ตอนที่ 90 ความเศร้าโศกและโศกนาฏกรรม
"หลินเฟิง เจ้ารู้เรื่องนี่ใช่มั้ย?"
ม่อเสีย มีความรู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์ เขาไม่สามารถขยับได้
หลินเฟิง ช่วงก่อนหน้านี้นั้น ไม่ได้หลบเลี่ยงการโจมตี แต่เขายอมให้ตัวเองถูกโจมตี
ด้วยความเต็มใจ
แต่เงาที่ไม่เคยปรากฏขึ้นนับตั้งแต่ครั้งล่าสุดนั้นทำไม หลินเฟิง จึงคิดว่ามันจะปรากฏออกมา?
“ผู้อาวุโส”
ม่อเสีย ได้กล่าวไปที่เงานั้น แต่ไม่กล้าที่ลองขยับตัว เขาหวาดกลัวเพราะชีวิตของเขาอาจจบ
สิ้นได้ในช่วงเวลานั้น
"นิกายมีผู้อาวุโสที่เสื่อมทรามเช่นเจ้าเหลืออยู่เช่นนี้ ช่างเป็นความอัปยศยิ่งนัก"
เสียงนั้นออกมาจากไหนซักแห่ง ทันใดนั้นไฟสีเขียวเข้มฉายผ่านอากาศด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ
ไม่มีเงาใดที่สามารถเห็นได้ มีเพียงแสงที่กระพริบผ่านอากาศเท่านั้น เมื่อแสงหายไปภาพเงาก็
ได้ปรากฏตัวขึ้นในที่สุด คนนี้สวมเสื้อคลุมสีดำซึ่งดูเหมือนจะซ่อนส่วนหนึ่งของใบหน้าของเขาไว้
ทันใดนั้นภาพเงาก็หยิบมีดที่มีเลือดสีแดงไหลหยดจากปลายออกมา
เลือดนั่นที่เห็นได้ชัดก็คือเลือดของ ม่อเสีย
ม่อเสีย ยังคงยืนอยู่ในสถานที่เดียวกันเป็นช่วงเวลาก่อนหน้านี้และยังคงนิ่งอย่างสมบูรณ์
ดวงตาของเขาเปิดกว้างราวกับว่าเขาไม่สามารถเชื่อสายตาของตนเองได้ เขายังคงไม่เชื่อว่าภายใน
เสี้ยววินาที ผู้อาวุโสได้จบโอกาสทั้งหมดในการมีชีวิตของเขาในโลกนี้
เลือดเริ่มไหลรินออกจากลำคอของเขาและร่างกายของเขาล้มลงกับพื้น
"ฉันไม่เคยคิดเลยว่า จะมีวันนี้ ข้าได้ใช้มีดนี้กับ ผู้อาวุโสของนิกาย ช่างเป็นเรื่องน่าเศร้า "
เสียงของชายชราฟังดูราบเรียบ
"ผู้พิทักษ์คง" หลินเฟิง กล่าวไปที่ชายชราคนหนึ่งในเสื้อคลุมสีดำ
มันเป็นไปได้อย่างไร เงานั้นเป็นของชายชราที่ปกป้องหน้าผาลึกลับ
"เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าอยู่ที่นี่?"
ผู้พิทักษ์คง มอง หลินเฟิง ขณะพยักหน้า เมื่อเขาใช้จิตวิญญาณเงา ของเขามีเพียงเงาเท่านั้น
เมื่อไม่นานมานี้ ผู้พิทักษ์คง ไม่ได้เปิดเผยตัวว่าเขาได้มาถึงแล้ว และ หลินเฟิง ก็เต็มใจล่อ
ม่อเสีย ให้เข้ามาโจมตีเขา
“การหยั่งรู้”.
หลินเฟิง ตอบอย่างใจเย็น จิตวิญญาณของเขาทำให้เขารู้สึกถึงโลก เขาไม่จำเป็นต้องใช้ตาของ
เขาเพื่อสังเกตการณ์ เขาสามารถสัมผัสและรับรู้ได้ทุกสิ่งทุกอย่างและการเคลื่อนไหวทั้งหมด
ในสมองของ หลินเฟิง โลกแห่งความมืดนั้นมีความชัดเจนราวกับว่าเขาเป็นผู้สร้างความมืด
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ล้อมรอบเขานั้นรับรู้ได้และปรากฏตัวขึ้นให้เห็นอย่างเด่นชัด
ถึงแม้ว่า ผู้พิทักษ์คง ได้ใช้เงาของเขา หลินเฟิง ก็ประหลาดใจที่ได้รู้สึกถึงการปรากฏตัวของเขา
หลินเฟิง เข้าใจว่าเงาเป็นนั้นที่ปกป้องเขาเมื่อครั้งที่เขาถูกโจมตีโดย ม่อเสีย
ผู้พิทักษ์คง พยักหน้า
"หลินเฟิง เจ้าเป็นชายหนุ่มที่พิเศษที่สุดที่ข้าเคยเจอมา เจ้าเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง ออกจาก
สถานที่นี้และไปให้ไกล จงไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้และหวังว่าสักวันนึงนิกายหยุนไห่ จะเกิด
ใหม่อีกครั้ง "เสียงของ ผู้พิทักษ์คง เต็มไปด้วยความเศร้าโศก เขาเป็นผู้พิทักษ์ของนิกายหยุนไห่
และในวันนี้นั้น นิกายที่เขากำลังปกป้องกำลังถูกทำลายล้าง
"ถ้าข้ายังมีชีวิตอยู่แน่นอนว่าข้าจะนำนิกายหยุนไห่มีอนาคต"
หลินเฟิง พยักหน้าเป็นสัญญาณว่าเขากำลังสัญญากับชายชรา อย่างไรก็ตามเขายังคงต้องออก
จากการสังหารหมู่ทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่
ต้วนเทียนหลาง ไม่มีทางปล่อยให้เขาออกไป
“อ่าาาาาาาาาาา!”
ในท้องฟ้ามีเลือดไหลลงมา มีคนสวมเสื้อสีดำเสียชีวิต มันดูคล้ายกับผู้อาวุโสของนิกายหยุนไห่
"คงหมิง, ข้ารอเจ้าอยู่พักหนึ่งแล้ว"
แล้วภาพเงาก็ลงมาจากฟากฟ้าและลงมาที่ด้านหน้าของ ผู้พิทักษ์คง
ผู้พิทักษ์คง เงียบและเขาก็สั่นด้วยความโกรธ การแสดงออกทางสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็น
ได้ชัดและหายไปในพริบตา มีเพียงเงาของเขาที่เหลืออยู่บนพื้น
ในขณะนั้นภาพเงาบนท้องฟ้ากำลังมองไปที่เลือดและจากซากศพของ ม่อเสีย บนพื้น ใบหน้าของ
คนๆนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
"นิกายหยุนไห่, ข้าได้ทำมามากกว่าเจ้าและในท้ายที่สุดเจ้าได้ฆ่าลูกชายคนเดียวของข้า
ทำไมเจ้าทำเช่นนี้!"
ม่อชางหลาน กำลังบ้า เขาหันกลับไปมองไปที่ ต้วนเทียนหลาง และ หนานกงหลิง ที่กำลังต่อสู้อยู่
"ตายซะ!" ม่อชางหลาน คิดชั่วร้าย ภาพเงาของเขาหายไปผ่านบรรยากาศและลงไปด้านข้างของ
หนานกงหลิง และเริ่มต้นต่อสู้กับ ต้วนเทียนหลาง กับ หนานกงหลิง หลิงอย่างจริงจัง
หนานกงหลิง ไม่รู้ว่า ม่อเสีย ตายแล้วเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ม่อชางหลาน วางแผนที่จะโจมตี
หนานกงหลิง ด้วยดาบของ ต้วนเทียนหลางพุ่งตรงไปยังเขา
ทันใดนั้นได้เลือดพุ่งออกมาจากแขนซ้ายของ หนานกงหลิง และผสมกับแสงสว่างที่ปลดปล่อยออกมา
จากดาบ มือซ้ายของ หนานกงหลิง ถูกตัดด้วยดาบ
“ม่อ ...ชาง ...หลาน! "
หนานกงหลิง ล้มลงกับพื้น แต่ไม่ได้มองไปที่มือของเขาซึ่งถูกตัดขาด เขามองไปที่ ม่อชางหลาน
ผู้ซึ่งเข้ามาโจมตี ... ม่อชางหลาน เป็นเพื่อนของเขาและเป็นผู้อาวุโสใหญ่ของนิกายหยุนไห่
"นี่คือการแก้แค้นของข้า." ม่อชางหลาน พูดด้วยเสียงที่เย็นชาขณะที่มองไปที่ศพของ ม่อเสีย
ที่นอนอยู่กับพื้น
จากนั้น หนานกงหลิง ก็สังเกตเห็นซากของ ม่อเสีย และบาดแผลของเขาเอง ... จากนั้นมองไปที่
ผู้พิทักษ์คง ที่อยู่ระหว่างการต่อสู้
ม่อเสีย ถูกฆ่าโดย ผู้พิทักษ์คง
หนานกงหลิง เเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน
"มันเป็นสิ่งที่ดีสุดท้ายเขาได้ชดใช้อะไรที่ทำลงไป เขาสมควรได้รับมัน."
หนานกงหลิง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแส จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆ เขาเห็นว่าผู้อาวุโส
หลายคนอยู่ในตำแหน่งที่เสียเปรียบและฝ่ายตรงข้ามนั้นมีคนจำนวนมากที่ยังไม่ได้มีส่วนร่วม
ในการต่อสู้เช่นกัน พวกเขาอยู่ที่นั่นเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนหลบหนี
สมาชิกทั้งหมดของนิกายหยุนไห่รีบล้อมรอบข้าเดี๋ยวนี้
หนานกงหลิง ตะโกนคำเหล่านี้ด้วยเสียงที่ดังอย่างมากและจู่ ๆ ก็มีผู้คนจำนวนมากมาจากทุก
ทิศทางไปสู่เวทีการต่อสู้ของลานประลองแห่งชีวิต
คนจำนวนมากได้หยุดการต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามในปัจจุบันของพวกเขา ; พวกเขาทิ้งพวกนั้นไว้
ข้างหลังและเข้าร่วมกับ หนานกงหลิง ในเวทีต่อสู้สูงสุด
นอกเหนือจาก หนานกงหลิง ที่ถูกตัดมือแล้วมีคนอื่นอีกหลายคนได้รับบาดเจ็บและเต็มไปด้วยเลือด
หลินเฟิง กำลังยืนอยู่ข้างหลังฝูงชน เขาดูนิ่ง แต่ดวงตาของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเศร้าโศก
ช่างเป็นโศกนาฏกรรมที่ไม่น่าเกิดขึ้น
"เจ้ารู้หรือไม่ว่าต้องทำอย่างไร?"
ขณะที่เลือดไหลออกจากแขนของ หนานกงหลิง อย่างไม่หยุดหย่อนเขาก็จ้องมองไปที่ ต้วนเทียนหลาง
อย่างไม่ละสายตา
ทุกคนในกลุ่มไม่ต้องการคำอธิบาย พวกเขาทั้งหมดพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าพวกเขาเข้าใจว่า
หนานกงหลิง หมายถึงอะไร
"ผู้พิทักษ์เป่ย พาเขาไป"
หนานกงหลิง กล่าวไปที่ ผู้พิทักษ์เป่ย ด้วยเสียงที่เคร่งขรึม
ผู้พิทักษ์เป่ย พยักหน้าอย่างเคร่งขรึมเช่นกัน จิตวิญญาณกระเรียนของเขาในหมู่คนทั้งปวงคือจิต
วิญญาณที่แข็งแกร่งและรวดเร็วที่สุด ทันทีหลังจากนั้นผู้พิทักษ์เป่ย ได้ลงไปที่ด้านข้าง หลินเฟิง
เขาปลดปล่อยวิญญาณของเขาและได้กางปีกออกและคว้าตัว หลินเฟิง ไว้
หลินเฟิง เข้าใจว่า หนานกงหลิง หมายถึงอะไร พวกเขาต้องการ……
ทุกคนรวมทั้งผู้อาวุโสทุกคนกำลังจ้องมองไปที่ หลินเฟิง ทุกการแสดงออกที่มองเห็นได้บนใบหน้า
ของพวกเขา แต่บางคนในนั้นได้แสดงออกสีหน้าที่ชัดเจนว่า.....มีความหวัง!
ทุกคนมอง หลินเฟิง ด้วยความหวัง หลินเฟิง เป็นความหวังเดียวของพวกเขา
หลินเฟิง มีอาการปวดหัวอย่างรุนแรง เขารู้สึกว่าได้แบกรับแรงกดดันจากเขาไว้บนบ่า คนที่
แข็งแกร่งเหล่านี้ต้องการที่จะยอมแพ้ต่อการมีชีวิตของพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่า หลินเฟิง จะรอดชีวิต
พวกเขาต้องการที่จะเสียสละตัวเองเพื่อ หลินเฟิง ชีวิตคนเหล่านี้ทั้งหมด ... เพื่อช่วยชีวิตคนๆเดียว
หลายคนเหล่านี้แข็งแกร่งพอที่จะสามารถอยู่รอดได้หากพวกเขาพยายามที่จะหลบหนีตามลำพัง
ในขณะที่ไม่มีความสัมพันธ์กันระหว่าง หลินเฟิง กับคนเหล่านี้จำนวนมากพวกเขาได้เลือกที่จะฝาก
อนาคตไว้กับเขา เพราะ หลินเฟิง ไม่มีความผูกพันต่อนิกาย พวกเขาไม่รู้ว่าจะทำอะไรถ้าเขารอดชีวิต
แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกโล่งใจราวกับว่าพวกเขาทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้แล้ว
คนเดียวที่ไม่ได้มอง หลินเฟิง คือ หนานกงหลิง เขากำลังเฝ้าดูฝ่ายตรงข้าม
"ข้า หลินเฟิง มีพรสวรรค์เป็ฯของตัวเองและความภักดีของข้าไม่สามารถซื้อได้"
เขาจะไม่เชื่อในคนที่พูดคำเหล่านี้ได้อย่างไร? หนานกงหลิง มีเพียงสิ่งเดียวในใจเท่านั้นตือให้ หลินเฟิง
หลบหนีขณะที่พวกเขาเคลียร์เส้นทางให้ หลินเฟิง
"ไปซะ!"
หนานกงหลิง ตะโกนเสียงดังมากจากนั้นเขาก็รีบกระโดดขึ้นไปในอากาศอีกครั้งและ
เตรียมพร้อมสำหรับการสู้รบ
ทุกคนเริ่มเคลื่อนไหวในเวลาเดียวกันกับ หนานกงหลิง
"นิกายกำลังถูกทำลายภายใต้ข้าเป็นผู้นำ ...นิกายหยุนไห่โปรดยกโทษให้ข้าด้วย! ข้าขอโทษ!"
พลังปราณที่ที่มีประสิทธิภาพอย่างมากถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของ หนานกงหลิง และเขา
กระโจนตัวเองเข้าสู่การต่อสู้เพื่อเคลียร์เส้นทางโดยไม่ลังเล นี่เป็นความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของ
เขาและในเวลานี้ นิกายหยุนไห่ได้ตกต่ำลงข้าขอโทษด้วยเป็นเพราะข้า
"เจ้าตายซะ!"
เสียงตะโกนดังขึ้นมาในอากาศและดาบได้เรืองแสงโผล่ขึ้นมาในอากาศพร้อม ๆ
กับการโจมตีหลากหลายที่แตกต่างกัน
“ตู้มม!”
ร่างกายของ หนานกงหลิง ไม่เหลืออะไรนอกจากขี้เถ้า
ประมุขที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของนิกายหยุนไห่...ได้เสียชีวิตแล้ว!
ดูเหมือนไม่มีใครรู้สึกเสียใจหรือร้องไห้ผู้อาวุโสทุกคนกำลังมองไปที่ศพของเขาอย่างเงียบๆ พวกเขาถูก
โจมตีจากทุกด้านรวมทั้งทำให้พวกเขาทำให้ศัตรูที่ไล่ตาม หลินเฟิง วอกแวก นี่ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะเป็น
ผู้อาวุโสบางคนยังคงพยายามหลบการโจมตีที่เข้ามาและต่อสู้กับศัตรูของนิกาย พวกเขาไม่สนใจเกี่ยว
กับการตายของนิกาย แต่พวกเขายังคงหวังที่จะอยู่รอดได้นานพอที่จะฆ่าฝ่ายตรงข้ามของพวกเขา
"ตายซะ!"
"ตาย ตาย ตาย ... "
ลมที่รุนแรงได้พัดมาเหนือเวที ผู้อาวุโสทุกคนพยายามที่จะมีชีวิตรอดให้นานพอตราบเท่าที่ทำได้และต่อสู้
พร้อมทั้งออมแรงไม่ใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมด ฝ่ายตรงข้ามกำลังโจมตีและไม่จำเป็นต้องปกป้องตัวเอง
ทุกคนในกลุ่มผู้อาวุโสได้ล้มลงภายใต้การโจมตีต่างๆ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่พวกเขาต้องแสดงเจตจำนง
และความตั้งใจของพวกเขา หลินเฟิง มองไปที่พวกเขาและไม่ได้กระพริบตาแม้แต่ครั้งเดียว คนเหล่านี้ที่
ต่อสู้ถึงตายได้หันหัวไปมองไปรอบๆ และจบลงที่มองดู หลินเฟิง ก่อนที่พวกเขาจะตาย
"ไปกันเถอะ…"
ผู้พิทักษ์เป่ย เริ่มเคลื่อนไหวด้วยความเร็วเต็มที่เหมือนกับดาวหางที่เคลื่อนที่ไปตามขอบฟ้า
ปีกของกระเรียนกำลังสร้างลมกรดขณะที่กระพือปีกไปในอากาศ พลังของลมกรดเหล่านี้สร้างความเจ็บ
ปวดกับ หลินเฟิง เหมือนใบพัดที่กระทบผิวของเขา แต่ในขณะนี้หัวใจของเขาเจ็บปวดมากขึ้น
เหล่าศิษย์เพื่อนฝูงของเขาและพวกผู้อาวุโสที่ไม่ได้ติดหนี้อะไร แต่พวกเขายังสละชีวิตเพื่อ หลินเฟิง
พวกเขากำลังจะตายในขณะที่ หลินเฟิง จะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป
"เจ้าคิดว่าเจ้าจะไปที่ไหน?"
เสียงดังแผ่กระจายไปทั่วทั้งบรรยากาศ นั้นมันแหลมคมอย่างมาก ดาบที่เปล่งประกายได้ปรากฏขึ้น
มันเป็นชายชราซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ต้วนเทียนหลาง
"เจาะทะลวงเงา ตายซะ!!!"
เสียงดังแผ่กระจายไปทั่วทั้งบรรยากาศ แต่ดูเหมือนไม่รู้ว่ามาจากไหน เฉพาะแสงสีเขียวเข้มเปล่งประกาย
แต่เพียงแค่แสงเท่านั้นที่ทุกคนเห็นมัน
ผู้ครอบครองจิตวิญญาณเงา สามารถฆ่าได้โดยไม่ต้องเคลื่อนที่ เขาสามารถดึงจิตวิญญาณของคนอื่น
ออกจากร่างกายของพวกเขาและจัดการชีวิตของพวกเขา
"เจ้ากล้าดียังไง!" เสียงตะโกนดังมาก เงาและดาบขนาดใหญ่ได้ปะทะกับคนอื่น เป็นครั้งที่สองดูเหมือนว่า
ทั้งคู่กำลังพยายามกลืนกินคนอื่น ชายชราได้รับบาดเจ็บและเลือดไหลออกจากหน้าอกของเขา
ในช่วงนั้นที่เงาได้ปรากฏขึ้นขณะที่แขนและมีดได้หายไปจากสายตา
ผู้พิทักษ์เป่ย ไม่ได้เห็นสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นและยังคงบินต่อไปยังขอบฟ้า...
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น