ตอนที่ 143 พี่น้อง
พลังปราณน้ำแข็งที่แข็งแกร่งนั้นดูเหมือนจะมาจากส่วนลึกของโลก
เวิ่นห่าวซื่อ ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หลินเฟิง รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก การแสดงออกอย่างประหลาดใจ
ได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาและเขามองไปที่ หลินเฟิง
"ความเย็นนี่มันอะไรกัน!" เวิ่นห่าวซื่อ กล่าวขณะที่มองไปที่ หลินเฟิง ด้วยดวงตาที่สวยเหมือนกับ
ผู้หญิง ทำไม หลินเฟิง ถึงได้ปลดปล่อยปราณน้ำแข็งได้ล่ะ?
ไม่เพียง แต่ เวิ่นห่าวซื่อ ที่รู้สึกประหลาดใจ แต่คนอื่น ๆ เช่น หลิวเฟย, จิ้งหยุน, ต้วนเฟิง และ
หยวนชาน ต่างก็จ้องมองที่ หลินเฟิง ทุกคนรู้สึกได้ถึงปราณน้ำแข็งที่เขาได้ปล่อยออกมา
ช่วงเวลาที่พลังปราณได้มาถึงพวกเขานั้นพวกเขาถึงกับหนาวจนแทบจะเป็นน้ำแข็ง
เฉพาะ จิ้งหยุน เท่านั้นเหลือบมอง หลินเฟิง เพียงเสี้ยววินาทีแล้วก็หันไปมองที่สัตว์ประหลาดอีกครั้ง
เธอมองไปที่ขาของมัน ขาของมันถูกผูกติดอยู่กับโซ่ แต่ดูเหมือนขาของมันคล้ายกับมือมนุษย์จริงๆ
เหมือนกับผู้บ่มเพาะพลังที่เป็นทาสก็มีเครื่องหมายบนใบหน้าของมัน "หาน" ถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้า
จิ้งหยุน ได้รู้สึกเหมือนเคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เธอเริ่มมองไปที่สัตว์ประหลาดและเห็นว่ามัน
เกือบจะคล้ายกับมนุษย์
"หานหมาน" จิ้งหยุน กล่าว เธอไม่สามารถเชื่อสายตาของเธอเองได้ เธอไม่เชื่อในสิ่งที่เธอเห็น
สัตว์อสูรนั้นไม่มีทางจะเป็น หานหมาน ได้!
แต่จากที่เห็นปราณน้ำแข็งที่มาจากร่างของ หลินเฟิง จิ้งหยุน คิดว่าเธอเข้าใจถูกต้องตามที่เธอ
คิดไว้ไม่อาจเป็นใครได้อีก
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความโกรธจู่ ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ จิ้งหยุน กลุ่ม
ไอพวกสัตว์เดรัจฉานเหล่านั้นได้ทำให้ หานหมาน เป็นแบบนี้
"หือ?"เวิ่นห่าวซื่อ กล่าวเมื่อได้ยินเสียง จิ้งหยุน เขารู้สึกประหลาดใจที่ได้เห็นการแสดงออกทาง
สีหน้าของ จิ้งหยุน ที่เปลี่ยนไป
"เจ้าและ หลินเฟิง รู้จักคนเหล่านั้นงั้นรึ?"เวิ่นห่าวซื่อ ถามกับ จิ้งหยุน
จิ้งหยุน มองเพื่อความมั่นใจแล้วพยักหน้า: "ใช่ เขาเป็นเพื่อนที่ดีของเรา "
เมื่อคนอื่นได้ยินเสียง จิ้งหยุน พวกเขาก็มึนงง ไม่ต้องสงสัยเลยว่า หลินเฟิง ถึงได้โกรธมากถึง
เพียงนี้ถึงได้ปลดปล่อยปราณน้ำแข็งออกจากร่างกายของเขา
ดังนั้นคนที่ถูกสร้างให้เป็นสัตว์เดรัจฉานนั้นอันที่จริงเป็นของ หลินเฟิง!
“ฮ่า ๆ ไม่เพียง แต่พวกเขาบ่นเกี่ยวกับสถานะของโลกและแสดงความเมตตาต่อถังขยะชั้นต่ำ แต่
พวกเขายังเป็นเพื่อนกับทาส ไอพวกขอทาน! เป็นเพื่อนกับทาส ... ฮ่าฮ่า! "นักเรียนทางการเมือง
กำลังขำ หลินเฟิง และคนอื่น ๆ เมื่อพวกเขาได้ยินว่า จิ้งหยุน พูด
"ฮ่า ๆ เพื่อนของพวกเขาได้เป็นสัตว์เดรัจฉานและมีคนขี่ซะด้วยสิ ชายหนุ่มชุดเหลืองกล่าว
หลินเฟิง ค่อยๆหันกลับมามองเขาอย่างช้าๆ ทันใดนั้นชายหนุ่มชุดเหลืองก็หน้าเปลี่ยนสี
เขามองด้วยความหวาดกลัว
"เขาช่างเย็นชาและไร้ความรู้สึก!" ชายหนุ่มชุดเหลืองคิด
สายตาของ หลินเฟิง ไม่มีความรู้สึกและไม่มีชีวิตชีวา
"ไอคนจนเอ้ย"ชายหนุ่มชุดเหลืองกล่าวขณะกัดฟันตัวเอง ตอนนี้เขากลัว หลินเฟิง เพราะการ
มองของ หลินเฟิง
“ตู้มม!”
หลินเฟิง บดขยี้ที่นั่งของเขาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยการชก ที่นั่งบนคนดูทั้งหมดทำจากหินที่
แข็ง หลินเฟิงได้บดขยี้มันด้วยการชกเพียงครั้งเดียว จากนั้นเขาก็เริ่มเดินไปหาชายหนุ่มชุดเหลือง
“ตู้มม!”
หลินเฟิง ชกไปอีกหนึ่งที่นั่ง หัวใจของชายหนุ่มชุดเหลืองเริ่มเต้นเร็วขึ้น
ตอนนี้ หลินเฟิง ได้มาถึงเบื้องหน้าเขาแล้ว หลินเฟิง คว้าคอของชายหนุ่ม การเคลื่อนไหวของเขา
นั้นเร็วดุจสายฟ้าเพื่อให้ชายหนุ่มไม่ได้มีเวลาที่จะหลบหนี หลินเฟิง จึงยกร่างของชายหนุ่มลอยขึ้น
ด้วยมือข้างเดียว ชายหนุ่มชุดเหลืองแทบจะหายใจไม่ออกจากพลังของการจับของ หลินเฟิง
“ตู้ม!”
หลินเฟิง ได้ทุบร่างของชายหนุ่มคนนั้นลงที่เก้าอี้หินที่เขานั่งอยู่โดยไม่ลังเลใจ เสียงจากร่างของ
เขากระแทกเข้ากับหินเป็นเรื่องที่น่ากลัว จากนั้น หลินเฟิง ก็กดหัวของชายหนุ่มลงบนพื้นแล้ว
เหยียบย่ำใบหน้า ชายหนุ่มหายใจแทบไม่ออกจากแรงเหยียบของเท้า หลินเฟิง
เรื่องนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตาทุกคนต่างประหลาดใจ นักเรียนการเมืองทุกคนกำลังเฝ้าดูเหตุ
การณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาประหลาดใจกับการกระทำของ หลินเฟิง เมื่อพวกเขารับรู้ถึงพลัง
ปราณน้ำแข็งของ หลินเฟิง พวกเขาถึงกับไม่กล้าโจมตี
"ถ้าเจ้าพูดอีกคำเดียวข้าจะขยี้เจ้าที่อยู่ใต้เท้าให้เหมือนคนพิการไปเลย" หลินเฟิง พูดด้วย
โทนเสียงต่ำ ขณะจ้องเขม็งไปยังชายหนุ่มชุดเหลืองใต้เท้าของเขา เสียงของเขานั้นเย็นชา
ในขณะนั้นชายหนุ่มชุดเหลืองมีเลือดออกมากขณะที่เขาเองก็ยังรู้สึกสึกตัวอยู่และไม่ได้ตระ
หนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้สึกหัวกำลังหมุนติ้วขณะที่เขาจ้องมองออกไปในระยะไกล
"คนจนเยี่ยงข้าได้เหยียบย่ำใบหน้าของเจ้า ทุกคนกำลังทำให้เจ้าสนุกอยู่นะ เหมือนที่เจ้า
ทำกับพวกทาสแบบนั้นเพื่อความสนุกไง ที่ต่างไปก็คือพวกทาสนั้นมีค่ามากกว่าเจ้าเสียอีก "
หลินเฟิง กล่าวอย่างเฉยเมย จากนั้นเขาก็เอาเท้าออกมาและไม่สนใจชายหนุ่มชุดเหลือง
เขาเริ่มเดินไปที่กรง ทุกย่างก้าวที่เขาเข้าไปใกล้กรงมากเท่าไหร่ ปราณน้ำแข็งก็ได้โผล่
ออกมาจากร่างกายของเขามากขึ้นเย็นขึ้นเท่านั้น
ทุกคนกำลังจ้องมองไปที่ หลินเฟิง ด้วยความสงสัยว่าเขากำลังทำอะไรอยู่และทำไมถึงได้
ปลดปล่อยปราณน้ำแข็งออกมาจากร่างกายของเขา ผู้ที่อยู่ใกล้กับ หลินเฟิง รู้สึกตกใจ
ชายหนุ่มคนนั้นน่ากลัวเกินไปแล้วนะ! เกิดอะไรขึ้นกับเขา?
ผู้ที่อยู่ในกรงรู้สึกว่าบรรยากาศโดยรอบได้หนาวมากขึ้นเรื่อยๆ ชายชรารู้สึกประหลาดใจ
เมื่อรู้สึกได้ถึงพลังปราณน้ำแข็งที่ปล่อยออกมาจากตัวของ หลินเฟิง ที่เดินมาที่กรงอย่างช้าๆ
ไป๋ซื่อ ก็ตกใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ที่เขาได้เห็นสิ่งที่อยู่เบื่องหน้าเขา ก่อนหน้านี้ที่เกิด
ขึ้นกับชายหนุ่มชุดเหลือง หลินเฟิง นั้นเป็นคนบ้าและมันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะไปยั่วยุคน
บ้าๆคนนี้! หัวใจของ ไป๋ซื่อ สั่นรัวอยู่ในอก
เมื่อ ปู้จุน เห็น หลินเฟิง และเป็นไปได้ยังไงคนที่โหดเหี้ยมนั้นมัน...หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นรัว
หลินเฟิง ... มันเป็น หลินเฟิง ... เขาคิดว่าเขาจะไม่ได้เห็นคนที่เขารู้จักอีกต่อไปแล้ว
หานหมาน ที่กำลังกังวลเมื่อเห็น หลินเฟิง เขากระพริบตาสองสามครั้งกับสิ่งที่เขากำลังมอง
เห็น การแสดงออกในดวงตาของสัตว์ประหลาดได้หายไปและถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกทุกข์ใจ
เขาถูกบังคับให้อาศัยอยู่เหมือนสัตว์อสูรเขาถูกบังคับให้ต่อสู้เอาชีวิตรอดอย่างต่อเนื่องและ
อาจตายได้ตลอดเวลา เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะได้เห็น หลินเฟิง อีกครั้งหนึ่ง หานหมาน เกลียด
ต้วนเทียนหลาง,ไอพวกสัตว์เดรัจฉาน! ... และเขาเกลียดทุกคนที่ลานประลองนักโทษ
เมื่อเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในนิกายหยุนไห่ หานหมาน และ ปู้จุน ก็รอดชีวิตมาได้ แต่ถ้า
หานหมาน รู้ว่าเขาจะกลายเป็นทาสและถูกบังคับให้อยู่ตามลำพังเขาคงอยากตายในวันนั้น
ผู้รอดชีวิตหลายคนถูกจับเป็นนักโทษและขายเป็นทาส นั่นเป็น หานหมาน ที่ถูกขายให้กับ
ลานประลองนักโทษ
ในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในลานประลองนักโทษ หานหมาน กลายเป็นคนไร้ชีวิต เขาได้รับความ
อัปยศอายตั้งแต่เช้าจรดเย็นและถูกทำร้ายเหมือนสุนัข เขาถูกบังคับให้ทำหน้าที่เป็นสัตว์
ประหลาด ในค่ายนักโทษเขาไม่สามารถหยุดฆ่าเพื่อนตั้งแต่เช้าจนมืดได้ เขาได้รับการสอน
ว่าถ้าเขาไม่ฆ่าเขาจะตายถ้าเขาฆ่าเขาจะรอด เขาแข็งแกร่งขึ้นและมีความดุร้าย
หานหมาน ต่อต้านและเพราะเขาพยายามที่จะต่อต้านเขาจึงถูกบังคับให้อยู่ในฐานะ
สัตว์เดรัจฉาน
ในขณะนั้นเมื่อเขาเห็น หลินเฟิง การแสดงออกของ หานหมาน ค่อยๆเปลี่ยนไป ดวงตาและ
ใบหน้าของเขาค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง น้ำตาเริ่มค่อยๆไหลลงมาจากดวงตาของเขา
"หลินเฟิง พี่น้องข้า!" หานหมาน พูดขณะที่หัวของเขาถูกจับด้วยความอับอาย เขารู้สึก
ละอายที่จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ที่มีคนขี่เขาเหมือนสัตว์เดรัจฉาน ... และ หลินเฟิง อีกครั้ง
ที่วิ่งเข้าหาศัตรูที่ฃมีอำนาจเพื่อช่วยเขา
หานหมาน รู้ว่า หลนเฟิง เป็นคนแบบไหน เขาได้ไปที่หน้าผานรกเพื่อช่วยชีวิตข้า เขาได้เข้าไป
ในลานประลองแห่งชีวิตเพื่อช่วยข้าและอีกครั้งที่เขาได้เข้าไปอยู่ในอันตรายเพื่อช่วยข้า ไม่ว่า
เขาจะเผชิญหน้ากับใครก็ตาม หลินเฟิง จะไม่มีทางทิ้งเพื่อนแม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะแข็งแกร่งมาก
เพียงใดก็ตาม ไม่มีใครที่เขาไม่กล้าสู้เพื่อช่วยเพื่อน ชีวิตของเขาจะไม่มีค่าอะไรเลยถ้าเขาละทิ้ง
เพื่อนของตัวเอง
... และในขณะนี้ หลินเฟิง กำลังเสี่ยงชีวิตอีกครั้งเพื่อเพื่อนของเขา
"ไอ้พี่ชายเจ้าคงทรมานมากสินะ " ความรู้สึกที่มืดมนและเย็นชาของ หลินเฟิง ก็ได้เปลี่ยนไปอย่าง
ฉับพลันและถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น หานหมาน ยกหัวขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยิน หลินเฟิง น้ำตา
ก็ไหลพลากอย่างไม่หยุดหย่อนลงบนแก้ม
มีเพื่อนบางคนที่จะช่วยเจ้าไม่ว่าที่ตรงนั้นมันจะมืดมิดเพียงใดก็ตาม !
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น