ตอนที่ 56 ศิษย์สามัญอันดับหนึ่ง
"ให้ข้าดูตำราทักษะนั้นหน่อยสิ๊" ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากทางด้านซ้าย
หลินเฟิงหันกลับไปและเห็นศิษย์รุ่นเยาว์สองคน มีชายหนุ่มคนหนึ่งดูชั่วร้าย ขณะที่จ้องไปที่ศิษย์อีก
คน นอกจากนี้ลักษณะการพูดของเขาฟังดูเหมือนจะสั่งให้ศิษย์อีกคนมอบตำราให้
ศิษย์คนนั้น ชื่อว่าเฉินเฉิน หลินเฟิงเคยเห็นเขามาก่อน เขาเป็นศิษย์สามัญเช่นเดียวกับหลินเฟิง
อย่างไรก็ตามเขามีชื่อเสียงมากกว่าหลินเฟิง
"ทักษะนี้เป็นของข้า"เฉินเฉิน กล่าวอย่างเย็นชาในขณะที่มองศิษย์ที่สั่งเขา ไม่บ่อยรักที่จะเห็นศิษย์ภายในโดนดูถูกโดยศิษย์สามัญและนี่เป็นกรณีของศิษย์ภายในที่พยายามข่มขู่ เฉินเฉิน
"กล้าดียังไง เป็นแค่ศิษย์ธรรมดากลับกล้าปฏิเสธคำขอจากข้า!"ชายหนุมคนนั้นตะโกนด้วยความ
โมโหพร้อมทั้งปลดปล่อยปราณที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากออกมาจากร่างกาย
"หลี่หลิน อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร เจ้าเป็นแค่ศิษย์ภายในที่อ่อนแอที่สุดคนนึง เจ้ากล้าแต่กับ
ศิษย์สามัญเท่านั้น ปีนี้ในการสอบศิษย์ภายในที่กำลังจะมาถึง ข้าเฉินเฉิน จะเอาหัวเน่าๆของเข้าออก
จากร่าง ข้าจะเด็ดหัวของเจ้าให้กลิ้งตกจากเวทีการต่อสู้ไปซะ"เฉินเฉินกล่าวขณะแสดงเจตณาฆ่าออกมา
"หลี่หลิน เจ้าเป็นแค่เด็กน้อยธรรมดา นั่นแหละสิ่งที่เจ้าเป็น ฮ่าฮ่า เจ้านี่มันตลกเสียจริง "
ทุกคนที่อยู่บนชั้นสองของหอดวงดารา กำลังมองมาที่พวกเขาและหัวเราะ เฉินเฉิน กล่าวถูกต้อง หลี่หลินเป็นศิษย์ภายในแต่เขาอ่อนแอมากที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับศิษย์คนอื่นๆ ของนิกาย เพื่อไม่ให้รู้สึกด้อยกว่าต่อหน้าคนอื่นเขาก็มักจะไปะรังแกสาวกศิษย์สามัญอยู่เป็นประจำ พยายามที่จะใช้อำนาจและกำลังของเขาเพื่อให้ตนเองรู้สึกเหนือกว่า เขาไม่เคยคิดว่าวันนี้เขาจะได้พบกับศิษย์สามัญคนหนึ่งที่ดื้อด้านเช่นนี้ ซึ่งกลับปฏิเสธและดูถูกเขา
เฉินเฉิน เป็นหนึ่งในศิษย์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงสุดในนิกาย เขามีจิตวิญญาณเปลวไฟ ทักษะพื้นฐานของเปลวเพลิงทั้งหมดมีประสิทธิภาพมากและสามารถเข้าถึงเทคนิคเปลวเพิงอย่างลึกซึ้งกว่าเหล่าสาวกคนอื่นๆไม่มีใครเป็นคู่มือเขาได้ เขาค่อนข้างแข็งแกร่ง ความตั้งใจหลักของเขาคือการมีส่วนร่วมในการเข้าร่วมเป็นศิษย์ภายในของ นิกายหยุนไห่ และกลายเป็นศิษย์ภายในเพื่อได้รับทรัพยากรเพิ่มขึ้นสำหรับการบ่มเพาะพลัง
เห็นได้ชัดว่าเมื่อ หลี่หลิน ได้ยิน เฉินเฉิน กล่าว เขาโกรธอย่างมาก เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของ เฉินเฉินและรู้ว่าเขามีพลังมากแค่ไหน ช่างโชคร้ายเสียจริงที่เขาเลือกกลั่นแกล้งศิษย์ผิดคน
"มีเรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อย เอาล่ะข้าไม่ดูทักษะนั้นก็ได้ "หลี่หลิน กล่าวพร้อมทั้งการแสดงออกทางสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากนั้นเขาเริ่มถอยห่างจากเฉินเฉิน
เสียงหัวเราะดังขึ้นท่ามกลางบรรดาสาวกที่อยู่บนชั้นสอง พวกเขาเข้าใจอย่างชัดเจนกับการกระทำของ
หลี่หลิน สำหรับศิษย์ภายในที่ไม่มีอะไรเลย เขาเพิ่งถูกข่มขวัญโดยศิษสามัญ การเป็นศิษย์ภายในที่ยอม
ถอยหลังให้กับศิษย์สามัญเป็นการนำความอัปยศมาให้ตัวเองแท้ๆ
"เจ้าหัวเราะอะไร?! ถ้าหัวเราะอีกครั้งข้าจะทำลายการบ่มเพาะพลังของเจ้าซะ! "
หลี่หลิน รู้สึกเสียใจกับการกระทำที่ผ่านมาของเขาเพราะเขารู้สึกอับอายขายหน้ามันจบแล้ว เขารู้สึกว่า
ทุกคนกำลังหัวเราะ เขาต้องการหาใครซักคนเพื่อที่เขาจะได้ผ่อนคลายจากความโกรธ ดังนั้นการ
การข่มขู่ของเขาจึงส่งไปยัง หลินเฟิง แทน
เขาไม่อยากยั่วยุเฉินเฉินไปมากกว่านี้อีกแล้ว แต่เขามีความจำเป็นที่จะข่มขู่ศิษย์สามัญคนอื่นต่อ
หลินเฟิง กำลังจะออกจาก หอดวงดารา เขารู้สึกมึนงง กับภัยคุกคามที่เขาได้รับ เขาไม่ได้หัวเราะและ
ยังถูกคุกคาม หรือว่าเขาหัวเราะโดยไม่รู้ตัวงั้นรึ?
ในความเป็นจริงตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่ได้สนใจอะไร แต่เขารู้สึกหงุดหงิดกับการเผชิญหน้าที่กำลังเกิด
ขึ้น ผู้ชายคนนั้นไม่กล้าท้าทายคนอื่น แล้วเขามีสิทธิ์อะไรยั่วยุข้า ?
“เห็นๆกันอยู่ ว่ากลัวคนที่แข็งแกร่งและรังแกคนที่อ่อนแอกว่า "หลินเฟิง กล่าวด้วยความรังเกียจ
เจ้าไม่สามารถทำให้เฉินเฉินกลัวและไม่สามารถข่มขู่เขาต่อได้ดังนั้น เจ้าจึงมาพาลใส่ ข้าสินะ
แต่หลินเฟิงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะจัดการกับพวกไร้เดียงสาเช่นนี้ เขาเลือกเทคนิคความคล่องตัว
และทักษะการต่อสู้ของเขาและพอใจกับมัน ไม่จำเป็นสำหรับเขาที่จะอยู่ในหอดวงดารา อีกต่อไป
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะเดินลงบรรไดไป
หลินเฟิง เริ่มมุ่งหน้าไปยังทางออก
"หยุด! เจ้าศิษย์สามัญไร้ค่า! เจ้ากล้าเมินข้ารึ ! "หลี่หลิน มองด้วยความโหดเหี้ยม ตอนนี้เขาวิ่งตรง
ไปหา หลินเฟิง เพื่อกันไม่ให้เขาออกไป
หลินเฟิง ยิ้มอย่างเย็นชา เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นเพียงแค่ต้องการแสดงต่อหน้าคนอื่น ในขณะที่
เขาเพิ่งเสียหน้าไปนั้นเอง
"ศิษย์สามัญไร้ค่า? ดูเหมือนว่าเจ้าเป็นคนหนึ่งที่ได้รับความอัปยศโดยศิษย์สามัญไม่ใช่รึ "
หลินเฟิงตอบด้วยเสียงล้อเลียน แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า หลี่หลิน แท้จริงแล้วมีความรู้สึกอับอาย
บ้างหรือไม่
"นี่เจ้าอยากจะตายสินะ"
"แน่นอนเจ้าพูดถูกแล้ว" หลินเฟิงกล่าวอย่างเย็นชาก่อนที่จะพูดเสริมว่า "หลี่หลิน นี่เป็นชื่อของเจ้ารึ?
ข้าไม่ได้มีเวลามากพอที่จะเสียเปล่าไปกับเจ้านะ มาพบกันที่หุบเขาแห่งความป่าเถื่อน ในลานประลอง
แห่งชีวิต ก่อนมีการสอบเป็นศิษย์ภายใน
เมื่อ หลินเฟิง กล่าวคำเหล่านี้ทุกคนรอบ ๆ หัวเราะอีกครั้ง หลินเฟิงรู้สึกแปลกใจที่ได้ท้าทาย หลี่หลิน
ซะเต็มที่ แต่ถึงกระนั้นเวลาที่เอาชีวิตเป็นเดิมพัน อาจทำให้ หลี่หลิน ปฏิเสธการต่อสู้หลังจากที่ถูกทำ
ให้อับอายหรือไม่?
"น่าสนใจดีนี่" สาวกบางคนพูดซุบซิบกันขณะมองดูจากด้านข้าง หลี่หลิน ดูมึนงง เขาไม่รู้ว่าจะคิด
อย่างไรดีเกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น หลินเฟิงได้ท้าทายเขาอย่างไม่น่าเชื่อกับการต่อสู้ที่เอาชีวิตเข้าแรก รู้ดี
ว่าสาวกชนชั้นสูงสามารถฆ่าศิษย์สามัญในหุบเขาได้ เขานั้นจะแข็งแกร่งพอรึไม่?
"ตกลง ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นั้น" หลี่หลินกล่าว เฉินเฉินรู้เช่นกัน ถ้าเขากลัวศิษย์สามัญอีกครั้งเขาจะ
ต้องหลบซ่อนตัวไปตลอดชีวิต จากสาวกทั้งหมดในนิกาย เขาไม่สามารถที่จะเสียหน้าได้อีกครั้ง
หลี่หลินหันกลับมาทันที
หลินเฟิง แอบยิ้ม เขาไม่ได้มองไปที่คู่ต่อสู้ ถ้าเขาไม่สามารถเอาชนะศิษย์ที่อ่อนแอที่สุดของนิกายได้
นั่นหมายความว่าเขาไม่ได้ก้าวหน้าอะไรเลยและจะถอยหลังไปให้กับเส้นทางการบ่มเพาะพลัง เขา
เคยต่อสู้กับศิษย์ภายในเมื่อเขาอยู่ที่ชั้นปราณระดับ 8 เท่านั้น
"นี่นี่, เจ้าชื่ออะไร? เพื่อให้สามารถมาที่ชั้นนี้ได้นั่นหมายความว่าเจ้าได้ตัดผ่านชั้น จิตวิญญาณ แล้ว
ทำไมข้าถึงไม่เคยเห็นหน้าเจ้ามาก่อน? "เฉินเฉินถาม เฉินเฉินเป็นอันดับแรกจากบรรดาศิษย์สามัญ
เขารู้จักเหล่าศิษย์สามัญที่แข็งแกร่งที่สุดด้วยชื่อและได้วัดความแข็งแกร่งของพวกเขาด้วยตนเอง
นอกจากนี้เขายังรู้ว่าใครเป็นคนตัดผ่านไปยังชั้นจิตวิญญาณ ภายในนิกายและมีศิษย์ที่ล้มเหลวกี่คน
เขากำลังเตรียมพร้อมที่จะเข้าร่วมการสอบศิษย์ภายในของนิกายหยุนไห่ และหวังว่าจะได้เป็นศิษย์
ภายใน เขารู้เรื่องราวของทุกคนที่เขาจะต่อสู้ด้วย
แต่ เฉินเฉินไม่เคยเห็น หลินเฟิง.....
"หลินเฟิง ข้านั้นไม่ได้โดดเด่นอะไร จึงเป็นเรื่องปกติที่เจ้าไม่เคยเห็นข้า "หลินเฟิงยิ้มอย่างเป็นกันเอง
"หลินเฟิง ที่เป็นชิ้นส่วนขยะที่โด่งดังนั้นรึ!" เฉินเฉิน มึนงง เขาไม่เคยเห็นหลินเฟิง แต่เขาเคยได้ยิน
ชื่อ หลินเฟิง มาแล้วหลายครั้งหลายครา
"ฮ่า ๆ ดูเหมือนว่าไม่ควรเชื่อข่าวลือ ขยะนั้นจะผ่านชั้น จิตวิญญาณได้เยี่ยงไร "เฉินเฉิน ยิ้มและส่าย
หัว จากนั้นเขาพูดเสริมว่า "ถึงแม้ว่าเราทั้งคู่จะเป็นศิษย์สามัญ แต่ก็ยังมีช่องว่างระหว่างเจ้ากับข้าอยู่
อันที่จริงมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างเจ้าและข้า ไม่มีอะไรเทียบได้ อีกไม่นานข้าจะกลายเป็นศิษย์
ภายในพวกเรานั้นไม่เหมือนกัน"
หลินเฟิง ประหลาดใจเล็กน้อย หลินเฟิงเข้าใจความหมายของเฉินเฉิน กล่าวถึงข้อเท็จจริงที่ว่า
หลินเฟิง ได้พูดกับหลีหลิน ว่าเขาได้รับความอัปยศจากศิษย์สามัญคนอื่น ๆ
ในสายตาของ เฉินเฉิน ประโยคของหลินเฟิงก็หมายถึงเขากล่าวว่าพวกเราอยู่ในระดับเดียวกัน
เฉินเฉินคิดว่าต่างกัน เขานั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดและหลินเฟิงไม่แข็งแกร่งพอที่จะมาเท่าเทียมเขา
"ดูเหมือนว่าเจ้ามีความมั่นใจในตัวเองมาก " หลินเฟิงตอบอย่างไร้ความรู้สึกและยังยิ้มอย่างเป็นกันเอง
"ใช่แล้ว อย่างน้อยเมื่อข้ายู่ท่ามกลางเหล่าศิษย์สามัญ ข้าเป็นอันดับหนึ่งที่ซึ่งได้รับการจัดอันดับจาก
ศิษย์สามัญ "เฉินเฉินกล่าว
"อย่างนี่เอง ข้าอยากเห็นกับตา มีคนกล่าวกันว่าศิษย์สามัญต้องใช้โคมไฟน้ำมันเมื่ออยู่ชั้นแรกและ
จากนั้นเมื่อมันดับลงพวกเขาจะต้องออกไป เจ้ามีความแข็งแกร่งมากจริงๆ แต่เจ้ากล้ารึไม่ ว่าใครจะ
มีเวลามากกว่ากัน "หลินเฟิงกล่าวขณะกำลังหัวเราะ
"เจ้าไม่จำเป็นต้องยกยอข้า แท้จริงแล้ว ศิษย์สามัญทุกคนต้องการโคมไฟน้ำมันที่ชั้นหนึ่ง อย่างไรก็ตาม
ข้าเป็นข้อยกเว้น เพราะความแข็งแกร่งของข้าตามกฎข้าเป็นข้อยกเว้น ใครกันกล้าพูดเยี่ยงนั้น?
"เฉินเฉิน พูดเยาะเย้ยว่า กฎมีไว้สำหรับคนที่อ่อนแอเท่านั้น
"งั้นรึ?" หลินเฟิงยิ้มและดูเหมือนจะสนใจมากขึ้น "ดี อันที่จริงแล้วข้าสามารถอยู่ได้ตราบเท่าที่ข้าต้องการ
ในชั้นแรก แต่ข้าพยายามที่จะปฏิบัติตามกฎของนิกาย เจ้าเป็นศิษย์สามัญอันดับหนึ่ง เจ้ามีความแข็งแกร่งไม่ใช่ปัญหาสำหรับข้าที่จะอยู่ที่นี่ ตราบเท่าที่ข้าต้องการข้าสามารถอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้ แน่นอนไม่น่ามีปัญหาสำหรับเจ้าใช่มั้ย?
"นี่เจ้าล้อข้าเล่นใช่ไหม? เจ้าวางแผนที่จะอยู่นานกว่าเวลาที่กำหนดของโคมไฟน้ำมันรึ? "เฉินเฉินกล่าว
พร้อมกับรอยยิ้มที่หนาวเย็นเต็มไปด้วยความรังเกียจ
"เจ้าไม่อยากเห็นด้วยตาตัวเองรึ?" หลินเฟิง กล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างมีจุดมุ่งหมายบนใบหน้า จากนั้นเขาก็
เลิกสนใจ เฉินเฉิน จากนั้นก็เริ่มมองหาทักษะอื่น เขาไม่มีเจตนาที่จะทำอะไร แต่การเฝ้ามองและการเรียนรู้เป็นการกระทำที่ฉลาด
"ชายคนนั่นช่างบ้าสิ้นดี ที่จะอยู่ชั้นนี้แรกต่อ ... "ศิษย์ภายในทั้งหมดบนชั้นแรกมองเขาด้วยความสนใจ พวกเขาเริ่มสนใจกับฉากที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี่ พวกเขาต้องการดูว่าชายคนนี้จะอยู่ที่นี่นานซักแค่ไหนเชียว
"หื่ม" เฉินเฉิน โอดครวญ หลินเฟิงมาถึงก่อนเขาจึงไม่รีบร้อน โคมไฟน้ำมันของหลินเฟิงจะเผาไหม้ไป
ก่อนแล้วคำโกหกหลอกลวงเขาจะเปิดเผยออกมา
เวลาของน้ำมันตะเกียงเผาไหม้ผ่านไปครึ่งหนึ่งแล้ว เฉินเฉินกำลังมองหาทักษะ เขาขมวดคิ้วเขาไม่มีเวลาเหลืออยู่บนตะเกียงแล้ว
เขามองไปที่ หลินเฟิงแ ละเห็นเหมือนก่อนหน้านี้ เขาพิงเก้าอี้ทำงานอย่างสบายและยังคงมองหนังสือทักษะอยู่ ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ตระหนักถึงเวลาที่ผ่านไป เขาไม่ได้ใส่ใจกับมันเลย
"เจ้าจะทนเล่นเกมส์ของเจ้าไปอีกนานแค่ไหนกัน?" เฉินเฉินไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมองหาทักษะอีกต่อไปในไม่ช้า เขาก็น่าจะเป็นศิษย์ภายในอย่างไรก็ตามเขาสามารถใช้จ่ายได้เท่าที่ต้องการในชั้นแรก และ
สามารถมองหาทักษะเท่าที่เขาต้องการได้ เขากำลังเฝ้าดู หลินเฟิง และรอดูความโง่ที่เขาทำกับตัวเอง
แต่เฉินเฉินรู้สึกผิดหวัง เวลาได้ผ่านไปอีกครั้งและหลินเฟิงดูเหมือนจะไม่ทำอะไรเลย ดูเหมือนว่าเขาได้
เลิกคิดเกี่ยวกับเวลาไปแล้ว เขาเอาแต่อ่านทักษะสบายๆ
"นี่เจ้ายังไม่ได้ออกไปอีกรึ?" เฉินเฉินถามโดยไม่สามารถสงบใจได้ เขาแทบจะไม่มีเวลาเหลือไว้แล้วบนน้ำมันตะเกียงของเขา ถ้าเขาไม่ออกไป เขาจะถูกลงโทษอย่างรุนแรงโดยนิกาย ในฐานะที่แหกกฎ
"ข้าไม่ได้กังวลอะไรนี่ ทำไมเจ้ากังวลละ? เจ้าเป็นถึงศิษย์สามัญอันดับหนึ่งของนิกายหยุนไห่! เจ้าเป็นถึง
อัจฉริยะ! "หลินเฟิง กล่าวด้วยเสียงไม่สนใจ แต่ทุกคนเข้าใจว่าเขาสร้างความขบขันให้กับเฉินเฉิน
เฉินเฉินพูดด้วยความโกรธว่า: "นี่เจ้าอยากตาย ข้าจะไม่อยู่ที่นี้กับเจ้า เมื่อเจ้าออกมาข้าหวังว่าเจ้าจะ
อธิบายทุกอย่างกับข้า "
หลังจากที่ขู่ หลินเฟิง เฉินเฉินหันกลับไปและออกจากหอดวงดารา
"ศิษย์สามัญที่ได้รับการจัดอันดับสูงสุด? เขาก็แค่คนโง่ไม่มีอะไรมากกว่านั้น "หลินเฟิง คิดขณะหัวเราะ
ใส่เขา ซึ่งทำให้ เฉินเฉิน มองหลินเฟิงด้วยความโกรธและมีความตั้งใจที่จะฆ่ามากขึ้นปรากฏบนดวงตา
ของเฉินเฉิน
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น