวนี้ซะ" ชายหนุ่มคนนั้นพูดอย่างเย็นชาและอวดดี
เขาใส่ชุดที่สวยงามและมีราคาแพง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนชั้นสูงจากครอบครัวที่มีอำนาจ
"ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เจ้าสามารถตัดสินได้ว่าใครจะเป็นผู้ต่อสู้หรือไม่ต่อสู้ในกรงของลาน
ประลองนักโทษ?" หลินเฟิง ถามอย่างหนาวเย็น
"ข้าไม่ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจ้าถามผู้ดูแลในเวทีว่าใครมาถึงก่อน "ชายหนุ่มกล่าวอย่าง
ไม่สนใจ เขาค่อนข้างมั่นใจ ทุกคนหันกลับไปมองคนที่นำสิงโตเข้ามาในกรง
"เขาเป็นคนแรกที่มาถึงกรงนี้ เขาจะได้สู้กับสัตว์อสูร "
เมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านี้ยิ้มกว้าง ๆได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มที่เพิ่งช่วย มู่ฟาน
เมื่อ หลินเฟิง เห็นการแสดงออกที่เย่อหยิ่งบนใบหน้าของ มู่ฟาน และใบหน้าของนักเรียนคน
อื่น ๆของลานศักดิ์สิทธิ์ เขากล่าวว่า "เจ้าเป็นคนที่ตัดสินใจที่นี่ งั้นดี ข้าจะไม่กลับมาที่แห่งนี้
ที่หลอกลวงในการจ่ายศิลาบริสุทธิ์ ข้าแนะนำขอให้ทุกคนอย่ากลับที่นี้อีกครั้งเลย เป็นเรื่อง
ที่โง่มากที่ใช้ศิลาบริสุทธิ์เพื่อมองดู ไอพวกขี้แพ้ที่น่าสมเพชมาต่อสู้กัน
เมื่อชายหนุ่มคนนี้ได้ยิน หลินเฟิง กล่าว เขาขมวดคิ้วและพูดว่า: "เจ้าหมายถึงอะไร?"
"ข้ายังพูดไม่ชัดเจนพออีกเหรอ? ข้าจะอธิบายอีกครั้งแล้วกัน "หลินเฟิง กล่าวขณะยิ้มอยู่ใต้
หน้ากากของเขา :" ข้าเคยได้ยินเรื่องอื้อฉาวมาสองสามครั้งที่เกิดขึ้นที่นี่ น่าแปลกที่เห็นมี
บางคนพ่ายแพ้การต่อสู้ในกรง แต่ไม่เป็นอะไร เจ้าจะเชื่อมันหรือไม่? ก่อนหน้านี้ข้าไม่เชื่อ
ข่าวลือ แต่ตอนนี้ข้าเห็นว่าเรื่องอื้อฉาวแบบนี้ต้องเป็นเรื่องปกติของลานประลองนักโทษสินะ
ไม่ยอมใช้กฎของตนเองอย่างถูกต้อง สถานที่แห่งนี้ช่างน่าขันเสียจริง "
คนที่สามารถทำให้มันเชื่อฟังได้สามารภนำมันกลับไปด้วยได้! นั่นเป็นสิ่งที่น่าสนใจสำหรับนัก
บ่มเพาะพลังทุกคนในสนาม! การเป็นเจ้าของสัตว์อสูรดังกล่าวจะทำให้ผู้บ่มเพาะพลังมีความ
สามารถในการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว
แต่ปัญหาคือการทำให้มันเชื่องได้นั้น ถ้าไม่ประสบความสำเร็จอาจส่งผลให้ตัวเองตายได้
คนส่วนใหญ่ในฝูงชนไม่ต้องการต่อสู้กับสัตว์อสูรตัวนี้ นอกจากนี้แม้แต่นักบ่มเพาะพลังที่ชั้น
จิตวิญญาณขั้นที่ห้าอาจจะใช่คู่ต่อสู้ของมัน มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับพวกเขาที่จะเอ
รอดชีวิตรอดกลับมาได้ นับประสาอะไรกับการทำให้สัตว์อสูรเชื่อง
จากนั้นผู้รับผิดชอบในกรงเริ่มพูดอีกครั้ง : "แน่นอนว่าจะเข้าไปในกรงก็ต้องมีพลังอย่างน้อย
ที่ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่ห้าเพื่อต่อสู้กับมัน ถ้ามีระดับชั้นจิตวิญญาณที่ต่ำกว่าก็ยังสามารถ
ต่อสู้กับมันได้ แต่ไม่ขอแนะนำให้ทำ ถ้าไม่สามารถทำให้มันเชื่องได้ ก็แค่ฆ่ามันซะ นอกจาก
นี้เรายังจะมอบศิลาบริสุทธิ์ปราณกลางหนึ่งร้อยก้อนให้อีกด้วย "
หลายคนถูกล่อลวงให้ทดลอง
กลุ่มคนที่ หลินเซียน มาด้วยคือนักเรียนทุกคนในลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ในขณะนั้นทุกคน
กำลังจ้องมองไปที่ หลินเซียน
"มู่ฟาน, เจ้าไม่อยากจับอสูรสิงโตเพลิงงั้นรึ?" นักศึกษาคนหนึ่งกล่าวขณะถาม มู่ฟาน
เขาชอบสิงโตที่อยู่ในกรง
เขาได้ตัดผ่านไปถึงชั้นจิตวิญญาณขั้นที่ห้า ซึ่งอยู่ในระดับเดียวกับสัตว์อสูร
"พี่ มู่ฟาน ถ้าเจ้าต้องการลอง, ข้าสามารถคุยกับผู้ชายที่กำลังพูดอยู่ แม้ว่าเจ้าจะแพ้
จะไม่เป็นเรื่องใหญ่อะไร เพียงแค่อย่าบาดเจ็บก็พอ" นักเรียนคนนั้นกล่าว
มู่ฟาน กำลังถูกเรียกร้องมากขึ้นและมากขึ้น
ถ้าให้คนใดคนหนึ่งเข้าไปในกรงนั่น มู่ฟาน น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
ถ้าเขาได้รับชัยชนะและสามารถควบคุมสัตว์อสูรได้ในขณะที่ต่อสู้กับมัน เขาก็สามารถ
นำสัตว์อสูรกลับไปเป็นของตัวเองได้ แต่อาจจะต้องอดศิลาบริสุทธิ์ถึงยี่สิบก้อนที่มีคุณ
ภาพปานกลาง พวกเขาอาจจะไม่ให้ศิลาบริสุทธิ์นั้นและถ้าเจ้าออกไปพร้อมกับสัตว์อสูร
นั้นจะเป็นรางวัลใหญ่เกินไป ถึงแม้ว่าเขาจะแพ้ แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาตราบใดที่เขาไม่ได้รับ
บาดเจ็บ ใครจะปฏิเสธข้อเสนอที่ล่อใจดังกล่าวได้เล่า?
ทันใดนั้น มู่ฟาน ก็ผ่อนคลายและพูดว่า "เอาล่ะข้าจะลองดูแล้วกัน"
มู่ฟาน ที่ดูมีความสุข จากสิ่งที่เขาเข้าใจ นักเรียนคนอื่นกำลังเสนอให้สิงโตแก่เขาเป็นของขวัญ
นั่นคือสิ่งที่อยู่ในหัวของ มู่ฟาน
"พี่มู่ฟาน, ท่านกล้าหาญมาก" นักเรียนคนอีกคนกล่าว
มู่ฟาน ก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและลงไปที่หน้ากรง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภเมื่อมอง
ไปที่สัตว์อสูร
"ช่างเป็นทักษะการเคลื่อนไหวอะไรที่ดีอย่างนี้, พีมู่ฟาน ! แสดงให้เห็นว่านักเรียนของลานศัก
ดิ์สิทธิ์ของเรามีพลังมากแค่ไหน! "อีกกลุ่มหนึ่งตะโกนเพื่อให้ทุกคนได้ฟัง
"โอ้พวกเขาเป็นนักศึกษาของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่งมาก"
"นักเรียนในลานศักดิ์สิทธิ์นั้นช่างน่าอัศจรรย์อย่างมาก พวกเขาอาจจะกลายเป็นคนสำคัญที่สุด
ในแคว้นเมื่อเวลาผ่านไป "
ความคิดเห็นต่างๆกระจายอยู่ในฝูงชน นักเรียนของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ได้แสดงความภาคภูมิใจ
และความเย่อหยิ่งบนใบหน้าของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้ฟังความคิดเห็นทั้งหมดเหล่านั้น
เนื่องจากลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ได้ถูกสร้างขึ้น ผู้บ่มเพาะพลังบางคนของสถาบันได้เริ่มตระหนักถึง
พลังของมันแล้ว นักเรียนของลานศักดิ์สิทธิ์พยายามทำให้สถาบันของพวกเขาได้รับชื่อเสียงเช่นนี้
เสมอ พวกเขาต้องการให้เป็นสถาบันของตนเป็นอันดับหนึ่งของแคว้น ในอนาคตลานศักดิ์สิทธิ์
ซู่วเย่ว อาจจะกลายเป็นผู้มีอิทธิพลมากกว่าสถาบันสำนักสวรรค์และจะกลายผู้ที่แข็งแกร่งกว่า
บรรดานิกายต่างๆของในแคว้น
นักเรียนจากลานศักดิ์สิทธิ์รู้สึกภาคภูมิใจอย่างมาก
หน้าตาที่สวยงามของ หลินเซียน แสดงความเย่อหยิ่งออกมาว่าตัวเองนั้นสูงส่ง เป็นที่ชัดเจนว่าใน
อนาคตเธอจะกลับบ้านด้วยเสื้อผ้าสุดหรูและแสดงให้ทุกคนเห็นถึงความมีเกียรติที่เธอได้รับหลัง
จากที่เธอออกจากเมืองหยางโจว
มู่ฟาน กำลังเดินไปที่ประตูของกรงและกำลังจะเข้าไปในทันที ทันใดมีเงาปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
นักเรียนของลานศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดต่างมองด้วยความโกรธ มองไปที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่พยายาม
เดินเข้าไปในกรงก่อน มู่ฟาน และต่อสู้กับสิงโต
คนคนนั้นต้องการอีกแค่ก้าวเดียวเท่านั้นในก็จะเข้าไปในกรง เมื่อ มู่ฟาน เห็นฉากเบื้องหน้า
ช่วยไม่ได้ที่เขาจะตะโกนว่า "หยุด!"
ภาพเงาที่ด้านหน้าของเขาได้หยุดลง เขาสวมหน้ากากสีเงินซึ่งทำให้ทุกคนรู้สึกได้ถึงความ
หนาวเย็น
คนผู้นั้นคือ หลินเฟิง
"มีอะไร?" หลินเฟิง กล่าว เสียงของเขาฟังดูแปลก ๆ เมื่อเขาสวมหน้ากากสีเงิน
"อ้อเข้าใจแล้ว. เจ้าไม่ได้เห็นว่าข้าเป็นคนแรกที่มางั้นสินะ? "มู่ฟาน กล่าวอย่างฉุนเฉียว เขาเชื่อ
ว่าไม่มีใครอยู่ข้างหน้าเขาเมื่อเขาเดินไปที่กรง หลินเฟิง ต้องมาจากด้านหลังเขาและเดินผ่านไป
ยังกรง
"เจ้าพูดกับคนดูแลว่าเจ้าต้องการเข้าไปในกรงงั้นรึ?" หลินเฟิง ถามอย่างเย็นชา
มู่ฟาน มีการแสดงออกที่น่าเกลียดบนใบหน้าของเขา เขาไม่ได้บอกคนอื่นนอกจากเพื่อน
นักเรียนของเขาว่าเขาต้องการต่อสู้กับสิงโต
เมื่อ หลินเฟิง เห็นว่า มู่ฟาน ไม่ตอบอะไร เขากล่าวต่อไปว่า "ถ้าเจ้าไม่ได้ประกาศว่าเจ้าจะเป็นคน
ต่อสู้กับสิงโต กฎก็คือ: คนแรกที่เข้าไปภายในกรงคือ คนที่จะได้ต่อสู้ "
แสงไฟกระพริบผ่านสายตาของ มู่ฟาน และเขาก็กล่าวว่า : เพื่อนนักเรียนของข้าในลานศักดิ์สิทธิ์
ซู่วเย่วต้องการให้ข้าต่อสู้กับสิงโตตัวนั้น ให้ข้าได้ต่อสู้เถอะไม่งั้นข้าจะเสียหน้าต่อหน้าพวกเขา. "
เมื่อกล่าวออกมา มู่ฟาน ทำให้แน่ใจด้วยการพูดอีกครั้ง "ลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว" เขากล่าวอย่าง
เสียงดังฟังชัด เขาพูดคำเหล่านี้อย่างดังและช้าๆเพื่อให้แน่ใจว่า หลินเฟิง จะได้ยินเขาและเข้าใจ
ความหมายของเขา
หลินเฟิง ยิ้ม ลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่วงั้นรึ?
"ข้าต้องขอโทษด้วยข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว และนอกจากนี้ข้าก็ไม่รู้จักเจ้า
ดังนั้นข้าจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องใส่ใจกับหน้าของเจ้า" หลินเฟิง กล่าว ในขณะนั้นมีหลายคนที่
กำลังโกรธ เป็นไปได้เยี่ยงไร! เขาไม่เคยได้ยินเรื่องราวของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว!
นักเรียนทุกคนในลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว ลุกขึ้นยืนและกำลังคลั่งขณะที่มอง หลินเฟิง ผู้ชายคน
นี้มันบ้าบอสิ้นดี!
"อย่าทำแบบนั้นเลยไม่งั้นเจ้าจะเสียใจ" มู่ฟาน กล่าวขณะที่มองอย่างชั่วร้ายไปที่ หลินเฟิง
หลินเฟิง หัวเราะและพูดว่า: "โอ้จริงรึ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าหมายถึงอะไร?"
จากนั้น หลินเฟิง ก็หันกลับมาและกำลังจะเข้าไปในกรง
"ช้าก่อน ช้าก่อน!" มีใครบางคนกล่าวอย่างรวดเร็วขัดจังหวะการเคลื่อนไหวของ หลินเฟิง
หลินเฟิง ก็หยุดแล้วหันกลับไปและเห็นว่าเป็นนักเรียนอีกคนหนึ่งของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว
มันเป็นคนเดียวกันกับที่ชักจูงให้ มู่ฟาน ต่อสู้กับสิงโต
"เจ้าต้องการอะไร?" หลินเฟิง ยิ้มอย่างเย็นชา
คนเหล่านั้นเป็นนักเรียนของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว พวกเขาเป็นเพื่อนนักเรียนของ มู่ฟาน
หลินเซัยน เองก็นั่งอยู่ท่ามกลางพวกเขา
"ให้พี่ชายของข้า มู่ฟาน ต่อสู้กับสิงโตตัวนี้ซะ" ชายหนุ่มคนนั้นพูดอย่างเย็นชาและอวดดี
เขาใส่ชุดที่สวยงามและมีราคาแพง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนชั้นสูงจากครอบครัวที่มีอำนาจ
"ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เจ้าสามารถตัดสินได้ว่าใครจะเป็นผู้ต่อสู้หรือไม่ต่อสู้ในกรงของลาน
ประลองนักโทษ?" หลินเฟิง ถามอย่างหนาวเย็น
"ข้าไม่ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจ้าถามผู้ดูแลในเวทีว่าใครมาถึงก่อน "ชายหนุ่มกล่าวอย่าง
ไม่สนใจ เขาค่อนข้างมั่นใจ ทุกคนหันกลับไปมองคนที่นำสิงโตเข้ามาในกรง
"เขาเป็นคนแรกที่มาถึงกรงนี้ เขาจะได้สู้กับสัตว์อสูร "
เมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านี้ยิ้มกว้าง ๆได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มที่เพิ่งช่วย มู่ฟาน
เมื่อ หลินเฟิง เห็นการแสดงออกที่เย่อหยิ่งบนใบหน้าของ มู่ฟาน และใบหน้าของนักเรียนคน
อื่น ๆของลานศักดิ์สิทธิ์ เขากล่าวว่า "เจ้าเป็นคนที่ตัดสินใจที่นี่ งั้นดี ข้าจะไม่กลับมาที่แห่งนี้
ที่หลอกลวงในการจ่ายศิลาบริสุทธิ์ ข้าแนะนำขอให้ทุกคนอย่ากลับที่นี้อีกครั้งเลย เป็นเรื่อง
ที่โง่มากที่ใช้ศิลาบริสุทธิ์เพื่อมองดู ไอพวกขี้แพ้ที่น่าสมเพชมาต่อสู้กัน
เมื่อชายหนุ่มคนนี้ได้ยิน หลินเฟิง กล่าว เขาขมวดคิ้วและพูดว่า: "เจ้าหมายถึงอะไร?"
"ข้ายังพูดไม่ชัดเจนพออีกเหรอ? ข้าจะอธิบายอีกครั้งแล้วกัน "หลินเฟิง กล่าวขณะยิ้มอยู่ใต้
หน้ากากของเขา :" ข้าเคยได้ยินเรื่องอื้อฉาวมาสองสามครั้งที่เกิดขึ้นที่นี่ น่าแปลกที่เห็นมี
บางคนพ่ายแพ้การต่อสู้ในกรง แต่ไม่เป็นอะไร เจ้าจะเชื่อมันหรือไม่? ก่อนหน้านี้ข้าไม่เชื่อ
ข่าวลือ แต่ตอนนี้ข้าเห็นว่าเรื่องอื้อฉาวแบบนี้ต้องเป็นเรื่องปกติของลานประลองนักโทษสินะ
ไม่ยอมใช้กฎของตนเองอย่างถูกต้อง สถานที่แห่งนี้ช่างน่าขันเสียจริง "
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น