ตอนที่ 202 ผู้คุ้มกันทมิฬ
Early in the morning, in the white fog, a bugle call filled the air and everybody on the military site could hear it.
เช้าวันรุ่งขึ้นที่เต็มไปด้วยหมอก เสียงแตรดังขึ้น ทำให้ทหารทุกๆคนสามารถได้ยินมันIn one tent, there was Lin Feng and he was wearing red armor which was the color of fresh blood.ในกระโจมแห่งหนึ่ง หลินเฟิง กำลังสวมชุดเกราะสีแดงซึ่งเป็นสีแดงเลือดHe raised his head and looked in the horizon. He said to himself: “They have finally arrived.”
เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปยังขอบฟ้า เขาพูดกับตัวเองว่า “ในที่สุดพวกมันก็มา”In the middle of the night, he had received the information that the troops of the Mo Yue Country were already fifty kilometers away, but they weren’t attacking. They were just setting up a campsite.ในกลางดึก เขาได้รับข้อมูลมาว่ากองทัพของอาณาจักรโม่เย่อยู่ห่างออกไป 50 กิโลเมตร แต่พวกมันยังไม่เปิดฉากโจมตี พวกมันแค่ตั้งค่ายทหารเท่านั้นThe troops of the Xue Yue Country couldn’t afford to neglect safety and they had sentinels making rounds and watching every single action performed by the troops from the Mo Yue Country. That bugle call, followed by the sounds of the war drums, probably meant the beginning of the war.กองทัพของอาณาจักรหิมะจันทราไม่อาจละเลยความปลอดภัยได้ พวกเขามียามรักษาการณ์อยู่ตลอดเวลาและดูทุกการกระทำของพวกมัน เสียงแตรดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงกลองสงคราม นั่นอาจหมายถึงเริ่มต้นการทำสงครามThe sound was unceasing but there wasn’t the least bit of chaos inside the camp. Instead, everyone was extremely organized. The battle could start at any moment, it was impossible for the troops to panic because of that.เสียงดังกึกก้องอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่มีความวุ่นวายใดๆเกิดขึ้นภายในค่ายทหาร กลับกันทุกๆคนดูเป็นระเบียบอย่างมาก สงครามสามารถเริ่มต้นขึ้นได้ทุกเวลาทำให้ทหารไม่สามารถตื่นตระหนักได้เพราะเหตุนั้นa few silhouettes appeared and were all wearing red armor in Lin Feng’s tent. Their faces were covered by their helmets but their expressions were sharp when looking towards Lin Feng.ร่างหลายร่างปรากฏออกมาและพวกเขาทุกคนสวมชุดเกราะสีแดงเข้าไปในกระโจมของหลินเฟิง ใบหน้าของพวกเขาถูกปกปิดด้วยหมวกเหล็ก แต่การแสดงออกของพวกเขานั้นเฉียบคมอย่างมากเมื่อมองไปทาง หลินเฟิง“Follow me.” said Lin Feng indifferently. Immediately after, he left the tent and jumped on his dragon colt horse. The others also calmly jumped on their Chi Xie armored horses and followed him.“ตามข้ามา” หลินเฟิง กล่าวอย่างไร้ความรู้สึก หลังจากนั้น เขาก็ออกไปจากกระโจมและกระโดดขึ้นไปบนหลังม้านิลมังกรของตน คนอื่นๆก็กระโดดขึ้นไปบนหลังม้าโลหิตหุ้มเกราะเช่นกันและติดตาม หลินเฟิง ออกไปThe other Chi Xie troops looked at Lin Feng and the people following him. There were about forty people. Their armor was an even bloodier red than the other soldiers to the extent that it was dazzling to the eye. It looked like the morning sun shining on a puddle of blood. Forty people wasn’t enough to make a complete squad within the army either.กองกำลังทหารม้าโลหิตคนอื่นๆมองไปที่หลินเฟิงและติดตามเขา มีประมาณ 40 คน ชุดเกราะของพวกเขาแดงแสบตามากกว่าทหารคนอื่นๆ ราวกับแสงแดดยามเช้าสาดส่องลงบนบ่อเลือด ทหาร 40 คนมันยังไม่เพียงพอที่จะสร้างกองทหารกองหนึ่งได้สมบูรณ์แบบIn the army, sergeants controlled a hundred people.ในกองทัพหัวหน้าหมู่จะควบคุมทหาร 100 คนLin Feng and the others galloped past them at full speed. A short time after, they arrived in a place where the two military factions were facing each other.หลินเฟิง และคนอื่นๆควบม้าผ่านพวกเขาด้วยความเร็วเต็มพิกัด หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงจุดที่ทั้ง 2 ฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากันอยู่In front of Lin Feng, there was a vast black ocean of troops who were releasing a deadly Qi. They were the soldiers of the Mo Yue Country.เบื้องหน้าของ หลินเฟิง มีทหารมากมายมหาศาลที่กำลังปลดปล่อยปราณสังหารอยู่ พวกมันเป็นทหารของอาณาจักรโม่เย่Before, Lin Feng had never seen a battlefield except on television in his previous life. When he saw it, intense feelings invaded his heart. In the middle of all these troops, one person was like a grain of sand.ก่อนหน้านี้ หลินเฟิง ไม่เคยเข้าสนามรบมาก่อน เว้นแต่เคยเห็นทางโทรทัศน์ในชีวิตที่แล้วของเขา เมื่อเขาเห็นมันทำให้มีความรู้สึกที่รุนแรงบุกทะลวงเข้าไปในหัวใจของตน ท่ามกลางทหารจำนวนมหาศาล ดูเหมือนกับว่าคนหนึ่งคนเป็นดั่งเม็ดทรายThese hundreds of thousands of people, if they all used a bow, they could kill a single opponent in a flash, even if they had broken through to the Xuan Qi layer.หากคนหลายร้อยหลายพันคนใช้ธนูทุกคน พวกเขาก็จะสามารถสังหารฝ่ายตรงข้ามได้ 1 คนภายในพริบตา แม้อีกฝ่ายจะบรรลุขอบเขตปฐพีก็ตามOn the battlefield, extremely strong cultivators were rare so relying on personal strength was too difficult. That’s why Liu Cang Lan, back in the days, beheaded the leader of the enemy troops who was giving orders.ในสนามรบ ความแข็งแกร่งของผู้บ่มเพาะพลังนั้นยากที่จะพึ่งพาความแข็งแกร่งของคนคนเดียวได้มันยากเกินไป นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไม หลิวชางหลาน ในอดีตนั้นเขาได้ตัดหัวของแม่ทัพฝ่ายตรงข้ามAmongst the troops of the Xue Yue Country, the left, right and middle troops were in perfect formation but the Chi Xie troops were dispersed across the army.ในบรรดากองทหารของแคว้นหิมะจันทรา กองทัพฝ่ายซ้าย ขวา และส่วนกลาง กำลังอยู่ในรูปขบวนที่สมบูรณ์แบบ แต่กองทหารม้าโลหิตหุ้มเกราะได้กระจายตัวไปทั่วกองทัพConcerning the Imperial City troops which followed Duan Tian Lang, they were in formation shoulder to shoulder with the middle troops.เกี่ยวกับกองทัพเมืองจักรพรรดิที่ติดตาม ต้วนเทียนหลาง พวกเขาอยู่ในรูปขบวนเดียวกันกับกองทัพตรงกลางLiu Cang Lan, Jiu Chi Xie and Ren Qing Kuang were at the very front of the troops.หลิวชางหลาน, จิวฉีซี่ และ เริ่นชิงขวง อยู่ด้านหน้ากองทัพทั้งหมด“Brother Liu, the enemy is arriving and they look terrifyingly strong. It seems like they have over five hundred thousand troops. How are we supposed to cope with them?” asked Duan Tian Lang indifferently while galloping towards Liu Cang Lan.“น้องหลิว กองทัพศัตรูกำลังจะมาถึงแล้ว และพวกมันดูน่าเกรงขามอย่างมาก ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีจำนวนทหารมากกว่า 5 แสนนาย พวกเราควรจะรับมือกับพวกมันอย่างไรดี?” ต้วนเทียนหลาง ถามอย่างไม่แยแสขณะที่ควบม้าตรงไปหา หลิวชางหลาน“Duan Tian Lang, do you think that the prince of Mo Yue will directly attack us?” said Liu Cang Lan while turning his head around and looking at Duan Tian Lang. He sounded cold and indifferent. While two armies were facing each other, even if one was in numeral superiority, it was impossible for them to launch a direct attack. A war was about exchanging lives, even if they won, the result would be tragic. Considering the reputation of Mo Yue, it was impossible for them to launch such an attack.“ต้วนเทียนหลาง ท่านคิดว่าองค์ชายโม่เย่จะโจมตีพวกเราโดยเฉพาะไหม?” หลิวชางหลาน ถามขณะหันหน้าไปมอง ต้วนเทียนหลาง น้ำเสียงของเขาดูเย็นชาและไม่แยแส ขณะที่กองทัพทั้งสองกำลังเผชิญหน้ากัน แม้ว่าอีกฝั่งจะมีจำนวนมากกว่า แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกมันจะโจมตีโดยตรง สงครามเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิต แม้ว่าพวกมันชนะ แต่ผลลัพธ์ที่ได้มันก็จะน่าเศร้าเมื่อพิจารณาจากชื่อเสียงของโม้เย่แล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกมันจะเริ่มโจมตี“Brother Liu, you always understand the enemy properly before the beginning of the war. I admire that.” said Duan Tian Lang while smiling indifferently. “It’s just that there is a huge number of possibilities. What about the princess? She is amongst the troops right now. If something happens to her, who will bear the responsibility? I think that you should find a solution to win as soon as possible.”“น้องหลิว เจ้ารู้ใจศัตรูเสมอก่อนที่จะเริ่มต้นสงคราม ข้ารู้สึกชื่นชมเจ้าจริงๆ” ต้วนเทียนหลาง กล่าวขณะยิ่้มอย่างไม่แยแส “แต่ศัตรูก็ยังคงมีจำนวนมาก แล้วองค์หญิงล่ะ? ตอนนี้นางอยู่ในกองทัพ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับนาง แล้วใครจะเป็นผู้แบกความรับผิดชอบกัน? ข้าคิดว่าเจ้าควรหาหนทางชนะให้ได้โดยเร็วที่สุด”“The princess came with you so it’s your duty to ensure her security.” said Liu Cang Lan while smiling coldly. The troops were going to engage in a close combat from morning to evening and Dan Tian Lang was asking Liu Cang Lan to fight a solution to win as quickly as possible. Not only did he make him bear the responsibility for the battle but was also making him responsible for the security of the princess. That was ridiculous.“องค์หญิงมาพร้อมกับท่าน ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของท่านที่จะรักษาความปลอดภัยขององค์หญิง” หลิวชางหลาน กล่าวขณะยิ้มอย่างเย็นชา กองทัพกำลังจะต่อสู้กันตั้งแต่เช้ายันเย็น และ ต้วนเทียนหลาง กำลังขอให้ หลิวชางหลาน ต่อสู้กับสถานการณ์เพื่อหาหนทางชนะให้โดยเร็วที่สุด เขาไม่เพียงแต่ให้เขารับผิดชอบต่อการสู้รบ แต่เขายังทำให้เขารับผิดชอบต่อความปลอดภัยขององค์หญิง มันน่าตลกสิ้นดี“Brother, how can you talk that way? This territory is yours, I am a guest. Since it’s that way, the princess’ safety is in your hands. Obviously, if you don’t care about that, you should remember that you took away the princess’ personal guard.” said Duan Tian Lang coldly while looking at Lin Feng.“น้องหลิว ทำไมเจ้าถึงพูดเช่นนี้? ดินแดนแห่งนี้เป็นของเจ้า ข้าเป็นแขก ดังนั้นตั้งแต่นี้ไปความปลอดภัยขององค์หญิงก็อยู่ในมือของเจ้า เห็นได้ชัดว่า ถ้าเจ้าไม่สนใจเรื่องนี้ เจ้าควรจำได้ว่าเจ้าเป็นคนพรากองค์รักษ์ส่วนตัวขององค์หญิงไป” ต้วนเทียนหลาง กล่าวขณะจ้องมอง หลินเฟิง อย่างเยือกเย็น“Duan Tian Lang, you are facing the enemy army and surprisingly you are still in the mood for boring conversations and refuse to assume your own responsibilities.” said Lin Feng while urging on his horse. Under his armor, his facial expression was extremely sharp, he then said: “If anything happens to the princess, I will die, but could it be that you are forgetting about your own responsibilities?”“ต้วนเทียนหลาง ท่านกำลังเผชิญหน้ากับกองทัพของศัตรู แต่น่าแปลกที่ท่านยังมีอารมณ์สนทนาเรื่องน่าเบื่อเช่นนี้ และปฏิเสธที่จะยอมรับความรับผิดชอบของท่าน” หลินเฟิงกล่าวขณะอยู่บนหลังม้า ภายใต้ชุดเกราะของเขา การแสดงออกของเขานั้นเด่นชัดมาก จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับองค์หญิงก็ตาม ข้าต้องตาย แต่
นั่นไม่ได้หมายความว่าท่านลืมความรับผิดชอบของตัวเองหรอกนะ?”When he finished talking, Lin Feng didn’t wait for Duan Tian Lang to reply and immediately urged on his horse galloping towards Duan Xin Ye.เมื่อ หลินเฟิง พูดจบ เขาไม่รอคำตอบของ ต้วนเทียนหลาง และรีบควบม้าตรงไปหา ต้วนซินเย่ ทันทีAt that moment, Duan Xin Ye was also wearing armor but her beautiful eyes were not hidden by her helmet. In order to see, there was a slit for the eyes.ในขณะนั้นต้วนซินเย่ ก็สวมชุดเกราะอยู่เช่นกัน แต่ดวงตาอันงดงามของนางไม่ได้ถูกหมวกเหล็กปิดบังแต่อย่างใด มันมีช่องสำหรับตาเพื่อมองดูBehind Lin Feng was a group of people wearing bright red armor. Their faces were entirely covered except for their eyes which looked extremely sharp and cruel.ด้านหลัง หลินเฟิง มีกลุ่มคนกำลังสวมชุดเกราะสีแดงสดใสอยู่ ดวงตาของพวกเขาดูแหลมคมและโหดเหี้ยมอย่างมาก“What are you doing here?” asked Yue Tian Chen who was protecting Duan Xin Ya on her other side. When he saw Lin Feng, he looked vigilant and cold.“เจ้ามาทำอะไรที่นี่?” เย่เทียนเฉิน ถามผู้ซึ่งคอยปกป้อง ต้วนซินเย่ อยู่อีกด้านหนึ่งของนาง เมื่อเขาเห็นหลินเฟิง เขาดูเยือกเย็นทันที“That’s none of your business.” replied Lin Feng coldly. He then handed over a helmet to Duan Xin Ye and said: “Princess, that helmet will protect your face. It’s better for you to wear it.”“นั่นไม่ใช่ธรุะอะไรของเจ้า” หลินเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็ส่งหมวกเหล็กให้ ต้วนซินเย่ และกล่าวว่า “องค์หญิง หมวกเหล็กนี้สามารถปกปิดใบหน้าของท่านได้ มันจะเป็นการดีกว่าถ้าท่านสวมใส่มัน”“Alright, thank you.” said Duan Xin Ye while putting it on her head. In case of sudden attack, that helmet would be much safer for her.“ก็ได้ ขอบคุณ” ต้วนซินเย่ กล่าวขณะวางมันลงบนศีรษะของนาง ในกรณีถูกโจมตีทีเผลอ หมวกใบนี้สามารถปกป้องนางได้มากกว่า“Lin Feng, you are my personal guard, stay here and protect Me.” said Duan Xin Ye with a beautiful smile on her face. In case of danger, her face would be protected. At that moment, she was wearing the helmet so only her beautiful eyes were visible. On the back of her horse, she looked majestic and heroic.“หลินเฟิง เจ้าเป็นองค์ส่วนตัวของข้า เจ้าต้องอยู่ที่นี่และปกป้องข้า” ต้วนซินเย่ กล่าวด้วยรอยยิ้มอันงดงามบนใบหน้าของนาง ในกรณีที่ตกอยู่ในอันตราย ใบหน้าของนางจะถูกปกปิด ในขณะนั้น นางกำลังสวมหมวกเหล็กอยู่ ดังนั้นทำได้เพียงมองเห็นดวงตาที่งดงามของนางเท่านั้น เมื่อยู่บนหลังม้า ทำให้นางนางดูสง่างามและกล้าหาญLin Feng was surprised and immediately nodded: “Alright.”หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจและพยักหน้าทันที: “ขอรับ”Yue Tian Chen stared at Lin Feng in an ice-cold way but Lin Feng ignored him and gazed at the boundless distance.เย่เทียนเฉิน จ้องมอง หลินเฟิง อย่างเย็นชา แต่ หลินเฟิง ไม่ได้สนใจเขา และมองไกลออกไปSuddenly, the army of the enemy appeared. Many people were mounted within the enemy army. A cloud of dust filled the air. They were about a kilometer away from the Xue Yue army when they stopped.ทันใดนั้นกองทัพของศัตรูก็ปรากฏตัวขึ้น มีผู้คนมากมายอยู่ในกองทัพศัตรู เมฆฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ พวกมันอยู่ห่างออกไปหนึ่งกิโลเมตรจากกองทัพของอาณาจักร“We are the black guards of the Mo Yue Country. Thirty-six people, who dares to fight us?” said a loud and deep voice. The black guards of the Mo Yue Country were like the Chi Xie troops in Xue Yue. They were the elite soldiers.“พวกข้าคือผู้คุ้มกันทมิฬของอาณาจักรโม่เย่ 36 คน ใครกล้าต่อสู้กับพวกข้าบ้าง?” กล่าวด้วยเสียงดัง ผู้คุ้มกันทมิฬของอาณาจักรโม่เย่เป็นเหมือนกองทัพโลหิตของอาณาจักรหิมะจันทรา พวกเขาเป็นทหารหัวกะทิJiu Chi Xie looked calm when he saw them and said sounding indifferent he said: “Don’t fight.”จิวฉีซี่ มองอย่างสงบเมื่อเขาเห็นพวกมันและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแสว่า “ไม่จำเป็นต้องต่อสู้”The Chi Xie troops looked expressionless. They had no particular feeling. Orders were like mountains. They only obeyed orders and were never swayed away by their personal feelings.ทหารโลหิตดูไร้อารมณ์ พวกเขาไม่มีความรู้สึกใดๆที่เป็นพิเศษ คำสั่งนั่นเป็นสิ่งที่เด็ดขาด พวกเขาเพียงแค่ปฏิบัติตามคำสั่งและไม่เคยใช้ความรู้สึกส่วนตัวของพวกเขา“Don’t fight?” said Duan Tian Lang while smiling coldly. He raised his head and said arrogantly: “The Chi Xie troops are the elite forces of the Xue Yue Country and today we are at war, surprisingly you said we’re not fighting… Why are you ruining the troops’ mood, what is you purpose?”“ไม่จำเป็นต้องสู้?” ต้วนเทียนหลาง กล่าวขณะยิ้่มอย่างเย็นชา เขาเงยหน้าขึ้นและกล่าวอย่างอวดดีว่า “กองทัพโลหิตเป็นกองกำลังที่ยอดเยี่ยมของอาณาจักรหิมะจันทรา และวันนี้พวกเรากำลังอยู่ในภาวะสงคราม น่าแปลกใจที่เจ้าบอกว่าไม่ต่อสู้….เจ้ามีเป้าหมายอะไรกัน?”“Duan Tian Lang, if you want to fight, then send your own troops.” replied Jiu Chi Xie coldly while glancing at Duan Tian Lang. The black guards were all outstanding. Not a single person was weak. Powerful Qi was emerging from their bodies. No wonder that they were elite troops.“ต้วนเทียนหลาง ถ้าท่านต้องการต่อสู้ ท่านก็ส่งกองทัพของท่านออกไปเอง” จิวชื่อเสวี้ยตอบอย่างเย็นชาขณะที่เหลือบมองต้วนเทียนหลาง ผู้คุ้มกันทมิฬล้วนเป็นคนที่โดดเด่น ไม่มีใครคนใดที่อ่อนแอ พลังปราณที่ทรงพลังออกมาจากร่างกายของพวกเขา ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมพวกเขาถึงเป็นกองทัพที่ยอดเยี่ยม“So that’s how the Chi Xie troops are! What a band of scoundrels. Even though I am not talented, I will also not move back!” shouted Duan Tian Lang in an extremely loud voice so that everyone could hear him. In a flash, Duan Tian Lang moved all of his troops forward. Every day, he found the Chi Xie troops more and more disappointing. First, they hadn’t opened the city gate for him and at that moment they didn’t dare fight. Liu Cang Lan didn’t deserve his nickname “The Divine Arrow”.“นั่นเป็นวิถีของกองทหารโลหิต! แม้ว่าหากข้าจะไม่ได้มีพรสวรรค์ แต่ข้าก็จะไม่ถอยร่น!” ต้วนเทียนหลางตะโกนเสียงดังอย่างมาก ดังนั้นทุกๆคนสามารถได้ยินที่เขาพูด ในพริบตา ต้วนเทียนหลางได้เคลื่อนกองทัพของเขาทั้งหมดไปข้างหน้า ทุกๆคน เขารู้สึกผิดหวังกับกองกำลังโลหิตมากขึ้น ครั้งแรก พวกเขาไม่เปิดประตูเมืองให้เขา และในตอนนี้พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะต่อสู้ หลิ่วช่างหลานไม่สำควรได้รับสมญานามว่า “ศรศักดิ์สิทธิ์”“Amongst the people of the Celestial Academy, who is willing to fight? I can send out thirty five elite troops and let you lead the battle.” said Duan Tian Lang while galloping towards the students of the Celestial Academy. “Of course, if none of you wants to fight, I will send someone from the Holy Courtyard of Xue Yue.”“ศิษย์ของสำนักสวรรค์ ใครเต็มใจที่จะออกไปต่อสู้บ้าง? ข้าสามารถส่งทหารที่ยอดเยี่ยม 35 คนออกไปและช่วยเหลือพวกเจ้าต่อสู้ได้” ต้วนเทียนหลางกล่าวขณะควบม้าไปหาศิษย์ของสำนักสวรรค์ “แน่นอน หากไม่มีพวกเจ้าคนใดอย่างต่อสู้ ข้าจะส่งคนจากลานศักดิ์สิทธิ์หิมะจันทราออกไป”“I want to fight.” said someone at that moment amongst the people of the Celestial Academy. A young man came out and energy was emerging from his body.“ข้าต้องการที่จะต่อสู้” ใครบางคนในหมู่ศิษย์สำนักสวรรค์กล่าว ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาและปรากฏพลังออกมาจากร่างกายของเขา“Alright. Students of the Holy Courtyard of Xue Yue and of the Celestial Academy are all outstanding disciples in the Xue Yue Country. Thirty five elite disciples, come out and go fight along with that young man. Show them how majestic and prestigious our country is.” said Duan Tian Lang heroically.“ตกลง ศิษย์ของลานศักดิ์สิทธิ์หิมะจันทราและศิษย์ของสำนักสวรรค์ล้วนเป็นศิษย์ที่โดดเด่นของอาณาจักรหิมะจันทรา ศิษย์หัวกะทิ 35 คน ออกมาและออกไปสู้พร้อมกับชายหนุ่มคนนั้น แสดงให้พวกมันได้เห็นว่าอาณาจักรของพวกเรามันน่าเกรงขามเพียงใด” ต้วนเทียนหลางกล่าวอย่างห้าวหาญ“How strong are these black guards?” asked Lin Feng with a subtle question.“ผู้คุ้มกันทมิฬนั้นมีความแข็งแกร่งเพียงใดกันรึ?” หลินเฟิงถาม“Thirty six people, the weakest ones are at the third Ling Qi layer, ten of them are of the fourth Ling Qi layer, six of them at the fifth Ling Qi layer, two at the sixth one and one at the seventh.” said Ba Dao in a low voice.“พวกมันมีทั้งหมด 36 คน ผู้ที่อ่อนแอที่สุดของพวกมัน 1 คนอยู่ขอบเขตจิตวิญญาณขั้นที่ 3 พวกมันที่อยู่ขอบเขตจิตวิญญาณขั้นที่ 4 มีทั้งหมด 10 คน ขั้นที่ 5 6 คน ขั้นที่ 6 2 คน และขั้นที่ 7 1 คน” ป้าเตากล่าวเสียงเบาLin Feng was astonished. These black guards were strong. The weakest were at the third Ling Qi layer. They were very strong. Surprisingly, there was even one at the seventh Ling Qi layer who alone could defeat a hundred Chi Xie troops. Jiu Chi Xie had chosen not to fight, he obviously had a good reason.หลินเฟิง ประหลาดใจ ผู้คุ้มกันเหล่านี้แข็งแกร่ง พวกมันที่อ่อนแอที่สุดอยู่ขอบเขตจิตวิญญาณขั้นที่ 3 พวกมันแข็งแกร่งมาก น่าแปลกใจ ที่พวกมันมีคนหนึ่งที่อยู่ขอบเขตจิตวิญญาณขั้นที่ 7 ที่คนเดียวสามารถสังหารทหารโลหิตได้ 100 คน จิวชื่อเสวี้ยเลือกที่จะไม่ต่อสู้ เห็นได้ชัดว่าเขามีเหตุผลที่ดีThe Mo Yue Country had directly sent such an elite formation of soldiers, this was a tactic of war.อาณาจักรโม่เย่ส่งทหารที่ยอดเยี่ยมออกมาต่อสู้ มันเป็นยุทธวิธีทำสงครามของพวกมันAt that moment, the thirty six people were already leaving, Lin Feng saw the Qi that students of the Celestial Academy were releasing and said: “You cannot join the fight, you will all die.”ในขณะนั้น ผู้คนจำนวน 36 คนขี่ม้าออกไป หลินเฟิงเห็นพลังปราณที่ศิษย์ของสำนักสวรรค์ที่กำลังปลดปล่อยออกมาและกล่าวว่า “พวกเจ้าไม่สามารถต่อสู้กับพวกมันได้ พวกเจ้าทุกคนจะถูกฆ่า”“Huh?” said a young man while frowning and looking at Lin Feng. He then immediately replied: “Lin Feng, you and me are both military students, I thought that you were hot blooded like me. I wouldn’t have thought that you would be a coward.”“ห๊ะ?” ชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวขณะขมวดคิ้วและจ้องมอง หลินเฟิง จากนั้นเขาก็ตอบกลับทันทีว่า “หลินเฟิง เจ้าและข้าเป็นศิษย์ทหารเหมือนกัน ข้าคิดว่าเจ้าจะเลือดร้อนเหมือนข้าเสียอีก ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นคนขี้ขลาดเช่นนี้”When he finished talking, that young man immediately galloped towards the black guards.เมื่อเขาพูดจบ ชายหนุ่มคนนั้นก็ควบม้าตรงไปหาผู้คุ้มกันทมิฬทันทีWhen these black guards saw the Xue Yue people arrive, they firmly held their spears. When the Xue Yue cultivators arrived in front of them, they released a powerful Qi and they all threw their spears which flew through the air at incredible speeds.เมื่อผู้คุ้มกันทมิฬเห็นผู้คนจากอาณาจักรหิมะจันทรามาถึง พวกเขาก็ถือหอกไว้แน่น เมื่อผู้บ่มเพาะพลังของอาณาจักรหิมะจันทรามาถึงเบื้องหน้าพวกเขา พวกเขาปลดปล่อยพลังปราณอันทรงพลังออกมาและโยนหอกทะลวงผ่านอากาศด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อAt that moment, there were horses chaotically running around and neighing. The spears had all reached their destination: the hearts of the thirty six Xue Yue cultivators. Thirty six strong and famous Xue Yue cultivators had just met a violent death.ในขณะนั้น ม้าของพวกเขาวิ่งแตกตื่นไปทั่ว หอกของพวกมันมาถึงตัวพวกเขา: หัวใจของผู้บ่มเพาะพลังของอาณาจักรหิมะจันทราทั้ง 36 คนถูกสังหารทันทีOne spear had been enough.หนึ่งหอกก็เพียงพอแล้วLin Feng looked expressionless. He had warned them, but they hadn’t listened to him. What else could he do?
หลินเฟิงดูไร้อารมณ์ เขาเตือนพวกเขาแล้ว แต่พวกเขาไม่ฟังเขา แล้วเขาจะทำอะไรได้?The thirty-six black guards took back their spears, went back in formation and shouted: “The Black Guards invite the Xue Yue Chi Xie troops come and fight.”ผู้คุ้มกันทมิฬทั้ง 36 คน หยิบหอกของพวกเขากลับ และกลับไปอยู่ในรูปขบวนเดินและตะโกนว่า “พวกข้าต้องการเชื้อเชิญทหารโลหิตแห่งอาณาจักรหิมะจันทรามาต่อสู้กับพวกข้า....”
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น