ตอนที่ 102 การรุกรานและความโหดเหี้ยม
ต้วนเฟิง และ จิ้งหยุน ออกมาจากรถและเมื่อพวกเขาเห็นเหตุการณ์เบื้องหน้าพวกเขา
ถึงกับอ้วกออกมา
ช่างโหดร้ายและไร้ความปรานี มีเลือดเต็มไปหมด สำหรับโจรเหล่านี้ชีวิตของผู้คนเหมือน
ถ้วยรางวัล
"ลุงหวังท่านเป็นคนที่ทำให้ หลินเฟิง จากไป! เราทำยังไงดีตอนนี้? พวกมันต้องการะฆ่า
พวกเรา พวกเรากำลังจะตาย! " หวั่นชิงชาน ตะโกนด้วยความโกรธ
แม้ว่า หลินเฟิง จะเป็นสายลับ จริงๆควรจะให้เขาอยู่กับเราย่างน้อยๆก็พวกเราก็ไม่ตาย
แต่ลุงหวังได้ทำให้เขาจากไป แม้ว่า หลินเฟิง จะเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยชีวิตพวกเขา
ให้รอดพ้นจากสถานการณ์เช่นนี้ได้ก็ตาม
"เจ้าโทษข้างั้นรึ?! เจ้าไม่ใช่คนที่เรียกเขาว่าขยะหรือไง?! "ลุงหวังตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว
ไปทาง หวันชิงชาน
"แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้ทำให้เขาจากไปแล้วกัน" หวันชิงชาน ตอบอย่างด้วยความโกรธเช่นกัน
เขาเกลียดลุงหวังในตอนนี้ เขาอายุยังน้อยเขาจะยอมตายได้อย่างไร?
มันสายเกินไปแล้วมันไม่ใช่เรื่องที่ว่าอยากจะตายหรือไม่ก็ตาม มันเป็นเคราะห์ร้ายของพวกเขา
เองและกำลังจะตาย
"และบอกว่าสิ่งเหล่านี้ไปจะช่วยชีวิตเราได้งั้นรึ? มันจะมีประโยชน์อะไร "ลุงหวังกล่าวอย่างหยิ่ง
ยะโส ทำให้ หวันชิงชาน โกรธมากขึ้น
"ตายซะ!"
พวกโจรไม่ได้วางแผนที่จะหยุดการโจมตีของพวกเขาแต่อย่างใด มีดยาวได้ลอยขึ้นไปในอากาศ
ทำให้เกิดแสงที่ดูอันตรายเจิดจ้า
"อ่าาา!!" หวันชิงชาน ตะโกนด้วยความโกรธ หวันชิงชาน ต้องการหนีจากสถานการณ์เช่นนี้
เพราะเขาไม่อยากตาย
แต่เบื้องหน้า หวันชิงชาน มีโจรสองคนยืนอยู่พร้อมกับมีด พวกมันสามารถฆ่าเขาได้ทุกเวลา
ชะตากรรมของเขาอยู่ในกำมือแล้ว
"ทำไมเจ้าถึงต้องการสังหารข้า?" ต้วนเฟิง ถามหัวหน้าโจรด้วยหน้าตาที่ไร้เดียงสา
นายน้อย ท่านไม่เคยยอมรับคำขอของพี่ชายท่านที่เชิญไปเมืองจักรพรรดิ! ลุงหวังตะโกน
ด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความขมขื่น
"เจ้าจะอยากรู้ไปทำไม? ยังไงเจ้าก็ต้องตาย "หัวหน้าโจรกล่าวอย่างไม่แยแส เขากำลังมองไปที่
ต้วนเฟิง เช่นเดียวกับที่เขาจะมองไปที่ซากศพบนท้องถนน
"ฆ่ามัน" หัวหน้าโจรสั่ง ในขณะนั้นโจรสองคนได้ปลดปล่อยพลังปราณที่แข็งแกร่ง
"พี่จิ้งหยุน, ลุงหวัง, ข้าขอโทษที่สร้างปัญญาให้พวกท่าน"ต้วนเฟิง กล่าวพร้อมกับขอโทษด้วย
ความจริงใจ เมื่อลุงหวังได้ยิน ต้วนเฟิง เขาส่ายหัว ส่วน จิ้งหยุน ที่กังวลใจเธอกำลังคิดเกี่ยวกับ
ความจริงที่ว่าเธอได้รอดตายเมื่อเธอได้ออกจากนิกายหยุนไห่ แต่ความตายได้ไล่ตามหลังเธอมา
แล้ว เธอไม่คิดว่าเธอจะตายเร็วขนาดนี้ ดูเหมือนว่าเธอได้หลบหนีจากความตายได้ไม่นาน
ในขณะนั้น มีเสียงม้ากำลังวิ่งอยู่ซึ่งได้ยินมาจากระยะไกล ดูเหมือนว่ากำลังใกล้เข้ามา แต่มันก็ทำ
ให้ทุกคนต้องแปลกใจเมื่อมองไปที่ทางนั้น
"หยุดซะ!" เสียงตะโกนมาจากระยะไกล ม้ากำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เมื่อพวกเขาเห็นเงาที่ยืนอยู่บนหลังม้าพวกเขารู้สึกประหลาดใจ
"หลินเฟิง และ เมิ้งชิง!" ต้วนเฟิง ไม่คิดว่า หลินเฟิง จะกลับมาอย่างรวดเร็ว
หัวหน้าโจรหันหน้าไปและจ้องมองไปที่ หลินเฟิง เขาไม่รีบเร่งที่จะฆ่า ต้วนเฟิง
เมิ้งชิง กำลังใช้แส่ตีไปที่ม้าแรงขึ้น ในขณะนั้นพวกเขาได้วิ่งผ่านโจรไปแล้ว
และไปถึงตัว ต้วนเฟิง
หลินเฟิง เห็นหัวบางคนกองอยู่บนพื้นดินซึ่งนั้นเป็นหัวของยามและเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
โจรเหล่านี้เป็นเหมือนดังสัตว์และวิธีการของพวกมันโหดเหี้ยมอย่างแท้จริง
ท่านพี่ หลินเฟิง ต้วนเฟิงรู้สึกมีความสุขและซาบซึ้งอย่างมาก แม้ว่าลุงหวังได้ดูถูก หลินเฟิง แต่
หลินเฟิง ก็ได้กลับมาช่วยพวกเขาแม้ว่าต้องเสี่ยงชีวิตก็ตาม
หลินเฟิง ยิ้มและยักหน้าให้ ต้วนเฟิง และเริ่มจ้องมองพวกโจรด้วยความเย็นชา
"กองทัพ ได้ปลอมตัวเป็นโจรและตอนนร่เจ้ากำลังฆ่าคนของเจ้าเอง เจ้าไม่ละอายใจ
บ้างรึ? "
เมื่อเฟิง พูดจบ ต้วนเฟิง ที่ยืนอยู่ข้างๆเขาดูประหลาดใจ กองทหาร!?
หัวหน้าโจรรู้สึกประหลาดใจ เขาจ้องไปที่ หลินเฟิง และถามเขาว่า "อะไรที่ทำให้เจ้าคิดว่า
เราเป็นกองทัพ?"
"โจรเวลาขี่ม้านั้นไม่มีทางที่จะเคลื่อนขบวนอย่างมีรูปแบบแผนและพร้อมเพียงกันดังที่เจ้าเป็นอยู่
พวกมันจะไม่เข้าใจความหมายของคำว่ารูปแบบหรือความมีระเบียบวินัย "หลินเฟิง พูดอย่าง
เย็นชากับพวกโจร แต่ไม่มีใครตอบแม้แต่คนเดียว
โจรและผู้ร้ายจริงๆไม่มีวิธีการเคลื่อนขบวนเป็นรูปแบบต่างๆเนื่องจากต้องใช้เวลาหลายปีในการ
ฝึกซ้อม กฎข้อเดียวที่พวกมันยึดถือคือสร้างความวุ่นวาย พวกมันจะมีระบบที่แข็งแกร่งเหลือ
เชื่อเช่นนี้ได้อย่างไร? นอกจากนี้ หลินเฟิง ได้รู้ว่าพลังปราณที่ปล่อยออกมาจากทหารนี้เหมือน
ทหารในหุบเขาแห่งความป่าเถื่อน ถึงจะไม่แข็งแกร่งพอๆกันก็ตาม มันเป็นความรู้สึกเช่นเดียว
กับในหุบเขาแห่งความป่าเถื่อน มันเป็นปราณแบบเดียวกัน
"การปลอมตัวของโจรที่เราพบมาก่อนหน้านี้ดีกว่าพวกเจ้ามาก พวกเขาดูราวกับโจรจริงๆ "
หลินเฟิง กล่าว
"เจ้าหมายความว่าเจ้าได้ฆ่ากลุ่มคนเหล่านั้นไปแล้ว?"
มีดของหัวหน้าโจรเริ่มเรืองแสงขึ้น เขาจ้องมองไปที่ หลินเฟิง
"ใช่แล้วข้าจะฆ่าเจ้าแบบเดียวกับที่ข้าฆ่าสัตว์เดรัจฉานที่มาก่อนหน้านี้" หลินเฟิง กล่าวอย่างมั่นใจ
"เจ้าพูดจาใหญ่โตเสียจริงนะ แต่ประเมินตัวเองสูงไปหรือเปล่า เจ้าต้องตาย "หัวหน้ากองโจรตะโกน
ด้วยความโกรธและพูดขึ้นอีกว่า:" ฆ่ามัน! "
“ฆ่ามัน”.
โจรสองคนที่ต้องการจะฆ่า ต้วนเฟิง จึงหันกลับไปและเดินไปทาง หลินเฟิง พร้อมกับมีดที่ส่องประกาย
หลินเฟิง มองอย่างใจเย็นแต่มั่นคง เมื่อโจรสองคนมาถึงเขา เขาก็ขยับมือเล็กน้อย
"ทักษะดาบสังหาร."
แสงสีเงินเป็นประกายระยิบระยับเกิดขึ้นระหว่างสองโจรและ หลินเฟิง ด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ
การโจมตีด้วยดาบของ หลินเฟิง มีประสิทธิภาพอย่างมากทันใดนั้น เลือดได้พุ่งทะลักออกมาในอากาศ
จากสองโจรนั่น มีเลือดหยดลงบนม้าของ หลินเฟิง
"ชั้นจิตวิญญาณ" หัวหน้าโจรการกล่าวขณะที่กำลังมองด้วยความประหลาดใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่
เย็นชา : "ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงได้หยิ่งขนาดนี้เขามีพลังพอที่จะฆ่าโจรกลุ่มนั้นได้"
.ในขณะที่มองไปที่ หลินเฟิง แล้วพูดอีกว่า"แม้ว่าเจ้าจะไม่อ่อนแอ เด็กน้อยข้าจะบอกอะไรเจ้าซักหน่อย
ความแข็งแกร่งที่เจ้ามีไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะหยิ่งทะนงตนได้และข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นถึงความ
โง่เขลาของเจ้าต่อโลกนี้."
ในขณะนั้น พลังอำนาจที่แข็งแกร่งได้พุ่งตรงไปยัง หลินเฟิง ทันที
"เจ้าเห็นหรือยัง?ข้าได้ตัดผ่านชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สามแล้ว ดังนั้นเจ้าที่อยู่ที่ชั้นจิตวิญญาณขั้นแรก
ไม่ใช่คู่มือของข้า เจ้าต้องเสียใจกับการที่มาท้าทายข้าผู้นี้ นอกจากนี้สหายของข้ากือบทุกคนที่อยู่นี่
อยู่ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สอง พวกที่เหลืออที่ยู่ที่นี่สามารถฆ่าเจ้าได้ในฐานะที่มาท้าทายพวกข้า วันนี้
ข้านั้นใจกว้างโดยปกติแล้ว เจ้าอาจจะถูกฆ่าตายเพราะการยั่วยุของเจ้า แต่วันนี้ข้าจะเสนอข้อเสนอ
ดีๆให้เจ้าจากใจข้าเลย ถ้าเจ้าเข้าร่วมกองทัพของข้าและทำหน้าที่ภายใต้คำสั่งของข้า เจ้าจะได้รับ
การยกเว้นจากการฆ่าของเจ้าก่อนหน้านี้ "
หัวหน้าโจรพยายามเอาใจ หลินเฟิง แต่ในใจเขาหวังว่า หลินเฟิง จะรับข้อเสนอของเขา แม้ว่าเขา
จะไม่ยอมรับมัน เด็กหนุ่มคนนี้มีพรสวรรค์อย่างมาก คนที่อายุน้อยแบบเขานั้นหายากที่จะตัดผ่านชั้น
จิตวิญญาณ อนาคตของ หลินเฟิง จะสดใสและหัวหน้าโจรจึงหวังว่า หลินเฟิง หลังจากมีอนาคตที่
ดีแล้วในอนาคตจะได้อยู่ภายใต้คำสั่งของเขา
"เจ้ายังแข็งแกร่งไม่พอ แต่ข้าสามารถสอนเจ้าได้หลายอย่าง ถ้าเจ้ามากับข้า ข้าช่วยเจ้าบ่มเพาะ
พลังได้เร็วยิ่งขึ้นอย่างก้าวกระโดด "หัวหน้าโจรกล่าว
หลินเฟิง มองไปที่หัวหน้าโจรและเริ่มยิ้มอย่างสงบ
"เจ้าฝันไปเถอะ" หลินเฟิง กล่าว
หัวหน้าโจรมึนงงและพูดว่า "แต่ข้าเป็นนักบ่มเพาะพลังชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สามเจ้าไม่กลัวว่า
ข้าจะฆ่าเจ้าตอนนี้งั้นรึ?"
"ชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สาม ... นั่นเป็นความแข็งแกร่งที่เจ้ามีใช่ไหม?" หลินเฟิง กล่าวด้วยท่า
ทางเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา เขาก็เริ่มปลดปล่อยพลังปราณและพลังอำนาจออกมาจากร่าง
กายด้วยปริมาณเหลือเชื่อ
"ชั้นจิตวิญญาณขั้นแรก?"
"ไม่สิ , ชั้นจิตวิญญาณชั้นที่สอง !! เขามีพรสวรรค์อย่างแท้จริง "
ทุกคนรู้สึกได้ถึงปราณที่อยู่รอบตัวของ หลินเฟิง ทุกคนตกตะลึงเนื่องจากการตัดผ่านชั้น
จิตวิญญาณขั้นที่สองในวัยเด็กนั้นเป็นสิ่งที่พิเศษและเป็นเรื่องยากที่จะบรรลุได้
ความสามารถของ หลินเฟิง ช่างน่าหวาดกลัว
แต่พวกเขาไม่ได้มีเวลาขนาดนั้น หลินเฟิง ไม่อาจปล่อยไว้นานกว่านี้ได้แล้วเพราะพลังปราณ
ที่โผล่ออกมาจากร่างกาย หลินเฟิง นั้นเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
"อะไรกัน?" โจรหลายคนเริ่มประหลาดใจ หลินเฟิง เริ่มแข็งแกร่งขึ้น! เป็นไปได้ไหมที่เขาอยู่ที่จุด
สูงสุดของชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สอง?
พวกเขารู้สึกประหลาดใจยิ่งขึ้นที่ได้เห็นความแข็งแกร่งของ หลินเฟิง ที่อยู่จุดสูงสุดของชั้น
จิตวิญญาณขั้นที่สอง
"อัจฉริยะที่น่าหวาดกลัวจริงๆ"
โจรทั้งหมดเห็นว่า หลินเฟิง มีพลังเพิ่มมากขึ้นและได้เห็นพรสวรรค์มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่
"ช้าก่อน ช้าก่อน ปราณ และ พลังอำนาจ ที่เขาได้ปล่อยมันกำลังมีพลังเพิ่มมากขึ้น!
หลายคนประหลาดใจอย่างมาก อาจเป็นได้ว่า ... ..
“ตู้มม”.
ทุกคนประหลาดใจ พลังอำนาจของ หลินเฟิง และพลังปราณของชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สาม
จากนั้นก็หยุดลง
ต้วนเฟิง และ จิ้งหยุน ต่างพูดไม่ออกและประหลาดใจ หัวใจของพวกเขากำลังเต้นเร็วมากๆ
เขามีอายุแค่สิบหกปีแล้วและเขาก็ได้ตัดผ่านไปถึงชั้นจิตวิญญาณขั้นที่สามแล้ว!?
นี่ช่างเป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวอะไรขนาดนี้ พรสวรรค์อะไรกันนี้!
"เราต้องการตัวเด็กคนนั้น"
หัวหน้าโจรอยากได้ หลินเฟิง ถ้าเขาแนะนำ หลินเฟิง เขาอาจจะได้รับรางวัลใหญ่ซึ่งจะเพิ่ม
สถานะของเขาและได้รับเงินก้อนโต
"ข้ายอมรับว่าเจ้าเป็นอัจฉริยะ แต่เจ้าอยู่ที่ชั้นจิตวิญญาณที่สามซึ่งไม่เพียงพอที่จะเอาชนะพวก
ข้าทุกคน พวกข้ามีคนมากพอที่นี่เพื่อฆ่าเจ้าได้อย่างง่ายดาย "หัวหน้าโจรกล่าวและพูดอีกว่า"
อย่างไรก็ตามถ้าเจ้ายอมรับข้อเสนอของข้าที่จะเข้าร่วมกับพวกข้า ข้าให้เจ้ามาเป็นผู้ช่วยส่วน
ตัวของข้าและเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าทำให้เจ้ามีสถานะมากขึ้นและอนาคตของเจ้า
จะเติบโตได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด "
"นอกจากนี้ถ้าเจ้าต้องการอะไรในอนาคตเจ้าถามข้าได้เสมอและข้าจะพยายามอย่างดีที่สุด
เพื่อช่วยให้เจ้าบรรลุเป้าหมาย"
"นี่ยังไม่หยุดอีกรึ? เจ้ายังคงมั่นใจในความสามารถของเจ้าคิดว่าจะเอาชนะข้าได้สินะ "
หลินเฟิง กล่าวยิ้มอย่างเย็นชา
ในขณะนั้น หลินเฟิง ได้ปลดปล่อยพลังปราณและพลังอำนาจที่เหลือเชื่อซึ่งเขาได้ควบแน่น
อยู่ตลอด มันเป็นพลังที่เกินกว่าจะจินตนาการได้
ในขณะนั้นทุกคนรู้สึกว่าพวกเขาถูกดูดโดยพลังงานที่ปล่อยออกมาจาก หลินเฟิง ทันทีหลังจาก
นั้นพวกเขารู้สึกถึงปราณดาบได้ทะลวงไปที่พวกเขาดังเช่นมีดที่มีพลังงานที่น่ากลัว
"พลังอำนาจดาย" หัวหน้าโจรกล่าวขณะที่เขารู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
"นี่พอสำหรับเจ้าหรือยัง?" หลินเฟิง หัวเราะอย่างชั่วร้าย หลินเฟิง อีกขั้นหนึ่งและได้ปล่อย
พลังอำนาจดาบมากขึ้น ตอนนี้มีพลังมากขึ้นกว่าก่อนหน้านี้ได้อย่างไร
"ความแข็งแกร่งของ หลินเฟิง นั้นน่ากลัวมาก! ถ้าข้าอยู่ตรงกลางของปราณดาบเล่มนั้น
ข้าอาจจะตายได้ในชั่วพริบตา "
ต้วนเฟิง กระซิบกับ จิ้งหยุน ที่ยืนอยู่ข้างๆเขา จิ้งหยุน ไม่รู้ว่า หลินเฟิง กลายเป็นคนที่แข็งแกร่ง
อย่างมาก เขาแข็งแกร่งกว่าครั้งสุดท้ายที่เธอได้เห็นเขา
ลุงหวังยังจ้องมองไปที่ หลินเฟิง และความคิดของเขากำลังพรั่งพรูออกมามากมาย เขาไม่รู้จะคิด
อะไรอีกต่อไปหรือเชื่ออะไรได้อีก
เมื่อหัวหน้าโจรได้ยินคำพูดของ หลินเฟิง ท่าทางน่ากลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา หลินเฟิง
เป็นผู้เชี่ยวชาญการใช้ดาบที่ใช้พลังอำนาจดาบและปราณดาบ ด้วยความเชี่ยวชาญดังกล่าวนี้
นอกจากนั้น พลังของเขาก็เพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เขาได้ปล่อยพลังงานของเขาออกมา หัวหน้าโจรรู้สึก
กังวลมากยิ่งขึ้นเพราะพลังงานที่ หลินเฟิง กำลังปล่อยออกมาเป็นภัยคุกคามต่อชีวิตของเขา
หลินเฟิง แข็งแกร่งยิ่งกว่าเขามาก จากนั้นเขาก็นึกถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยพูดกับ หลินเฟิง
ก่อนหน้านี้และคิดว่าคำพูดของเขาช่างไร้สาระยิ่งนัก...
Cr.tuiimyk แปลเล่นๆครับ ไม่อยากรอนานๆ ถ้าตกหล่นแปลผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มือใหม่ครับ
อ่าน Eng ได้ที่ http://totallyinsanetranlation.com/peerless-martial-god-index/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รบกวนกดโฆษณาเพื่อเป็นกำลังให้แก่ผู้แปลด้วยนะครับ
แบ่งพลังจบตอนยังกะดราก้อนบอลเลย555
ตอบลบ