ตอนที่ 50 พลังที่ไร้ขีดจำกัด
"เจ้าตั้งใจจะทำอะไร? เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครมาสั่งให้ข้าลงไปงั้นรึ ? " หลินเฟิง พูดด้วยความรังเกียจ
ฝูงชนเริ่มคิดว่าคนเหล่านั้นเป็นบ้ายิ่งกันไปหมดแล้ว หลินเฟิง ไม่ได้มีความสำคัญในสายตาของคน
เหล่านี้และหลังจากทั้งหมดเขายังคงดูถูกเขาอีก?
เขาอยากจะรู้ว่าใครรังเกียจเขาและใครที่เขาสามารถนับถือได้จริงๆในท้ายที่สุด มันจะทำให้การตัดสินใจนั่นง่ายมาก สำหรับเขาในอนาคตที่จะรู้ว่าใครเป็นพันธมิตรที่แท้จริงของเขาและศัตรู
"ข้าตั้งใจจะทำอะไรงั้นรึ?" ไต้หยุนห่าว กล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา เขาเย้ยหยัน
หลินเฟิง
และกล่าวว่า "ข้าใช้เจ้า เจ้าเป็นสุนัขเลี้ยงของข้าไม่มีอะไรมากกว่านั้น ... และเจ้ากล้าถามข้าว่า ข้าตั้งใจ
จะทำอะไรงั้นรึ? "
"ชู่วหลาน ไม่มีอะไรใครดีพอสำหรับคนที่เจ้าเลือกมา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งก็ตามพวกเขา
ก็ไม่ควรจะฝืนคำสั่ง "ชู่วหลาน ยิ้มและส่ายหน้าไปมาแล้วเธอกล่าวว่า" ตวอหมิง เจ้าไม่สามารถสู้
กับน้องของข้าได้หรอก เจ้าไม่ควรต่อสู้กับเขา ลงไปเดี๋ยวนี้ตกลงมั้ย? "
"น้อง??" ฝูงชนมึนงง ชู่วหลานเรียกชายหนุ่มที่หยิ่งยโสคนนั้นว่า"น้องชาย"
"ข้ามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันประจำปี นั่นคือทั้งหมด ข้าไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของผู้ใด
"หลินเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา เขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับผู้ใด : " ไม่ว่าข้าเป็นฝ่ายตรงข้ามของเขาหรือ
ไม่ เจ้ากำลังวางแผน รอบสุดท้ายเร็วเกินไป "
"เฮ้ยข้าไม่คิดว่าในเมืองเล็ก ๆ เช่นเมืองหยางโจวจะมีใครบางคนกล้าคุยกับข้าแบบนี้กับข้า ชู่วหยุนห่าว ผู้นี้ บังอาจยิ่งนัก. "
"ชุ่วหลาน , ชุ่วหยุนห่าว, ชื่อครอบครัวของพวกเจ้าคือ ชู่ว ?!" น่าหลานเซียงถาม ขณะยืนและกำลังมอง
ด้วยความประหลาดใจอย่างมาก "เจ้าเดาได้ถูกต้องชื่อครอบครัวของข้าก็คือชู่ว ชู่วหลาน และข้าเคย
เป็นสมาชิกของตระกูล ชู่ว ในเมืองหยางโจว คืนหนึ่งเจ้าทำตระกูลของพวกเรา เหล่าตระกูล ชู่ว หายไปเหมือนไฟใต้น้ำ
"สีหน้าของ ชู่วหยุนห่าว ดูเย็นชาและกำลังมองไปที่ น่าหลานเซียง ด้วยความโกรธ "ในปีนี้สมาชิกของ
ตระกูล ชู่ว ทุกคนมีความแข็งแกร่งและเรามีอัจฉริยะมากมายหลายคน ... ทุกคนมีจิตใจที่กล้าแกร่ง แม้กระทั่งกลายเป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดของเมืองหยางโจว ไม่มีใครเคยคิดว่าหัวหน้าของตระกูลน่าหลานจะกลัวเพียงเพราะตระกูลชู่ว กลายเป็นตระกูลที่แข็งแกร่ง คืนหนึ่งคุณได้โจมตีตระกูลชู่ว โดยการจู่โจมเหล่าสมาชิกและครอบครัวของพวกเขา เกือบฆ่าหมดทุกคนแม้กระทั่งกำจัดสายเลือดของพวกเรา เลือดต้องล้างด้วยเลือดเจ้าไม่ลืมใช่มั้ย? "
ฝูงชนสั่นอยู่ในความกลัว ชู่วหยุนห่าว และ ชู่วหลาน เคยเป็นสมาชิกของตระกูลชู่วในอดีต ในหมู่คน
ทุกคนเคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลชู่ว ที่มีพลังอำนาจและใช้จิตวิญญาณทองคำ... ตระกูลชู่ว เปรียบเสมือน
ดาวหางที่ไม่มีใครสามารถผ่านได้ไม่มีใครสามารถเอาชนะดาวหางเหล่านี้ได้และพวกเขาก็มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก แต่คืนหนึ่งพวกเขาก็หายไปอย่างสมบูรณ์จากเมืองหยางโจว โดยไม่ทราบสาเหตุ บางคนคิดว่าทั้งตระกูลได้ย้ายไปอยู่ที่อื่น บางคนคิดว่าพวกเขาถูกสังหารโดยศัตรูที่ไม่รู้จัก แต่ฝูงชนไม่เคยคิดว่าตระกูลชู่วได้ถูกทำลายโดยตระกูลน่าหลาน ตระกูลน่าหลานไม่ได้ฆ่าพวกเขาเท่านั้น แต่ยังทำลายหลักฐานได้ดีมาก หัวใจของน่าหลานเซียงสั่นไหว เขาเต็มไปด้วยความโกรธและความแค้น เจตนาฆ่าฟันลุกโชนอยู่ในดวงตา เขาไม่เคยคิดว่าจะมีผู้รอดชีวิตจากตระกูลชู่วได้
"อะไรกัน? เจ้าต้องการที่จะทำให้ผู้เห็นเหตุการณ์เงียบโดยการฆ่าพวกเขา "ชู่วหยุนห่าวกล่าว ด้วย
รอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของเขาก่อนที่จะยิ้มมากขึ้น :" น่าหลานเซียง ข้าแนะนำให้เจ้าไม่ต้องตื่นเต้น
เกินไป ตระกูลน่าหลานของเจ้า จะอยู่ต่อไปได้อีกไม่นานหรอก รอให้ข้ากลับมาแก้แค้นก่อนเถอะ รอให้ข้าฆ่าล้างตระกูลของพวกเจ้า พรุ่งนี้หรืออาจจะก่อนรุ่งสาง ชื่อของตระกูลเจ้า จะไม่มีอีกต่อไปในเมืองหยางโจว "
"เป็นเช่นนั้นเอง? ข้าต้องการดูว่าเจ้าจะทำให้พวกเรา ตระกูลน่าหลานหายไปได้ยังไง "
น่าหลานเซียงกล่าวพร้อมกับยิ้มแย้ม
"ท่านพ่อ!" ในขณะนั้นน่าหลานเฟิงกล่าวอีกครั้ง เธอกำลังมองไปที่พ่อของเธอขณะ
ที่สั่นศีรษะซึ่งทำให้ทุกคนมึนงง ดูเหมือนคำพูดของ ชู่วหยุนห่าว ไม่ใช่เรื่องโกหก
เขาอาจจะมีกองกำลังใหญ่อยู่ข้างหลังเขาเพื่อสนับสนุนเขา มิฉะนั้นแล้ว น่าหลานเฟิง
คงไม่ระมัดระวังเรื่องนี้มากนัก เธอดูเหมือนจะกลัวพวกเขา
"ไต้หยุนห่าว, ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะถูกตัวฉันได้" น่าหลานเฟิงกล่าวด้วยเสียงเย็นชา
"ถึงข้าจะไม่ฆ่าเจ้า แต่ข้าก็จะกล้าทำให้เจ้าขายหน้า วันนี้ข้ามาถึงหยางโจวเพื่อ
ที่จะทำให้ตระกูลของพวกข้า ตระกูลชู่ว รุ่งเรืองอีกครั้งและเพื่อให้คนเข้าใจว่าครอบครัวที่
สกปรกและชั่วร้ายของพวกเจ้า คือตระกูลที่น่าขยะแขยง รออีกไม่นานข้าจะกลับมาที่
เมืองหยางโจว ซึ่งนั่นจะเป็นวันที่ตระกูลของพวกเจ้าหายตัวไป ชู่วหยุนห่าวประกาศ
ด้วยความภูมิใจและกล่าวว่า "เอาล่ะเจ้าทั้งสามคือ ... อัจฉริยะของเมืองหยางโจว
,ฮ่าๆๆ, ไร้สาระเสียจริง น่าขันยิ่งนัก
"ถ้าเจ้ามีศัตรูเจ้าควรได้แก้แค้น แต่เจ้าไม่ควรใช้ข้าโดยทำเหมือนเจ้ากำลังข้ามก้อนหิน
"หลินเฟิง กล่าวขณะมองไปที่ ชู่วหยุนห่าว และบอกอีกว่า" เมื่อการแข่งขันจบลงปัญหา
ของเจ้าจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้า "
"โง่เขลาเสียจริงและยังโชว์ความโง่อีกนะ เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร? ถ้าข้า ชู่วหยุนห่าว ต้องการฆ่า
เจ้า ข้าจะฆ่าเจ้าเหมือนลูกหมาที่ไร้ค่าอย่างที่เจ้ากำลังกล้าท้าทาย เนื่องจากเจ้าไม่หุบปาก
ใหญ่ๆของเจ้า เจ้าควรจะอยู่ที่นี่ตลอดไปและข้าจะทำหลุมฝังศพของเจ้าให้ "ชูวหยุนห่าว
กล่าวขณะที่ยิ้มอย่างชั่วร้าย
"สุนัขที่ไร้ค่า? เจ้าสามารถฆ่าข้าได้ถ้าเจ้าต้องการ? โง่จริง "หลินเฟิง กล่าวด้วยโทนเสียงราว
กับปีศาจขณะที่สั่นศีรษะ ชู่วหลาน และ ชู่วหยุนห่าว เต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง เขา
สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมความเกลียดชังเกิดขึ้นจากที่ไหน ดังนั้นเขาจึงแสดงความเคารพต่อ
พวกเขา แต่ ชู่วหยุนห่าว คิดว่าเขาดีกว่าคนอื่นๆทุกคน และเขาก็ยังคงดูถูกและพยายามที่จะ
ทำร้าย หลินเฟิง ไปให้พ้นทาง หลินเฟิง จึงไม่มีเหตุผลที่จะพยายามทำความเข้าใจกับเขา
และความเกลียดชังของเขาคือการแสดงความเมตตาต่อคนผู้นั้น
"อัจฉริยะเมืองหยางโจว? วันนี้ข้าอยากจะแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเจ้าเป็นแค่ขยะ "ชู่วหยุนห่าว
กล่าวอย่างไม่สุภาพ จากนั้นเขาก็ปลดปล่อยจิตวิญญาณของเขาทันที ร่างของเขาถูกปกคลุมไป
ด้วยแสงสีทองที่งดงามเหมือนแสงจากดวงอาทิตย์ ด้านบนของเวทีไม่ได้ถูกปกคลุมจากแสงแดด
กำลังหักเหบนจิตวิญญาณของเขา ซึ่งทำให้มันดูน่าเกรงขามมากยิ่งขึ้น สายตาของผู้คนในฝูงชน
ได้ตะลึงกับทัศนียภาพอันงดงามนี้ จิตวิญญาณของเขาดูอรังการอย่างมาก มากยิ่งกว่าจิตวิญญาณแขนทองคำศักดิ์สิทธิ์ของ น่าหลานเฟิง
"นั่นเป็นจิตวิญญาณทองคำที่แท้จริง น่ากลัวยิ่งนัก!" ฝูงชนต่างประหลาดใจ ในขณะนั้นร่างกาย
ของ ชู่วหยุนห่าว ดูคล้ายภูเขาขนาดใหญ่และไม่อาจทำลายได้เหมือนทองคำ
"น่าหลานเฟิง เจ้าประกาศตัวเองว่าเป็นอัจฉริยะ เจ้าเป็นคนหยิ่งยโสเพราะเจ้ามีจิตวิญญาณแขน
สีทอง แล้วยังพยายามต่อสู้กับข้า" ผมที่ยาวของ ชูวหยุนห่าว สะหยายอยู่ในอากาศ ร่างกายของเขา
ดูสง่างามควบคู่ไปกับกลิ่นอายทองคำที่ล้อมรอบร่างของเขา.. ฝูงชนมีความรู้สึกว่าเขาอยู่ยงคงกระพัน
เขาเหยียบลงบนเวทีหลักซึ่งทำให้ทุกคนสั่นไหว ฝูงชนทั้งหมดได้เห็นแล้วว่าเขามีพลังมากแค่ไหน แต่
ได้รับผลกระทบจากการโจมตีของเขาจากระยะไกลดังกล่าว ได้ยืนยันว่าเขามีพลังมากแค่ไหน
"กายาทองคำคงกระพัน" นี่คือปราณของชู่วหยุนห่าว มีพลังมากและสร้างเสียงดังไม่น่าเชื่อ จากนั้นเขา
ก็ปล่อยหมัดไปในทิศทางของน่าหลานเฟิง และดูเหมือนว่าการชกดังกล่าวน่าจะร้ายแรงมาก กายาทอง
คำคงกระพัน เป็นทักษะที่ ชู่วหยุนห่าว บังเอิญค้นพบ เป็นหนึ่งในทักษะที่ต่ำสุดของประเภทหมัด นอก
จากนี้ควบคู่ไปกับจิตวิญญาณกายาทองคำของเขาก็มีประสิทธิภาพมากขึ้น พลังแห่งการโจมตีเป็นสิ่ง
มหัศจรรย์อย่างแท้จริง ขึ้นอยู่กับการรวมกันของจิตวิญญาณและเทคนิคชู่วหยุนห่าว สามารถฆ่า ผู้
บ่มเพาะพลังที่มีความแข็งแกร่งที่คล้ายกันได้จำนวนมาก
"หมัดศักดิ์สิทธิ์" เมื่อ น่าหลานเฟิง เห็นว่า ชู่วหยุนห่วา กำลังจะโจมตีเธอ นางทำแบบเดียวกันและเริ่ม
โจมตีด้วยเสียงตะโกนดัง เธอไม่คิดว่าจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์จะอ่อนแอกว่าวิญญาณฝ่ายตรงข้าม
ตู้ม ตู้ม ....
พลังทั้งสองเข้าประทะกัน ทั้งบรรยากาศกำลังสั่นสะท้าน ระหว่างสองหมัดทองคำ อัจฉริยะได้ปรากฏ
ตัวขึ้นและทำเสียงตัดผ่านอากาศ จากนั้นก็กลายเป็นพายุเฮอริเคนที่รุนแรงที่ยิงเข้าสู่ชั้นบรรยากาศ
"ปล่อยให้ข้าขยี้เจ้าเถอะน่า" แสงสีทองที่สว่างไสวบนร่างของ ชู่วหยุนห่าว กลายเป็นออร่าสว่างมากขึ้น
ความแข็งแกร่งอันเหลือเชื่อปรากฏขึ้นทั่วกำปั้นของเขา น่าหลานเฟิงร้องโหยหวนและถูกกระแทก
ถอยหลังไปถึงสิบก้าว ตอนนี้เธอกำลังหายใจลำบาก เธอยังคงมองไปที่ ชู่วหยุนห่าว เขายังคงมีรอย
ยิ้มที่เย็นชาและหยิ่งบนใบหน้าของเขา เขาหายใจได้ตามปกติและไม่มีร่องรอยแห่งความอ่อนเพลีย
แม้แต่น้อย ความหยิ่งและอวดดีของหญิงสาวของเมืองหยางโจวไม่สามารถทนต่อการโจมตีเพียงครั้ง
เดียวเมื่อเผชิญกับฝ่ายตรงข้ามนั้น เธอหมดแรงแล้วและกำลังจะล้มลง
"หมัดศักดิ์สิทธิ์ นั้นแข็งแกร่ง" หมัดศักดิ์สิทธิ์ เป็นพลังโจมตีที่ทรงพลัง แต่จิตวิญญาณของ กายา
ทองคำ ของ ชู่วหยุนห่าว นั้นไม่ได้แพ้ มันทรงพลังมากและมีกำลังมากขึ้นอย่างไม่มีที่เปรียบ "เจ้า
กล้าเรียกตัวเองว่าเป็นอัจฉริยะ ความโง่เขลาที่มีเฉพาะในเมืองเล็ก ๆ เช่นเมืองหยางโจว เฉพาะใน
สถานที่ที่น่าสังเวชเช่นนี้เจ้าสามารถเล่นเกมเล็ก ๆ และแสดงพลังอำนาจได้นั่นคือทั้งหมดรึ "จาก
นั้นเขาก็หันมามอง หลินเฟิง และ หลินเซียน" ข้าต้องการให้เจ้าเข้าใจว่าเจ้ามีความคิดที่เกินจริง
เกี่ยวกับตัวเจ้าเอง เจ้ายังอยากจะแสดงให้คนเหล่านี้เห็นแก่สิ่งที่เจ้าเป็นแบบนั้นและยังกล้าเรียก
ตัวเองว่าอัจฉริยะรึป่าว "
ชู่วหยุนห่าว หยิ่งและมั่นใจในอำนาจของเขา เขาคิดว่าทุกคนในเมืองหยางโจวเป็นขยะที่ไม่ดีเลยที
เดียว อย่างไรก็ตามเขาได้น่าหลานเฟิง ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ดังนั้นเขาจึงมีสิทธิ์ที่จะเป็นคน
เก่งและหยิ่ง "ชายหนุ่มคนนี้มีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เขาเป็นอัจฉริยะที่แท้จริงและทรงพลังมาก
"ฝูงชนกำลังมองไปที่ ชู่วหยุนห่าว ราวกับว่าเขาเป็นเทพเจ้า พวกเขาคิดว่าความแข็งแกร่งของเขา
เป็นเรื่องเหลือเชื่อ ฝูงชนที่มีความรู้สึกคับแค้นใจความรู้สึกเหล่านั้นต่อ ชู่วหยุนห่าว หายไป คนแบบ
ไหนกันมีอำนาจเช่นนี้ได้?
ในทวีปของเก้าเมฆทุกคนสนับสนุนเฉพาะผู้บ่มเพาะพลังที่แข็งแกร่งเท่านั้น "อ่อ แล้วยังไงละ? เจ้าไม่ได้
แสดงอำนาจในเมืองหยางโจวนี่? "ในขณะนั้นหลินเฟิงได้กล่าวคำเหล่านั้น ราวกับว่าเขาถ่มน้ำลายลง
บนใบหน้าของ ชู่วหยุนห่าว ซึ่งทำให้ทุกคนในฝูงชนตกใจ เขาเป็นคนที่กล้ามากและกล้าฉีก
หน้า ชู่วหยุนห่าว
ชู่วหยุนห่าว มองอย่างไม่สนใจและไม่แม้แต่แสดงออกที่ล้อเล่นในสายตาของเขา จากนั้นเขาก็กล่าวว่า
"ดูหน่อยสิว่าเจ้าจะกล้าแค่ไหน อีกครั้งหนึ่งเจ้าได้รับการเล่นบทบาทเป็นหมาตัวน้อย ๆ ของข้า เวลา
นี้ข้าจะมีเมตตาต่อเจ้าข้าจะไม่ฆ่าเจ้า อย่างไรก็ตามต้องถูกลงโทษ โทษฐานที่เจ้าอวดดีกับข้า ข้าจะทำให้ชีวิตของเจ้า เหมือนอยู่ในนรกและทำลายปากที่เน่าเปื่อยของเจ้าซะหน่อย "
"สุนัขตัวน้อยปากเน่าเสีย ... ข้าสังเกตเห็นว่าคำศัพท์ของเจ้านั้นช่างดูหรูหราเหลือเกิน แต่ข้าคิดว่าเจ้า
เป็นคนที่ใช้ชีวิตเหมือนหมาตัวเล็กๆละสิ "หลินเฟิงยิ้มและเยาะเย้ยไปที่ ชู่วหยุนห่าว แม้ว่าพลังของ
จิตวิญญาณ ชู่วหยุนห่าว จะมีพลังพลังของเขาก็เทียบเท่ากับระดับปกติที่อยู่ในชั้นแรกของ
จิตวิญญาณเลยทีเดียว ไม่งั้นหมัดของเขาก่อนหน้านี้จะทำให้น่าหลานเฟิงถอยไปไม่กี่ก้าว
"ข้าจะฆ่าเจ้า!" ชู่วหยุนห่าว ตะโกน เขาชอบเรียกชื่อคนอื่นแบบนั้น แต่สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการถูกเรียกกลับชื่อนั้นโดยคนอื่น ร่างกายของเขาเริ่มเร่าร้อนด้วยแสงสีทองและเขาก็กระโจนตัวเองไป
หาหลินเฟิง ...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------- อ่านจบแล้วรบกวนกดโฆษณาเพื่อนเป็นกำลังใจให้แอดด้วยนะครับ
ตามนี้ครับ >> http://cpmlink.net/_-IOAA
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น