ตอนที่ 108 หนึ่งก้าวที่น่าสะพรึงกลัว!
ร้านอาหารของ ชิงซิน ทันใดนั้นเต็มไปด้วยความเงียบ
ทุกคนจ้องที่แก้มของหญิงสาว มือของ หลินเฟิง ได้ทิ้งรอยแดงไว้ที่แก้มเธอ เผยให้เห็น
รอยนิ้วสีแดงที่แก้มเธอชัดเจน
ไม่มีใครคิดว่า หลินเฟิง จะกล้าตบสาวงามจริงๆ เขาได้ตบโดยไม่ลังเลแม่แต่น้อย
เขาไม่ได้ทำให้หญิงสาวขายหน้าด้วยการกระทำเช่นนี้ แต่เขาทำให้ ซินซิง สูญเสียใบหน้า
ฝูงชนจ้องมองไปที่หญิงสาวคนนั้น เธอค่อยๆยกมือขึ้นแล้วแตะแก้มของเธอ เธอรู้สึกราวกับ
ว่าแก้มของเธอร้อนฉ่าเหมือนไฟได้เผาใบหน้าเธอ
ชื่อตระกูลของข้าคือตระกูลต้วน เธอเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลจักรพรรดิ ไม่มีใครเคย
กล้าตบหน้าเธอและในขณะนั้น หลินเฟิง ได้ตบหน้าเธอ เธอได้เสียหน้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เธอดูโกรธมาก ใบหน้าของเธอหันหน้ากลับไป
"เจ้าไม่ควรทำอย่างนั้น" ชิงซิน กล่าว ขณะที่ร้านเต็มไปด้วยความเงียบงัน เธอยังดูเป็นผู้ดี
และสง่างาม ดูเหมือนว่าเธอไม่เคยอารมณ์เสียมาก่อน
"สิ่งที่เจ้าหมายถึงก็คือข้าควรจะปล่อยให้เธอทำให้ทุกคนขายหน้าโดยไม่ทำอะไรเลยงั้นรึ"
หลินเฟิง กล่าวขณะที่จ้องมองที่ ชิงซิน น้ำเสียงของเขาฟังดูใจเย็น แต่ภายในของ หลินเฟิง
เขากำลังโกรธอยู่
"แม้ว่าเธอจะทำร้ายเจ้าก็ตามและทำให้เจ้ารู้สึกอับอายเจ้าก็ไม่ควรตอบโต "ชิงซิน กล่าว
"ขอโทษด้วยที่ทำให้เจ้ารู้สึกผิดหวัง" หลินเฟิง กล่าวอย่างเย็นชาและประชดประชัน หลินเฟิง
คิดว่า ชิงซิน นั้นจอมปลอม อาจมองว่าเธอดูง่างามบริสุทธิ์และไร้เดียงสาอยู่ภายนอก แต่เธอ
ก็หยิ่งยะโสและไม่ยุติธรรม หลินเฟิง ไม่ชอบการแสดงออกของเธอทั้งหมด
"ปัญหาไม่ได้เกี่ยวว่าข้าผิดหวังหรือไม่ ... มันเป็นจริงกับสิ่งที่เจ้ากล่าวมาก่อนหน้านี้มีบางสิ่ง
ที่เจ้าไม่สามารถทำอะไรได้ ถ้าเจ้าพร้อมที่จะแบกรับความรับผิดชอบสิ่งที่ทำไปเจ้าต้องชดใช้มัน."
"เจ้าคิดผิดแล้ว" หลินเฟิง กล่าวขณะที่ส่ายหัวของเขาและกล่าวว่า "ไม่เพียงแต่เจ้าคิดผิด แต่เจ้ายัง
โง่มาก ในสายตาคนอย่างเจ้า เจ้าคิดว่าคนธรรมดาๆเช่นข้านั้นไม่มีค่า เจ้าทำให้ขายหน้า
รังแกและโจมตีพวกข้าขณะที่ไม่อนุญาตให้พวกข้าสวนกลับ แม้ว่าพวกข้าจะไม่ได้พูดหรือทำ
อะไรก็ตาม แต่สถานการณ์ก็ยังคงเป็นเช่นนี้อีกนั้นแหละเจ้ารังเกียจที่พวกข้าเป็นคนธรรมดา
จะโจมตีหรือไม่โจมตีก็เหมือนกันทั้งหมดยังไงก็ได้รับผลที่ตามมาอยู่ดี ถ้าไม่ต้องการรับการ
กระทำแล้วข้าควรทำอย่างไร? หลบหนีหลังจากได้รับความอายงั้นรึ? "
"มันอาจจะเป็นเช่นนั้น ... ? จริงๆแล้วเจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถออกไปโดยไม่ชดใช้สำหรับสิ่งที่
คุณได้ทำไว้งั้นรึ? ผลที่ตามมาซึ่งแตกต่างจากสิ่งที่เจ้าพูดมันร้ายแรงยิ่งกว่านั้น "
"ข้ารู้ว่าต้องชดใช้สำหรับการกระทำดังกล่าว แต่ข้าจะไม่ได้เป็นคนที่จะต้องชดใช้มันข้ารับประกัน
ได้เลย" หลินเฟิง มองไปที่หญิงสาวเมื่อเขาบอกว่าเขาจะไม่ชดใช้อะไรทั้งสิ้น เขากำลังพูด
อย่างสงบซึ่งทำให้ทุกคนประหลาดใจ
หลินเฟิง กำลังหมายถึงอะไรทุกคนเข้าใจ ถ้าเธอยังคงยั่วยุเขาเด็กสาวจะเป็นคนแรกที่ควร
คิดถึงความปลอดภัยของตัวเองและหนีออกจากสถานที่แห่งนี้!
แม้แต่ ชิงซิน ยังรู้สึกประหลาดใจและจ้องมองไปที่ หลินเฟิง เขาเป็นเด็กชายอายุสิบหกปี?
เขาช่างเย็นช้า เหมือนผู้ใหญ่ไม่มีผิด ...
"นี่เจ้าขู่ข้างั้นรึ!" หญิงสาวเข้าใจสิ่งที่ หลินเฟิง พูด รอยมือที่ประทับอยู่บนแก้มเธอโดย หลินเฟิง
ยังไม่ได้หายไป
"โอ้เจ้าไม่ได้โง่อย่างที่ข้าคิดไว้ ... เจ้าเข้าใจว่าข้ากำลังข่มขู่เจ้าอยู่ ขอแสดงความยินดีด้วย! "
หลินเฟิง กล่าวอย่างหยาบคาย
หลินเฟิง คิดว่าหญิงสาวคนนั้นช่างน่าสมเพช เธอกำลังเดินไปรอบ ๆ และทำตัวเหมือนแม่ทัพ
เธออาจจะทำแบบนั้นไปทุกที่ หลินเฟิง คิดว่าการพึ่งพาสถานภาพทางสังคมของครอบครัว
ช่างโง่มาก หากไม่แข็งแกร่งเพียงพอที่จะปกป้องชีวิตของตัวเอง หากพบคนบ้าคนหนึ่ง
ในสถานการณ์ที่สำคัญโดยเขาไม่สนใจถึงสถานะทางสังคม ทุกคนคงไม่มีใครกล้าเสี่ยงชีวิต
คนส่วนใหญ่ยึดมั่นกับชีวิตเป็นหลักซึ่งเป็นเหตุให้เธอไม่เคยถูกลงโทษมาก่อน สำหรับบางคน
ศักดิ์ศรีและเกียรติยศมีความสำคัญมากยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง
"บางทีเมื่อเจ้ารู้ว่าเธอเป็นใครเจ้าจะไม่สงบนิ่งเหมือนตอนนี้" ชิงซินกล่าว เธออยากจะทำให้
หลินเฟิง หวาดกลัว เธอไม่ค่อยคุ้นเคยกับการเห็นคนหนุ่มสาวเช่นนี้สงบนิ่งและมีความ
สามารถในการควบคุมตนเองสูง
"บอกข้ามา."
"ครอบครัวของเธอชื่อตระกูลต้วน" ชิงซินกล่าวขณะที่มองไปที่ หลินเฟิง อย่างไม่กระพริบตา
เธอรู้สึกว่า หลินเฟิง กำลังมองปฏิกริยาพียงเล็กน้อยเท่านั้นแล้วปล่อยให้เขาออกไป
ในเวลาเดียวกันหญิงสาวกำลังจ้องมองไปที่ หลินเฟิง อย่างมั่นใจ เธอหวังว่า หลินเฟิง
จะหวาดกลัวและคุกเข่าลง
แต่น่าเสียดายสำหรับพวกเขา ที่พวกเขาจะต้องผิดหวังอีกครั้ง การแสดงออกของ หลินเฟิง
ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยและเขายังดูเย็นชาและไม่เหมือนก่อนหน้านี้
"สมาชิกคนหนึ่งของตระกูลจักรพรรดิงั้นรึ?" หลินเฟิง ไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย แต่เขากลับมี
รอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็กล่าวว่า "ข้ายังมีเพื่อนที่ชื่อครอบครัวคือ
ตระกูลต้วน เขานั่งอยู่ที่โต๊ะของพวกข้า แม้ว่าเขาจะเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลจักรพรรดิ
เขาก็ยังอ่อนโยนและน่ารักกว่าเธอ เขาไม่ได้ใช้อำนาจในการกลั่นแกล้งผู้อื่น เขาก็ไม่ได้อ่อนแอ
ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องแสดงอำนาจเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น เขารู้ดีว่าการแสดงออกด้วยวิธีนี้
จะเป็นความอัปยศของตระกูลต้วน "
ใบหน้าของหญิงสาวก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เธอพยายามที่จะทำให้ หลินเฟิงอับอายอีกครั้ง
และท้ายกลับกลายเป็นเธอก็ถูกทำให้อับอายซ้ำอีกครั้ง
ชิงซิน มึนงง เธอมองไปที่คนนั่งอยู่ที่โต๊ะของ หลินเฟิง มีคนหนึ่งดึงดูดความสนใจของเธอ เป็น
เมิ้งชิง เมิ้งชิง สวมผ้าคลุมหน้าเธอไว้ดังนั้น ชิงซิน เชื่อว่า เมิ้งชิง เป็นสมาชิกของตระกูลต้วน
มากยิ่งขึ้น ท่าทางเพียงเล็กน้อยของ เมิ้งชิง ช่างดูสง่างามและดูมีชาติตระกูล
มีรัศมีของชนชั้นสูงซึ่งโผล่ออกมาจาก เมิ้งชิง ซึ่งทำให้เธอดูเหมือนเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูล
ต้วน ชิงซิน ดูเหมือนจะลังเลหลังจากมอง เมิ้งชิง
ทันใดนั้น ชิงซิน หันกลับไปมองไปที่ชั้นสอง บนชั้นสองมีห้องเล็ก ๆ เธอเป็นคนเดียวที่สามารถ
ไปที่นั่นได้
แต่ในขณะนั้นดูเหมือนว่ามีคนอยู่ในห้องนั้น
"เราไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อน"
มันเป็นประโยคง่ายๆ แต่มันทำให้ทุกคนรู้สึกหวาดกลัว
เราไม่เคยเห็นพวกเขา? "
หลินเฟิง ได้บอกว่าเขามากับเพื่อนที่ชื่อครอบครัวก็คือตระกูลต้วน เสียงที่ลึกลับออกมาจากห้อง
ที่ชั้นสองบอกว่าพวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน นั่นอาจหมายถึงประโยคของ หลินเฟิง และคนเหล่านี้
ดูเหมือนข่าวลือดังกล่าวเป็นจริง ชิงซิน เป็นภรรยาของเขา "บางคนกระซิบอย่างประหลาดใจ
มันน่าแปลกใจที่ ชิงซิน เคยเล่น กู่จิน ให้ทุกคน โดยปกติแล้วเธอเล่นกับเขาคนนั้นเท่านั้น
เมื่อหญิงสาวคนนี้ได้ยินคำพูดเหล่านั้นการแสดงความหยิ่งยโสได้หายตัวไปจากใบหน้าของเธอ
นั่นคือเขา!
ต่อหน้าเขา เธอไม่มีค่าอะไรเลย เธอไม่ได้สำคัญแม้แต่น้อย เขาเป็นเป็นเหมือนดังดวงอาทิตย์
และเธอเป็นเพียงแสงเทียน
เมื่อ ชิงซิน ได้ยินประโยคนั้น เธอพยักหน้าเล็กน้อย ถึงเขาจะไม่เคยเห็นคนเหล่านี้ก็ไม่สำคัญ
"เจ้ามีอะไรจะพูดอีกไหม?" ชิงซิน ถามในขณะที่มองไปที่ หลินเฟิง อย่างเย็นชาและราวกับว่า
เธอกำลังรอ หลินเฟิง อธิบายสิ่งที่เขาพูด
หลินเฟิง ยิ้มและส่ายหน้าเล็กน้อย
ชิงซิน กล่าวว่า "เนื่องจากเจ้าอยู่ในร้านอาหารของข้า ข้าต้องการ" เชิญ "ให้ออกไปเดี๋ยวนี้ขอบคุณ."
เมื่อ ชิงซิน พูดเสร็จแล้วเธอก็เริ่มเล่นดนตรีดังขึ้นเช่นเดียวกับที่เธอต้องการให้คนลืมเรื่องนั้น ขณะนั้น
มีคนสองคนยืนอยู่ข้างซ้ายและอีกคนหนึ่งอยู่ทางขวามือของเธอ หลินเฟิง ยังคงนิ่งเงียบมองอย่างใจเย็น
และทันใดนั้นมีพลังอำนาจได้กดทับมาที่ร่างกายเขา
ภาพเงาสองคนเหล่านี้เป็นของคนที่พูดอยู่ในห้องบนชั้นสอง
"แข็งแกร่งมาก ข้าไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการต่อสู้กับพวกเขา "หลินเฟิง รู้สึกว่าคนเหล่านี้มีความแข็ง
แกร่งมาก จากนั้นเขาก็มองไปในทิศทางของชั้นสองและก็คิดว่าคนที่เขาเจออาจเป็นคนที่ ต้วนเฟิง
เล่าให้ฟัง
หลินเฟิง พยายามคาดเดาเท่านั้น อาจเป็นได้ว่าคนเหล่านี้เป็นเพื่อนกับองค์ชายหนึ่งที่โหดเหี้ยมและ
ชั่วร้าย? หรือไม่ก็องค์ชายสองที่อบอุ่นและเป็นมิตร?
"ใครเป็นคนสร้างความลำคาญให้กับลูกสาวของข้า?"
ในขณะนั้นเสียงที่ดังและแข็งแกร่งแผ่ซ่านไปทั่วบรรยากาศ มันมาจากห้องที่ชั้นสอง ภาพเงาก็โผล่ขึ้น
มาและลงมาจากบันไดชั้นที่สองลงไปชั้นที่หนึ่ง คนนั้นดูสง่างามมาก เขายืนอยู่ที่นั่นและผู้คนก็รู้สึก
ถึงแรงกดดันของปราณโผล่ออกมาจากร่างของเขา
มันเป็นชายวัยกลางคน ชิงซิน พยักหน้าและจากนั้นเขาก็มองไปที่คนสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ
พวกเขาก้มหัวเล็กน้อยแล้วก็หยุดลงและขณะนั้นก็ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ท่านพ่อ!" หญิงสาวที่หยิ่งยะโสกล่าว เธออยากจะเดินไปหาเขา แต่ตระหนักว่าเธอไม่สามารถทำได้
ปราณที่แข็งแกร่งได้ห่อหุ้มร่างของเธอและเธอก็ไม่สามารถขยับตัวได้ ดูเหมือนว่าถ้าเธอพยายามที่
จะต่อต้านเธอก็จะตายได้ทุกเมื่อ
ชายหนุ่มวัยกลางคนเดินตรงไปยัง หลินเฟิง งขณะที่ปลดปล่อยพลังปราณบางอย่างไปที่เขา
ในขณะนั้นร้านอาหารทั้งหมดเต็มไปด้วยปราณที่เต็มไปด้วยแรงกดดัน บางคนก็ถึงกับทรุดลงไปกับ
พื้น เพราะปราณที่แข็งแกร่งมากและหลายคนพยายามที่จะถอยห่างออกไป
ร่างกายของ หลินเฟิง ถูกกดดันมากขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละวินาทีที่ผ่านมา เขารู้สึกว่ากระดูกกำลัง
จะแตก เขามีความรู้สึกว่าเขากำลังแบกวัตถุหลายตันบนหลังของเขา
"เจ้ารู้สึกเสียใจในตอนนี้หรือไม่?" ชิงซิน กล่าวอย่างเย็นชาโดยไม่รอช้า หวังว่า หลินเฟิงจะแสดง
อารมณ์และความรู้สึกเชิงลบเช่นความกลัวหรือความไม่พอใจ
"มีบางสิ่งบางอย่างเมื่อเจ้าทำมันไปแล้วเจ้าไม่เคยเสียใจกับมัน" หลินเฟิง กล่าวขณะที่ยิ้ม
อย่างไม่กระวนกระวาย บางครั้งเขาก็ดูเหมือนพระเอกเหมือนกัน
"ดื่ม ร้องเพลง พูดคุยเสียงดัง ฯลฯ ... ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่มนุษยทำเป็นเรื่องปกติ แต่มนุษย์ก็มี
ศักดิ์ศรีที่ต้องรักษาไว้เช่นกันมิฉะนั้นชีวิตมันก็ไร้ประโยชน์ "
มีบางอย่างที่ต้องทำแม้ว่าจะผิดพลาดก็ตาม
"แม้ว่าเจ้าจะเสียใจข้าจะไม่ให้โอกาสใด ๆ เลย" ชายวัยกลางคนกล่าวเมื่อเห็นเครื่องหมายบน
แก้มของลูกสาว ปราณได้โผล่ออกมาจากร่างของเขาและมุ่งตรงไปยัง หลินเฟิง
"ดืมเหล้า ร้องเพลง และพูดเสียงดัง ฯลฯ " เมิ้งชิง บ่นพรึมพรำ ซ้ำคำพูดของ หลินเฟิง เธอดูมึนงง
เมิ้งชิง ยืนขึ้นและเดินตรงไปยัง หลินเฟิง จากนั้นเธอก็อยู่ข้างหลังเขา เธอกำลังมองหาคนเหล่านี้
ที่โจมตีและกดทับด้วยปราณบนร่างกายของ หลินเฟิง ในเวลาเดียวกันนั้น มีแสงประกายใน
ดวงตาของเธอ
"คนจำนวนมากโจมตีคนเพียงคนเดียวมันเป็นเรื่องปกติที่เจ้าทำงั้นสินะ" เมิ้งชิง กล่าวอย่างช้าๆ
ในชั่วพริบตาเธอเดินด้วยความเร็วแสงและปรากฏอยู่ด้านหน้า หลินเฟิง เพียงก้าวเดียว
ในขณะนั้นพลังงานอันเหลือเชื่อและน่าอัศจรรย์บุกเข้าสู่บรรยากาศและทำให้ทุกอย่างและทุกคน
ในร้านอาหารหยุดนิ่ง หัวใจของผู้คนกำลังสั่นไหว พวกเขาหวาดกลัวและตัวแข็งทื่อ
"ทุกคน ออกไปซะ"
บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความหนาวเย็น ผู้คนกำลังสั่นตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความกลัว....
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น