ตอนที่ 144 เงาสังหาร
พี่น้องงั้นรึ? ชายชราประหลาดใจเมื่อได้ยินการสนทนาระหว่างพวกเขา แล้วมีสีหน้าที่ชั่วร้าย
ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา หลินเฟิง ตกใจที่รู้ว่าทาสเหล่านั้นเป็นเพื่อนที่แสนดีของเขา ชาย
ชรามองไปที่ หลินเฟิง ที่กำลังมุ่งหน้ามาหาเขาอย่างช้าๆ จากนั้นเขาก็เดินไปหา หลินเฟิง
เพื่อกีดกันไม่ให้เขาเดินต่อไปและกล่าวว่า "ไม่เป็นไรถ้าเจ้าเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ตอนนี้
เขาได้ถูกทำเครื่องหมายไว้แล้ว เขาได้เป็นทาสเป็นไปตลอดชีวิต "
"ถ้าข้าทำเครื่องหมายบนใบหน้าของเจ้าบ้างละเจ้าจะกลายเป็นทาสด้วยหรือไม่?" หลินเฟิง
กล่าวอย่างเย็นชา
ชายชรายิ้มและพูดว่า: "นี่เจ้าอยากตายใช่มั้ย?"
"ถ้าข้าตายมันจะหมายความว่าใครบางคนจะฆ่าข้าหลังจากการตายของเจ้าไง" หลินเฟิง กล่าว
ทันใดนั้นพลังปราณที่ไหลออกมาจากร่างของเขายิ่งหนาวรุนแรงยิ่งขึ้นและเริ่มเคลื่อนไปหาชายชรา "
"เจ้ามั่นใจในตัวเองมากเกินไปแล้ว." ชายชรากล่าวในขณะที่ยิ้ม ทันใดนั้นร่างกายของเขาทะลุผ่าน
อากาศดูคล้ายกับพายุและมุ่งหน้าตรงไปยัง หลินเฟิง
"ดาบสังหาร!" หลินเฟิง ใช้ทักษะดาบของเขาทักษะดาบสังหาร เขาเข้าใจมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ
แล้ว เขามีความเร็วและคล่องตัวสูงมากขึ้น ขอแค่ได้โจมตีเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะฆ่าฝ่าย
ตรงข้ามได้
แต่ชายชราไม่สนใจการโจมตีของ หลินเฟิง และพยายามหลบเลี่ยงมัน ขณะที่เดินเข้ามาใกล้เขา
เขาก็ใช้ฝ่ามือทั้งสองปล่อยออกไปชก หลินเฟิง เข้าที่หน้าอก
"อ๊าากก!" หลินเฟิง พ่นเลือดออกมาคำโต เขากระเด็นถอยหลังไป
"ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่เจ็ด!" ฝูงชนต่างมึนงง ชายชรานั้นแข็งแกร่งอย่างมาก เขาได้ตัดผ่านไปถึง
ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่เจ็ดและเมื่อเทียบกับ หลินเฟิง แล้วความแตกต่างนั้นมากเกินไป หลินเฟิง
ไม่สามารถทนต่อการโจมตีอีกครั้งได้เป็นแน่
แต่ หลินเฟิง ก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เขาเริ่มเดินตรงไปหาชายชราอีกครั้ง เขาดูใจเย็นและมีความ
มุ่งมั่นเช่นเคย
ทั้งบรรยากาศรอบ ๆ กรงเต็มไปด้วยปราณน้ำแข็ง
"เจ้านั้นมีพรสวรรค์ที่โดดเด่นมาก เจ้าอาจจะมีอนาคตที่สดใสในวันข้างหน้า แต่เนื่องจากเจ้ากำลัง
รนหาที่ตาย ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะช่วยสงเคราะห์เจ้า "ชายชรากล่าวเมื่อเขาเห็นว่า
หลินเฟิง ยังเข้ามาใกล้ จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า "เจ้าเพียงแค่ตัดผ่านไปถึงชั้น
จิตวิญญาณขั้นที่สี่เท่านั้น เจ้าไม่มีทางสัมผัสตัวข้าได้ ไม่แม้แต่ครั้งเดียว ... แล้วอยากจะสังหารข้า
งั้นรึ? เจ้าทำได้แค่ฝันก็เท่านั้นแหละ! "
"ไม่จำเป็นต้องฆ่าเขาหรอก แค่ทำเครื่องหมายบนตัวเขา ทำให้เขาเป็นทาสแบบนั้นมันจะดีกว่าไหม?"
ไป๋ซื่อ กล่าว ชายชราประหลาดใจด้วยคำพูดเหล่านั้น แต่แล้วก็ยิ้มและพูดว่า : "นายน้อยท่านนี้ช่าง
ฉลาดหลักแหลมยิ่งนัก แน่นอนว่าจะเป็นทางออกที่ดีกว่ามาก! เขานั้นแข็งแกร่งกว่าสัตว์ประหลาด
หานหมาน มาก ... มันน่าจะเป็นภาพที่เยี่ยมยอดที่ได้เห็นเขาต่อสู้ตอนเป็นทาส "
"จัดการซะ" ไป๋ซื่อ กล่าวขณะที่มองอย่างชั่วร้ายไปที่ หลินเฟิง หลินเฟิง นั้นทำตัวประมาทเอง
ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
หลินเฟิง ไม่ได้แม้แต่จะมองเขาแม้แต่น้อย เขาเดินต่อไป ทุกๆย่างก้าวที่เขาเดินนั้นเต็มไปด้วยความ
มุ่งมั่นและความหนาวเย็น
"อ่าาาาาาาาาากก!" หานหมาน โห่ร้องเหมือนสัตว์ ร่างของเขากำลังสั่น แต่ชายวัยกลางคนก็ขึง
เขาไว้ด้วยโซ่ หานหมาน ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ
ชายชราโจมตีโดน หลินเฟิง อีกครั้ง เลือดพุ่งออกจากปากของเขาอีกครั้ง ร่างกายของ หลินเฟิง
กระเด็นไปกระแทกกับผนังกรงอย่างแรงจนทำให้กรงสั่นสะเทือน
ชายชรากล่าวว่า หลินเฟิง นั้นแข็งแกร่ง แต่อยู่ระดับจิตวิญญาณขั้นที่สี่เท่านั้น เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้
ของคนที่อยู่ในชั้นจิตวิญญาณขั้นที่เจ็ดหรอก
เมื่อ หลิวเฟย และคนอื่น ๆ เห็นร่างของ หลินเฟิง ได้ปลิวไป พวกเขาลุกขึ้นยืนและเดินไปที่กรง
"ช้าก่อน ช้าก่อน!" เวิ่นห่าวซื่อ กล่าวป้องกันไม่ให้พวกเขาเข้าไปยุ่ง
"หลบไปให้พ้นทางซะ" หลิวเฟย กล่าว เวิ่นห่าวซื่อ ทำได้เพียงยิ้มบูดเบี้ยวบนใบหน้าเท่านั้น
"หลินเฟิง ไม่สามารถชนะการต่อสู้ครั้งนี้ได้ ถ้าเจ้าไปที่นั่นเจ้าก็จะตายพร้อมกับเขาเท่านั้น "
"หลบไปซะ" หลิวเฟย กล่าวอย่างเย็นชา ไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด
"งั้นข้าก็จะไปด้วย" เวิ่นห่าวซื่อ กล่าวขณะที่ส่ายหัว ร่างกายของเขาก็กลายเป็นเงาและ
บินตรงไปที่กรง เมื่อเขามาถึงขอบกรงเขาไม่ได้เข้าไป เขามีความรู้สึกว่า หลินเฟิง นั้นไม่น่าถูก
ฆ่าโดยง่าย
เวิ่นห่าวซื่อ รู้สึกประทับใจกับการกระทำของ หลินเฟิง ผู้ชายคนนั้นเสี่ยงชีวิตเพื่อเพื่อนของเขา ...
ปู้จุน ไก็สัมผัสได้เช่นกัน เครื่องหมายบนใบหน้าของเขาเคลื่อนไหวไปพร้อมกับกล้ามเนื้อบน
หน้าของเขา บุคคลดังกล่าวควรได้รับความเคารพจากทุกคน
สายตาของ หลินเฟิง กลายเป็นสีดำสนิท เขาเดินอย่างช้าๆไปข้างหน้า ในหัวใจของเขาไม่มี
ความรู้สึกใดทั้งสิ้น มีเพียงความมืดเท่านั้น
"ตายซะ!" หลินเฟิง ตะโกนด้วยความโกรธ ดาบสังหารของเขาพริ้วไหวในอากาศ มีหมอกควันสี
เทาดำปกคลุมรอบดาบและเริ่มพุ่งไปกลางอากาศ
"ทำดีที่สุดได้แค่นี้งั้นรึ?" ชายชราหัวเราะแล้วกล่าว เขาประสานมือเข้าด้วยกันแล้วปลดปล่อย
ลมพายุออกมา
พลังปราณแห่งความตาย ได้ไหลออกมาจากร่างกายของเขาไม่มีที่สิ้นสุด ดาบของ หลินเฟิง
สั่นอย่างรุนแรง
ในเวลานั้นเอง หลินเฟิง เหวี่ยงดาบของเขาผ่านอากาศไปยังชายชรา มันทะลุผ่านบรรยากาศ
ด้วยความเร็วเต็มพิกัดและฉีกทำลายทุกอย่างที่เข้ามาสัมผัสกับมัน
"นั้นมันอะไรกัน?" ชายชรากล่าวอย่างห้าวหาญไม่เกรงกลัว เมื่อดาบของ หลินเฟิง มาถึงหน้า
ชายชราก็หยุดลงทันที
"ลาก่อน!" ชายชราตะโกนทำให้ดาบยาวของ หลินเฟิงลอยกระเด็นไปไกล ในขณะนั้น หลินเฟิง
ได้ลงไปที่ข้างหน้าของชายชราและปล่อยฝ่ามือของเขาไปข้างหน้ามันทั้งแหลมคมและแม่นยำ
เหมือนกับดาบ
"ตายซะ! "ชายชรายิ้มอย่างเย็นชาที่มุมปาก เขาทำลายการโจมตีโดยปราณดาบของ หลินเฟิง
และชก หลินเฟิง อีกครั้ง เลือดสีแดงเข้มพวยพุ่งออกจากปาก หลินเฟิง
อย่างไรก็ตาม หลินเฟิง จับมือชายชราโดยใช้มือทั้งสองข้างของเขา เขาประหลาดใจที่ หลินเฟิง
ไม่ได้กระเด็น ผู้ชมต่างมันงง
"เขากำลังทำอะไรหน่ะ?"
หลินเฟิง อาจจะตายได้เพราะทำแบบนี้ การทำแบบนั้นเป็นความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง
ดูเหมือนบาดแผลที่หน้าอกของ หลินเฟิง จะใหญ่ขึ้นซึ่งชายชราได้ปล่อยหมัดชกอย่างไม่หยุด
หย่อน มีคราบเลือดติดมือจำนวนมาก ฉากนั้นมันน่ากลัวยิ่งนัก
แต่ หลินเฟิง ก็ไม่ปล่อยมือของชายชรา เขากำแน่นและยึดไว้แน่นมากขึ้นด้วยสองมือของเขา
ทุกคนจ้องที่ หลินฮอง บ้าเกินไปแล้ว! นี่อาจเป็นช่วงเวลาสุดท้ายของเขาและเขายังไม่ได้ปล่อย
มือของชายชรา ถ้าเขาปล่อยเขาอาจะรอดก็ได้มั่ง?
บางส่วนของเลือด หลินเฟิง ได้สาดไปโดน หานหมาน หัวใจของเขาสั่นไหวและเขาหายใจหนักขึ้น
ฝุ่นละอองอยู่ใต้ร่างของ หานหมาน ทันใดนั้นพื้นดินได้เริ่มสั่นสะเทือน การแสดงออกในสายตาของ
เขาเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ดวงตาสีแดงของเขาค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเหลืองน้ำตาลและดูเหมือนกับสัตว์ป่า
ที่กระหายเลือด เขาเต็มไปด้วยความโกรธอ
"เสียงคำราม(ของหานหมาน)!" เสียงคำรามเหมือนสัตว์ออกมาจากปากของ หานหมาน ดูเหมือน
พื้นดินกำลังจะยุบตัว พื้นดินสั่นสะเทือนมากจนดูเหมือนว่ามันจะยุบตัวลงไปได้ทุกเมื่อ ฝุ่นสีเหลือง
ปกคลุมไปในอากาศ ชั้นทรายที่หนาแน่นได้ปกคลุมร่างกายของ หานหมาน
ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหลังของ หานหมาน สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้น
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น?" เมื่อชายวัยกลางคนเห็นฝุ่นละอองลอยอยู่รอบ ๆ ตัวเขาเขาก็ประหลาดใจ
ทันใดนั้นโซ่บนร่างของ หานหมาน แตกเป็นชิ้นเล็กๆ นับพัน
เมื่อชายชราและ หลินเฟิง ที่กำลังต่อสู้ได้เห็นว่าพวกเขาก็ตกใจเช่นกัน และในจังหวะนั้นเอง !!
"หือ?" ชายชรารู้สึกประหลาดใจ เขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ดวงตาคู่นั้นของเขาสั่นไหว
"จิตวิญญาณสวรรค์!" ทันใดนั้นแสงระยิบระยับสดใสราวกับดวงอาทิตย์ระเบิดออกมาจากดวงตา
ที่ดำทมิฬของ หลินเฟิง
เนื่องจากจิตวิญญาณได้ตื่นขึ้น หลินเฟิง ไม่ได้ใช้ประโยชน์จากความสามารถของจิตวิญญาณ
ของเขาที่ได้รับมา เขาไม่อยากใช้มัน นี่เป็นครั้งแรก
ชายชรากระพริบตาเล็กน้อย เขาต้องการที่จะถอยกลับแต่ หลินเฟิง ก็ยังคงจับมือเขาไว้อย่าง
แน่นหนา
ทันใดนั้นชายชรากระโดดขึ้นไปในอากาศทั้งๆที่ หลินเฟิง จับมือเขาอยู่
"ตายซะ!"หลินเฟิง กล่าวด้วยเสียงต่ำ เขาสามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างชัดเจนด้วย
จิตวิญญาณสวรรค์ของเขา ทุกการเคลื่อนไหวของชายชรา เขาเข้าใจอย่างชัดเจนในใจ
ในเวลาเดียวกันร่างกาย หลินเฟิง กลายเป็นเงา แสงระยิบระยับปรากฏขึ้นและพุ่งขึ้นไปในอากาศ
"เงานั้น!" ฝูงชนตกใจกับสิ่งที่พวกเขาได้เห็น หลินเฟิง กลายเป็นเงาแทบจะมองไม่เห็น!
"เพียงเพราะเจ้าแข็งแกร่งมากไม่ได้หมายความว่าข้าไม่สามารถฆ่าเจ้าได้!" เสียงที่เย็นชาและดูสงบ
กล่าวออกมา ชายชรากำลังจับคอของเขาขณะที่เลือดไหลผ่านมือ เขาล้มกองลงกับพื้นอย่างช้าๆ!
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น