ตอนที่ 115 เข้าร่วมสถาบัน
"ท่านอาจารย์อย่าเพิ่งโกรธ ข้าจะเกลี้ยกล่อมเขาเอง " เวินห่าวฉี กล่าว เขาดูสะอาดมาก เสื้อผ้า
ของเขาไม่มีรอยเปื้อนฝุ่นแม้แต่น้อย ไม่มีใครคิดว่าเขาเป็นผู้ชายจริงๆ
สถาบันสำนักสวรรค์ไม่ได้มีชื่อเสียงมากนัก แต่ถ้าได้เป็นหนึ่งในนักเรียนแล้วจะเข้าใจว่ามันยอด
เยี่ยมแค่ไหน เจ้าสามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างเต็มที่จากความสามารถตามธรรมชาติของเจ้าและ
เจ้าจะพัฒนาทักษะของเจ้าในฐานะนักบ่มเพาะพลัง เจ้าไม่ต้องสงสัยทั้งหมดมันจะเป็นประโยชน์อย่าง
ยิ่งสำหรับเจ้าแน่นอน "เวิ่นห่าวฉี กล่าวกับ หลินเฟิง ด้วยดวงตาที่สวยงามของเขาจ้องมองไปที่
หลินเฟิง เขามีรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้า
"มันดูไม่เหมือนตอนที่ข้าเห็นอาจารย์ของเจ้า" หลินเฟิง ตอบอย่างไม่แยแส ทุกคนต่างมึนงง ทุกคนๆ
ที่มีฐานะร่ำรวยและขุนนางชนชั้นสูงทำหน้ามึนงง หลินเฟิง ได้ทำเกียร์ติและทำให้สถาบันเสียหน้า
อาจารย์ชายชราคนนั้นก็มึนงง มีเจตนาฆ่าเป็นประกายเกิดขึ้นในดวงตาของเขา เขาคิดว่า หลินเฟิง
ไม่ทราบวิธีการปฏิบัติตัวในสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ เขาทำเป็นอวดดีและบ้าบิ่นเกินไป
"ความคิดเห็นของเจ้านั้นโอนเอียงมากเกินไป สถานะการณ์เช่นนี้เจ้าเอาแต่คิดไปเองฝ่ายเดียว "
เวิ่นห่าวฉี กล่าวขณะที่ส่ายหัว แต่ หลินเฟิง ก็เหมือนก่อนหน้านี้ เขาไม่มั่นใจ สถาบันและนิกาย
มีจุดประสงค์เดียวกันแม้ว่าจะไม่ได้ทำงานแบบเดียวกันก็ตาม
ทั้งนิกายหยุนไห่ถูกทำลายล้างและทุกคนต้องเสียสละตัวเองเพื่อเขาสำหรับภารกิจหลักเพื่อการ
สร้างนิกายหยุนไห่ขึ้นมาใหม่อีกครั้งและตรวจสอบให้แน่ใจว่าจะไม่ทำผิดพลาดซ้ำอีก
"เวิ่นห่าวฉี กล่าวถูกต้อง สิ่งที่เจ้าเห็นเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น ข้าหวัง
ว่าเจ้าจะเข้าร่วมสถาบัน "เสียงอีกคนหนึ่งกล่าว เงาของคนๆหนึ่งซึ่งดูเหมือนภาพลวงตาได้กระโดด
มาจากที่ไกล ๆ ไปทางฝูงชน มันเป็นชายชรา เมื่อฝูงชนเห็นเขาทุกคนก็ต้องประหลาดใจและ
มองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความนับถือและความเคารพ
(สำนวนภูเขาน้ำแข็งคือเห็นเพียงด้านบนเท่านั้นแต่จริงๆใต้น้ำนั้นยังมีอะไรมากกว่านี้อีกเยอะ)
ชายชราคนนั้นเป็นรองอาจารย์ใหญ่ของสถาบัน รองอาจารย์ใหญ่ของสถาบันได้เชิญ หลินเฟิง
เข้าร่วมสถาบันทุกคนต่างประหลาดใจ
"มันเป็นไปได้ไหมที่ หลินเฟิง มีพลังมากจนแม้แต่คนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในสถาบันมองเห็นเขา?"
ใครบางคนกระซิบในฝูงชน สำหรับบางคนเช่น ซู่ชิว และ ซงหลิง ต่างโกรธมากเพราะ หลินเฟิง
ไม่ได้มีจดหมายแนะนำ แต่ หลินเฟิง ซึ่งไม่จำเป็นต้องมีหนังสือแนะนำกลับได้เข้าร่วมสถาบันแต่
ก็ไม่สนใจ ในการเข้าร่วม ... และเนื่องจาก หลินเฟิง ไม่สนใจที่จะเข้าร่วมแม้แต่รองอาจารย์ใหญ่
ก็พยายามโน้มน้าวให้เขาเข้าร่วม
"เจ้าทำถูกแล้ว มีนักเรียนบางคนที่น่าสมเพชจริงๆในสถาบัน พวกเขาคิดว่าดีแต่กลับไม่มีอะไร
ดีเลย แต่เจ้าได้ทำให้พวกเขาอัปยศแล้วซึ่งเป็นการลงโทษที่เหมาะสม เท่าที่อาจารย์กังวลคือ
เขาเป็นคนใจแคบมากๆ ข้าจะให้เขาขอโทษเจ้าสำหรับการกระทำเหล่านั้น "รองอาจารย์ใหญ่
กล่าวกับ หลินเฟิง ทันทีหลังจากนั้นเขาก็มองไปที่อาจารย์ชราผู้นั้นซึ่งทำให้ฝูงชนสั่นไหว
รองอาจารย์ใหญ่กำลังจะทำให้อาจารย์ขอโทษเพราะ หลินเฟิง?
หลินเฟิง ก็มึนงงเช่นกัน เขารู้ว่าเขาเป็นนักบ่มเพาะพลังที่ดี แต่สถาบันก็เต็มไปด้วยนักเรียน
ที่โดดเด่นเช่นกัน แม้ว่าเขาจะชนะ ซู่ชิว และ ไป๋ซื่อ มันเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของภูเขาน้ำแข็ง
ทำไมรองอาจารย์ใหญ่จึงให้ความสำคัญกับเขามาก?
"รองอาจารย์ใหญ่" ชายชราคนนั้นกล่าวอย่างมึนงง รองอาจารย์ใหญ่ขมวดคิ้วซึ่ง
ทำให้ชายชราคนนั้นกลัว
จากนั้นชายชราหันกลับไปมอง หลินเฟิง และกล่าวว่า "ได้โปรดรับคำขอโทษที่จริงใจที่สุดของข้า
ข้าทำมันไปโดยไม่คิด "
"ทำให้มันจริงใจกว่านี้อีก!" รองอาจารย์ใหญ่ที่ไม่พอใจกับคำขอโทษของชายชรากล่าว ทั้งฝูงชน
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งชายชรานั้นช่วยไม่ได้ที่เขาจะประหลาดใจการแสดงออกของรองอาจารย์ใหญ่
หลินเฟิง นั้นแข็งแกร่งมาก รองอาจารย์ใหญ่ถึงได้ต้องการตัวเขางั้นรึ? หรือ หลินเฟิง จะมีเบื้องหลัง
ที่น่าสะพรึงกลัวงั้นรึ? มันยากที่จะจินตนาการได้ อาจารย์ทุกคนได้รับเชิญโดยสถาบัน พวกเขาทั้ง
หมดมีชื่อเสียงและแข็งแกร่งมาก น่าแปลกที่รองอาจารย์ใหญ่บังคับให้อาจารย์นั่นต้องขอโทษ
หลินเฟิง แม้ว่า หลินเฟิง จะไม่ได้ขอให้ทำ ทุกคนพยายามที่จะทำความเข้าใจว่าทำไม
"ทำไมกัน?"
อาจารย์ที่เพิ่งขอโทษดึงหน้า เขาเกลียดการมองเขาได้รับจากทุกคน แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้า
ของรองอาจารย์ใหญ่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมอง หลินเฟิง แล้วเขาก็กล่าวว่า "ข้าขอโทษ
ด้วยความจริงใจ ข้าไม่มีค่าและข้าหวังว่าเจ้าจะให้อภัยข้าได้ ด้วยความนับถือ "
"แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไร" รองอาจารย์ใหญ่กล่าวขณะมองไปที่ หลินเฟิง ? หลินเฟิง มองไปที่
รองอาจารย์ใหญ่ หลินเฟิง รู้สึกว่ารองอาจารย์ใหญ่มีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ แต่ หลินเฟิง
ไม่สามารถคาดเดาได้ว่ามันคืออะไร
หลินเฟิง อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่รองอาจารย์ใหญ่ก็ขัดขวางเขา : "ถ้าเจ้าไม่อยาก
เข้าร่วมสถาบันสำนักสวรรค์ ข้าสามารถเสนอบางอย่าง ให้กับเจ้าได้ ข้าสามารถให้ใบ
อนุญาตพิเศษเพื่อให้ได้ประโยชน์ทุกอย่างสำหรับนักเรียนโดยไม่มีข้อจำกัด แต่ก็ไม่มี
ข้อผูกมัดใดๆ ไม่มีอะไรที่จะผูกเจ้ากับสถาบัน แต่เจ้าก็สามารถมีอาจารย์ส่วนตัวได้เจ้า
จะได้รับประโยชน์ภูมิความรู้จากแหล่งข้อมูลทั้งหมดของสถาบันฟรี เจ้าสามารถออก
ได้ทุกเมื่อที่ต้องการ เจ้าจะมีสถานะเหมือนกับนักเรียนของสถาบันโดยไม่มีข้อจำกัด
จะมีแต่ดีสำหรับเจ้าและไม่มีข้อเสียเลย "
คำพูดเหล่านี้ทำให้หัวใจของผู้คนในกลุ่มเริ่มเต้นรัว พวกเขาทั้งหมดประหลาดใจ
หลินเฟิง สามารถออกตอนไหนก็ได้ที่เขาต้องการ เขาสามารถได้รับประโยชน์จาก
สถาบันทั้งหมด นอกจากนี้คำพูดเหล่านี้มาจากรองอาจารย์ใหญ่ด้วย เขาได้สัญญา
กับ หลินเฟิง ซึ่งหมายความว่าไม่มีเจตนาใดๆซ่อนอยู่และไม่ใช่สิ่งที่เขาจะกลับคำได้
"มันเป็นไปได้หรือไม่ที่ครอบครัวของเขาชื่อ ต้วน?"
"บางทีครอบครัวของเขาอาจจะชื่อ เย่? หรือ หยู? "
บางคนในฝูงชนกล่าว แต่ถ้าชื่อครอบครัวของเขาคือ ต้วน และเขาเป็นอัจฉริยะนี้ทุกคน
อาจจะได้ได้ยินเกี่ยวกับเขามาก่อน นอกจากนี้ทุกคนในตระกูล เย่ ก็หยิ่งเกินไปและไม่เคย
เข้าร่วมสถาบันา พวกเขาแข็งแกร่งเป็นนิกายที่มีพลังอำนาจและไม่จำเป็นต้องเรียน
อะไรจากภายนอกนิกาย
ความคิดของผู้คนในฝูงชนกำลังคิดอย่างรวดเร็วในสมองของพวกเขา แม้ว่า หลินเฟิง
จะเป็นอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมและแข็งแกร่งมากก็ตาม แต่ก็ยังไม่พอที่จะทำให้รองอาจารย์ใหญ่
ใจกว้างกับเขาถึงเพียงนี้ ฝูงชนต่างมึนงงและไม่เข้าใจจริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น
หลินเฟิง ส์ยิ่งสับสนมากกว่าคนในฝูงชนเสียอีก หลินเฟิง ไม่สามารถทนต่อมันได้อีกต่อไป
และต้องถามว่า "ทำไมข้าถึงโชคดีเช่นนี้? นี่เป็นไปได้อย่างไร? ข้าอยากรู้ว่าทำไมท่านถึงให้
โอกาสข้าเช่นนี้ ทำไมกัน?"
"มันเป็นความโชคดีของเจ้าจริงๆ. เจ้าต้องรีบปฏิเสธเพราะทุกสิ่งทุกอย่างเจ้าเป็นผู้ตัดสินใจ "
รองอาจารย์ใหญ่กล่าวด้วยรอยยิ้มอันใหญ่บนใบหน้าของเขาก่อนที่จะกล่าวเพิ่มว่า :" ข้า
สามารถบอกได้แค่ว่าข้ามีประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกันในชีวิตของข้า ข้ายังได้รับการสนับ
สนุนจากผู้อื่นมาตลอด "
"ได้รับการสนับสนุนจากผู้อื่น?" ฝูงชนกำลังคิดอย่างไม่เข้าใจ หลินเฟิง ไม่มีใครใน
เมืองจักพรรดิทำไมรองอาจารย์ใหญ่ถึงได้ดีต่อเขา?
นอกจากนี้ หลินเฟิง ไม่อาจปฏิเสธได้เพราะไม่มีข้อผูกมัดเมื่อเข้าร่วมสถาบัน เขาสามารถไป
ที่นั่นได้ทุกครั้งที่เขาปรารถนาและออกไปเมื่อใดก็ตามที่เขาปรารถนาเช่นกัน เขาจะปฏิเสธ
สิ่งที่เป็นประโยชน์เพียงอย่างเดียวและสมบูรณ์แบบภายใต้การควบคุมของเขาได้อย่างไร?
ถ้ารองอาจารย์ใหญ่มีเจตนาร้ายเขาก็จะไม่ทำแบบนี้ เขาสามารถกำจัดเขาได้อย่างง่ายดาย
หลังจากที่ทุกอย่างเป็นเช่นนี้ หลินเฟิง อยู่ที่ชั้นจิตวิญญาณเท่านั้น
"บางทีข้าอาจจะโชคดีจริงๆก็ได้" หลินเฟิง กล่าว จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า: "เพื่อนข้า
จะร่วมด้วยกัน เราต้องสามารถอยู่ด้วยกันได้ "
"ไม่มีปัญหา. เจ้าสามารถทำได้ตราบใดที่เป็นคนใกล้ชิดกับเจ้า นอกจากนี้เจ้าไม่จำเป็นต้อง
เคารพกฎระเบียบและข้อบังคับของเรา แต่คนอื่น ๆ รวมถึงเพื่อนของเจ้าจะต้องทำ "
รองอาจารย์ใหญ่กล่าวอย่างตรงไปตรงมา
"แน่นอน" หลินเฟิง ยิ้มตอบ
"นั่นเป็นเรื่องดีจริงๆ ทุกคนแยกย้ายได้ "รองอาจารย์ใหญ่กล่าว ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือไปหา
หลินเฟิง และให้อะไรกับเขา ฝูงชนทั้งหมดกำลังอยากตายจากความอยากรู้ พวกเขาไม่รู้ว่า
รองอาจารย์ใหญ่ ให้อะไรกับ หลินเฟิง
"ยินดีต้อนรับสู่ สถาบันสำนักสวรรค์" เวิ่นห่าวฉี กล่าว หลินเฟิง พยักหน้าแล้วเข้าร่วมสถาบัน
พวกเขาเดินเข้าไปใต้ซุ้มประตูแล้วค้นพบว่าเป็นสถานที่อันงดงามอย่างมาก
"โอ้ ... " เมื่อ หลินเฟิง เห็นสวน พระราชวังและแม่น้ำเหล่านี้ช่วยไม่ได้ที่เขาจะตกตะลึง ทุกอย่าง
ช่างสมบูรณ์แบบ นอกจากนี้สถาปัตยกรรมของพระราชวังยังมีเอกลักษณ์และงดงาม
"เจ้าสามารถสำรวจสถานที่เหล่านี้ได้อย่างละเอียดในระหว่างที่เจ้าอยู่ที่นี่" เวิ่นห่าวฉี กล่าว
หลินเฟิง รู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นพระราชวัง
"สถาบันสวรรค์ ... !"
พระราชวังหลักชื่อสถาบันที่เขียนด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่ ดูเหมือนว่ามันเป็นสถานที่ที่
ไม่เหมือนใครในโลกนี้
"ยินดีต้อนรับสู่สถาบัน เจ้าจะไม่เสียใจแน่นอ "เวิ่นห่าวฉี กล่าวขณะยิ้ม
หลินเฟิง มองไปที่เด็กผู้ชายคนนั้นที่ดูเหมือนผู้หญิงสวยคนหนึ่งและถามว่า "ทำไมเจ้าปกป้องข้า?"
เวิ่นห่าวฉี ส่ายหัวและกล่าวว่า "ด้วยเหตุผลเดียวกับรองอาจารย์ใหญ่"
"สิ่งที่ข้าหมายถึงคือสิ่งที่เราไม่เคยเจอกันมาก่อน เราไม่ได้รู้จักกันและกันเจ้าจะช่วยข้าทำไม? "
"มีบางคนที่ลึกลับเพื่อให้เจ้าเห็นพวกเขาเพียงไม่กี่วินาทีและเจ้าจะรู้ทันทีว่าเจ้าชอบพวกเขา
เจ้าอาจเป็นคนแบบนั้น "เวิ่นห่าวฉี กล่าว แก้มของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง หลินเฟิง จ้องมองไปที่เขา
ด้วยคำตอบที่ทำให้เขามึนงง
เมื่อ เวิ่นห่าวฉี เห็นว่า หลินเฟิง ทำหน้าแปลก ๆ เขาก็ทำหน้าไม่ถูก
"ลืมมันไปเถอะ ข้าไม่ใช่หนึ่งในพวกนั้น "เวิ่นห่าวฉี กล่าวซึ่งทำให้ หลินเฟิง หัวเราะ แน่นอนว่ามี
คนในโลกที่ถูกดึงดูดชอบเพศเดียวกัน บางคนชอบเพศเดียวกัน แต่ เวิ่นห่าวฉี เห็นได้ชัดว่าไม่
ได้เป็นแม้ว่าเขาจะมองดูเป็นแบบนั้นก็ตามที
............
ในเวลานั้นที่อยู่ห่างไกล รองอาจารย์ใหญ่และอาจารย์กำลังเดินอยู่ด้วยกันบนถนนทางภายใน
อาณาเขตของสถาบัน รองอาจารย์ใหญ่เห็นว่าอาจารย์ไม่ได้ดูเหมือนเขารู้สึกสบายใจ ใครจะชอบ
ที่จะต้องขอโทษนักบ่มเพาะพลังรุ่นเยาว์ต่อหน้านักเรียนทุกคนกัน? แน่นอนว่าเขาจะไม่มีความสุข
กับเหตุการณ์เช่นนี้
"เจ้ายังโกรธอยู่งั้นรึ?" รองอาจารย์ใหญ่ถามอาจารย์อย่างไม่แยแส
"ข้าจะไม่ฝ่าฝืนคำสั่งของท่าน ท่านเป็นรองอาจารย์ใหญ่ "ชายชรากล่าว เขาได้รับเชิญจากรอง
อาจารย์ใหญ่เมื่อหลายปีก่อน
"ฮ่า ๆ ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น เจ้าควรเข้าใจว่าข้าไม่เคยทำอะไรตามอำเภอใจ แต่ข้าก็เข้าใจ
ความรู้สึกของเจ้า "รองอาจารย์ใหญ่กล่าวและพูดเสริมว่า" ข้าทำสิ่งต่างๆอย่างมีเหตุผล เจ้า
จำทักษะที่เจ้าบอกข้าได้ไหม? ไปและเอามันไปสิ แค่บอกว่ามันเป็นคำสั่งของข้าที่มอบให้เจ้า "
ชายชรารู้สึกประหลาดใจ จากนั้นความเศร้าใบหน้าของเขาถูกแทนที่ด้วยความปิติยินดี
เขาดูดีใจมาก...
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น