Peerless Martial God ตอนที่ 62

ตอนที่ 62 การเปลี่ยนแปลงที่แปลกประหลาด

"เจ้ากล้าดียังไง!" เสียงตะโกนดังขึ้นทำให้พื้นสั่นสะเทือน เสียงตะโกนที่รุนแรงอย่างมากเต็มไปด้วย
ความโกรธทำให้ทุกคนตกอยู่ในความหวาดกลัว เหล่าศิษย์ทั้งหลายกำลังคาดเดากันว่าใครเป็น
เจ้าของเสียงอันทรงพลังนั่นและผู้นั้นต้องเป็นผู้มีอำนาจสูงส่งภายในนิกายแน่นอน

มีนกกระเรียนกำลังโผบินปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าได้เปลี่ยนเป็นแสงสว่างจ้า แสงสว่างของมันทำให้ตา
บอดมองไม่เห็นชั่วขณะ แสงจากดวงอาทิตย์ถูกปกคลุมอย่างสมบูรณ์ แสงนั้นได้เริ่มโจมตีสัตว์อสูร
ทันที

ดูเหมือนว่าเหล่าสัตว์อสูรนี้อาจรู้สึกได้ว่าคนที่มาถึงนั้นทรงพลังอย่างมาก พวกมันได้เริ่มส่งเสียง
คำรามเสียงดังกึกก้อง แต่หมอกปีศาจนั้น ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบพอสมควร หลินเฟิง กำลัง
ถูกจับอยู่กับหมอกสีดำนั้น หมอกปีศาจหมุนวนไปราวกับว่ามันกำลังพยายามหลบหนี

สัตว์อสูรในระดับจิตวิญญาณไม่เพียงแต่สามารถดูดซับปราณจากสวรรค์และโลกได้ แต่พวกมันก็
ฉลาดมาก พวกมันสามารถรับรู้และรู้สึกได้ถึงแรงกดดันเช่นเดียวกับพลังอันมหาศาล ดูเหมือนว่า
หมอกปีศาจ ได้รับผลกระทบจากแรงกดดันและพลังอำนาจที่ไหลออกมาจากนกกระเรียนซึ่งทำ
ให้มันต้องการหลบหนี

ปีกของนกกระเรียนเริ่มเปล่งประกายแสงสีเงินออกมา ทันใดนั้นได้บินไปที่ฝูงสัตว์อสูรอย่างรวดเร็ว
จากนั้นก็มีเลือดไหลนองออกมาเป็นจำนวนมากเหมือนน้ำป่าที่กำลังจะไหลลงจากภูเขา

ความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวและพลังอำนาจทำให้สัตว์อสูรตกใจกลัวจนถูกสังหารจากบุคคล
ลึกลับคนนั้น ผู้พิทักษ์ที่มีจิตวิญญาณนกกระเรียนนั้นทรงพลังเป็นอย่างมากเป็นไปไม่ได้ที่จะคาด
เดาว่าเขามีพลังอยู่ระดับไหน

หลังจากที่สัตว์อสูรเหล่านี้ถูกจัดการหมอกสีดำของปีศาจตนนั้นเริ่มสลายตัวขึ้นไปบนท้องฟ้าและ
กลายเป็นขี้เถ้าสีเทา หลินเฟิง ได้หายตัวไป

"ปีศาจตนนั้น ... เป็นอย่างที่คาดไว้ พลังของมันช่างน่าเหลือเชื่อ"

บางคนในเหล่าสาวก กำลังคิดถึงรูปลักษณ์ของปีศาจนั้น จากมันมีขนาดใหญ่แต่ได้สลายตัวไป
เหลือแค่ขี้เถ้าปีศาจ มันไม่ได้มีร่างกายที่แท้จริง แม้ว่าคุณจะแข็งแกร่งกว่ามัน แต่ก็ยากที่จะจับได้

ทันใดนั้นปีกของนกกระเรียนได้เริ่มสะบัดอย่างรุนแรงทำให้เกิดพายุเฮอริเคน ทุกคนล้มลงไปกับพื้น
ดินจากแรงกดดัน หลังจากนั้นนกกระเรียนก็ได้บินจากไปและหายตัวไปในที่สุด ทิ้งเพียงสัตว์อสูร
จำนวนมากที่นอนกองอยู่กับพื้นไว้เบื่องหลัง

แข็งแกร่งอะไรเยี่ยงนี้! ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ

ฉู๋จั่นเผิง ผู้ซึ่งมาอยู่ที่นิกายหยุนไห่ได้ไม่นานก่อนที่จะสามารถบินได้และมีจิตวิญญาณในตำนาน
แม้ว่าเขาจะมีทักษะที่คล้ายคลึงกันและยังมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมากเมื่อเทียบกับจิตวิญญาณ
นกกระเรียนนี้ ฉู๋จั่นเผิง นั้นอ่อนแอกว่า ในการต่อสู้ระหว่างนกกระสาในตำนาน และ นกกระเรียน
นกกระสาในตำนวนไม่สามารถต้านทานรับจากโจมตีได้แม้แต่ครั้งเดียว

ผู้คนส่วนใหญ่ในปัจจุบันไม่เคยเห็นความแข็งแกร่งดังกล่าวมาก่อน พวกเขาตื่นเต้นอย่างมาก
สงสัยว่าใครกันคือคนผู้นั้นและเขาเกี่ยวข้องกับนิกายอย่างไร เขาแข็งแกร่งมากจนไม่มีสัตว์อสูร
ตัวไหนทำให้เขาตกอยู่ในสถานะการณ์ที่ยากลำบากเลยสักตัว

"นิกายของเราดำรงอยู่เป็นเวลานับพันปี นิกายของพวกเราเป็นนิกายเดียวที่อยู่มากว่าพันปี...
แม้ในช่วงเวลาแห่งความรุ่งเรืองที่สุดนี้ ก็ยังมีผู้บ่มเพาะพลังที่ซ่อนอยู่ด้วยพลังที่น่าอัศจรรย์ซึ่ง
หลบซ่อนอยู่ท่ามกลางพวกเรา "

ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ หลังจากที่ได้เห็นการสิ่งที่เกิดขึ้น เหล่าบรรดาศิษย์ทั้งหลายหวังว่าวันหนึ่ง
พวกเขาจะมีโอกาสที่จะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งบ้าง

ในขณะนั้นคนสองคนกำลังเหาะผ่านท้องฟ้ามา ถึงแม้ว่าความสามารถในการเคลื่อนไหวของ
พวกเขาจะรวดเร็วมีศักยภาพอย่างมากจากการฝึกฝนมานานนั้น พวกเขาก็เหาะบนท้องฟ้า
ในแบบที่ทำให้รู้สึกว่ามันเรื่องง่ายๆที่ใครๆก็สามารถทำได้ ทั้งสองคนที่น่าเหลือเชื่อนี้ คือประมุข
นานกงหลิง ตามมาด้วย ม่อชางหลาน

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น?" หนานกงหลิน ถามขณะที่กำลังลงจากท้องฟ้ามาที่พื้นก่อนที่จะถึงพื้น
เบื้องหน้าของ ม่อเสีย

"ม่อเสีย พยายามฆ่าศิษย์ของเราคนหนึ่ง เขาผลักดันศิษย์คนนั้นไปยังสัตว์อสูรเพื่อที่เขาจะได้ถูก
ฆ่าโดยเหล่าสัตว์อสูร "บางคนข้างๆ หลิวเฟย ได้กล่าวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

หลิวเฟย เกลียด หลินเฟิง แต่เธอหวังว่าซักวันหนึ่งเธอนั้นจะแข็งแกร่งพอที่จะกู้ศักดิ์ศรีของเธอคืน
มาและมอบความพ่ายแพ้ให้กับหลินเฟิง เธอไม่ชอบที่จะเห็น หลินเฟิง ได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็น
ธรรม หลินเฟิงเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง เขานั้นแข็งแกร่งมากกว่าเธอและไม่มีใครสามารถยั่วยุเขา
ได้เช่นนั้น หลินเฟิง อาจกลายเป็นเสาหลักของนิกายหยุนไห่ หลิวเฟย เสียใจที่ได้เห็นผู้อาวุโส
กลั่นแกล้ง หลินเฟิงด้วยวิธีนี้

"ท่านประมุขนี้ไม่ใช่เรื่องจริง มีศิษย์หนึ่งคนหนึ่งที่กำลังฆ่าสัตว์อสูรและเก็บเอาของมีค่าทั้งหมด จาก
นั้นเมื่อคนที่มีความแข็งแกร่งมาถึงเขาก็ทิ้งมันเขาแย่มาก "ม่อเสียกล่าวว่า เขาจะไม่ยอมรับสิ่งที่เขา
ทำ หลินเฟิง ก็ตายไปเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับว่าเขาได้ฆ่า หลินเฟิง แล้วใครจะพูดได้ละ?

"เอาล่ะวันนี้ จะเป็นวันตายของเจ้าอย่างแน่นอน!"

มีเสียงดังรุนแรงมากขึ้น พายุเฮอร์ริเคนหมุนวนผ่านท้องฟ้าพัดเกือบทุกคนกระเด็นออกไปและไม่มี
ใครสามารถยืนได้อย่างมั่นคงจากความแรงที่เกิดขึ้น

ใบหน้าของ ม่อเสีย เปลี่ยนไปอย่างมาก ปราณที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏตัวและปกคลุมไปด้วยแสงที่
ส่องประกาย จากนั้นก็พุ่งตรงไปชนเข้ากับร่างของ ม่อเสีย

“ตู้ม  ตู้ม  ตู้ม !.”

บนหินที่ ม่อเสีย ยืนอยู่ระเบิดเป็นพันชิ้นและปากของ ม่อเสีย เลือดได้พุ่งทะลักไหลออกมา ด้วยโจมตี
ครั้งเดียวนั้นมันช่างรุนแรงอย่างยิ่ง

ผู้อาวุโสม่อเสีย ได้ถูกจัดการในการโจมตีเพียงครั้งเดียว เลือดไหลทะลักออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและ
สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นต่อหน้าบิดาของเขา ม่อชางหลาน

เหล่าบรรดาศิษย์ทั้งหลายมีความรู้สึกว่า นี่พวกเขากำลังฝันไปหรือเปล่า ไม่น่าเชื่อเลยว่ามันจะเกิด
ขึ้นจริงๆ

จากนั้นเหล่าศิษย์ทั้งหลายก็มองอีกครั้งเพื่อดูว่าใครเป็นคนทำเช่นนี้และเห็นชายชราคนหนึ่ง

"ฮะ? นั่นคือตาแก่ที่เป็นผู้คุ้มกันทางเข้าของหอดวงดารา "

ทุกคนตกตะลึง ในฐานะลูกศิษย์ของนิกายหยุนไห่ทุกคนที่ได้เข้าหอดวงดารา จะมีตาแก่คนหนึ่ง
อยู่ที่นั้นไอคนที่ไม่น่านับถือคนนั้น คือผู้พิทักเป่ยงั้นรึ?

พวกเขาไม่เคยเห็นผู้พิทักษ์เป่ยในท่าทางแบบนี้ พวกเขาเคยเห็นแต่ตาแก่ที่ชอบหลับหรือท่าทาง
ขี้เกียจที่ทางเข้าของ หอดวงดารา พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะแข็งแกร่งมากเช่นนี้

ในขณะนั้นดวงตาของ ผู้พิทักเป่ย เต็มไปด้วยเจตนาในการฆ่าและเขาก็เคลื่อนไหวช้าๆตรงไปที่
ม่อเสีย จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เจ้าเป็นถึงผู้อาวุโสของนิกายหยุนไห่ รับผิดชอบใน
การบังคับใช้กฎของนิกายและเจ้าก็ยังกล้าที่จะฆ่าศิษย์รุ่นเยาว์ของนิกาย...? ถ้าข้าไม่ได้ฆ่าเจ้า
หมายความว่านิกายนี้ไม่มีความน่าเชื่อถืออีกต่อไปในใจข้า"

ใบหน้าของ ม่อเสีย ซีดเผือกเหมือนผี เขาไม่มีความคิดเช่นนั้น ใครบางคนจะฆ่าเขาเพียงเพราะ
เขาจัดการแค่ศิษย์สามัญคนหนึ่ง

ทันใดนั้นเงาหนึ่งปรากฏขึ้นข้าง ม่อเสีย นั้นคือม่อชางหลาน

"ผู้พิทักษ์เป่ย, ท่านไม่คิดว่าท่านกำลังพูดเกินจริงไปหน่อยหรือ?"

“เกินความจริงรึ? ม่อชางหลาน ลูกของเจ้าไม่ได้รับการสั่งสอนบ้างเลยรึไง "ผู้พิทักษ์เป่ย กล่าว
อย่างรวดเร็วซึ่งทำให้ ม่อชางหลาน รู้สึกขายหน้า จากนั้นผู้พิทักษ์เป้ยก็ตะโกนว่า: "ไปให้พ้นซะ!"

"ผู้พิทักษ์เป่ย ท่านจำเป็นต้องโมโหขนาดนั้นเลยรึ?" หนานกงหลิงถาม ขณะที่ที่เข้ามาอยู่ตรงหน้า
ของ ผู้พิทักษ์เป่ย ในเวลาเดียวกัน

ใช่แล้ว หนานกงหลิง  ม่อเสียเป็นคนแบบไหนกันนิกายถึงให้ความสำคัญ นอกจากนี้ยังคงมี
ม่อชางหลาน เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งและเป็นผู้อาวุโส ดังนั้นการโจมตี ม่อเสีย จะทำให้เกิดปัญ
หาระหว่างผู้ที่อยู่ตำแหน่งระดับสูงภายในนิกาย

"ท่านประมุข ให้ข้าจัดการธุรกิจนี้เสียเถิด ข้าจะจัดการทำให้นิกายน่าอยู่ขึ้นในวันนี้" ผู้พิทักษ์เป่ย
กล่าวอย่างไม่สนใจที่ประมุขหนางกงหลิงพูด เขาถือว่า หลินเฟิง เป็นอนาคตที่สดใสของนิกาย
เขาคิดว่า หลินเฟิง เป็นของขวัญที่พระเจ้ามอบให้กับนิกาย ... และ ม่อเสียปฏิบัติกับเขาราวกับ
สัตว์อสูร

"ผู้พิทักษ์เป่ย !!!!" หนานกงหลิงตะโกนดังมาก พยายามทำให้ ผู้พิทักษ์เป่ยใจเย็นลง

"อย่าฆ่า ม่อเสีย คิดถึงส่วนรวมของนิกายด้วย!" หนานกงหลิง กล่าวกับ ผู้พิทักษ์เป่ย

"คิดถึงส่วนรวมของนิกายรึ?" ผู้พิทักษ์เป่ย กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาคิดว่าการฆ่า
ม่อเสีย มีความสำคัญเป็นพิเศษเพื่อประโยชน์ของนิกาย

"หนานกงหลิง เจ้ารู้รึไม่ว่าชายหนุ่มคนนั้นเป็นใคร?"

ผู้พิทักษ์ไม่ได้ตะโกนอีกต่อไป เสียงของเขาต่ำลงและเสียงมันเต็มไปด้วยอารมณ์

หนานกงหลิงถึงกับมึนงง เขาไม่รู้ ว่าผู้เยาว์ในนิกายนั่นคือใคร


"ถ้าผู้พิทักษ์คง มาที่นี่ในวันนี้ ม่อเสีย ได้ตายแน่นอน!"  ผู้พิทักษ์เป่ย กล่าวประโยคนั้นเต็มไปด้วย
ความหมาย ตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเศร้าโศกจากนั้นเขาก็กล่าวว่า "คิดเรื่อง
นิกายมาก่อนแรก ... หลงกงหลิงเอ่ย ... ในชีวิตของเจ้าในฐานะประมุขนิกาย ... พวกเราไม่มีทางได้
รับพรจากสวรรค์แบบนี้อีกแล้ว... "

เมื่อผู้พิทักเป่ย พูดจบ ก็ได้เปลี่ยนร่างเป็นนกกระเรียนอีกครั้งและก็หายตัวไปจากพายุเฮอริเคนที่
อยู่ข้างหลังเขา

"ผู้พิทักษ์คง... " หนานกงหลิง ไม่อยากเชื่อ เมื่อเขาเคยได้ยินผู้พิทักษ์เป่ยพูดถึงชื่อดังกล่าว เขาตัว
สั่นจากหัวจรดปลายเท้า หนานกงหลิง จำได้อย่างชัดเจนและเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง เงาที่ป้องกัน
หลินเฟิง ครั้งนั้นคือจิตวิญญาณของผู้พิทักษ์คง เขาปกป้อง หลินเฟิง จากนั้นเขาก็นึกขึ้นได้
แปดเสียงกลองจากหน้าผาจ้านกู้ ที่ดังกังวาลไปทั่วนิกายหยุนไห่

"บึ้ม" หัวใจของ หนานกงหลิง เริ่มสั่วรัว, ความคิดของเขาหลั่งไหลไปอย่างรวดเร็ว เขาเริ่มโกรธมาก
ขึ้นเรื่อย ๆ เขาเริ่มถูกครอบงำด้วยเจตนาฆ่า

"ม่อเสีย !!"


ม่อชางหลาน รู้สึกว่าท่านประมุขต้องการฆ่าลูกชายของเขาและกำลังโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ เกิดอะไร
ขึ้น? สิ่งที่ ผู้พิทักเป่ย บอกกับ หนานกงหลิง คือสิ่งใด?

ม่อชางหลาน เหลือบมองที่ ม่อเสีย ไอลูกชั่วเจ้านี่โง่มากและทำให้ทุกอย่างแย่ลง เป็นคนอวดดี
และเห็นแก่ตัว ทำอะไรไปโดยไม่ลังเลไม่ใช้หัวคิด


..................................
ตัดกลับมาอีกที่หนึ่ง

หลินเฟิง ติดพันอยู่กับหมอกสีดำและทันทีที่เขาได้ผ่านเหตุการณ์ลึกลับ มันดูเหมือนร่างกาย
ของเขาถูกส่งผ่านมาอีกจักรวาลหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าเขาจะไปหยุดอยู่ที่ไหน

พลังปราณที่เย็นมหาศาลได้เริ่มฉีกร่างกายของเขาและเข้าไปในเนื้อและกระดูกของเขา เขาต้อง
การที่จะต่อสู้ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะต่อสู้กับปราณนั้นอย่างไร

เขาตระหนักว่าเขาอ่อนแอมากเมื่อเปรียบเทียบ

เมื่อต้องเผชิญกับความตาย หลินเฟิง ได้ปลดปล่อยจิตวิญญาณคู่ของเขา ดวงตาของเขากลาย
เป็นสีดำและเขาก็เริ่มตระหนักถึงจักรวาลที่อยู่รอบตัวเขา อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้เขาถูกฝังอยู่ใน
โลกแห่งความมืด

"จิตวิญญาณสวรรค์"

หลินเฟิง พูดด้วยเสียงต่ำ แสงสดใสและเปล่งประกายปรากฏขึ้น  หลินเฟิงก็เห็นดวงตาอันเย็นชา
คู่นั้นของสัตว์อสูรซึ่งกำลังจ้องมองเขาราวกับว่าเขาเป็นเหยื่อ

"นั่นมันอะไร? นั่นเป็นสัตว์อสูรจริงๆงั้นรึ? "หลินเฟิง มองสายตาที่ดุร้ายนั้นและใบหน้าที่น่า
เกลียด มันดูน่าหวาดกลัวอย่างแท้จริง

มีหนวดมากมายเข้ามาใกล้เขาราวกับว่าพวกมันอยากจะพันรอบตัว หลินเฟิง ในเวลาเดียวกัน
หนวดได้สัมผัสจิตวิญญาณของเขา จิตวิญญาณงูตัวเล็ก ที่แปลกประหลาดและจิตวิญญาณ
ท้องฟ้า
ของเขาถูกกลืนหายไป

หลินเฟิง รู้สึกอ่อนแอเช่นเดียวกับพลังชีวิตบางส่วนของเขาที่ถูกกลืนกินไปอย่างช้าๆเช่นกัน

ในขณะนั้นมีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นกับ หลินเฟิง

สิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นก่อนเกิดขึ้น จิตวิญญาณงู ของเขาได้เคลื่อนไหวเป็นครั้งแรกที่งู
เริ่มเลื้อย!

Cr.tuiimyk  แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อนเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
คลิก >>  http://cpmlink.net/KuQOAA