ตอนที่ 40 ข่าวลือ
หลินเฟิงยืนขึ้นและเดินไปยังโต๊ะที่กำลังทานอาหารห้อมล้อมไปด้วยกลุ่มที่กำลังพูดคุยกัน การแสดง
ออกของพวกเขาเปลี่ยนไปทันที เมื่อพวกนั้นเห็นเขาเข้ามาใกล้ หลังจากนั้นทุกอย่าง หลินเฟิงไม่ได้
แสดงท่าทางที่เป็นมิตรต่อเด็กผู้หญิงที่พยายามจะเข้าร่วมกับเขา เขาได้รุกรานน่าหลานเฟิง ผู้ซึ่งทุก
คนได้เคารพ
"มีปัญหารึ?" ลูกค้าคนหนึ่งถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรในขณะที่จ้องมีดสั้นที่หลินเฟิง
หลินเฟิงหยิบเหรียญเงินสองเหรียญและโยนมันลงบนโต๊ะ เขายิ้มและพูดว่า: "ฉันขอที่นั่งกับคุณได้มั้ย?"
"แน่นอนท่านสามารถนั่งได้" การแสดงออกของคนที่โต๊ะเปลี่ยนไปทันที พวกเขาได้กลายเป็นมิตร
ระรื่นอย่างรวดเร็วที่มีหลินเฟิงร่วมโต๊ะกับพวกเขา ในทวีปเก้าเมฆาเงินตราประกอบไปด้วย อัญมณี
ควบคู่ไปกับเหรียญทอง เหรียญเงิน และ เหรียญทองแดง ครอบครัวที่ร่ำรวยมากมีอัญมณี แต่ก็ยัง
ต้องการเหรียญเงินและเหรียญทองสำหรับค่าใช้จ่ายประจำวัน โดยคำนึงถึงผู้เพาะปลูกนั้นมีค่าใช้
จ่ายมากไม่มีใครจะปฏิเสธเหรียญเงินหรือเหรียญทองที่สามารถใช้ได้อย่างง่ายดาย พวกเขารีบทำ
ห้องและเตรียมเก้าอี้ให้หลินเฟิงนั่งและถามเขาว่า "น้องชายเจ้าต้องการให้ช่วยอะไรมั้ย?"
"เอ่อมันอาจจะฟังดูแปลกๆนิดนึง น่าหลานเฟิ่งและนักเพาะปลูกที่โดดเด่นคนอื่น ๆ ได้มารวมตัวกัน
พวกเขาจะทำอะไรกันแน่?" หลินเฟิงถาม
"น้องชายเท่าที่ทุกคนรู้บางอย่างมา ผู้เพาะปลูกอาวุโสของเมืองกำลังเตรียมพร้อมสำหรับการประชุม
ประจำปีที่เมืองหยางโจว น่าหลานเฟิงเชิญคนไม่กี่คนมาเพื่อเธอจะได้ส่งต่อข้อมูลบางอย่างให้แก่
สมาชิกรุ่นเยาว์ของตระกูลและชี้แจงถึงสิ่งที่ตระกูลของเธอปรารถนาที่จะได้รับจากการแข่งขัน
แน่นอนว่าน่าหลานเฟิงมีเจตนาบางอย่างในใจ... "
คนนั้นหยุดพูดเพื่อที่จะให้หลินเฟิง อยู่ในช่วงใจจดใจจ่อ: "ทุกคนรู้ ว่าทุกๆปีตระกูลที่ควบคุมเมือง
หยางโจวจัดการแข่งขันที่นักเพาะปลูกรุ่นเยาว์จำนวนมากเข้าร่วมและมีส่วนร่วมในการสู้รบปีนี้ไม่มี
ข้อยกเว้น น่าหลานเฟิงเป็นตัวแทนในตระกูลของเจ้าเมือง เธอเชิญเหล่าสาวกที่โดดเด่นเหล่านี้มา
อธิบายเรื่องเล็กๆน้อยๆบางอย่าง แต่ ... เพื่อให้ได้ข้อมูลเกี่ยวกับศัตรูของเธอด้วย " หลินเฟิงหัวเราะ
กับข้อมูลนั้น การแข่งขันเมืองหยางโจวไม่มีความลับ เขากลับมาที่เมืองหยางโจวอย่างถูกต้องเพราะ
การแข่งขันกำลังจะเกิดขึ้น นี่คือเหตุผลที่เขาไม่ได้กลับไปที่นิกายหยุนไฮ่ และตัดสินใจพักที่เมือง
หยางโจวอีกนาน
"ผมได้ยินมาว่าการประชุมครั้งนี้จะแตกต่างจากที่ผ่านมา ผมได้ยินมาว่าพวกเขากำลังจะเชิญเหล่า
สาวกที่โดดเด่นจากตระกูลที่ไม่ได้ก่อตั้งขึ้นในเมืองหยางโจว ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นความจริงหรือไม่ถ้ามัน
เป็นแค่ข่าวลือละ? "เฟิงถามต่อ
"ถูกตัอง. มีบางอย่างที่เป็นเช่นนั้น ซู่วหลานมีชื่อเสียงมากในเมืองหยางโจว ท่านเจ้าเมืองต้องการให้
เธอรวบรวมคนเหล่านี้ทั้งหมดด้วยเหตุผลดังกล่าว บรรดาสาวกที่ยอดเยี่ยมที่ต้องการเข้าร่วมการแข่ง
ขันของเมืองหยางโจว จะต้องพบกับ ซู่วหลาน "
"ข้าเข้าใจแล้ว. ขอบคุณมากสำหรับข้อมูลทั้งหมด มันช่วยข้าได้มาก "หลินเฟิงกล่าวอย่างสุภาพ
เขาได้เรียนรู้ทุกสิ่งที่เขาอยากรู้ หลินเฟิงรีบไปดื่มเหล้าและผักดอง บรรยากาศของร้านอาหารได้กลาย
เป็สถานที่ ที่เสียวดังเกินไปสำหรับเขาและทำให้เขาปวดหัว
"น่าหลานเฟิง นั่นเด็กผู้ชายที่อยู่ตรงนั้น เป็นใครกันแปลกใจที่ช่างกล้าพูดคุยกับคุณในทางที่ไม่สุภาพ
พวกเราควรจะไปจัดการทำให้เขาเป็นคนพิการ" เสียงดังที่ดุร้ายทำให้ทุกคนในภัตตาคารเงียบไป
หลังจากนั้นทุกคนก็เห็นคนยืนอยู่บนบันไดที่ทอดไปสู่ชั้นแรก ภาพสองภาพเคลื่อนไหวช้าๆ
หญิงสาวคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีเขียวอ่อนที่เพิ่งมาพร้อมกับน่าหลานเฟิงและน่าหลานไฮ่ที่เพิ่งขึ้นไป
ชั้นบน
"เด็กหนุ่มคนนั้นโชคไม่ดีซะแล้ว" ฝูงชนไม่สามารถช่วยได้ ได้แต่มองที่หลินเฟิง พวกเขาทั้งหมดรู้สึก
เสียใจกับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นกับหลินเฟิง
"คนที่แต่งตัวประหลาดนั่นทำตัวประมาทเกินไป เขาทำให้เกิดปัญหาที่ไม่น่าจะเกิดฉันหวังว่าเขา
สามารถแก้ไขข้อผิดพลาดได้ คุณต้องระวังคนที่คุณยั่วยุในขณะที่โลกกว้างใหญ่และมีมังกรซ่อน
อยู่มากมายที่คุณไม่สามารถประมาทได้ "
ทุกคนในร้านก็กระซิบขณะกำลังมองไปที่ หลินเฟิง นี้จะเป็นช่วงเวลาสุดท้ายของเขาที่ได้ล่วงเกิน
น่าหลานเฟิง ถึงขออภัยก็จะไม่ให้ความเมตตาใดๆกับเขา
อย่างไรก็ตามหลินเฟิง ไม่ได้สังเกตเห็นปฏิกิริยาของทุกคน เขาปวดหัวและเหนื่อยเกินไปที่จะคิด
เขาดื่มเหล้าและไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของคนอื่นได้อย่างชัดเจน เขาเป็นกำลังเมาจริงๆแล้วละ
"อ่าาา , เจ้าจงตายซะสำหรับการดูข้า" น่าหลานไห่ยิ้มและท่าทางของเขาดูเย็นชา เขาค่อยๆเดินไป
ทางหลินเฟิง
"เจ้ามีความมั่นใจในตัวเองมากไปแล้วกล้าที่จะทำหน้านิ่งเฉย" นาลานไห่กล่าวขณะมาถึงข้างๆ
หลินเฟิงและมองลงไปที่เขา "เจ้าดูถูกธิดาน่าหลานเฟิง, เตรียมรับผลที่ตามมาซะ"
"ทำไมเจ้าเสียเวลากับคำนั่น? ทำให้ลายการเพาะปลูกของเขาเดี๋ยวนี้ "หญิงสาวคนหนึ่งในชุด
สีเขียวอ่อนใจร้อนกล่าว
"เฮ้ไม่เป็นไร" น่าหลานไฮ่ เคลื่อนพัด พัดนี้ทำให้เขาดูฉลาดและสง่างาม แต่ก็คมเหมือนดั่งกระบี่
หลินเฟิงเริ่มส่างเมาขึ้นเมื่อได้เห็นนาง เขามองอย่างชั่วร้ายไปที่น่าหลานไฮ่ เขาแสดงออกอย่าง
เย็นชาทำให้น่าหลานไฮ่สั่นสะท้าน มันคือหลินเฟิง จริงๆแล้วมันคือเขานั้นเอง
แรงกดดันนั้นจู่ๆก็หายไป น่าหลานไฮ่ไม่ได้คาดคิดว่าคนที่ล่วงเกินน่าหลานเฟิงจะเป็นคนที่เป็นจุด
สนใจของข่าวลือทั้งหมด "หลินเฟิง"
น่าหลานไฮ่เห็นได้ชัดว่าข่าวลือเหล่านี้ไม่เป็นความจริง เมื่อไม่นานมานี้เขาได้เห็นความแข็งแกร่งของ
หลินเฟิงด้วยดวงตาของตัวเองใน ภัตตราคารวายุประจิน เขาไม่เพียงแต่แข็งแกร่ง แต่เขาก็เป็นคนไร้
ความปรานีและไม่แสดงความเมตตาต่อผู้ที่ทำให้เขาไม่พอใจ แต่ไม่สนใจเรื่องเบื้องหลังของพวกเขา
บางทีความแข็งแกร่งและโหดร้ายไม่ใช่คำพูดที่ถูกต้องมันเหมือนกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ
ในรูปแบบมนุษย์บางทีความแข็งแกร่งหรือไร้ความปราณีมันเป็นเพียงธรรมชาติของเขาที่จะเอาชนะ
และฆ่าสัตว์ที่อ่อนแอกว่า
น่าหลานไฮ่ ได้ยินมาว่าพ่อของหลินเฟิงเขาถูกไล่ออกจากตระกูลหลิน แต่เขาไม่เคยได้ยินมาว่าเป็น
เพราะ หลินต้าเถา มีความแข็งแกร่งมากกว่า แต่เนื่องจากผู้อาวุโสผู้ทรงเกีร์ติได้สั่งให้หยุดการทำลาย
ล้างตระกูล เขายังเคยได้ยินว่าหลินเฟิงได้แสดงพลังอันน่าตกใจและมันก็ต้องเป็นผู้อาวุโสและสาวกสอง
คนของระดับจิตวิญญาณที่จะหยุดเขา
"ไปให้พ้น" หลินเฟิงกล่าวด้วยเสียงที่เย็นชาซึ่งทำให้กระดูกสั่นหลังของน่าหลานไฮ่สั่นไหว หลินเฟิง
เป็นเหมือนที่เขาคิดเอาไว้เขาน่ากลัว คำพูดของหลินเฟิงตัดเขาราวกับมีดและความคิดที่ทำให้โกรธ
หลินเฟิงได้ทำให้นาลานไฮ่กถอยหลัง
น่าหลานไฮ่ ทำไมเจ้ายังไม่โจมตีอีก? หญิงสาวกล่าวนางสวมเสื้อคลุมสีเขียวอ่อนเห็นว่าน่าหลานไห่ยัง
ไม่ได้ทำลายการเพาะปลูกของหลินเฟิงและกลับก้าวถอยหลัง ช่วยไม่ได้ที่เธอจะโกรธกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ไม่เพียงเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าน่าหลานน่าหลานไฮ่จะไม่ได้ยินคำพูดของเธอ แต่เขากลับหันมาพูด
ว่า "ออกไปกันเถอะเร็วๆ !" ขณะกำลังพูดคำเหล่านี้ เขาก็เริ่มออกไปทันที
"เป็นน่าหลานเฟิงสั่งให้เจ้ามารึ?" หลินเฟิงถามด้วยน้ำเสียงหนาวเย็นและเสียงนั้นทำให้น่าหลานไฮ่
ค่อยๆถอยช้าลง เขาไม่ตอบ เขาเดินต่อไปและดึงเด็กสาวคนนั้นสวมเสื้อคลุมสีเขียวอ่อนเป็น
สัญญาณว่าเขาต้องการให้เธอออกไปเช่นกัน หลินเฟิงยิ้มข้างในใจ ตอนนั้นมีอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
คนที่คิดอย่างนั้นอย่างมาก เมื่อค้นพบตัวตนของเขาแล้วพวกเขาก็ไม่กล้าโจมตี แม้ว่าพวกเขาจะยัง
คงดูโดดเด่นอยู่ แต่พวกเขายังคงพูดคุยกับเสียงที่หยิ่งเหมือนเดิมหรือไม่? หลินเฟิงรีบดืมถ้วยนั้นของ
เขาและยืนขึ้น จากนั้นเขาก็ใส่หมวกกันฝนสีดำและหมวกฟางแล้วออกไปทันที ฝูงชนทั้งหมดได้ดูรูป
ร่างของเขาในขณะที่เขามั่นใจเดินออกมาไม่เป็นอันตราย
ฝูงชนใน ภัตตราคารวายุประจิน มองไปที่ชายหนุ่มแปลกหน้านั้น พวกเขามีคำถามมากมายที่พวก
เขาต้องการจะถามเขา
"ใครคือชายหนุ่มคนนั้นที่ทำตัวหยิงทำให้น่าหลานไฮ่กลัว?" คำถามในฝูงชน พวกเขาคิดว่าหลิน
เฟิงน่าจะตาย พวกเขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามของเขาจะตื่นกลัวเมื่สบอสายตาของเขา
การแสดงออกของน่าหลานไฮ่ เมื่อมองไปที่หลินเฟิงก็เห็นได้ชัดว่าเป็นความหวาดกลัวอย่างหนึ่ง
การกระทำของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาไม่กล้ายั่วยุเด็กหนุ่มตัวนั้น
น่าหลานไฮ่ เป็นอะไรเหรอ? หญิงสาวคนนี้จ้องไปที่เสื้อคลุมสีเขียวอ่อนขณะที่โกรธสั่นเขย่ามือของ
น่าหลานไฮ่ออกมา
นั่นคือหลินเฟิง น่าหลานไฮ่ตอบ
"เจ้าขยะของตระกูลหลิน?"
"ลู่เอ๋อ, เศษขยะของตระกูลอะไร? คุณเชื่อคำโกหกเหล่านี้ทั้งหมดเลยรึ? จริงๆคุณเชื่อว่าเขาถูกไล่
ออกจากตระกูลหลินเพราะอ่อนแอ? ตามที่เรารู้จากรายงานตระกูลของเราหลินเฟิงทำให้หลินหวู่
คลานลงบนพื้นเหมือนหนอน เขาเกือบจะฆ่าหลินฮ่องผู้ซึ่งผ่านเข้าไปในชั้นจิตวิญญาณ หลิงเซียน
ขัดจังหวะการต่อสู้และด้วยพลังทั้งสองของพวกเขาไม่สามารถหยุดการโจมตีของหลินเฟิงได้ ถ้าไม่ใช่
ผู้อาวุโสที่ขัดจังหวะการต่อสู้หลินฮ่องคงได้หายใจเป็นครั้งสุดท้าย "
อะไรนะ? เจ้าบอกว่าเขาสามารถเอาชนะหลินฮ่องที่ทะลุผ่านชั้นจิตวิญญาณรึ? เป็นไปได้เยี่ยงไร?
เจ้าต้องเข้าใจผิด "เด็กสาวกล่าว
"ทุกอย่างที่ฉันบอกคุณเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน ถ้าคุณไม่เชื่อฉันรอสักครู่เราจไปถามนายหญิง "
น่าหลานไฮ่กล่าวยิ้มด้วยใบหน้าที่บูดเบี้ยวของเขา ก่อนหน้านี้ที่ได้เห็น หลินเฟิง ที่ร้านภัตตราคาร
วายุประจินครั้งสุดท้าย เขาคงคิดว่านี่เป็นข่าวลืมปลอมๆเกี่ยวกับหลินเฟิง ว่าเขาเป็นเพียงเศษเสี้ยว
ความอับอายของตระกูลหลิน เขาจะคิดว่าข่าวลือแพร่กระจายโดยกลุ่มคนอื่น ๆ ทำให้ตระกูลหลิน
เสียหน้า อย่างไรก็ตามในที่สุดเขาก็พบว่าข่าวลือเหล่านี้ได้รับการกระจายโดยเจตนาของสมาชิก
ตระกูลหลินบางคนที่ได้เห็นเหตุการณ์เหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าหลินต้าเถาได้แพร่กระจายข่าวลือเกี่ยว
เพื่อบรรลุเป้าหมายของตัวเอง หลินไฮ่ยังทำผิดเกี่ยวกับลูกชายอีกด้วย เขาไม่รู้ว่าหลินเฟิงไม่ใช่คน
อ่อนแอและขี้ขลาดที่เขาเคยเป็นมาก่อน หลินเฟิงเดินออกจากภัตตราคารวายุประจิต และกระโดด
ขึ้นสู่รถม้าเขาไม่ได้เดินทางไกลจากร้านอาหาร เขาไปที่โรงแรมซึ่งอยู่ใกล้ภัตตราคารแทน เขาไป
ที่โรงแรมเพราะเขาไม่สามารถกลับไปที่ตระกูลหลินได้และไม่มีที่อื่นที่เขาสามารถอยู่ได้ ไม่มีสถาน
ที่อื่นที่จะอยู่ในเมืองหยางโจวนอกเหนือจากโรงแรม
ทันทีที่เขาเลือกห้องที่ดีที่สุดแห่งหนึ่ง: กว้างขวางและเงียบสงบ เพื่อไม่มีใครจะรบกวนเขา เขานั่งล
งและเริ่มนั่งสมาธิทันที เขารู้สึกสั่นไหวภายในร่างกายของเขาหลังจากที่ทุกข์ทรมานกับบาดแผลร้าย
แรงปางตาย ราวกับว่าร่างกายของเขากำลังโหยหาอำนาจมากขึ้นและมีพลังอำนาจความแข็งแกร่ง
เป็นกฏของทุกอย่าง เขาต้องการพลังมากขึ้นเท่านั้นและไม่มีใครสามารถปฏิบัติต่อเขาได้ตามที่
พวกเขาได้ปฏิบัติต่อเขาและพ่อของเขา ด้วยพลังของตัวเอง หลินเฟิงและ หลินไฮ่ จะสร้างชื่อเสียง
ของตัวเองและข่มขวัญผู้ที่เคยดูถูกพวกเขาในอดีต
วันหนึ่งหลินเฟิงจะทำให้สมาชิกของตระกูลหลิน เสียใจกับการที่พวกเขาปฏิบัติต่อเขาและพ่อเขา
ในการประชุมประจำปี หลินเฟิงจะทำให้ตระกูลหลิน เสียใจจากด้านล่างของหัวใจของพวกเขา
และเขาจะทำให้พวกนั้นเปลี่ยนแปลงการกระทำของตนให้ได้ ด้วยพลังของตัวเองเขาจะแก้แค้น
ในอนาคตอันใกล้นี้
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น