ตอนที่ 117 การบรรเลง
"ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกลัวเจ้านะ" หลินเฟิง พูดกับ เวิ่นห่าวฉี สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือเด็กผู้ชาย
คนหนึ่งที่ดูสวยจนเด็กผู้หญิงคนอื่นๆกลัวที่จะหลีกเลี่ยงหลบเขา
"บางทีพวกเขาอาจเห็นข้าเป็นคนน่ากลัวและเคารพนับถือข้า"เวิ่นห่าวฉี ตอบในขณะที่หัวเราะ
ในขณะนั้น หลินเฟิง และคนอื่น ๆ สังเกตเห็นว่ามีผู้คนรอบตัวน้อยลง สาเหตุหลักๆที่เห็นได้ชัดคือ
เวิ่นห่าว ฉี
"การสอบไม่ได้ยากนัก ไม่น่าเป็นปัญหาสำหรับเจ้าที่จะผ่านมัน เนื่องจากประเภทแรกเป็นที่ที่ค
นส่วนใหญ่สนใจ แล้วก็ยังเป็นประเภทที่นักเรียนแข็งแกร่งที่สุดด้วย ทุกๆปีในระหว่างการลงทะเบียน
และอยู่ในช่วงสัปดาห์การทดสอบเราอนุญาตให้นักเรียนที่มีอายุมากเข้าร่วมเพื่อดูว่าพวกเขามี
ความคืบหน้ามากแค่ไหน "เวิ่นห่าวฉี พูดกับ หลินเฟิง ด้วยเสียงต่ำขณะที่มองไปที่ฝูงชนที่กำลัง
มามากขึ้นและใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
"เป็นการทดสอบการฟังเพลงงั้นรึ?"หลินเฟิง กล่าวขณะที่มองภาพเงาของชายชราคนหนึ่งที่วางมือ
ลงบนกู่ชิน เขาหลับตาลงเล็กน้อย
"เจ้ากล่าวถูกแล้ว การทดสอบนี้ก็คือการฟังเพลงที่เค้าจะเล่น" เวิ่นห่าวฉี ตอบขณะหัวเราะ
อะไรนะ? การทดสอบด้วยการฟังเพลง? ต้วนเฟิง และ จิ้งหยุน ต่างประหลาดใจเช่นกัน ฟังเพลง?
การทดสอบนี่มันอะไรกัน?
เฉพาะ เมิ้งชิง ที่ดูไม่สนใจราวกับว่าเรื่องราวทั้งหมดไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ
"เจ้าจะเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว" เวิ่นห่าวฉี กล่าว ผู้ซึ่งสังเกตเห็นว่า หลินเฟิง จิ้งหยุน และ ต้วนเฟิง
ดูกำลังสับสนอยู่และดูเหมือนกำลังคิดอย่างลึกซึ้ง
ในระยะเวลาอันสั้นจำนวนคนในลานกว้างได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วถึงสองร้อยคน
บางคนเมื่อพวกเขาได้เห็น หลินเฟิง และ เวิ่นห่าวฉี พวกเขาดูแปลกใจ และตกตะลึง
"นั่นคือ หลินเฟิง จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้น่าแปลกใจที่เขาได้เลือกประเภทแรก
เหมือนกับพวกเรา
ฮ่าๆ เขานั้นแข็งแกร่งมากและมีความสามารถโดยธรรมชาติอย่างมาก เขาเอาชนะนักเรียนชนชั้นสูง
และร่ำรวย แต่เขาจะสามารถผ่านการทดสอบได้งั้นรึ? "
"นั่นน่าจะไม่มีปัญหา เจ้าเห็นวิธีที่เขาเอาชนะ ไป๋ซื่อ และ ซู่ชิว อย่างง่ายดายนั้นไหม เจ้าไม่ได้เห็น
ตอนที่เขาไม่ลังเลและกล้าเผชิญหน้ากับอาจารย์ ความกล้าหาญและความมุ่งมั่นจะไม่มีปัญหาสำ
หรับเขาเลย "
ทุกคนที่เป็นชนชั้นสามัญแต่ก็มีฐานะร่ำรวยได้เห็นถึงความแข็งแกร่งและกล้าหาญของ หลินเฟิง
ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่เห็นด้วยในบางเรื่องพวกเขาก็ยังชื่นชมและถือและให้เกียรติอย่างมาก
นอกจากนี้ หลินเฟิง ยังมีคุณสมบัติที่จะเป็นผู้บัญชาการที่ดีอีกด้วย
ในขณะนั้นคนที่นั่งอยู้ได้ลืมตาและมองไปที่คนอื่นๆ พวกเขามองอย่างสงบ
"เอาล่ะให้การทดสอบเริ่มต้นขึ้นได้ ผู้ที่ล้มเหลวหรือพลาดการเริ่มต้นการทดสอบสามารถกลับมา
อีกครั้งในวันพรุ่งนี้เพื่อลองอีกครั้งได้ "ชายชราคนหนึ่งที่ถือกู่จินกล่าว เขานั่งและถูกล้อมรอบไป
ด้วยนักเรียนที่นั่งเช่นกัน
ฝูงชนพยักหน้าเล็กน้อย มีนักเรียนใหม่และนักเรียนเก่าบางคน แน่นอนทุกคนรู้กฎและทันใด
นั้นก็นั่งลง
"เอาล่ะนั่งลงอย่างถูกต้องและฟังเพลงบรรเลงได้" เวิ่นห่าวฉี กล่าวกับ หลินเฟิง และคนอื่น ๆ
ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
"เอาล่ะพวกเรานั่งลงแล้ว" หลินเฟิง กล่าวทันทีหลังจากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็นั่งลง
"เอาล่ะเรามาเริ่มกันเลย" ชายชรากล่าวขณะที่เริ่มขยับนิ้วแล้วเริ่มเล่น
แต่สายตาของ หลินเฟิง หยุดลงที่มือของชายชรา พวกเขามีมือที่ละเอียดอ่อนเหมือน เวิ่นห่าวฉี
พวกเขาดูคล้ายกันมาก
โน้ตทุกๆตัวที่ปล่อยออกมาจากกู่จินประสานกันได้อย่างลงตัวและไพเราะจับใจ ดูเหมือน
บรรยากาศได้หยุดลง ชั่วระยะเวลาสั้น ๆหลังจากนั้น ไม่มีเสียงอื่นใดนอกเหนือจากเสียงขับ
กล่อม ความเงียบสงบได้ปกคลุม
คนจำนวนมาก กำลังหลับตาและเพลิดเพลินกับดนตรี มันเหมือนกับว่าอากาศที่หายใจได้สดชื่น
และมีความสุขอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
หลินเฟิง เกือบจะหลับตาลง แต่ทุกครั้งเขารู้สึกเหมือนจะง่วงนอน ช่วยไม่ได้ที่เขาพยายามฝืนไม่ให้หลับ
"การสะกดจิต!"หลินเฟิง เข้าใจได้ทันที จุดมุ่งหมายของท่วงทำนองนี้คือการสกดจิต
"มีประสิทธิภาพอะรอย่างนี้ มันเป็นทักษะที่ลึกลับจริงๆ "หลินเฟิง คิดแล้วทันใดนั้นตาเขาก็หลับลง เขา
กำลังหลับไปแม้ว่าเขาจะพยายามดิ้นรน เขาต้องการจะดูว่าเขาจะต่อต้านได้ไหม
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าเขาอยู่คนเดียวในโลก
บางทีทักษะนั้นมีพลังมากเกินไปหรือ หลินเฟิง นอนหลับโดยไม่ตั้งใจโดยไม่ต้องมีการสะกดจิต ด้านข้าง
ของเขามีทหารม้าถือดาบยาวหลายอัน พวกเขาปล่อยความตั้งใจในการฆ่าอย่างรุนแรงและเห็นได้ชัดว่า
พวกเขาต้องการที่จะฆ่า หลินเฟิง
เลือดไหลกระเด็นไปทั่วทุกหนทุกแห่ง
ในขณะนั้นเลือดเริ่มกระเซ็นรอบตัวเขา มีเลือดไหลทะลักบนใบหน้าและร่างกายของเขา เลือดเริ่มปก
คลุมทุกสิ่งทุกอย่าง
ทันใดนั้นหัวที่ไม่มีลำตัวได้ลอยไปหาเขา นัยน์ตาอันใหญ่โตบนหัวนั้นยังคงเปิดกว้างด้วยความตกใจ
เขาถูกล้อมรอบไปด้วยกระดูกและเลือดเนื้อ ซากศพกำลังซ้อนสูงขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ภายใต้แสงแดดที่เปล่งประกายเสียงผู้หญิงร้องไห้ดังไปทั่วบรรยากาศ
วิญญาณทั้งหมดเรียกร้องต้องการแก้แค้นเพื่อชดใช้ความตายของพวกเขา ภายใต้แสงจันทร์ที่ส่อง
แสง พวกเขาเดินไปรอบ ๆ ในดินแดนที่เต็มไปด้วยเลือดและคนตาย
ในขณะนั้นจำนวนคนที่ลานกว้างได้เปิดตา พวกเขาหายใจหอบๆและยังคงตกใจ เสื้อผ้าของพวก
เขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ
บรรดาผู้ที่เพิ่งตื่นขึ้นเริ่มต้นมองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว พวกที่เข้ารับการทดสอบ พวกเขาสังเกตเห็น
ว่านักเรียนคนอื่นบางคนยังคงปิดตาโดยเฉพาะผู้ที่มีอายุมากกว่าที่ดูเหมือนจะจมอยู่ในความฝัน
ของตัวเอง
ด้านหลังของ หลินเฟิง ก็ถูกปกคลุมด้วยเหงื่อ ใครจะสามารถอยู่โดยสงบและใจเย็นกับฝันร้ายที่
น่ากลัวเช่นนั้นได้? นอกจากนี้ ท่วงทำนองที่เล็ดลอดออกมาจากกู่จินทำให้รู้สึกเหมือนจริง
มากขึ้น
ความรู้สึกที่แข็งแกร่งและรุนแรงได้บุกเข้าไปในหัวใจของ หลินเฟิง อีกครั้ง เขารู้สึกว่าสมองของเขา
ถูกโจมตีอีกครั้ง เขารู้สึกถึงเหงื่อที่ไหลลงจากข้างหลังเขา
"ภาพลวงตา นั่นคือสิ่งที่น่าพิศวง ... เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ ... "ท่วงทำนองของกู่จินช่างน่าประหลาดใจ
ที่ทำให้คนหลับและฝันร้ายซึ่งเกือบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะปลดปล่อยตัวเองได้ น่ากลัวอะไรอย่างนี้!
ถ้าคนที่กำลังเล่นทวีความแรงของท่วงทำนองของเขามากขึ้น ไม่แน่อาจจะเป็นไปได้ที่จะทำให้ผู้
ที่นอนหลับเป็นบ้า?
รอบ ๆ หลินเฟิง ต้วนเฟิง ยังหลับตาอยู่ แต่เขาสั่นเล็กน้อย ส่วน จิ้งหยุน เธอได้เปิดตาของเธอขึ้น
แล้วหายใจหอบๆมันทำให้เธอรู้สึกหดหู่ใจ
มีอีกหลายคนได้เปิดตาของพวกตัวเองขณะที่บางคนยังคงหลับตา อย่างไรก็ตามร่างกายที่หลับตา
ของพวกเขาได้ตอบสนองต่อเพลงแล้ว
"นี่เป็นการสอบที่จริงจังมาก ... " หลินเฟิง กล่าว เขามีรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา ก่อนหน้า
นี้เพราะเขาอยู่ในความฝันเขาไม่ได้มีเวลาที่จะคิดมากนัก แต่ในขณะนั้นเขาเข้าใจวัตถุประสงค์ของ
การสอบ ดูเหมือนว่าการลืมตาทำให้เขาจะล้มเหลว
หลังจากนั้นไม่นานเพลงขได้หยุดลง ทุกคนเริ่มลืมตาขึ้น
นักดนตรีมองไปที่ฝูงชนและกล่าวว่า "วัตถุประสงค์ของการสอบคือการทดสอบความอดทนและความ
มุ่งมั่นของพวกเจ้า ถ้าสภาพแวดล้อมแบบนี้ถ้าพวกเจ้าทนไม่ได้และรีบตื่นขึ้นก็หมายความว่ามันจ
ะยากสำหรับพวกเจ้าที่จะอยู่ในสนามรบ ดังนั้นผู้ที่ตื่นขึ้นมาก่อน แสดงว่าพวกเจ้าไม่สามารถเป็น
ผู้บัญชาการได้ "
"มันจะเป็นแบบนั้นได้อย่างไร" หลินเฟิง คิดขณะที่ยิ้ม อย่างไรก็ตาม หลินเฟิง ไม่ได้ตื่นขึ้นมาเพราะ
เขาทนไม่ได้ในสถานที่นั้น เขาตื่นขึ้นเพราะจิตวิญญาณของเขาทำให้เขาไม่สามารถกลายเป็น
นักโทษของภาพลวงตาและเขาได้เป็นอิสระ
หลายคนดูเหมือนจะผิดหวังมากและกำลังจะออกจากที่นี่ พวกเขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่ายังไม่สามารถ
ผ่านได้ นอกจากนี้บางคนยังสงสัยเกียวกับการเป็นผู้บัญชาการและคิดว่าทางเลือกของพวก
เขาไม่ใช่เส้นทางที่ถูกต้อง
นักดนตรีมองไปรอบ ๆ และเห็น หลินเฟิง จากนั้นเขาก็ถามว่า "ทำไมเจ้าถึงไม่ออกไป?"
"อ่า?" เขารู้ว่า หลินเฟิง กำลังสับสน หลินเฟิง ได้ล้มเหลวในการทดสอบ
เวิ่นห่าวฉี ประหลาดใจ เป็นไปได้ไหมที่ หลินเฟิง ไม่สามารถทนมองเห็นฉากอันน่าสยดสยองนี้ได้?
การสอบไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ในตอนแรกดูเหมือนจะยังเป็นไปไม่ได้สำหรับคนอย่าง หลินเฟิง หลังจาก
เขาได้แสดงความแข็งแกร่งของเขา
"อาจารย์ข้าไม่ได้ตื่นขึ้นมาด้วยภาพอันน่าสยดสยอง" หลินเฟิง ยิ้มและส่ายหน้า เมื่อเขาพูดจบ
หลายคนกำลังมองมาที่เขาและเขารู้สึกว่าถูกจ้องมองโดยสายตาเหล่านั้น อาจารย์น่าจะมีระดับ
ที่โดดเด่น อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้สังเกตว่า หลินเฟิง ตื่นขึ้นมาโดยไม่ได้ตื่นกลัว? นอกจากนี้
การมองของเขาที่มองไปที่ หลินเฟิง ก็ดูเหมือนว่าเขากำลังดูถูก
"ถ้าเจ้าอยากจะเป็นผู้บัญชาการอย่ายอมแพ้และกลับมาพรุ่งนี้ในเวลาเดียวกัน" อาจารย์กล่าว
"พรุ่งนี้?" หลินเฟิง รู้สึกหงุดหงิด การเริ่มของลานศักดิ์สิทธิ์ซู่วเย่ว จะเกิดขึ้นในวันรุ่งขึ้น
"อาจารย์ให้ข้าลองอีกครั้ง" หลินเฟิง ยิ้มขณะที่เขาส่ายหน้าปฏิเสธที่จะออกไป
"เจ้านี่ช่างไร้ยางอายจริงๆ เจ้ายังมีโอกาส กลับมาในวันพรุ่งนี้. ไม่ต้องใจร้อน "อาจารย์กล่าว
ซึ่งทำให้ หลินเฟิง แปลกใจ ผู้ทุกคนกำลังมองมาที่เขา
หลินเฟิง ส่ายหัวแล้วยิ้มและกล่าวอีกครั้งว่า : "อาจารย์ข้าขอร้องท่านให้โอกาสข้าอีกครั้ง"
อาจารย์มองไปที่ หลินเฟิง ด้วยท่าทางแปลก ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ : "ได้เลย และในเมื่อ
เจ้าอยู่ที่นี่ มันยากที่จะเชื่อว่าเจ้าไม่สามารถผ่านการทดสอบได้ ข้าจะให้ข้อ
ยกเว้นและทำลายกฎเพื่อเจ้าและให้เจ้าลองอีกครั้งในวันนี้แล้วกัน "
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น