ตอนที่ 37 ความโกรธของหลินไฮ่
"ฉันจะฆ่าคุณ!" หลินฮงตะโกน "เงามืดเยือกแข็ง!"
เริ่มหมุนวนรอบหลินฮ่องสร้างสิ่งที่ดูเหมือนโล่จากหิมะอุณหภูมิลดลงและลดลงเรื่อย ๆ จนกว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะเริ่มหยุดนิ่ง
ถ้าเจ้าต้องการฆ่าข้านั้น อย่างแรกเจ้าต้องมีฝีมือมากพอที่จะทำมันเสียก่อน หลินเฟิงกล่าว หิมะเหล่านั้น
เริ่มตกลงมาอย่างต่อเนื่องไปที่เขาคิ้วของเขากลายเป็นสีขาวเต็มซึ่งเต็มไปด้วยน้ำแข็งแต่ดวงตาของเขา
ก็เหมือนกับหลุมดำที่กลืนกินทุกชีวิตจากบรรยากาศรอบ ๆ ตัวเขา เขายืนอยู่กับที่ไหวติงและสงบเช่นเคย
เขาก้าวไปข้างหน้าและเวทีทั้งหมดเริ่มสั่นไหว ไม่เพียงเวทีเท่านั้นแต่แผ่นดินเบื้องร่างเริ่มสั่นอย่างรุนแรง
พลังงานที่มีอยู่ภายในตัวหลินเฟิงไม่ได้อ่อนแอลงในโลกหิมะนี้ แต่กลับกลายเป็นมั่นคงกว่าก่อนหน้านี้
พลังปราณภายในของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรุนแรง หลินเฟิงมุ่งมั่นที่จะจัดการหลินเฟิงโดยเร็วด้วยพลังการ
ใช้พลังทั้งหมดของเขา เขาเริ่มที่จะดูดกลืนพลังอำนาจข้างในน้ำแข็งและหิมะจากนั้นก็เริ่มบีบอัดพลัง
ทั้งหมดไว้ในกำปั้นและที่ปลายของดาบเขา เขาไม่ได้ใช้พลังจากหิมะและน้ำแข็งภายในพื้นที่เท่านั้นแต่
ยังยืมพลังงานจากฟ้าดิน พลังอำนาจที่เขาดูดซับไปถึงจุดที่น่าซะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก
หลินเฟิงตั้งสมาธิรวบรวมพลังไปที่กำปั้นซ้ายขณะที่แขนขวาเขาผลักดันออกไป ทำให้แผ่นดินไหว
เสียงฟ้าร้องดังสนั่นไปทางหลินฮ่อง
พลังของฟ้าร้องคำรามของเขาเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยการแทงดาบของเขา การโจมตีของเขาเริ่มมี
ลักษณะเป็นเหมือนสายฟ้าฟาดที่เกิดขึ้นจริงในอากาศ ดูเหมือนบรรยากาศที่เต็มไปด้วยหิมะจะถูกตัด
เป็นชิ้น ๆ ด้วยพลังแห่งสายฟ้าและอสนีบาต
ลูกศิษย์ของหลินฮ่องหดหัวด้วยความหวาดกลัว ดาบของหลินเฟิงมีพลังมากยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ บรร
ยากาศหิมะที่สร้างขึ้นมีจุดมุ่งหมายเพื่อลดการโจมตีของเขาไม่ให้เพิ่มขึ้น การโจมตีของเขาไม่เพียง
แต่เพิ่มมากขึ้นเท่านั้น แต่ยังสร้างแรง . มันดูเหมือนว่าออำนาจของธาตุทั้งหมดกำลังทำให้ดาบกลืนกิน
หิมะเพื่อเพิ่มอำนาจของมัน
หลินฮ่องยกมือทั้งสองข้างขึ้นในอากาศหลินฮ่องไม่ได้ประเมินพลังหลินเฟิงอีกต่อไป เขาเริ่มใช้จิตน้ำแข็ง
และหิมะที่แข็งแกร่งซึ่งเริ่มเติมอากาศก่อนที่จะหายตัวไปในดาบของหลินเฟิง หลินฮ่องไม่อาจเชื่อสายตา
ของเขาพลังของเขาถูกดูดกลืนและเปลี่ยนเป็นพลังโจมตีของฝ่ายตรงข้าม
"อะไรก็ตามที่ยืนอยู่ในเส้นทางของจอมกระบี่จะถูกทำลาย! ไม่มีอำนาจใด ที่สามารถครอบงำดาบได้ "
หลินเฟิงกล่าว เขาก้าวไปอีกหนึ่งก้าวและดาบของเขาเริ่มปล่อยแสงออกมา พลังที่มีอยู่ในปลายดาบนี้
ดูมีมากกว่าทุกสิ่งในสวรรค์และโลก
หลินเฟิงเริ่มเดินตรงไปยังหลินฮ่อง ด้วยแต่ละก้าวมีเสียงคำรามพุ่งไปในอากาศขณะที่ดาบของเขาพุ่ง
ไปที่หิมะระหว่างเขากับหลินฮง
หลินฮ่องก้าวถอยหลังจากนั้นก็ก้าวถอยหลังอีกครั้ง เขาไม่รู้ตัวขณะที่ถอยร่างกายของเขารู้สึกได้
ถึงความอันตราย
หลินฮ่องดูราวกับว่าเขาเพิ่งเห็นผี ใบหน้าของเขาซีดเผือก
ในขณะนั้นทั้งกลุ่มประหลาดใจอย่างมากกับสิ่งที่พวกเขาได้เห็น หลินเฟิงเดินไปข้างหน้ขณะที่หลินฮ่อง
กลับถอยหลัง
"นี่เป็นไปได้ยังไง?"
"หลินเฟิง แข็งแกร่งกว่างั้นรึ?"
"หลินฮ่องได้ตัดผ่านเข้าไปในชั้นของจิตวิญญาณแล้ว! เขายังถอยออกจากดาบของหลินเฟิง "
ฝูงชนไม่รู้จะอธิบายยังไงกับความจริงที่ว่าหลินเฟิงมีความแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ ความแตกต่าง
ระหว่างพลังปราณและจิตวิญญาณไม่ใช่เรื่องเล็กมันเป็นช่องว่างขนาดใหญ่ที่ต้องมีผู้เพาะปลูกที่มี
พรสวรรค์มากในการเอาชนะความแตกต่างในด้านพลังงานและการทำเช่นนั้นเมื่ออายุยังน้อยต้องเป็น
อัจฉริยะที่แท้จริง หลินเฟิงซึ่งเป็นขยะของตระกูลหลินได้กลายเป็นอัจฉริยะในระยะเวลาอันสั้นนี้รึไม่?
หลินต้าเถ๋า รู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวและน่าเกลียด เจตนาฆ่าของเขา
ต่อหลินเฟิงเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง
หลินไฮ่ดูตกตะลึง,เขามีรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าและความภาคภูมิใจในดวงตาของเขา ไม่ต้องสงสัย
เลย หลินเฟิงมีความมั่นใจอย่างมาก เขาแข็งแกร่งมากเมื่อใช้ดาบดูเหมือนว่าหลินเฟิงได้ซ่อนความแข็ง
แกร่งที่แท้จริงไว้ตลอดชีวิตของเขา
"ดูเหมือนว่าลูกเฟิงไม่เคยปลดปล่อยจิตวิญญาณของเขา ถ้าจิตวิญญาณของเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมัน
จะเป็นแบบไหน "หลินไฮ่กล่าว ความคิดของเขาต่อการแข่งขัน เขารู้สึกพึงพอใจอย่างหมดห่วง ดูเหมือน
ว่าเขาเป็นพยานถึงการตื่นขึ้นฉับพลันของลูกชายของเขา ดูเหมือนลูกชายของเขาไม่ใช่ขยะจริงๆ แต่
กำลังได้กลายเป็นตำนาน
หลินไฮ่หันชำเลืองหลินต้าเถ๋าด้วยการเย้ยหยัน
"อ๊าาา" หลินฮ่องกำลังเป็นบ้า เขาตะโกนเหมือนคนบ้าขณะพยายามสร้างบาเรียน้ำแข็งอีกครั้ง
"ทำไมเจ้าถึงตะโกน?" ถามหลินเฟิงยิ้มอย่างหนาวเย็น ปราณของดาบหมุนวนไปในชั้นบรรยากาศทำ
ให้ลมกระโชกแรงพัดพาสิ่งที่เข้ามาในเส้นทางได้ หลินฮ่องไม่มีโอกาสชนะอีกต่อไป การโจมตีทุกครั้งที่เขา
ใช้จะเสริมพลังไปอยู่ในดาบของหลินเฟิงเท่านั้น
วูซ !!
ดาบของหลินเฟิงทำเสียงคำราม พลังของโล่หิมะหลินฮ่องถูกทำลายด้วยดาบของหลินเฟิงอีกครั้ง อย่างไร
ก็ตามเวลานี้หลินฮ่องไม่สามารถต้านทานการโจมตีได้เต็มกำลัง เสื้อผ้าของเขาถูกฉีกเป็นชิ้นๆ และเลือด
ไหลลงไปบนร่างกายของเขา ดาบไม่ได้โดนเขาแต่ พลังจากโจมตีได้ทำให้เขาต้องจบลงด้วยความเสียใจ
เช่นนี้
หลินฮ่องรู้สึกหนาวสั่นวิ่งลงไปยังกระดูกสันหลังของเขาเมื่อร่างกายของเขาหนาวขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่
ปราณของเขาเองทำให้เขารู้สึกหนาวเย็นจนทำให้เขารู้สึกเจ็บคอยิ่งทำให้เขาตกใจมากยิ่งขึ้น เขาได้รับ
บาดเจ็บไม่เพียง แต่ตอนนี้ชีวิตของเขากำลังถูกคุกคาม ภายในดาบของหลินเฟิงไม่มีความเมตตา หาก
นั้นเป็นโอกาศแม้แต่ครั้งเดียว หลินเฟิงจะต้องฆ่าเขา
ใช่แล้วในขณะนั้น หลินฮ่องได้ตระหนักถึงสถานการณ์อันตรายที่เกิดขึ้นกับเขา จนถึงขณะนี้เขาคิดว่า
เขาจะสามารถโจมตีหลินเฟิงได้โดยปราศจากการตอบโต้และสามารถเอาชีวิตหลินเฟิงได้ แต่เขาไม่เคย
คิดว่าสถานการณ์จะตรงกันข้าม
หลินฮ่องเกลียดตัวเองที่ไม่ได้ฝึกฝนเทคนิคความคล่องตัวของเขา เขาไม่สามารถมองหาทางออกให้เขา
หนีจากสถานการณ์เช่นนี้ได้ การโจมตีของหลินเฟิงทั้งหมดไม่มีที่ติ เขาปราณเขาเป็นหนึ่งเดียวกับดาบ
ตู้มมมม !!
ลมที่รุนแรงพัดทำลายบรรยากาศที่เต็มไปด้วยหิมะ หลินเฟิงริ่มเคลื่อนตัวเองและบรรยากาศของมันก็บิด
เบี้ยวและระเบิดขึ้น สิ่งที่ปรากฏเบื่องหน้าสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ก็คือดาบเดียว
"นี่ดูมันอันตราย" หลินต้าเถ๋ามองด้วยหน้าใบหน้าหม่นหมองและตะโกนว่า "ไอ้เดรัจฉานแน่ละเจ้าแข็ง
แรงขึ้น เจ้ากล้าทำรึ ... !"
"หุบปาก! หลินต้าเถ๋าท่านลืมไปแล้วว่าท่านเป็นคนแนะนำให้ทำแบบนี้หรือไม่? ตอนนี้หลินฮ่องไม่สามารถ
เอาชนะหลินเฟิงได้ท่านต้องการที่จะเข้าไปแทรกแซงงั้นรึ "หลินไฮ่กล่าวขัดขวางหลินต้าเถ๋าไม่ได้เกี่ยวเลย
เขาขยับตัวและดูเหมือนว่าจะหายตัวไป เขาอยู่ตรงหน้าหลินต้าเถ๋า เขาไม่ได้มีความเมตตาใดๆ อีกต่อไป
สำหรับหลินตเาเภ๋าเขาก็สิ้นหวัง แม้ว่าหลินไฮ่ยังคงมีความรู้สึกที่เป็นมิตรกับหลินต้าเถ๋าตั้งแน่ในอดีต
หลินต้าเถ๋ามีความเกลียดชังรุนแรงต่อเขาและลูกชายของเขา เมื่อพิจารณาถึงหลินหลินต้าเถ๋าที่ต้องการ
เอาชีวิตของหลินเฟิง หลินไฮ่จะเป็นคนไร้ความปรานีใดๆ
อ๊าาาากกก !!!
หลินฮ่องทำเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองทำให้ใบหน้าของหลินต้าเถ๋าเปลี่ยนไปอย่างมาก "ออกไปให้
พ้นทางของข้า!" เขาตะโกนขณะที่เขาพยายามจะเดินผ่านหลินไฮ่
"อย่าคิดว่าเจ้าสามารถทำตัวได้ตามที่เจ้าต้องการด้วยพลังน้อยๆเช่นนี้" หลินไฮปล่อยจิตวิญญาณของ
เขาดูเหมือนว่าจักรวาลนั้นแข็งตัวและเวลาก็หยุดลง หลินต้าเถ๋าถูกแช่แข็งที่ที่เขายืนอยู่
"ฉันไม่ใจดีอีกต่อไปเนื่องจากเจ้าและครอบครัวเจ้าหาทางพยายามที่จะเอาชีวิตของข้าอยู่ตลอดเวลา
เจ้าต้องจะตายที่นี่ " หลินเฟิงกำลังจ้องไปที่หลินฮ่องซึ่งกำลังปกปิดแผลของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้เลือด
หลั่งไหลลงสู่เวที หลินเฟิงดูโหดเหี้ยมอย่างมากในตอนนี้ เขาเฝ้ามองหลินฮ่งยิ้มด้วยรอยยิ้มเย็นชา
บนใบหน้าเขา
ดูเหมือนว่าหลินเฟิงกำลังตัดสินใจที่จะฟันไปที่เขาเป็นแนวนอนหรือพุ่งไปเป็นแนวตรงดี
"เจ้าไม่กล้าหรอก!" เสียงบอบบางตะโกนเสียงมามันคือหลินเซียน จิตวิญญาณน้ำแข็งและไฟลุกโชน
ออกจากร่างของเธอ หลินเฟิงรู้สึกเขากำลังถูกเผาและแช่แข็งในเวลาเดียวกัน หลินเซียนเดินเข้ามาหา
เขาอย่างรวดเร็ว
"หายไปซะ" หลินเฟิงหันไปรอบๆ เขาสวนอกไปด้วยดาบและปลดปล่อยพลังปราณที่มีอยู่ทั้งหมดอย่าง
ไม่มีที่สิ้นสุด
ตู้มม !!
น้ำแข็งและไฟที่เต็มไปด้วยบรรยากาศกระจายหายไปในทันที
"ตาย" เสียงเย็นชาตะโกน จากข้างหลังเขาก่อนที่หลินเฟิงจะหันไปรอบ ๆ ดาบได้พร้อมที่จะ
เจาะลำคอแล้ว
พลังที่แข็งแกร่งอย่างมากได้ถูกปลดปล่อยภายในชั้นบรรยากาศและหลินเฟิงถูกส่งตัวไปข้างหลัง
เลือดเริ่มสาดกระจายไม่รู้จบจากคอผ่านอากาศ
"คุณไม่มีความซื่อสัตย์สุจริตไม่มีศีลธรรม" หลินไฮ่ตะโกนด้วยเสียงร้องอันยาวนานและเศร้าหมองขณะที่
หลินไฮ่กำลังป้องกันหลินต้าเถ๋าไม่ให้เข้ามาพัวพัน หลินเซฺิ่นรีบวิ่งไปที่เวทีและใช้โอกาสในการตัดคอ
ของหลินเฟิง
"ยุคน้ำแข็ง!" หลินไฮ่ได้โกรธมาก บรรยากาศทั้งหมดถูกแช่แข็ง หลินเซิ่นมีใบหน้าที่มืดมนขณะที่เขารู้
สึกถึงปราณน้ำแข็งที่แข็งกระด้างตีเขาที่หน้า ในที่นี้ทุกคนในฝูงชนได้รับการแช่แข็ง
"ช่วยด้วย!" หลินเซิ่นตะโกน
มันสายเกินไปแล้ว ฝ่ามือของหลินไฮ่อยู่ข้างหน้าเขาแล้วก็กระแทกลงไปที่หน้าอกของเขา ตาดำของเขา
เปิดกว้างขณะจ้องมองที่หลินไฮ่
"ท่าน ... แน่ใจรึ ... .ที่จะฆ่าฉัน ... " เลือดไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อนจากปากของ หลินเซิ่น หลินไฮ่
ไม่ได้แค่โจมตีหน้าอกของหลินเซิ่น แต่ส่งปราณน้ำแข็งเข้าไปในร่างกายซึ่งทำลายอวัยวะส่วนใหญ่ของ
เขา หลินไฮ่ได้ปิดผนึกชะตากรรมของหลินเซิ่นเรียบร้อย
"หลินเซินคุณทำร้ายลูกชายข้า ข้าจะไม่มีวันให้อภัยเจ้า" โทนของหลินไฮ่หนาวมาก มือของหลินไฮ่สั่น
ด้วยความโกรธ สายตาของหลินเซิ่น เปิดกว้างและจ้องมองหลินไฮ่ ด้วยความเกลียดชังและความไม่พอใจในขณะที่เขาตายอย่างช้าๆ
ทุกคนดูแข็งเหมือนรูปปั้น ถ้าหลินเซินถูกฆ่าตายอย่างง่ายดาย?
ในขณะนั้นทั้งกลุ่มก็มองไปที่หลินไฮ่ ตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว เฉพาะความสามารถพิเศษ
ระดับนี้เท่านั้นที่สามารถก่อให้เกิดความสยดสยองต่อหัวใจของทุกคนได้ มีสัตว์ปะหลากอยู่ในตระกูลหลินหรือไม่? ในขณะนั้นหลินต้าเถาไม่กล้าขยับนิ้ว
หลินไฮ่หันกลับมามองไปที่หลินเซียนและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา : "อัจฉริยะของนิกายเฮ่าเย่? อัจฉริยะของหุบเขาเงาหิมะน้ำแข็ง ? ทั้งสองคนนี้เป็นขยะที่ไร้ยางอาย "
หลินเซียนบิตริมฝีปากของเธอ เธอได้เห็นเจตนาฆ่าของหลินไฮ่ เธอไม่กล้าพูดสักคำ เขาเริ่มเดิน ดวงตา
ของเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจในการฆ่า ทุกคนกลัวว่าพูดนิดเดียวอาจทำให้ทุกคนตายได้
เขาถูกย้ายไปยังหลินเชียนเพราะหลินฮ่องแพ้การต่อสู้ แต่หลินเซิ่นเช่นเดียวกับหลินเชียนได้โจมตีหลิน
เฟิงด้วยความประหลาดใจ เมื่อพวกเขาคิดว่าหลินฮ่องจะสามารถเอาชนะหลินเฟิงได้ พวกเขาต้องการที่
จะผลักดันการต่อสู้ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้โดยไม่ต้องยอมจำนนหวังว่าหลินเฟิงจะตาย เมื่อพวกเขาพบว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นตามที่พวกเขาคาดไว้พวกเขาต้องการที่จะเข้ามาเกี่ยวข้องและโจมตีหลินเฟิง และตัดลำคอเขา หลินไฮ่จะไม่โกรธได้อย่างไร?
"คุณตั้งใจจะทำอะไร?" หลินเซียนถามจ้องมองไปที่หลินไฮ่
"ทำลายล้างพวกคุณทั้งหมด" หลินไฮ่พูดด้วยเสียงที่ชัดเจน ขณะนั้นไม่มีอะไรหยุดความโกรธของเขาได้
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น