ตอนที่ 84 ภัยคุกคามที่แท้จริง
งูไม้ไผ่สีฟ้าตัวเล็ก ๆ เลื้อยเข้าหาร่างของ เวิ่นเหลินหยาน จนในที่สุดก็นั่งลงบนหัวของเขา
ดวงตาสีฟ้าของมันดูชั่วร้ายอย่างมาก
"หลินเฟิง มองเข้าไปในดวงตาของข้า"
เวิ่นเหลินหยาน พูดอย่างเสียงดัง หลินเฟิง จ้องที่ดวงตาสีฟ้าชั่วร้ายนั่นของ เวิ่นเหลินหยาน
มันดูเหมือนกับสายฟ้ากำลังพิโรธ หลินเฟิง ได้เพิ่งมองไปในดวงตาของ เวิ่นเหลินหยาน
ไม่นานนักก็ทำให้เขาไม่สามารถขยับตัวได้
เวิ่นเหลินหยาน มีรอยยิ้มที่ชั่วร้ายแสดงบนใบหน้าของเขา เขาขยับตัวเร็วดุจสายฟ้าและไปเบื้องหน้า
หลินเฟิง ในชั่วพริบตา เขาได้ปล่อยฝ่ามือออกไปยังหัวของ หลินเฟิง
"ความเร็วนี่มันอะไรกัน!"
ทุกคนต่างมึนงง เวิ่นเหลินหยาน ไม่ได้เพียงชั่วร้ายอย่างเดียวเท่านั้น แต่เขาก็มีความเร็วและ
ความคล่องตัวสูง เมื่อ เวิ่นเหลินหยาน ได้ปลดปล่อยจิตวิญญาณของเขาร่างทั้งร่างดูคล้ายกับงู
การมองเข้าไปในดวงตาของเขาเป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาทีอาจทำให้เสียชีวิตได้
"ท่าไม่ดีแล้ว"
หลินเฟิง ไม่ได้ตั้งใจเพียงช่วงสั้น ๆ และใช้ดาบของเขาเพื่อป้องกันการโจมตี ในชั่วพริบตาพลังงาน
ที่ทรงพลังอย่างมากได้โจมตีไปที่ดาบของ หลินเฟิง และส่งเขากระเด็นลอยออกไป ดาบอ่อนของเขา
บิดเบี้ยวไปในอากาศและดูเหมือนว่าเขากำลังตกลงมาอย่างรุนแรง เพราะการโจมตีของ
เวิ่นเหลินหยาน
"เคลื่อนที่ดั่งเงาจันทร์"
ร่างกาย หลินเฟิง เริ่มหมุนวนกลางอากาศและเขาสามารถลงมายืนได้ทั้งสองเท้า
เวิ่นเหลินหยาน ไม่ได้พยายามที่จะเข้ามาใกล้ หลินเฟิง เขายังคงอยู่ที่เดิมและพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย
: "เจ้าเห็นความต่างชั้นระหว่างเราสองคนหรือยัง? เจ้าอาจจะอัจฉริยะ แต่ต่อหน้าของข้าเจ้ามันไม่มีอะไร
เลย ถ้าข้าอยากเล่นกับเจ้า ข้าก็สามารถเล่นกับคุณได้เสมอ แม้ว่าข้าจะไม่ได้โจมตีเจ้า แต่ความเร็ว
ของข้าเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เจ้าไม่สามารถสัมผัสได้แม้แต่ปลายผมของข้า "
"ตามที่คาดไว้ หลินเฟิง มีความแข็งแกร่ง แต่ความแตกต่างระหว่าง เวิ่นเหลินหยานนั้น มากเกินไป
หลินเฟิง ไม่สามารถสัมผัสเขาได้ เวิ่นเหลินหยาน มีพลังมากเกินไป ถึงแม้จะเป็นอันดับที่สองในการจัด
อันดับก็ตาม ก็ไม่สามารถเทียบกับเขาได้ "
ฝูงชนเชื่อว่า หลินเฟิง ไม่สามารถทำอะไรได้ การโจมตีของ เวิ่นเหลินหยาน ก็เกือบจะป้องกันไม่ได้
หลินเฟิง กำลังจะได้รับความพ่ายแพ้และได้รับความตาย
ตาของ หลินเฟิง หลี่ลง เขาไม่กล้ามองไปที่ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นของ เวิ่นเหลินหยาน อีกครั้ง
เมื่อ เวิ่นเหลินหยาน ได้ปลดปล่อยจิตวิญญาณของเขาดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแสงที่ชั่วร้าย
ถ้ามองมันแม้แต่วินาทีเดียวก็อาจจะเป็นอัมพาตได้ หลินเฟิง ไม่ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้
อะไรที่ทำให้จิตวิญญาณอสูรไผ่สีฟ้ายอมรับในตัว เวิ่นเหลินหยาน มันทำสร้างความน่ากลัว
มากยิ่งขึ้น ทำให้เขามีทั้งความเร็วที่น่าเหลือเชื่อและความสามารถในการทำให้เป็นอัมพาต
แก่ฝ่ายตรงข้าม
มันเป็นความสามารถเฉพาะตัวที่ยอดเยี่ยม อัจฉริยะบางคนมีจิตวิญญาณที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้
ที่พวกเขามีข้อได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัดกว่าหลายๆคน เวิ่นเหลินหยาน เป็นหนึ่งในคนเหล่า
นั้นที่มีจิตวิญญาณที่น่าอัศจรรย์
"จิตวิญญาณสวรรค์"
สายตาของ หลินเฟิง หายไปและถูกแทนที่ด้วยดวงตาสีดำทมิฬซึ่งดูเหมือนปีศาจที่ชั่วร้าย เขา
ค่อยๆตระหนักถึงการเคลื่อนไหวทุกย่างก้าวภายในบรรยากาศ ราวกับว่าโลกทั้งใบกำลังเคลื่อน
ที่ไปอย่างช้าๆ สมองของเขากำลังประมวลผลด้วยความเร็วเหลือเชื่อ
ดาบของเขาได้ปลดปล่อยพลังปราณที่มหาศาลออกมาและพลังอำนาจของดาบเข้าด้วยกัน
จุดศูนย์กลางของเวทีการต่อสู้ถูกปกคลุมไปด้วยพลังจากดาบของเขา กลิ่นคาวของเลือดยังคง
สดใหม่อยู่บนเวทีการต่อสู้ อย่างไรก็ตามดาบนั้นมีรังสีแห่งความตายปล่อยออกมา มันทำให้รู้สึก
ว่าใครก็ตามที่โดนโจมตีด้วยดาบนั้นอาจเป็นคำสาปที่ทำให้ถึงแก่ชีวิต
"พลังอำนาจดาบ มันไม่เห็นจะน่ากลัวเลยนี่?"
เวิ่นเหลินหยาน ยิ้มอย่างเย้ยหยัน เขาเป็นที่นิ่งสงบและแม่จะมีพลังงานที่รุนแรงอย่างมหาศาล
เต็มบรรยากาศโดยรอบ และได้ทำการโจมตี หลินเฟิง พลังงานได้รับการปลดปล่อยออกจากมือ
ของ เวิ่นเหลินหยาน ด้วยความพยายามที่จะทำลาย หลินเฟิง พลังงานนี้แข็งแกร่งมากจนไม่
สามารถเปรียบเทียบกับการโจมตีครั้งก่อนของ เวิ่นเหลินหยาน ได้
หลินเฟิง สามารถหลุดเป็นอิสระได้ขณะกำลังมองอย่างรวดเร็วเหมือนลม
พลังงานที่ปล่อยออกมาจากมือของ เวิ่นเหลินหยาน กำลังสั่นคลอนบรรยากาศ
“เสียงหายใจ ... .”
เวิ่นเหลินหยาน ได้หายใจเข้าลึก ๆ และพยายามโจมตีไปที่ หลินเฟิง อีกครั้ง
แต่ดูเหมือนว่า หลินเฟิง รู้ล่วงหน้า การโจมตีของ เวิ่นเหลินหยาน ว่ากำลังจะโจมตีเป้าหมาย
ของเขาได้อย่างไร การเคลื่อนไหวอย่างสง่างามและง่ายดาย หลินเฟิง ได้หลบการโจมตีที่เข้ามา
ยังร่างกาย เขาได้เคลื่อนไหวเหมือนสายลม เหมือนความเร็วแสงอย่างคล่องตัว ดูเหมือนว่า
หลินเฟิง ไม่ต้องใช้ความพยายามในการหลบการโจมตีมากนัก
"หือ?"
ฝูงชนกำลังเฝ้ามอง หลินเฟิง ด้วยความสนใจมากที่สุด ร่างกาย หลินเฟิง ดูสง่างามและคล่องตัว
เป็นไปได้ไหมที่ หลินเฟิง ได้เรียนรู้และฝึกฝนเทคนิคความเร็วในการหลบการโจมตี?
"เทคนิคความเร็วแบบไหนกันที่ทำให้เขารวดเร็วและคล่องตัวเช่นนี้?"
"มันอาจจะไม่ใช่เทคนิคความเร็วหรือมันจะเป็นแค่ภาพลวงตา?"
"ถ้า หลินเฟิง สามารถสร้างภาพลวงตาได้ก็น่าหวาดกลัวจริงๆ"
หลายคนในฝูงชนกำลังพูดเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ของ หลินเฟิง ตามที่เห็น เวิ่นเหลินหยาน ที่มี
ความเร็วและคล่องตัวก็ไม่สามารถเข้าถึง หลินเฟิง ได้ หลินเฟิง สามารถหลบการโจมตี
ได้อย่างง่ายดาย
หลินเฟิง ได้หลบการโจมตีและด้วยการเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวลบนใบหน้าของเขา ถึงแม้ว่า
การเคลื่อนไหวของเขาก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะเป็นเทคนิคที่ความเร็ว แต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว แต่
มันเป็นจิตวิญญาณของเขาที่ทำให้เขาเคลื่อนตัวไปโดยไม่เสียเปล่า จิตวิญญาณของเขาทำ
ให้เขาเข้าใจและรับรู้ถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเขา ซึ่งทำให้เขาสามารถหลบได้อย่างสมบูรณ์
แบบได้ นอกเหนือจากจิตวิญญาณของเขาที่ถูกปล่อยออกมา เวิ่นเหลินหยาน ก็เคลื่อนไหวช้า
ลงมากสำหรับเขา หลินเฟิง รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นซึ่งทำให้เขาสามารถหลบการโจมตีของ
เวิ่นเหลินหยาน ได้อย่างสบายใจ
"แพ้ไปซะ" หลินเฟิง ตะโกน
ดาบของ หลินเฟิง ได้พุ่งลอยออกไป พลังอำนาจที่แพร่จะจายออกมาจากดาบดูเหมือนว่ามัน
สามารถทำลายได้ทุกสิ่งที่ขวางทางของมัน เวิ่นเหลินหยาน กระโดดหลบกลับหลังทันทีไปยัง
ระยะที่ปลอดภัยและไม่ต้องการเข้าใกล้ หลินเฟิง พวกเขาทั้งสองเคลื่อนไหวด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ
"ทำไมเจ้าถึงได้เร็วรัก?"เวิ่นเหลินหยาน กล่าวด้วยดวงตาสีฟ้าอันชั่วร้ายที่จ้องมองไปที่
หลินเฟิง
"ข้าคิดว่าเจ้าอยากจะเล่นกับข้าซะอีก ทำไมเจ้าถึงถอยออกไปรวดเร็วเช่นนี้? ข้าคิดว่าข้าไม่มีอะไร
เทียบกับเจ้าได้เลย มีอะไรผิดรึ? ทำไมเจ้าถึงวิ่งหนีไป? "
น้ำเสียงของ หลินเฟิง กล่าวด้วยความเย็นชา ดวงตาของ เวิ่นเหลินหยาน เป็นสีฟ้า และดวงตาของ
หลินเฟิง เป็นสีดำราวกับปีศาจ แต่ในขณะนั้นช่วยไม่ได้ที่ เวิ่นเหลินหยาน จะมองดวงตาสีดำคู่นั้น
ของ หลินเฟิงด้วยความหวาดกลัว
"ทำไมตาของเขาถึงได้เปลี่ยนไป? เป็นไปได้ไหมว่าเขามีจิตวิญญาณคล้ายกับของข้า? "
เวิ่นเหลินหยาน กำลังสงสัยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นขณะมองตาของ หลินเฟิง เขาสังเกตเห็นว่าสายตา
ของ หลินเฟิง เปลี่ยนไปก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความเย็นชา แต่ตอนนี้เขาดูเหมือนจะไร้ความรู้สึก
และไม่มีชีวิตชีวา ในความคิดของ เวิ่นเหลินหยาน มันอาจจะเป็นเพราะความสามารถบางอย่าง
หรือจิตวิญญาณ นี่เป็นสิ่งเดียวที่สามารถอธิบายการเปลี่ยนแปลงของดวงตา หลินเฟิง ได้
"ทักษะหรือจิตวิญญาณมันไม่สำคัญหรอก ไม่ว่ายังไงข้าก็จะฆ่าเจ้า "เวิ่นเหลินหยาน คิดว่าลึกๆในใจ
เขายังคงจ้องไปที่ หลินเฟิง แล้วกล่าวว่า "หลินฌฟิง มองเข้าไปในดวงตาของข้าสิ"
เวิ่นเหลินหยาน ที่มีดสายตาที่เย็นชาผสมกับสายตาสัตว์อสูร เวลานี้ หลินเฟิง จ้องที่ดวงตาคู่นั้น
ของ เวิ่นเหลินหยาน โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดวงตาของเขายังคงเหมือนหลุมดำสองหลุมที่ไม่มีที่สิ้นสุด
"เป็นไปตามคาดมันเป็นทักษะ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้เขาเป็นอัมพาต
เวิ่นเหลินหยาน ที่กำลังแปลกใจ ดูเหมือนดวงตาสีฟ้างของเขาใช้ไม่ได้กับ หลินเฟิง
"ไม่ต้องกังวลไปข้าแค่อยากเล่นกับเจ้า เนื่องจากเจ้ารีบรนหาที่ตาย ข้าจะช่วยให้เจ้า
บรรลุเป้าหมายเอง "
เวิ่นเหลินหยาน เงยหน้าขึ้น เขายื่นมือออกมาข้างหน้า ดวงตาสีฟ้าของเขาหักเหแสงรอบตัว
พลังปราณสีเทาได้โผล่ออกมาจากฝ่ามือของเขา พลังปราณที่เต็มไปด้วยความอันตรายและ
กลิ่นอายแห่งความตายเต็มไปทั่วเวที
งูไผ่สีฟ้า นอกเหนือจากความสามารถรวดเร็วอย่างมากแล้ว เมื่อได้หลบการโจมตี พิษของมัน
อันตรายอย่างมากถ้าสัมผัสมันจะอันตรายถึงตายได้ ไม่มีผู้บ่มเพาะพลังคนใดที่กล้าเสี่ยงกับ
พิษของมันที่มีอยู่ในงูสีฟ้า
เวิ่นเหลินหยาน ได้ใช้จิตวิญญาณของเขาในการฝึกฝนทักษะของปีศาจซึ่งทำให้เขาสามารถ
ดักจับพิษของ งูไผ่สีฟ้า
พิษนั้นมีพลังเทียบเท่ากับการโจมตีระดับซุน มันทำให้พลังปราณทั่วไปเปลี่ยนเป็นปราณพิษ
การโจมตีด้วยสิ่งนี้มีนั้นมีประสิทธิภาพอย่างมาก มันสามารถที่จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามเป็นอัมพาต
ถ้าหากสัมผัสมันจะนำไปสู่ความตายหรือความเจ็บปวดทรมานอย่างมาก
ทักษะแบบนี้ก็ยากมากที่จะฝึกฝน เฉพาะอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์มากเท่านั้นที่สามารถเรียนรู้ทักษะ
ดังกล่าวได้ นอกจากนี้พวกเขาต้องมีวิญญาณที่หายากและลึกลับ ตัวอย่างเช่น เวิ่นเหลินหยาน
สามารถเรียนรู้ทักษะดังกล่าวได้เนื่องจาก เขามีจิตวิญญาณงูไผ่สีฟ้า จิตวิญญาณของเขาเป็น
ส่วนผสมที่ลงตัวสำหรับทักษะประเภทนี้ซึ่งทำให้เขาสามารถโจมตีได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ร่างของ เวิ่นเหลินหยาน ลอยอยู่ในอากาศด้วยความเร็วของเขาและคล่องตัวเหมือนก่อนหน้านี้
ในชั่วพริบตา เขาอยู่เบื้องหน้าของ หลินเฟิง
จากนั้นเขาได้โจมตี หลินเฟิง ด้วยปราณแห่งความตาย หลินเฟิง รู้สึกประหลาดใจกับการกระทำนี้
เขาได้ถูกปราณนั้นนั้นอย่างรวดเร็วโดยทำให้เขาเคลื่อนไหวช้ากว่าก่อนหน้านี้
อย่างไรก็ตาม หลินเฟิง ยังคงเร็วพอที่จะหลบการโจมตี เขากระโดดและร่างกายของเขาก็ดูเหมือน
จะลอยไปบนท้องฟ้า เขาจู่โจมอย่างรวดเร็วด้วยดาบของเขา
ความสามารถในการเคลื่อนไหวของ เวิ่นเหลินหยาน ยังมีประสิทธิภาพย่างมาก เขากำลังเคลื่อนไหว
เหมือนงูที่ว่องไวและรวดเร็วอย่างมาก ทันใดนั้นดาบของ หลินเฟิง ได้สร้างเสียงลมเมื่อผ่านไปข้างๆตัว
เวิ่นเหลินหยาน เขาประสบความสำเร็จในการหลบเลี่ยงการตีจากดาบของ หลินเฟิง
"ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไม เวิ่นเหลินหยาน ถึงเป็นคนที่หยิ่งอย่างมาก เขานั้นแข็งแกร่งอย่างแท้จริง "
หลินเฟิง รู้สึกหดหู่ใจไปเสี่ยววินาที ดวงตาสีฟ้าของ เวิ่นเหลินหยาน และพิษของเขาก็เพียงพอที่จะ
สร้างการโจมตีที่มีประสิทธิภาพอย่างมาก นอกจากนี้ความเร็วของเขาเมื่อได้หลบนั้นก็ดีอย่างมาก
เขาสามารถย้ายร่างของเขาเพื่อหลบการโจมตีได้ดั่งงู และในที่สุดความเร็วของเขายังคงไม่เปลี่ยน
แปลง ดูเหมือนว่า เวิ่นเหลินหยาน ไม่มีจุดอ่อน
ถ้าหลินเฟิง ไม่มีจิตวิญญาณสวรรค์เขาคงไม่สามารถรับมือกับความเร็วของการโจมตี เวิ่นเหลินหยาน
ได้ เพราะสิ่งเหล่านี้อาจจะไม่มีศิษย์คนอื่นที่สามารถเป็นคู่แข่งกับ เวิ่นเหลินหยาน ได้ ถ้าพวกเขาต่อสู้
กัน พวกเขาจะอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากอย่างไม่ต้องสงสัย
"ข้าจะดูซิว่าเจ้าจะทนได้นานแค่ไหน"
เวิ่นเหลินหยาน กล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างเย็นชา เขามองลงไปที่ หลินเฟิงมากขึ้นกว่าเดิม ทันใดนั้น
ปราณที่เหลือเชื่อได้กลืนกินบรรยากาศทั้งหมดโดยรอบ
"แค่นี่ก็พอแล้ว!" หลินเฟิง ตะโกน
"ทักษะดาบสังหาร"
พลังอำนาจของดาบที่เหลือเชื่อปรากฏขึ้นจากปลายดาบของเขา ดูเหมือนว่ามันได้สว่างไสวไปทั่ว
ทั้งสนามด้วยแสงเจิดจ้า ปราณพิษของ เวิ่นเหลินหยานถูกทะลวงและถูกตัดออกเป็นชิ้น ๆ ด้วย
พลังอำนาจดาบของ หลินเฟิง หลินเฟิงหยุดใช้พลังอำนาจดาบและเตรียมพร้อมที่จะใช้
ทักษะดาบสวรรค์
"เมื่อสักครู่ เจ้าบอกว่าเจ้ากำลังเล่นกับข้า แม้ว่าจะเห็นว่าเจ้าตั้งใจจะเล่นกับข้าก็ตาม ศิษย์ภายใน
อันดับหนึ่งที่เป็นอัจฉริยะซึ่งหาใครเทียบไม่ได้? ได้โปรดเลิกพูดจาไร้สาระเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าข้า "
เสียงของ หลินเฟิง ดังก้องไปทั่วหุบเขาแห่งความป่าเถื่อน
เวิ่นเหลินหยาน คิดว่าเขากำลังเล่นกับ หลินเฟิง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นไปได้อย่างไร? หลินเฟิง
ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยจากการโจมตีของ เวิ่นเหลินหยาน เขาสามารถหลบหลีกได้อย่างง่าย
ดายโดยไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน
"หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้วจ้ามันไม่มีอะไรเลย เหอะ เจ้าช่างน่าสมเพชและเหมือนเด็กน้อยจริงๆ "
เวิ่นเหลินหยาน กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ
"จะหยุดพูดได้หรือยัง? นี่เจ้าไม่ไมีตาหรืออย่างไรหรือในหัวของเจ้าไม่มีสมอง? เจ้าคิดว่าเจ้า
เป็นคนเดียวที่ได้ครอบครองจิตวิญญาณนั่น? "
เมื่อ หลินเฟิง เสร็จสิ้นการพูด เงาดำปรากฏตัวขึ้นข้างหลังของเขา นั่นมันอะไรกันหนะ ทุก
คนตกตะลึง ในเงานั่นมีดวงตาสีดำสองดวง ราวกับปีศาจที่ดูหน้าสะพรึงกลัว
"นั่นเป็นครั้งแรกที่ หลินเฟิง ได้ปลดปล่อยจิตวิญญาณของเขา ดูเหมือนว่ามันมีพลังอย่างมาก "
"จิตวิญญาณแบบไหนกัน? ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย "
หลายคนมึนงงเมื่อได้เห็นจิตวิญญาณของ หลินเฟิง ใช่แล้ว หลินเฟิง ไม่ได้ปลดปล่อย
จิตวิญญาณของเขามาจนถึงตอนนี้ พวกเขาไม่รู้ว่าจริงๆว่า หลินเฟิง ได้ปลดปล่อยจิตวิญาณ
แรกของเขาในระหว่างการต่อสู้ แต่ก็ไม่สามารถตรวจพบได้
"โอ้ ... นั่นเป็นจิตวิญญาณของ หลินเฟิง งั้นรึ? ข้าจำได้ว่าทุกคนบอกว่า หลินเฟิง มีจิตวิญญาณ
งูตัวเล็กและบอกว่ามันไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่ตอนที่ หลินเฟิง มีจิตวิญญาณเช่นนี้?
มีคนถอนหายใจขณะพูดถึงเขา ฝูงชนรีบเหลือบมองเขาและจากนั้นก็ไม่สนใจในสิ่งที่เขาพูด
เป็นศิษย์สามัญที่อ่อนแอมาก เขาเข้าใจผิดอย่างเห็นได้ชัด
"ใช่แล้ว ข้าจำได้ว่า หลินเฟิงมีจิตวิญญาณที่ไร้ประโยชน์นั่นและเป็นจิตวิญญาณงู เป็นไปได้
หลินเฟิงไหมที่ หลินเฟิง มีสองจิตวิญญาณ? มิฉะนั้นแล้วเขาจะมีจิตวิญญาณแบบนี้ได้เช่นไรกัน? "
ศิษย์อีกคนหนึ่งกล่าว เฉพาะศิษย์สามัญเท่านั้นที่รู้ว่า หลินเฟิง เคยถูกรังแกและรังเกียจเป็น
เพราะจิตวิญญาณของเขา ศิษย์สามัญเกือบทั้งหมดจำได้ว่าเขาเป็นที่รู้จักว่าเป็น ขยะ
ดูเหมือน หลินเฟิง ได้กลายเป็นคนใหม่อย่างสมบูรณ์ ในระยะเวลาสั้นๆนี้เขามีความก้าวหน้า
อย่างมากจนได้รับความเคารพนับถือจากศิษย์คนอื่น ๆ
แต่น่าเสียดายสำหรับศิษย์สามัญเหล่านี้แม้ว่าพวกเขาจะพูดความจริง แต่ไม่มีใครเชื่อในสิ่งเหล่านี้
พวกเขาเชื่อว่าศิษย์สามัญโง่ๆเหล่านี้ได้สร้างข่าวลือ
จิตวิญญาณคู่? มันง่ายๆแค่นั้นเองรึ? จิตวิญญาณคู่มีน้อยมาก ถ้า หลินเฟิง มีจิตวิญญาณคู่
เมื่อคิดไว้ว่าเขาเป็นอัจฉริยะแล้วนั้นมันไม่ได้หมายความว่าเขาไเป็นอัจฉริยะ แต่เป็นปีศาจต่างหาก!
ศิษย์หลายคนให้ความสนใจกับ หลินเฟิง และได้ชื่นชมในตัวเขา
"เวิ่นเหลินหยาน ข้าจะแสดงให้เห็นถึงพลังที่แท้จริงของข้าในตอนนี้"น้ำเสียงของ หลินเฟิง ฟังดู
ไร้อารมณ์ซึ่งทำให้ทุกคนสั่นด้วยความหวาดกลัว
หลินเฟิง ไม่ได้ใช้ความสามารถเต็มที่จนถึงตอนนี้งั้นรึ?
เขาแข็งแกร่งขนาดไหนกัน?
หมอกสีดำได้โผล่ออกมาจากร่างของเขาและเริ่มปิดเวทีการต่อสู้ ดวงตาสีดำทมิฬของ หลินเฟิง
ดูน่ากลัวและโหดเหี้ยมมากขึ้นกว่าเก่า
เขาถือดาบไว้ในมือซึ่งมีพลังปราณที่มีประสิทธิภาพจำนวนมากอัดแน่นอยู่
"ทักษะสวรรค์ทำงาน"
เมื่อ หลินเฟิง ได้พูด แสงสีขาวขนาดเล็กได้สว่างขึ้นในดวงตาสีดำทมิฬของ หลินเฟิง มันดู
อันตรายกว่าดวงตาสีฟ้าของ เวิ่นเหลินหยาน
หลินเฟิง ได้เปลดปล่อยจิตวิญญาณของเขาแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้ทักษะของจิตวิญญาณ
: ทักษะสวรรค์
เวิ่นเหลินหยาน ถึงกับนิ่งเงียบ ทันใดนั้นจิตวิญญาณของ เวิ่นเหลินหยาน ได้ปรากฏตัวขึ้นข้างหน้า
และใช้กะโหลกศีรษะของเขากับเขา เพื่อหักเหแสง
เวิ่นเหลินหยาน มีความรู้สึกประหลาดใจในขณะนั้น เขารู้สึกว่าในความมืดนั้นเขากำลังวิ่งอยู่ แต่
ร่างกายของเขาไม่ได้เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย
"เคลื่อนที่ดั่งเงาจันทร์"
หลินเฟิง เริ่มก้าวไปข้างหน้า ด้วยความเร็วอย่างมากและเขาก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า เวิ่นเหลินหยาน
และแทงเขาด้วยทักษะดาบสังหาร
เวิ่นเหลินหยาน หลบการโจมตีและแก้ทางด้วยพิษจากฝ่ามือของเขา
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเอง,พลังปราณสีดำได้โผล่ออกมาดูดซับพิษเข้าไปในหมอกสีดำ ดาบเริ่มเรือง
แสงขึ้นอีกครั้งและพลังอำนาจของดาบได้ควบแน่นกลายเป็นทรงพลังมากยิ่งขึ้น
"หนี!"
เวิ่นเหลินหยาน พยายามหนี แต่เขาพบว่า หลินเฟิง ได้ตามเขาอย่างใกล้ชิดเหมือนเงาของตัวเอง
ไม่ว่าเขาจะทำอย่างไรเขาก็ไม่สามารถหลบหนีจาก หลินเฟิง ได้
แสงระยิบระยับจากดาบสังหารได้กลืนกินบรรยากาศโดยรอบอีกครั้ง
ขณะที่ เวิ่นเหลินหยาน หนีเขายังคงพบกับดาบของ หลินเฟิง นั้นได้สร้างความลำบากและยาก
ที่จะหลบการโจมตีของเขา
เวิ่นเหลินหยาน กัดฟันตัวเง เขาสับสนเพราะเห็นแสงจากดาบได้โจมตีเขาจากทุกมุม ไม่ว่าเขา
จะเคลื่อนที่ไปที่ไหนเขาก็พบว่าตัวเองก็ยังตกอยู่ในอันตรายอยู่
สิ่งที่น่าแปลกใจอย่างมากคือ เวิ่นเหลินหยาน ได้ถูกโจมตีโดย หลินเฟิง อย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนว่า
เขาไม่จำเป็นต้องคิดอะไรแล้วและกำลังตอบสนองด้วยการโจมตีทันที
"นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?"
เวิ่นเหลินหยาน รู้สึกประหลาดใจจริงๆ ช่างน่ากลัวอะไรขนาดนี้ ราวกับว่า หลินเฟิง รู้ว่า
เวิ่นเหลินหยาน กำลังจะทำอะไรทุกครั้ง เมื่อก่อนหน้านี้ หลินเฟิง ได้มุ่งเป้าไปที่การโจมตี
ของเขาไปที่ เวิ่นเหลินหยาน ที่กำลังวางแผนที่จะหลบหนี ดูเหมือน หลินเฟิง จะรู้อยู่แล้ว
ล่วงหน้าว่า เวิ่นเหลินหยาน จะทำสิ่งใด
บางทีมันอาจจะมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับพลังอำนาจที่ปกคลุมในอากาศ?
ใบหน้าของ เวิ่นเหลินหยาน ดูซีดลงด้วยความหวาดกลัว ดาบของ หลินเฟิง เรืองแสง
พร้อมที่จะโจมตีอีกครั้ง
เวิ่นเหลินหยาน เหนื่อยและรู้สึกสิ้นหวัง เขาพยายามที่จะปล่อยพิษมากขึ้น แต่ในทันทีที่
ที่ปล่อยออกไปโดนดูดซับโดยหมอกสีดำประหลาดนั่น ดูเหมือนว่า หลินเฟิง สามารถ
อยู่เหนือความความแกร่งของ เวิ่นเหลินหยาน ได้อย่างสมบูรณ์
"หลินเฟิง ซะใจที่ เวิ่นเหลินหยาน ในเจอกับสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้?"
ใบหน้าของทุกคนดูแข็งทื่อเหมือนไม้ ดูเหมือนว่า เวิ่นเหลินหยาน ไม่ได้เปรียบอีกต่อไป
ล้วก็ตกอยู่ในอันตราย เขากำลังปกป้องตนเองจากการถูกโจมตี ไม่ว่าเขาจะหลบการโจมตี
กี่ครั้ง เขาก็จะถูกโจมตีอีก การโจมตีแต่ละครั้งก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่า
เขาจะถูกฆ่าตายได้ทุกเมื่อ
เป็นเรื่องจริงรึ เวิ่นเหลินหยาน ที่กำลังเล่นกับ หลินเฟิง ที่เป็นฝ่ายตรงข้าม? ดูเหมือนว่า
เวิ่นเหลินหยาน ได้เจอเข้ากับปัญหาร้ายแรง
ทุกคนต่างหลงใหลใน หลินเฟิง เขามีพลังมากเมื่อเขาได้ปลดปล่อยจิตวิญญาณของเขา
เขาเป็นอัจฉริยะที่แท้จริงและพลังของเขาก็น่ากลัว ทั้งฝูงชนอิจฉาพลังและพรสวรรค์ของเขา
ในขณะนั้นพวกเขาเข้าใจว่า หลินเฟิง กำลังซ่อนพลังอันน่ากลัวอื่นไว้ ดูเหมือนว่าเขาจะมี
พลังที่น่ากลัวและน่าตื่นเต้นอีกอย่างหนึ่ง น่ากลัวมากจริงๆ! ดูเหมือน หลินเฟิง สามารถ
ป้องกันความสามารถของ เวิ่นเหลินหยานได้ทั้งหมด
"เฮ้, อัจฉริยะ! ทำไมเจ้าถึงต้องเหนื่อยขนาดนั้นและใช้เวลาไปกับการหลบหนีละ? หลินเฟิง
กล่าวคำเหล่านี้ด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ซึ่งทำให้ทุกคนที่ได้ยิน สั่นไปถึงกระดูดสันหลัง
หลินเฟิง ซะใจดูเหมือนว่าเขาจะไม่เหนื่อยเลย เกือบจะดูเหมือนว่าเขามีพลังมากกว่าตอนเริ่มต้น
การต่อสู้ราวกับว่า เขาเพิ่งเสร็จสิ้นการอุ่นเครื่อง ฝูงชนต่างรู้สึกมึนงง ว่าพวกเขามีความรู้สึก
แบบผสมผสานกัน : พวกเขาทั้งตื่นเต้นและหวาดกลัว หลินเฟิง ในเวลาเดียวกัน
น้ำเสียงของ หลินเฟิง ดังขึ้นเหมือนกับก่อนการต่อสู้กับ เวิ่นเหลินหยาน เมื่อ เวิ่นเหลินหยาน
เชื่อว่าเขาเห็น หลินเฟิง เป็นของเล่น ฝูงชนกำลังมองไปที่ หลินเฟิง ราวกับเขาเป็น
สัตว์ประหลาดอย่างจริง
ในท้ายที่สุดแล้วใครคืออัจฉริยะที่แท้จริง?
"เวิ่นเหลินหยาน เจ่าไม่ได้บอกว่ามีความแตกต่างระหว่างเจ้ากับข้ามากขนาดนี้งั้นรึ? ข้าเชื่อว่า
เจ้าบอกกับข้าว่าไม่สามารถสัมผัสเส้นผมของเจ้าได้? แต่ตอนนี้เจ้าเอาแต่วิ่งหนีไและป้องกัน
การโจมตีของข้า ตอนนี้เจ้ารู้สึกละอายใจบ้างมั้ย? "
หลินเฟิง ไม่ได้ชักดาบของเขาขณะที่พูดคำเหล่านี้ซึ่งแทงเข้าไปในความภาคภูมิใจของ
เวิ่นเหลินหยาน เขากำลังบ้าจากความอัปยศที่เขากำลังเจออยู่ขณะนี้
"เวิ่นเหลินหยาน, เจ้าไม่ได้จะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าเจ้าเป็นอัจฉริยะที่น่าอัศจรรย์งั้นรึ?
นี่เป็นวิธีการที่เจ้าตั้งใจจะพิสูจน์มันสินะ? "
หลินเฟิง ดูเหมือนว่าเขาจะปล่อยให้ เวิ่นเหลินหยานออกไป เวิ่นเหลินหยาน เขาเป็นคนอัปยศ
ขณะที่ยังคงโจมตีอย่างต่อเนื่องอย่างไม่มีที่สิ้นสุดไปที่เขา ความคิดของ เวิ่นเหลินหยาน รู้สึก
สับสนมากขึ้น เขากำลังคลั่งจากความอับอายและ หลินเฟิง ก็โจมตีเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก
"เจ้าดูถูกคนอื่นและเรียกพวกเขาว่า" ขยะ " ก็ดีเหมือนกัน ดูเหมือนว่าเจ้าก็เป็นขยะเหมือนกัน
เจ้ารู้สึกไหม? มันเรียกว่าความอัปยศ แต่เจ้าเป็นคนไร้ยางอายดังนั้นข้าเดาว่าเจ้าไม่เข้าใจหรอก
ว่าความรู้สึกอับอายนั้นเป็นเช่นไร "
คำพูดของ หลินเฟิง ได้ซ้ำเติมความภาคภูมิใจและความเย่อหยิ่งของ เวิ่นเหลินหยาน เขาหยุด
หลบการโจมตีและเริ่มที่จะรวบรวมปราณพิษจำนวนมาก และกระโจนตัวไปที่ หลินเฟิง ด้วยท่าทาง
ที่ดูคล้ายกับงู เวิ่นเหลินหยาน ในที่สุดเจ้าก็กล้าพอที่จะท้าทายความตาย
"เจ้ารอข้าก่อน ความตายกำลังมาเยือนเจ้า"
ดวงตาสีดำทมิฬของ หลินเฟิง ไม่มีความรู้สึกใด ๆ พลังอำนาจของดาบกำลังรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มัน
กลืนกินทุกอย่างในบรรยากาศและพลังกำลังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
"ดาบสังหาร"
ดาบของ หลินเฟิง ส่องประกายขึ้นไปบนท้องฟ้า มันกำลังพุ่งตรงไปที่ เวิ่นเหลินหยาน
ที่กำลังหัวใจสั่นไหว
"หนีเร็ว!" เสียงตะโกนจากฝูงชน เวิ่นเหลินหยาน ไม่ลังเลได้ถอยหลังไปขณะที่กำลังมุ่ง
หน้าหนีจากพลังทั้งหมดนั่น
"ตายซะ!"
คำนั้นได้เแผ่กระจายไปทั่วทั้งบรรยากาศและดาบสังหารของ หลินเฟิง เริ่มทะลุผ่านบรรยากาศ
และทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางทางของมัน !!
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น