ตอนที่ 70 สภาวะจิตใจของหลินเฟิง
ม่อเสีย ไม่เคยตกใจกลัวขนาดนี้มาก่อนเมื่อเขาเห็น หนานกงหลิง ที่กำลังโกรธเขาต้องคิดอย่าง
รอบคอบว่าคำพูดต่อไปของเขาจะเป็นอย่างไร เขาโค้งคำนับด้วยความเคารพแล้วกล่าวว่า
: "ท่านประมุข ม่อเสีย ยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้นไว้เองขอรับ"
ม่อเสีย และ ม่อชางหลาน มีอำนาจในนิกายหยุนไห่ แต่ หนานกงหลิง เป็นประมุข หนานกงหลิง
ที่กำลังโกรธการกระทำของ ม่อเสีย ม่อเสียไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับความผิดของเขา
"บางทีข้าอาจจะทำอะไรโดยพละการและอวดดีเกินไป ... บางทีข้าอาจทำอะไรไม่เกรงใจกับ
ท่านประมุข ... " ม่อเสีย กล่าวขณะที่ดูถูกตัวเองและทำตัวต่ำต้อย
เมื่อ หนานกงหลิง เห็นว่า ม่อเสีย ยอมรับข้อผิดพลาดของตน เขาเริ่มสงบสติอารมณ์ลง เขามอง
อย่างเย็นชาไปที่ ม่อเสีย และกล่าวว่า "ถ้าเจ้ายอมรับความผิดของตัวเองแล้วแล้วงั้นเราลืมเรื่องนี้
กันไปแล้วกัน ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นอีกครั้งจะไม่โชคดีแบบนี้อีกแล้ว "
"เกี่ยวกับศิษย์บนเวที อวี่ห้าว เป็นคนเริ่มกระตุ้นให้เขาและบอกเจตนาของตัวเอง เขาขู่ว่าจะทำให้
ศิษย์คนนี้เป็นคนพิการ ทำาให้แขนของเขาฉีกขาด เขาไม่ได้มีความเมตตาและยังมีเจตนาที่ชั่ว
ร้าย จากนั้นมันก็ย้อนกลับไปหาเขาเอง "
"แต่ท่านประมุข... ." ม่อเสีย อยากจะพูดอีก เขาไม่เข้าใจเหตุผลที่ว่าทำไม หนานกงหลิง ถึงโกรธ
"ว่าไง?" หนานกงหลิง เหลือบมองเขาอย่างไม่พอใจ ม่อเสีย กลืนความคิดก่อนหน้านี้ไปและฝืนตัว
เองพูดว่า "ท่านประมุขช่างปรีชาสามารถหลักแหลมยิ่งนัก"
หนานกงหลิง ไม่ได้สนใจเรื่องที่ มอเสีย พูด จากนั้นก็มองไปที่ หลินเฟิงและกล่าวว่า "เจ้าชื่ออะไร?"
หลินเฟิง เเงยหน้าขึ้น มองไปที่ หนานกงหลิง ตอนนี้เขาดูสงบนิ่งอย่างมาก
"หลินเฟิง"
"หลินเฟิง เจ้าทำได้ดีมากตอนนี้เจ้าเป็นศิษย์ภายในของนิกายหยุนไห่แล้ว" หนานกงหลิง กล่าว
หนานกงหลิง รู้สึกประทับใจอย่างมากกับความสามารถและการกระทำของ หลินเฟิง จากนั้นก็ได้
ถาม หลินเฟิง ด้วยตัวเองและทำให้เขาได้รับสถานะของศิษย์ภายใน ศิษย์คนอื่นไม่มีใครเคยได้รับ
สิทธิ์เช่นนี้มาก่อน ศิษย์คนอื่นถ้าต้องการทราบผลการสอบให้ไปตรวจสอบผลลัพธ์กับผู้อาวุโสที่
ดูแลการสอบศิษย์ศิษย์ภายในเท่านั้น
หลินเฟิง ยิ้มกว้างปากแทบฉีกถึงหู รอยยิ้มของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลก ๆ
ซึ่งไม่ใช่รอยยิ้มที่แสดงถึงการขอบคุณ รอยยิ้มของเขามาจากความรู้สึกของความสำเร็จที่ได้รับมา
"เฉพาะผู้ที่แข็งแกร่งพอถึงจะได้รับความเคารพ"
หนานกงหลิง ไม่ลืมว่า หลินเฟิง เคยกล่าวคำพูดในแง่นี้ ในขณะนั้น หลินเฟิง ได้แสดงให้เห็นว่าเขา
มีพลังที่แข็งแกร่งอย่างมากและทุกคนก็ได้เห็นมัน คำถามคือทำไม หนานกงหลิง ถึงะตอบรับการ
กระทำของ หลินเฟิง เขาได้ให้คำตอบที่ หลินเฟิง ต้องการ
ม่อเสีย ได้พยายามส่ง หลินเฟิง ไปให้ หลินเซียน และ ฉู่จั่นเผิง เขาไม่ได้มีส่วนร่วมในเหตุการณ์ที่
เกิดขึ้นในเวลานั้น เขาคิดว่าศิษย์สามัญไม่สมควรสร้างปัญหากับผู้อาวุโส เขาทำได้แค่จับตามอง
จากข้างสนาม
แต่คราวนี้ต่างกัน ม่อเสีย ต้องการฆ่า หลินเฟิง อีกครั้งและหนานกงหลิง ก็หยุดเขา มันเป็นเพียง
เพราะ หลินเฟิง ได้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริงและพิสูจน์ได้โดยการกลับมาพร้อม
กับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างเหลือเชื่อ ตอนนี้ หนานกงหลิง รู้เรื่องหน้าผาจ้านกู้แล้ว เขาก็จะให้ความสำคัญ
กับ หลินเฟิง ผู้พิทักเป่ย ได้บอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อเขาต้องการที่จะฆ่า ม่อเสีย ม่อเสียได้รับความ
อับอาย แต่อันที่จริง หนานกงหลิง ได้ช่วยเขาไว้ ม่อเสีย ต้องการเป็นศัตรูกับศิษย์รุ่นเยาว์ที่มี
พรสวรรค์คนนี้?
แต่ ... นั่นเพียงพอแล้วสำหรับ หลินเฟิง ??
แน่นอนมันไม่พอ หลินเฟิง ไม่พอใจ เขาจะปล่อยให้ใครบางคนที่คุกคามชีวิตของตัวเองหนีไป?
เมื่อสัตว์อสูรได้โจมตีนิกาย ม่อเสีย ส่ง หลินเฟิง ให้กับพวกมันโดยไม่ลังเล หลินเฟิง ไม่เชื่อว่า
หนานกงหลิง จะไม่ไตระหนักถึงการกระทำเหล่านี้ หนานกงหลิง อาจมองข้ามเหตุการณ์เหล่านี้ได้
แต่เขาจะพูดกับหลินเฟิงยังไง?
เมื่อไม่นานนี้ในขณะที่อยู่ต่อหน้าทุกคน ม่อเสีย ต้องการฆ่า หลินเฟิง อีกครั้งและ หนานกงหลิง
ได้เห็นด้วยตาของตัวเอง
หาก หนานกงหลิง ลงโทษ ม่อเสีย ละ? ทุกคนมีความรู้สึกแบบนั้น แต่ในสายตาของ หลินเฟิง
เขาแค่ทำให้ ม่อเสีย อับอาย หนานกงหลิงกำลังพยายามทำให้ หลินเฟิง รู้สึกขอบคุณสำหรับ
ความเมตตาเล็กน้อยนี้และทำให้เขารับใช้นิกายนี้?
หลินเฟิง ไม่เคยรับใช้ใคร นี่เป็นชีวิตที่สองของเขาและเขาเกือบตายด้วยมือของ ม่อเสีย หลายต่อ
หลายครั้ง คำพูดของ หนานกงหลิง นั้นเพียงพอแล้วรึ?แต่เนื่องจาก
หลินเฟิง ได้พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าเขาเป็นอัจฉริยะเขาจึงได้เป็นศิษย์ภายใน
"มีเพียงทางออกเดียวเท่านั้นสำหรับปัญหานี้ ถ้า ม่อเสีย ยังคงอยู่ในนิกายนี้ข้าจะไปตามทางของ
ตัวเอง แต่ถ้าเขาไม่อยู่ในนิกายแล้วข้าจะอยู่ที่นี่ "
ความคิด หลินเฟิง เขารู้ว่า หนานกงหลิง และนิกายหยุนไห่ต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งถ้าพวกเขา
เลือก หลินเฟิงแล้ว เขาจะอุทิศชีวิตของตนให้กับนิกายหยุนไห่ ถ้าพวกเขาเลือก ม่อเสีย แล้วไม่เพียง
แต่เขาจะออกจากนิกาย แต่เขาจะกลับมาในวันหนึ่งเพื่อแก้แค้น... เพราะความเกลียดชังที่เขามีต่อ
ม่อเสีย ไม่มีทางออกแบบสันติได้อีกต่อไป ถ้านิกายหยุนไห่ ไม่เลือกเขาถ้าเลือก ม่อเสีย เขาก็ไม่มี
ทางเลือกอื่นนอกจากออกจากนิกายไป
หลินเฟิงไม่ได้พูดในสิ่งที่เขาคิด เขาหวังว่า หนานกงหลิง จะเลือกเขาเมื่อถึงเวลา นี่เป็นเพียงจุดเริ่ม
ต้นของความเสียใจระหว่างพวกเขา ในระหว่างการสอบศิษย์ภายใน หลินเฟิง ได้วางแผนไว้แล้วว่า
จะจัดการกับ ม่อเสีย อย่างไร
หลินเฟิง ก้าวลงจากเวทีการต่อสู้อย่างมุ่งมั่น แต่ละก้าวของเขาเต็มไปด้วยความมั่นคงและสงบนิ่ง
หนานกงหลิง กำลังมองสายตาของ หลินเฟิง และคิดว่าเขาดูลึกลับอย่างมาก ไม่น่าแปลกใจที่
ศิษย์หนุ่มคนนี้จะมีความลับบางอย่างอยู่และมีพรสวรรค์และความสามารถที่น่าเหลือเชื่อ
"ทั้งแข็งแกร่งและลึกลับ."
"ถ้าข้ามีความแข็งแกร่งเช่นนั่น ข้าก็จะทำเช่นเดียวกับที่เขาทำ"
"แม้ว่าจะมีศิษย์สิบคนที่เข้าร่วมกับข้าเพื่อต่อสู้กับเขา พวกเราก็จะไม่สามารถเอาชนะได้"
"หลินเฟิง... ข้าจะจดจำชื่อนี้ไว้"
ทำไมเจ้าต้องจำชื่อเขาไว้ละ? เขาไม่รู้จักเจ้า เขาอยู่ในระดับที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับพวกเรา
พวกเราเป็นเพียงศิษย์สามัญ แม้แต่ เฉินเฉิน ที่ได้รับการจัดอันดับสูงสุดก็ไม่มีอะไรเทียบได้กับเขา "
"ไม่มีศิษย์คนไหนที่แข็งแกร่งเหมือนเขา หลินเฟิง และ เฉินเฉิน นั้นอยู่คนละโลกกัน "
ศิษย์สองคนกำลังพูดเสียงดังท่ามกลางฝูงชน แต่ไม่รู้ว่าไม่ไกลจากตรงนั้นมีใครบางคนที่กำลังโกรธ
คนนั้นเป็น เฉินเฉิน ที่เป็นศิษย์สามัญอันดับหนึ่ง เขาเป็นคนหนึ่งที่เคยยั่วยุ หลินเฟิง ในหอดวงดารา
และเป็นผู้ที่ได้รับความอับอายจาก หลินเฟิง
"ข้าเก่งที่สุดในบรรดาเหล่าศิษย์สามัญ"
เฉินเฉิน กำลังคิดถึงคำพูดที่เขาพูดกับ หลินเฟิง ในหอดวงดารา เฉินเฉิน ไม่มีที่ให้หลบซ่อนจาก
ความอับอายที่เขารู้สึกได้จากคำพูดเหล่านั้นจาก หลินเฟิง แม้ว่าศิษย์สองคนนี้วิจารณ์อย่างรุนแรง
แต่ก็เป็นความจริง เฉินเฉิน ไม่มีอะไรเทียบกับ หลินเฟิง ได้เลย
อวี่ห้าว เป็นลูกศิษย์ภายในที่มีจิตวิญญาณดาบและถูกฆ่าตายในการโจมตีครั้งเดียว
"บางทีเขาอาจจะลืมเกี่ยวกับข้าไปแล้ว" เฉินเฉิน รู้สึกสิ้นหวังในขณะที่พยายามเข้าใจสถานการณ์
ของตัวเอง เขากลัวว่า หลินเฟิงจะตามหาเขาและฆ่าทิ้ง
หลินเฟิง ไม่ได้ให้ความสำคัญกับ เฉินเฉิน และลืมเรื่องเกี่ยวกับตัวเขาไปแล้วจริงๆ ศิษย์สามัญที่
บอกว่าเขาเป็นคนเก่งที่สุดในบรรดาศิษย์สามัญอาจมีขีดจำกัดทางจิตใจ
"เจ้า... เจ้าแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าข้ามันเป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ!" หานหมาน ที่ได้เห็น หลินเฟิง
กล่าว. ทำไมถึงทำให้ หานหมาน คึกคักได้ตลอด?
"หลินเฟิง เจ้านี่เหลือเชื่อจริงๆ" จิ้งหยุน พูดด้วยความประทับใจ เธอสงสัยว่า หลินเฟิง ฝึกฝน
อย่างไรและหวังว่าเธอจะได้มีโอกาสเข้าร่วมการฝึกกับ หลินเฟิง
เหล่าศิษย์ที่ล้อมรอบ หลินเฟิง อิจฉากลุ่มเพื่อนรุ่นเดียวกันเล็กน้อย หานหมานและคนอื่นๆ เป็น
ศิษย์สามัญทั้งหมด แต่พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกับ หลินเฟิง พวกเขาอาจจะได้รับประโยชน์จาก
สถานะของ หลินเฟิง ที่สูงขึ้น หานหมานและคนอื่นๆ ก็รู้สึกดีใจที่มีเพื่อนอย่าง หลินเฟิง พวกเขา
คิดว่ามันช่างโชคร้ายที่พวกเขาไม่ได้พบกันเร็วกว่านี้!
หลินเฟิง ยักไหล่และถาม หานหมาน ขณะยิ้มว่า "เมื่อไหร่ที่เจ้าจะขึ้นไปบนเวทีการต่อสู้ซักที?"
"เห่ เห่, เป็นเรื่องดีที่ไม่มีใครอยู่บนเวทีการต่อสู้เพราะการกระทำของเจ้า ดูเหมือนตอนนี้มันถึงตา
ข้าแล้ว "หานหมานกล่าวขณะยิ้ม จากนั้นเขาก็ขึ้นไปที่ลานประลองแห่งชีวิต
เนื่องจาก หลินเฟิง ได้สร้างความโกลาหลอย่างมากขึ้น เมื่อเขาปลดปล่อยพลังของเขา หานหมาน
รู้สึกกดดันเล็กน้อยและขึ้นไปบนเวที ทุกคนกำลังรอดูว่า หานหมาน จะทำอะไรตอนที่เขาขึ้นไป
บนเวที
สิ่งที่ทำให้คนตกใจมากยิ่งขึ้นคือ หานหมาน เช่นเดียวกับ หลินเฟิง ไม่มีข้อมูลอะไรเลย เขาก้าว
ขึ้นไปบนลานประลองการต่อสู้ที่สูงที่สุด ทุกคนรวมถึง หลินเฟิงรู้สึกตกใจ ช่างเป็นคนที่กล้าหาญ
"ฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องเหล่านี้มาก่อน ใครที่มาจากชั้นจิตวิญญาณขั้นแรกต้องการมาต่อสู้กับข้าล่ะ? "
หานหมาน กำลังยืนอยู่บนเวทีการต่อสู้ขณะที่เขาถามฝูงชน ลักษณะการพูดของเขาฟังดูหยาบ
คายจนทุกคนพูดไม่ออก เขาเป็นคนที่ไร้ความปราณีหรือเขาก็เป็นอัจฉริยะอื่น !!
หลินเฟิง ได้ท้าทายสองศิษย์ภายใน ในเวลาเดียวกัน แต่เขารู้ว่าสิ่งที่เขากำลังทำอยู่และเขาได้เลือก
ฝ่ายตรงข้ามของตัวเอง หานหมาน เป็นคู่ต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบของ หลินเฟิง เขาไม่รู้จักชื่อศิษย์ภายใน
และท้าทายทุกคนที่ต้องการต่อสู้กับเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นในนิกาย
ประวัติศาสตร์ที่อยู่มานานนับพันปี
หลินเฟิง พูดไม่ออกขณะที่เขาจ้องไปที่ หานหมาน กรามของเขาแทบกระแทกกับพื้นและเขาก็มึนงง
ด้วยการกระทำของ หานหมาน
"ฮีฮี่" จิ้งหยุน ขำอย่างช่วยไม่ได้ ไอ้คนบ้าติงต๊องนั้น
ทุกคนบนเวทีทั้งหมดเงียบไปโดยสมบูรณ์ จนขณะนั้นมีศิษย์ภายในจะก้าวเข้าสู่เวทีต่อสู้และกล่าวว่า
"เอาล่ะข้าจะสู้กับเจ้าเอง"
"ขอบคุณ, ข้าชื่อหานหมาน"
"ข้าหวังฮั่น"
"ฉันชอบคนที่ยอมรับการท้าทายอย่างรวดเร็ว มาเริ่มกันเถอะ "หานหมานพูดพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง
ปราณที่ทรงพลังอย่างมากโผล่ขึ้นมาจากพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขา ในพริบตาร่างกายของ หานหมาน
เปลี่ยนไปและดูเหมือนว่ามันถูกสร้างมาจากพื้นสนาม ในลานประลองแห่งชีวิต ในขณะนี้เขาเป็นหนึ่งเ
ดียวกับแม่ธรณี และแม่ธรณี เป็นหนึ่งเดียวกับเขา เขาได้เป็นหนึ่งเดียวกับผืนดินอย่างสมบูรณ์และ
กลายเป็นพลังทางกายที่เหลือเชื่อ
“ตู้มม !!!”
หานหมาน ก้าวไปข้างหน้าและเวทีทั้งหมดเริ่มสั่นสะเทือนใต้ฝ่าเท้าของเขา มันฟังดูเหมือนเท้าขนาด
ยักษ์เป็นพันๆกำลังเดินอยู่และแต่ละก้าวของเขาทำให้พื้นสั่นสะเทือน ศิษย์ที่จับตาดูจากฝูงชนรู้สึก
ว่าหัวใจของพวกเขาเริ่มสั่นไหว ทำให้บางคนตื่นเต้นบางคนตื่นกลัว พลังอำนาจที่รุนแรงได้พุ่งเข้าชน
ร่างของ หวังฮั่นและมันก็ทำให้ร่ายกายของเขารู้สึกเหมือนถูกบดขยี้
"เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญการใช้พลังอำนาจด้วยเช่นกัน!" หนานกงหลิง คิดพร้อมกับดวงตาของเขาที่ส่อง
ประกายอย่างมีความสุข ไม่มีคำพูดไหนที่จะบรรยายความตกใจและความปิติยินดีของเขาได้ ไม่น่า
แปลกใจเลยว่า หลินเฟิง สามารถใช้พลังอำนาจได้ แต่ศิษย์สามัญที่ไม่รู้จักอีกคนยังสามารถใช้พลังอำ
นาจได้เช่นกัน แม้ว่าเขาจะต้องพึ่งพาจิตวิญญาณของตนและเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจพลังอำนาจได้
เท่ากับ หลินเฟิง เขาสามารถใช้และควบคุมพวกมันได้อย่างดี เขาอาจถูกมองว่าเป็นอัจฉริยะอีกคน
ภายในนิกาย
"ฮ่า ๆ มันช่างเหลือเชื่อ ยอดเยี่ยมมาก นิกายหยุนไห่ไม่ได้เห็นศิษย์ที่แข็งแกร่งมานานหลายปีแล้วและ
ขณะนี้ทั้งสองต่างเป็นอัจฉริยะที่หน้าตกใจก็ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อม ๆ กัน "
หนานกงหลิง รู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในความรู้สึกของเขา นี่เป็นการสอบศิษย์ภายในดีที่สุดโดย
ไม่ต้องสงสัย นิกายจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างแท้จริงในรุ่นของเด็กเหล่านี้..
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อนเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
คลิก >> http://cpmlink.net/KuQOAA
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น